Είναι για το νήμα με του; διαλόγους αλλά δεν το βρίσκω και ήταν και χαϊλαϊτ και έχω γελάσει πααααρα πολύ
Είμαστε για καφέ κέντρο. Περπατάμε και φτάνουμε μητρόπολη. Χτυπάει η καμπάνα.
-πάμε μέσα;
- παρακαλώ;
-λέω πάμε μέσα να ανάψουμε ένα κεράκι;
-να ανάψουμε κεράκι; πήγαινε εσύ και θα κάνω ένα τσιγάρο.
-όχι να έρθεις κι εσύ, δεν θα πάθεις κάτι. Μπας και εξιλεωθείς για αυτά που βρίζεις.
-αντε πάμε έχω χρόνια να μπω.
Μπαίνουμε μέσα ανάβω κεράκι, βλέπω έχει εσπερινό
-καθόμαστε;
Με κοιτάγε σαν να μην καταλαβαινε τι του έλεγα
τον παίρνω από το χέρι και τον σπρώχνω μέσα στα καθίσματα. Καθόμαστε.
-πάμε να φύγουμε;
-κάτσε λίγο και θα φύγουμε.
Χτυπάει μνμ στο μεσεντζερ του. Τον αγριοκοιταω.
-βάλτο αθόρυβο
-συγνώμη που να ήξερα.
Βγαίνει ο παπάς κάτι λέει εκεί σηκωνομαστε όρθιοι,
-σήκω κι εσύ
Σηκώνεται
-τώρα χειροκροτάμε;
-μην κάνεις κανένα αστείο.
Καθόμαστε πάλι. Κοιτάγε γύρω του αμηχανος. Βγάζω το κινητό ήθελα να τραβήξω φώτο.
-ντροπή σου, μου λέει
Τελειώνει η λειτουργία, βγαίνοντας
-Ψωμάκι δεν θα παρουμε;
- το φέρνουν μετά με την χωριάτικη.
-Δεν ξέρω πως με παρέσυρες σε αυτό αστείο κορίτσι.
- ε μόνο εσύ θα με πηγαίνεις σε περίεργα μέρη;
-Αισθάνομαι κάπως περίεργα.
-Χαλάρωσε. Θα σου περάσει. Ηταν η πρώτη σου φορά
Δεν πρόλαβα να βγάλω φωτογραφία γιατί το πλήρωμα ήθελε τα χαρτιά για να φύγουν και έπρεπε να τρέξω να τα φέρω, αλλά αυτό και μόνο με έκανε να αντέξω ολόκληρη την μέρα. Ενθουσιάζομαι με οτιδήποτε έχει να κάνει με αεροπλάνα (και πλοία) από μικρό παιδί, κοιτούσα τα κουμπιά και τα τόσα φώτα τριγύρω και απλά
Αν μας βαλουν λοκνταουν και μας ακυρωσουν τα εισητηρια βεβαια θα κλαιω αλλα και το συναισθημα της αναμονης αξιζει τον κοπο 
