Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Κος Mike]

https://twitter.com/elonmusk/status/1537906813797945347

[Pertinax]

Εξήγησέ μου τώρα, γιατί οι Έλληνες κράτησαν αυτούσιο το θρησκευτικό Έλληνες που διάβαζαν στη Βίβλο, τη στιγμή που οι Λατίνοι είχαν την ικανότητα να το αποφύγουν και να το μεταφράζουν ως "Παγανιστές".

Το χωρίο του Ιωάννη (12, 20) για τους Έλληνες

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ

στην Vulgata (λατινική μετάφραση) αποδίδεται ως εξής:

Erant autem quidam gentiles, ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo

gentiles=εθνικοί (αυτό για όσους ονειρεύονται ότι ο Χριστός αναφέρεται στο ελληνικό έθνος)

Ίσως οι Βυζαντινοί ήταν "δέσμιοι του ιερού κειμένου". Το ελληνικό κείμενο της Βίβλου γράφτηκε από Ιουδαίους και επειδή ανέφερε τους ειδωλολάτρες ως "Έλληνες", το ίδιο έπρεπε να κάνουν και οι Βυζαντινοί. Τόσο ντουγάνια ήντουσαν. Ενώ οι Λατίνοι που μετέφρασαν οι ίδιοι τη Γραφή στη γλώσσα τους, μπορούσαν να αλλάξουν το θρησκευτικό "Έλληνες" σε "Gentiles".

[Δεκαοχτούρα]

- Τέλος απ' την ρωμαϊκή εποχή υπάρχουν λόγιοι ελληνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν Έλληνες και θεωρούν και τέτοιους τους ελληνόφωνους χριστιανούς που μιλούν την χυδαία ελληνιστική και είναι άγευστοι αττικισμού :

Ἐπεὶ οὖν βαρβαροφώνους Ἕλληνες τοὺς ἀποστόλους καὶ ἡμᾶς ἀποκαλοῦσιν, ἴστωσαν ὡς καὶ ἡμῖν πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν·

(για κάποιο λόγο η απάντησή μου βγαίνει πλαγιογράμματη)

Αυτό θα ίσχυε αν έλεγε "βαρβαροφώνους Έλληνας. Το Έλληνες είναι ονομαστική άρα το υποκείμενο του αποκαλούσιν. Συνεπώς Έλληνες εδώ είναι μόνο οι λόγιοι ελληνιστές, ενώ αυτός και οι Απόστολοι τα θύματα των κατηγοριών τους.

Aυτό σημαίνει ότι, τελικά, ο Γεώργιος Μοναχός πουθενά στο έργο του δεν βάζει τον εαυτό του στους Έλληνες. Οι Βυζαντινοί είναι Ρωμαίοι, η χώρα Ρωμανία. Το Ελλάδα σε βυζαντινά πλαίσια χρησιμοποιείται όταν περιγράφει τον Ιουλιανό που έτρεχε λέει στην Ελλάδα να συμβουλευτεί μάγισσες και χαρτορίχτρες. Το Έλληνες τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται ως εθνικοθρησκευτικός όρος, όχι απλά και αόριστα ειδωλολάτρης, αλλά ο ειδωλολάτρης του ελληνικού έθνους. Ο,τι καλό έχει ειπωθεί από τους Έλληνες, πχ Πλάτων, το έχουν κλέψει από τους Εβραίους (σύληση, κλοπή, σφετερισμός είναι οι λέξεις που χρησιμοποιεί ). Ο Μωυσής είναι αρχαιότερος και σοφότερος όλων των Ελλήνων. Η εβραϊκή η αρχαιότερη γλώσσα όλου του πλανήτη. Η "Ελλήνων παιδεία" είναι έργο κακού δαίμονα. Οι δαίμονες των μαντείων των Δελφών και της Δωδώνης σίγησαν όταν γεννήθηκε ο Χριστός. Η φιλοσοφία και η φλυαρία των Ελλήνων αποδείχτηκε ένα τίποτα. Οι ναοί και βωμοί ευτυχώς γκρεμίστηκαν και πάνω τους χτίστηκαν εκκλησίες σε κάθε χωριό και πόλη. Οι Έλληνες φιλόσοφοι κατηγορούσαν τον ιδρυτή της Νέας Ρώμης και τότε ένας παπάς έπιασε έναν Έλληνα φιλόσοφο, του είπε "στο όνομα του Ιησού Χριστού σε διατάζω να μη ξαναμιλήσεις" και έτσι ο Έλληνας φιλόσοφος έμεινε μουγκός για όλη του τη ζωή. Αυτά σε γενικές γραμμές.

Αυτός ο άνθρωπος είχε ελληνική συνείδηση; Όλες οι χρονογραφίες φυσικά πάνω κάτω τέτοια λένε. Και αφού οι χρονογραφίες γενικά διαβάζονταν, τι εικόνα περιμένουμε να διαμόρφωνε ο απλός ανθρωπάκος της Ρωμανίας για τους Έλληνες; Εγώ θα έλεγα ότι αν ο Κορίνθιος κουρέας είχε όντως ελληνική συνείδηση, λίγο Γεώργιο Μοναχό να διάβαζε θα την έχανε


Τὴν δέ γε ἀπαρίθμησιν τῶν χρόνων κατὰ τὸν μέγαν Μωϋσῆν ποιησόμεθα, τὸν καὶ προγενέστερον καὶ ἀληθέστερον καὶ σοφώτερον παρ' Ἕλλησιν ἀρχαίων πάντων σοφῶν τε καὶ συγγραφέων εἰκότως ἀναφανέντα. 29 ̣4̣ Πρῶτος γὰρ σοφὸς Μωυσῆς ἀναδέδεικται, ὡς ἱστορεῖ Εὐπόλεμος, καὶ πρῶτος γράμματα Ἑβραίοις παρέδωκεν, ἅπερ ὁ θεῖος Ἀβραὰμ ἀπὸ τῶν Χαλδαίων ἐκόμισε. Λέγει γὰρ Ἰώσηπος, ὅτι πρῶτος Ἀβραὰμ δημιουργὸν τὸν Θεὸν ἀνεκήρυξε, καὶ πρῶτος κατελθὼν εἰς Αἴγυπτον ἀριθμητικὴν καὶ ἀστρονομίαν Αἰγυπτίους ἐδίδαξε. Πρῶτοι γὰρ εὑ ρεταὶ τούτων οἱ Χαλδαῖοι γεγένηνται. ̣5̣ Παρὰ δὲ τῶν Ἑβραίων ἔλαβον Φοίνικες, ἀφ' ὧν ὁ μὲν Κάδμος ταῦτα μετήγαγεν εἰς τοὺς Ἕλληνας,

Κέκροπα τὸν διφυῆ, ὃν πρῶτον βασιλέα τῆς Ἀττικῆς Ἕλληνες ἱστόρησαν·

ὡς εἶναι τῶν παρ' Ἕλλησιν ἀρχαίων σοφῶν Μωϋσέα πρεσβύτερον, Ὁμήρου λέγω καὶ Ἡσιόδου,καὶ τῶν Τρωϊκῶν, Ἡρακλέους τε καὶ Μουσαίου, Λίνου τε καὶ Ὀρφέως καὶ Διοσκόρων, Ἀσκληπιοῦκαὶ Διονύσου καὶ Ἑρμοῦ, Ἀπόλλωνός τε καὶ τῶν Ἑλληνικῶν μυστηρίων καὶ τελετῶν, καὶ αὐτῶν τῶν τοῦ Διὸς πράξεων· ὅθεν καί τινες τῶν παρὰ τῶν προκρίτων φαίνονται ἐκ τῶν αὐτοῦ συγγραμμάτων σφετερισάμενοι


Λέγει γάρ· “Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.” Καὶ [font]πολλοὶ τῶν παρ' Ἕλλησι τἀναντία τούτων τολμήσαντες διεξιέναι εἰς βυθὸν ἀγνωσίας καὶ ἀσεβείας κατηνέχθησαν[/font]· καὶ εἰκότως. Τὰ ἐξ ἀνθρωπίνης διανοίας προσφερόμενα δόγματα σαθρὰ τυγχάνει καὶ ἀνάρμοστα· διόπερ οὐδεὶς παρ' αὐτοῖς ἔστηκε λόγος 110.85 ἀκίνητος, ἀεὶ τοῦ δευτέρου τοῦ πρὸ αὐτοῦ καταβάλ λοντος, ὥστε μηδὲν ἡμῖν ἔργον εἶναι τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν. ̣4̣ Ἀρκοῦσι γὰρ ἀλλήλοις πρὸς τὴν οἰκείαν ἀνατροπήν. Οἱ γὰρ Θεὸν ἀγνοήσαντες αἰτίαν ἔμφρονα προεστάναι τῆς γενέσεως τῶν ὅλων οὐ συν εχώρησαν, ἀλλ' οἰκεῖα τῆς ἐξ ἀρχῆς ἀγνοίᾳ τὰ ἐφεξῆς συνεπέραναν. Διὰ τοῦτο 31 οἱ μὲν εἰς τὰς ὑλικὰς ὑποθέσεις κατέφυγον τοῖς τοῦ κόσμου στοι χείοις τὴν αἰτίαν τοῦ παντὸς ἀναθέντες· οἱ δὲ ἄτομα καὶ ἀμερῆ σώματα καὶ ὄγκους καὶ πόρους συνέχειν τὴν φύσιν τῶν ὁρατῶν ἐφαντάσθησαν. Νῦν μὲν γὰρ καὶ συνιόντων ἀλλήλοις τῶν ἀμερῶν σωμάτων, νῦν δὲ μετασυγκρινομένων, τὰς γενέσεις καὶ τὰς φθορὰς ἐπιγίγνεσθαι, καὶ (ἐπὶ) τῶν διαρκεστέρων σωμάτων τὴν ἰσχυροτέραν τῶν ἀτόμων ἀντεμπλοκὴν τῆς διαμονῆς τὴν αἰτίαν παρέχειν. Ἀλλ' ὄντως ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν οἱ ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω λεπτὰς καὶ ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάσσης ἀνοήτως ὑποτιθέμενοι. Οὐ γὰρ ᾔδεσαν εἰπεῖν· “Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.”


εἶπεν· “Οὐ ποιήσῃς σεαυτῷ εἴδωλον οὐδὲ ὁμοίωμα·” τὸ μὲν γὰρ εἴδωλον οὐδεμίαν ὑπόστασιν ἔχει, τὸ δὲ ὁμοίωμά τινός ἐστιν ἴνδαλμα καὶ ἀπείκασμα. Ἐπειδὴ τοίνυν Ἕλληνες ἀναπλάττουσι τὰς οὐχ ὑφεστώσας μορφὰς, Σφίγγας, καὶ Τρίτωνας, καὶ Κενταύρους, καὶ Αἰγύπτιοι Κυνοπρόσωπον καὶ Βουκέφαλον, εἴδωλα καλεῖ τὰ τῶν οὐχ ὑφεστώτων μιμήματα, ὁμοιώματα δὲ τὰ τῶν ὑφεστώτων εἰκάσματα, οἷον ἡλίου, σελήνης, ἄστρων, ἀν θρώπων, θηρίων, ἑρπετῶν καὶ τῶν τοιούτοις παρα πλησίων·


Καὶ ὅλως ἦν πάντα παρανομίας καὶ ἀσεβείας ἔμπλεα, καὶ πανταχοῦ τῆς ἀπάτης τῶν μάντεων ἐπεπλήρωτο. ̣2̣ Καὶ γὰρ τὰ ἐν Δελφοῖς καὶ τὰ ἐν Δοδώνῃ, καὶ τὰ ἐν Βοιωτίᾳ καὶ Λυκίᾳ, καὶ Λιβύῃ καὶ Αἰγύπτῳ καὶ Καλαυρίοις μαντεύμασιν· ἡ Πυθία ἐθαυμάζοντο μὲν τότε ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων τῇ φαντασίᾳ, Νῦν δὲ, ἀφ' οὗ Χριστὸς, ὁ Θεὸς Λόγος, ἡ τοῦ Θεοῦ σοφία καὶ δύναμις καταγγέλλεται, πέπαυται ταῦτα καὶ ἡ τούτων δαιμονιώδης μανία, καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι λοιπὸν ἐν αὐτοῖς ὁ μαντευόμενος.



Καὶ ὥσπερ οὖν ἡλίου φαίνοντος ἀπελαύνεται σκότος, οὕτως τῆς θείας ἐπιφανείας γενομένης, ἀπελήλατο τῆς εἰδωλομανίας τὸ σκότος, καὶ πᾶσα ἡ τῶν φιλοσόφων πιθανολογία μωρία καὶ φλυαρία φανερῶς ἀπεδείχθη, καθὼς γέγραπται. Περὶ μὲν γὰρ τῆς τῶν εἰδώλων ἄρδην καταλύσεως, “Καὶ ἔσται, φησὶν, ἐν 52 ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ, λέγει Κύριος Σαβαὼθ, ἐξολοθρεύσω τὰ ὀνόματα τῶν εἰδώλων ἀπὸ τῆς γῆς, καὶ οὐκ ἔσται αὐτῶν ἔτι μνεία.” Περὶ δὲ τῆς τῶν φιλοσόφων ματαιολογίας, “Ὁ δρασσόμενος τοὺς σοφοὺς ἐν τῇ πανουργίᾳ αὐτῶν,” καὶ, “Κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν σοφῶν, ὅτι εἰσὶ μάταιοι.” ̣7̣ Καὶ πάλαι μὲν εἰδωλολατροῦντες Ἕλληνες καὶ βάρβαροι κατ' ἀλλήλων ἐπολέμουν, ὡς εἴρηται, καὶ ὠμοὶ καὶ ἀπηνεῖς πρὸς τοὺς συγ γενεῖς ἐτύγχανον·

Περὶ τούτων μέν τοι καὶ Θεοδώρητος τάδε φησίν· “Εἰ τοίνυν Ἕλληνες ἀνέγνωσαν ἀκριβῶς τὰς Ἑλληνικὰς ἱστορίας, ἔγνωσαν δήπουθεν ὡς καὶ τὰς περιφανεῖς ἐπιστήμας καὶ τῶν τεχνῶν τὰς πλείστας παρ' Ἐβραίοις ἐπαιδεύθησαν Ἕλληνες·


Καὶ τὰ μὲν γράμματα Φοίνικας εὐρηκέναι φασὶν Ἕλληνες, καὶ τὸν Κάδμον ταῦτα πρὸς τὴν Ἐλλάδα κομίσαι, ἰατρικῆς δὲ τὸν Αἰγύπτιον Ἆπιν ἔλεξαν ἄρξαι καὶ τὸν Ἀσκληπιὸν αὐξῆσαι τὴν τέχνην, ὧν πάντων Ἑβραῖοι προγενέστεροι.


Ταῦτα οὖν περὶ τοῦ πεποιηκότος Θεοῦ καὶ περὶ τῆς ἡμῶν αὐτεξουσιότητος ἐδίδαξε καλῶς ὁ Πλάτων φρονεῖν καὶ δοξάζειν·

Ταῦτα δὲ ἔοικεν ὁ σοφώτατος Πλάτων ἐκ τῶν θείων σεσυληκέναι λόγων· ἤκουσε γὰρ πάντως τὰ διὰ Μωϋσέως ἐπὶ Θεοῦ πρὸς τὸν Φαραὼ λεχθέντα· τό· “Εἰς αὐτὸ τοῦτο ἐξήγειρά σε, ὅπως ἐνδείξωμαι ἐν σοὶ τὴν δύναμίν μου, καὶ ὅπως διαγγελῇ τὸ ὄνομά μου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.”

ὡς διαῤῥήδην οἱ προφῆται διδάσκουσι, παρ' ὧν ὁ Πλάτων τὰς ἀφορμὰς κεκλοφὼς τοιάδε ἔφη τοὺς ἀνιάτως διακειμένους εἰς ὠφέλειαν ἑτέρων παιδεύεσθαι.

Ἐντυχὼν γὰρ Ἑβραίοις ἐν Αἰγύπτῳ, τῶν προφητικῶν λογίων ἀσπασίως ἤκουσε καὶ τὸν τοῦ πυρὸς ποταμὸν ἔμαθεν, ὃν ὁ μέ γας ἐθεάσατο Δανιὴλ, καὶ τοὺς Ἡσαΐου τοῦ θειοτάτου μεμύηται λόγους,

Ὥστε οὖν Πλάτων, ὁ τῶν Ἑλλήνων πάντων σοφώτερος καὶ ὑπέρτερός τε καὶ διαβόητος, ἐν Αἰγύπτῳ πρὸς τοὺς φρονίμους καὶ σοφοὺς τῶν Αἰγυπτίων ἀφίκετο, πολυπειρίαν καὶ φυσιολογίαν ἀκριβεστέραν μαθησόμενος, ὡς Ἕλληνες ἱστοροῦσιν· ἔμαθε δὲ παρ' Ἐβραίοις καὶ θεολογίαν, εἰ καὶ μὴ σαφεστάτην καὶ ἀκραιφνῆ, καθὼς παρειλήφει διὰ τὴν προκατέχουσαν αὐτὸν δεινὴν ἀθεΐαν καὶ χαλεπὴν ἔτι πλάνην ἀκμάζουσαν, ἀλλ' οὖν ἐξηγήσατο· καὶ γὰρ τὰ Μωσαϊκὰ σφετερισάμενος ἱερὰ πάμπολλα καὶ μεταφράσας λόγια, ταύτῃ τοι πειρᾶται λεληθότως αἰνιγματωδῶς ποιεῖ σθαι τὴν ἀφήγησιν·

τῆς προτέρας ἀγνοίας καὶ δυσσεβείας ἀπηλλαγμέναι, πεπαυμένης τῶν εἰδώλων τῆς πλάνης, τῆς ἀγνοίας ὁ ζόφος ἐληλαμένος, τοῦ φωτὸς τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες τὴν οἰκουμένην ἐμπλήσασαι, Ἕλληνές τε καὶ Ῥωμαῖοι καὶ Βάρβαροι τὸν ἐσταυρωμένον θεολογοῦντες καὶ ἀντὶ τῶν πολλῶν καὶ ψευδωνύμων θεῶν τῇ Τριάδι μόνῃ λατρεύοντες, τὰ δὲ τῶν δαιμόνων τεμένη ἄρδην ἀπολλύοντες· οἱ βωμοὶ τῶν εἰδώλων ἐκ βάθρων ἀνεσπασμένοι, ἐκκλησίαι περιφανεῖς πανταχοῦ δεδομημέναι, ἐν πόλεσιν, ἐν κώμαις, ἐν ἐσχατιαῖς μαρτύρων καὶ ὁσίων σηκοὶ ἐξειργασμένοι, ἀσκητῶν καταγωγαὶ τὰς τῶν ὀρῶν κορυφὰς ἁγιάζουσιν. Ταῦτα καὶ τὰ τούτοις ὅμοια τῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν οἰκονομίας τὸ θεοπρεπὲς ἐπιδεικνύει κατόρθωμα, κενὴν ἅπασαν τῶν φιλοσόφων ἐρεσχελίαν καταλειπόντων τοῖς τῶν ἁλιέων καὶ ἰδιωτῶν ἐντρυφῶσι μαθήμασι.

Αὐτίκα οὖν ἐγὼ τὴν παρ' Ἑλλήνων παιδείαν καὶ φληναφίαν κακοῦ δαίμονος χαλεπωτάτην ὑπόθεσιν εἶναι λέγω· οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν πολλοὺς θεοὺς εἰσηγήσαντο καὶ τούτους φαύλους καὶ παντοπαθεῖς, ἵνα ὁ τὰ ὅμοια πράττειν ἐθέλων μηδὲ αἰδῆται, ὅπερ ἴδιον ἀνθρώ που, παράδειγμα τῶν μυθολογουμένων θεῶν ἔχων τοὺς κακίστους καὶ ἀσέμνους βίους, τῷ δὲ μὴ αἰ δεῖσθαι οὐδὲ μετανοίας ἐλπίδα πάντως ὁ τοιοῦτος 110.145 ἐμφαίνει· οἱ δὲ, Εἱμαρμένης πλάσαντες πλάνην, ἑτέραν τὴν λεγομένην γένεσιν, ἧς χωρὶς μηδὲν πάσχειν ἢ ποιεῖν τι δύνασθαί τινα τερατολογοῦσιν· καὶ τῇ αὐτῇ πλάνῃ καὶ δυσσεβείᾳ περιπίπτουσι· νομίσας γάρ τις, ὅτι παρὰ γένεσιν ἤγουν Εἱμαρμένην οὐδεὶς οὔτε ποιεῖν τι οὔτε πάσχειν ἐξουσίαν ἔχει, ῥᾳδίως λοιπὸν ὡς κτηνώδης ἐπὶ τὸ ἁμαρτάνειν ἔρχεται. Καὶ ἁμαρτὼν οὐ μεταμελεῖται παντελῶς ἐφ' οἷς ἠσέβησεν, ἀπολογίαν ἄλογον φέρων, ὡς ὑπὸ γενέσεως αὐτὰ ποιεῖν ἐξηνάγκαστο. Καὶ ὁ τὴν γένεσιν ἄλλως κατορθῶσαι μὴ δυνάμενος οὐδὲ τὸ αἰδεῖσθαι ἔχει ἐφ' οἷς ἐξαμαρτάνει. Ἄλλοι δὲ ἀπρονόητον φορὰν εἰσηγοῦνται καὶ αὐτόματον τὸ πᾶν συνεστάναι τε καὶ φέρεσθαι, οὐδενὸς ἐφεστηκότος κυρίου καὶ δεσπότου.


Τὴν δὲ τούτων ἀπόλαυσιν ὁ πολυΐστωρ Εὐσέβιος οὕτως ἔφη· “Τὰς γάρ τοι βίβλους τοῦ Σολομῶντος τὰς περὶ τῶν Παραβολῶν 141 καὶ Ὠδῶν, ἐν αἷς περὶ τῶν φυτῶν καὶ παντοίων ζώων φυσιολογήσας, χερσαίων, πετεινῶν, καὶ πνικτῶν καὶ ἰαμάτων πάθους παντὸς γραφείσας αὐτῷ) ἀφ' ὧν οἱ τῶν Ἑλλήνων ἰατροσοφισταὶ σφετερισάμενοι καὶ τὰς ἀφορμὰς εἰληφότες τὰς οἰκείας συνεστήσαντο τέχνας·


Κωνσταντίνου δὲ τοῦ Μεγάλου ὑπὸ Ἑλλήνων φιλοσόφων ὀνειδισθέντος εἰς τὸ Βυζάντιον, ὡς οὐ πράττοι καλῶς παρὰ τὰ ἔθη τῶν παρὰ Ῥωμαίοις βασιλευσάντων διαγενόμενος, ἀλλὰ νεωτερίζων τὴν θρησκείαν μεταθέμενος, ἔδοξεν ἕνα τῶν φιλοσόφων διαλεχθῆναι Ἀλεξάνδρῳ τῷ Βυζαντίου περὶ τῆς πίστεως. Λόγων δὲ ἄπειρος ὢν ὁ Ἀλέξανδρος, ἀλλὰ θεῖος ὢν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς διαλέξεως εἶπε τῷ διαλεκτικῷ φιλοσόφῳ· “Ἐν ὀνό ματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ μου ἐπιτάττω σοι σιωπᾷ καὶ μὴ φθέγγεσθαι.” Ἅμα δὲ τῷ λόγῳ ἐφιμώθη καὶ διέμεινεν ἄλαλος.

Ἐξῆλθε δὲ ὁ Ἄμερ καὶ κατῆλθε μέχρι Σινώπης, ληϊσάμενος πάντα τὰ τῶν Ῥωμαίων· καὶ ὑπέστρεψε μὴ καταληφθεὶς ὑπὸ τοῦ Ῥωμαϊκοῦ στρατοῦ. Ἐκστρατεύσας δὲ Μιχαὴλ ἅμα Βάρδᾳ Καίσαρι, κίνησιν ποιεῖ κατὰ Μιχαὴλ ἄρχοντος Βουλγαρίας διά τε γῆς καὶ θαλάσσης, μαθὼν τὸ τῶν Βουλγάρων ἔθνος λιμῷ τήκεσθαι. Οἱ δὲ Βούλγαροι τοῦτο μαθόντες ὡς ἤχῳ βροντῆς ὑπεκλίθησαν, καὶ πρὸ τῶν ἀγώνων καὶ τῆς μάχης περὶ 733 τῆς νίκης ἀπέγνωσαν (καὶ Χριστιανοὶ γενέσθαι καὶ ὑποτάττεσθαι τῷ βασιλεῖ καὶ Ῥωμαίοις ᾐτήσαντο). Ὁ δὲ βασιλεὺς τὸν μὲν ἄρχοντα αὐτῶν βαπτίσας καὶ δεξάμενος ἐπέθηκεν αὐτῷ τὸ αὐτοῦ ὄνομα· τοὺς δὲ μεγιστᾶνας αὐτοῦ ἐν τῇ πόλει ἀγαγὼν ἐβάπτισεν αὐτοὺς, ἔκτοτε γενομένης εἰρή νης βαθείας. 110.1052 ̣17̣ Τὸν δὲ Ἄμερ ἐξελθόντα κατὰ Ῥωμανίας στρατηλάτης ὢν τῆς ἀνατολῆς Πετρωνᾶς καὶ Νάσαρ τῶν Βουκελλαρίων,

Ἔκτοτε δὲ Κωνσταντῖνος ὁ υἱὸς αὐτοῦ 110.1120 καὶ οἱ λοιποὶ ἰδόντες, ὅτι ἀδύνατόν ἐστιν Ἀνδρόνικον ̣ἐξελθεῖν, βουλῇ αὐτοῦ μετ' οὐ πολὺ φυγῇ μόνοι χρησάμενοι θαυμαστὸν ὄντως ἐκ μέσης Συρίας πρὸς Ῥωμανίαν ἐξῆλθον·

Οἱ δὲ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου ἀνεψιοὶ, Γάλλος καὶ Ἰουλιανὸς...Ὃς καὶ τὴν κόμην ἀποκειράμενος καὶ μοναδικὴν ἄσκησιν ὑποκρινάμενος εἰς Ἀθήνας κατῆλθε, τῆς βασιλείας ἐφιέμενος καὶ τὴν Ἑλλάδα περιερχόμενος, μάντεις ἐπεζήτει καὶ χρησμολόγους εἰ τεύ ξεται τοῦ ποθουμένου.

Εὕροις τοίνυν, ὅγε πιστῶς, νουνεχῶς τε καὶ ἀφθόνως ἅμα καὶ ἀπεριέργως καὶ πάσης διπλόης καὶ ῥᾳδιουργίας ἐλευθέρως ἐντυγχάνων ἐνταῦθα, δι' ὀλίγων τὰς τῶν εἰδώλων εὑρήσεις καὶ ἀνατροφὰς ἐντέχνως καὶ ἐπιτεταγμένως, τὰς τῶν φιλοσόφων Ἑλλήνων ἐρεσχελίας καὶ μυθοπλασίας καὶ θρησκείας ἢ μᾶλλον εἰπεῖν ἀθεΐας καὶ κακονοΐας, πῶς τε ἡ τῶν μοναχῶν ἤρξατο διαγωγὴ καὶ τάξις ἀπὸ τοῦ νόμου, καὶ διὰ τῆς Χριστοῦ παναρίστου πο λιτείας καὶ διδασκαλίας ὑψηλοτέρα καὶ φαιδροτέρα καὶ πλατυτέρα μάλα εἰκότως ἀναπέφηνε,

Καὶ εἰς ἀλληλογλωσσίαν ὑπὸ τοῦ πνεύματος καὶ τῆς δικαίας ὀργῆς ἐλαυνομένων καὶ διασπασθέντων, τοῦτο μόνῳ Θεὸς οὐκ ἐστήρησε τὴν ἀρχαίαν φωνήν. Ὅθεν οἱ ἀπομεί ναντες ἐν τῇ προτέρᾳ γλώσσῃ, Ἑβραῒς αὐτὴν ἐπωνόμασαν κατὰ τὴν τοῦ κρατήσαντος αὐτὴν ἐπωνυμίαν, Ἕβερ εἰς τὸ γένος τῶν Ἑβραίων, οἵτινες πατρωνυμικῶς καὶ φερωνύμως Ἑβραῖοι καλοῦνται.

Ὅτι ὁποία ἦν ἡ αʹ γλῶσσα. Ὅτι τῇ τῶν Ἑβραίων γλώσσῃ ἐχρῶντο οἱ ἀπὸ τοῦ Ἀδὰμ

[Δεκαοχτούρα]

Το χωρίο του Ιωάννη (12, 20) για τους Έλληνες

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ

Αυτό το χωρίο της Βίβλου είναι μακράν το αγαπημένο μου γιατί εδώ αποκαλύπτεται η υποκρισία των τρισχιλιετών ελληνοχριστιανών. Οι ίδιοι που λένε "δεν εννοούν Έλληνες το γένος, αλλα ειδωλολάτρες, όταν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας βρίζουν τους Έλληνες ή όταν σε άλλο σημείο της Βίβλου αναφέρεται ότι θα υψωθεί ρομφαία εναντίον των τέκνων των Ελληνων", εδώ τα ξεχνάνε όλα και βγάζουν πανηγυρικούς λόγους για την ιερή αποστολή που ανέθεσε ο Ιησούς στο ελληνικό έθνος, το νεό περιούσιο λαό. Δεν μπορείς να τους πιάσεις πουθενά!

[Ζαποτέκος]

- Τέλος απ' την ρωμαϊκή εποχή υπάρχουν λόγιοι ελληνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν Έλληνες και θεωρούν και τέτοιους τους ελληνόφωνους χριστιανούς που μιλούν την χυδαία ελληνιστική και είναι άγευστοι αττικισμού :

Ἐπεὶ οὖν βαρβαροφώνους Ἕλληνες τοὺς ἀποστόλους καὶ ἡμᾶς ἀποκαλοῦσιν, ἴστωσαν ὡς καὶ ἡμῖν πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν·

Αυτό θα ίσχυε αν έλεγε "βαρβαροφώνους Έλληνας. Το Έλληνες είναι ονομαστική άρα το υποκείμενο του αποκαλούσιν. Συνεπώς Έλληνες εδώ είναι μόνο οι λόγιοι ελληνιστές, ενώ αυτός και οι Απόστολοι τα θύματα των κατηγοριών τους.

Aυτό σημαίνει ότι, τελικά, ο Γεώργιος Μοναχός πουθενά στο έργο του δεν βάζει τον εαυτό του στους Έλληνες.

Το χωρίο αυτό είναι περίεργο από πολλές απόψεις. Δεν είναι εύκολα κατανοητό αν μιλάει για την αποστολική και πρωτοχριστιανική εποχή ή και για την εποχή του. Αν πάντως υπήρχε τέτοια γλωσσική διαμάχη την εποχή του , τότε ισχύει αυτό που λέω. Πως υπήρχαν αττικιστές που κορόιδευαν τους ομόγλωσσούς τους γιατί μιλούσαν βαρβαρικά ελληνικά , δηλαδή την δημώδη γλώσσα της ελληνιστικής και μεσαιωνικής περιόδου. Στο τέλος αναφέρει και που θέλει να καταλήξει :

Spoiler

Ἐπεὶ οὖν βαρβαροφώνους Ἕλληνες τοὺς ἀποστόλους καὶ ἡμᾶς ἀποκαλοῦσιν, ἴστωσαν ὡς καὶ ἡμῖν πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν· τοῦτο γὰρ ὁ Παῦλος ἐδήλωσε φάσκων· “Ἐὰν μὴ γνῶ τὴν δύναμιν τῆς φωνῆς, ἔσομαι τῷ λαλοῦντι βάρβαρος·” τῷ ὄντι γὰρ ὥσπερ τοῖς Ἕλλησιν Ἰλλύριοι, καὶ Παίονες, καὶ ἄλλοι βαρβαρίζειν δοκοῦσιν, οὕτως ἐκείνοις καὶ τοῖς τοιούτοις ὅσοι τῆς Ἑλλάδος καὶ τῆς Ἑλληνικῆς τεχνολογίας καὶ στωμυλίας ἐπαΐειν οὐ δύνανται, βάρβαροι δοκοῦσιν εἶναι. Ὅτι δὲ τὴν αὐτὴν ἔχει πᾶσα γλῶσσα διάνοιαν, μία γὰρ ἡ πάν των ἀνθρώπων φύσις, καὶ ἡ πεῖρα διδάσκαλος. Ἔστι γὰρ εὑρεῖν καὶ παρὰ τοῖς βαρβάροις τέχνας καὶ ἐπιστήμας καὶ τὰς ἐν πολέμοις ἀνδραγαθίας ἐκ περιουσίας, ἔνιοι δὲ τούτων καὶ σοφωτέραν τὴν Ἑλλήνων παιδείαν καὶ πολυλογίαν βραχυλογίᾳ νι κῶντες. ̣4̣ Τοῦτο γὰρ δὴ καὶ Πέρσαι μαρτυροῦσι καὶ οἱ παλαιοὶ συγγραφεῖς, καὶ εἴ τις νῦν πρεσβευ τῶν ἢ στρατηγῶν ἢ ἐμπορίαν τινὰ μετιὼν συνεγέ νετο, καὶ πεπείρατο καλῶς τῆς ἐκείνων ἀγχινοίας καὶ πανουργίας. Φασὶ γὰρ αὐτοὺς ὀξέως νοεῖν τὰς τῶν λόγων πλοκάς τε καὶ κλοπὰς καὶ ἐπικρύψεις, καὶ ὀλίγα φθεγγομένους νικᾷν τοὺς προδιαλεγομένους· καί γε ξυλλογιστικοὺς ἄγαν εἶναι διαβεβαιοῦνται, καὶ διαλύειν ἱκανοὺς τὰ παρ' ἑτέρων πλεκόμενα ῥᾳδίως, καὶ παροιμίαις κεχρῆσθαι σοφωτάταις καὶ αἰνίγμασιν· οὐ γὰρ δήπου φιλοσοφικοῖς ἢ ῥητορικοῖς ἐνετρύφησαν λόγοις, ἀλλὰ τὴν φύσιν μόνην εἶχον διδάσκαλον. 110.125 ̣5̣ Τοὺς δὲ Γίνδεις καὶ τούτων πολλῷ σοφωτέρους λέγουσιν εἶναι καὶ ἐντρεχεστέρους. ̣6̣ Καὶ ̣5ḅ οἱ παρ' ἡμῖν δὲ νομάδες καὶ πρόχωροι, τοὺς Ἰσμαηλί τας φημὶ, τοὺς ἐν ταῖς ἐρήμοις βιοτεύοντας καὶ μηδὲν τῶν Ἑλληνικῶν ξυγγραμμάτων ἐπισταμένους, ἀγχινοίᾳ πολλῇ, συνέσει τε καὶ πολυπειρίᾳ κοσμοῦν ται, καὶ διάνοιαν ἔχουσι καὶ πανουργίαν ὀξυτάτην, ὅτι μάλιστα ξυνιδεῖν τἀληθὲς δυνάμενοι καὶ δι ελέγξαι τὸ ψεῦδος καὶ διακρῖναι τὸ κρεῖττον ἀπὸ τοῦ χείρονος. ̣7̣ Περὶ δὲ τῶν Αἰγυπτίων περιττὸν οἶμαι λέγειν· καὶ γὰρ αὐτοὶ τῶν φιλοσόφων οἱ πρῶτοι κρείττους εἶναι τούτους ἔφασαν 57 τῶν ὀνομαστο τάτων γεγενημένων παρ' Ἕλλησιν. ̣8̣ Ῥωμαῖοι δὲ καὶ ποιητὰς ἔσχον καὶ συγγραφέας καὶ ῥήτορας, ὡς φασὶν οἱ ταύτην κἀκείνην ἠσκημένοι τὴν γλῶτταν· καὶ πυκνότερα καὶ δεινότερα τῶν Ἑλληνικῶν εἶναι τὰ τούτων ἐνθυμήματα καὶ συντομωτέρας ἅμα καὶ βαθυτέρας τὰς γνῶμας. ̣9̣ Ταῦτα λέγων, οὐ τὴν Ἑλλάδα σμικρύνων φωνὴν, οὐδὲ ἐναντία γε αὐτῇ παραδείγματα παρέχων, ἀλλὰ τῶν ἐπὶ ταύτῃ μεγαλαυχούντων συστέλλων τὴν γνάθον καὶ τὴν ὀφρὺν κατασπῶν, καὶ διδάσκων μὴ κωμῳδεῖν γλῶσσαν ἀληθείᾳ λαμπρυνομένην, μηδὲ βρενθύεσθαι μὲν ἐπὶ λόγοις κομψοτικῇ τέχνῃ πεποικιλμένοις, ἀλλὰ τῇ ἀληθείᾳ γεγυμνασμένοις.

Τα ρωμαϊκά γι' αυτόν ήταν τα λατινικά :

Spoiler

• ναὸν μέγιστον τῷ ∆ιὶ ἀνεγείραντες, ἐπωνόμασαν αὐτὸ Καπετώλιον Ῥώμης, ὅ ἐστι Ῥωμαϊστὶ, κεφαλὴ τῆς πόλεως. ̣

• ἀφ' οὗ Καίσαρες οἱ Ῥωμαίων βασιλεῖς προσηγορεύθησαν, ὅ ἐστιν ἀνατομὴ κατὰ τὴν Ῥωμαίων γλῶσσαν.

• ἐκ τότε ἐκλήθη Μάκελ, ὅ ἐστι Ῥωμαϊστὶ ὁ σφαγεύς.

Σίγουρα λοιπόν ήξερε πως η γλώσσα του δεν ήταν ρωμαϊκά. Ήξερε πως ήταν η Ἑλλάδα φωνὴ. Και να προσέξουμε πως τους έλεγαν "βαρβαρόφωνους" και όχι βαρβάρους. Δηλαδή πως δεν μιλούσαν καλά τα ελληνικά ( λόγια διάλεκτο ) και όχι πως δεν ήταν ελληνόφωνοι. Λέει σε άλλο σημείο αναφερόμενος στο Μέγα Βασίλειο και έναν βαρβαρόφωνο Δημοσθένη :

̣ ∆ημοσθένους, ἑνὸς τῶν ὀψοποιῶν τοῦ Οὐάλεντος, ἐν τῇ πρὸς Οὐάλεντα συντυχίᾳ καταδραμόντος Βασιλείῳ καὶ βαρβαρίσαντος, μικρὸν μειδιάσας ὁ ἅγιος ἔφη· “Ἰδοὺ, ἐθεασάμεθα καὶ ∆ημοσθένην ἀγράμματον.”

Το χωρίο στον Θεοδώρητο Κύρρου :

Spoiler

Παρῆν δέ τις ∆ημοσθένης καλούμενος τῶν βασιλικῶν προμηθούμενος ὄψων, ὃς τῷ διδασκάλῳ τῆς οἰκουμένης ἐπιμεμψάμενος ἐβαρβάρισεν. ὁ δὲ θεῖος Βασίλειος μειδιάσας· "ἐθεασάμεθα", ἔφη, "καὶ ∆ημοσθένην ἀγράμματον". ἐπειδὴ δὲ ἐκεῖνος πλέον δυσχεράνας ἠπείλησε· "σόν ἐστιν", ἔφη ὁ μέγας Βασίλειος, "τῆς τῶν ζωμῶν καρυκείας φροντί ζειν· δογμάτων γὰρ θείων ἐπαΐειν οὐ δύνασαι, βεβυσμένας ἔχων τὰς ἀκοάς". ταῦτα μὲν δὴ πρὸς τοῦτον ἔφη.

Ο Γεώργιος Μοναχός αναφέρεται στην εμφάνιση και κυριαρχία του χριστιανισμού και κάνει λόγο για Έλληνες , Ρωμαίους και βαρβάρους που μεταστράφηκαν στον χριστιανισμό. Λέει πουθενά στο έργο του πως αυτοί οι εθνοτικοί Έλληνες εξαφανίστηκαν ; Πως ήρθαν τεράστια κουνούπια και τους ξεπάστρεψαν ;
̣

Spoiler

Τοσαύτη γοῦν πάλαι πλάνη κατεῖχε τὸν κόσμον· ἀλλὰ ταύτην ἄρδην ἠφάνισε καὶ πάμπαν ἐξήλασε προδήλως ὁ παρ' ἡμῶν προσκυνούμενος Κύριος. Καὶ μαρτυρεῖ τῷ λόγῳ τὰ πράγματα, γῆ τε καὶ θάλασσα, τῆς προτέρας ἀγνοίας καὶ δυσσεβείας ἀπηλλαγμέναι, πεπαυμένης τῶν εἰδώλων τῆς πλάνης, τῆς ἀγνοίας ὁ ζόφος ἐληλαμένος, τοῦ φωτὸς τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες τὴν οἰκουμένην ἐμπλήσασαι, Ἕλληνές τε καὶ Ῥωμαῖοι καὶ Βάρβαροι τὸν ἐσταυρωμένον θεολογοῦντες καὶ ἀντὶ τῶν πολλῶν καὶ ψευδωνύμων θεῶν τῇ Τριάδι μόνῃ λατρεύοντες, τὰ δὲ τῶν δαιμόνων τεμένη ἄρδην ἀπολλύοντες· οἱ βωμοὶ τῶν εἰδώλων ἐκ βάθρων ἀνεσπασμένοι, ἐκκλησίαι περιφανεῖς πανταχοῦ δεδομημέναι, ἐν πόλεσιν, ἐν κώμαις, ἐν ἐσχατιαῖς μαρτύρων καὶ ὁσίων σηκοὶ ἐξειργασμένοι, ἀσκητῶν καταγωγαὶ τὰς τῶν ὀρῶν κορυφὰς ἁγιάζουσιν.

Λέει κι αυτός τους Αθηναίους του 3ου αι. "Ρωμαίους" :

Spoiler

Μετὰ Οὐαλεριανὸν ἐβασίλευσε Κλαύδιος ἔτη βʹ. Οὗτος πάππος γέγονε Κωνσταντίου, τοῦ πα τρὸς Κωνσταντίνου τοῦ Μεγάλου. ̣2̣ Ἐπὶ αὐτοῦ οἱ Σκύθαι περάσαντες καὶ τὰς πόλεις πορθήσαντες, ἀπελθόντες εἰς Ἀθήνας παρέλαβον αὐτὰς, καὶ συναγαγόντες πάντα τὰ βιβλία ἐβούλοντο καῦσαι· ὡς φρονῶν δέ τις ἐξ αὐ τῶν ἐκώλυσεν αὐτοὺς, εἰπὼν, ὅτι περὶ ταῦτα οἱ Ῥωμαῖοι σχολάζοντες τῶν πολέμων ἀμελοῦσιν.

Έλα όμως που ξαναεμφανίζει Έλληνες μερικές δεκαετίες αργότερα :

Spoiler

̣ Μετὰ δὲ ∆ιοκλητιανὸν καὶ Μαξιμιανὸν τὸν Ἑρκούλιον ἐβασίλευσε κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ῥωμαίων καὶ Ἑλλήνων Κωνστάντιος ὁ Χλωρὸς ὁ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πατὴρ, ὃς ἐξ Ἑλένης αὐτῷ ἐγεννήθη περὶ τὴν τῆς ∆ακίας πόλιν.

Όλα τα ανθελληνικά χωρία του Μοναχού έχουν θρησκευτική χροιά. Μέχρι και αυτά που στρέφονται κατά της φιλοσοφίας και της γλώσσας. Δεν υπάρχει τρανότερο παράδειγμα για την θρησκευτική έννοια του "Ελληνος" από εκεί που μιλάει για βασιλείς Ρωμαίων εξ Ελλήνων.

[Ζαποτέκος]

Εξήγησέ μου τώρα, γιατί οι Έλληνες κράτησαν αυτούσιο το θρησκευτικό Έλληνες που διάβαζαν στη Βίβλο, τη στιγμή που οι Λατίνοι είχαν την ικανότητα να το αποφύγουν και να το μεταφράζουν ως "Παγανιστές".

Το χωρίο του Ιωάννη (12, 20) για τους Έλληνες

Ἦσαν δέ τινες Ἕλληνες ἐκ τῶν ἀναβαινόντων ἵνα προσκυνήσωσιν ἐν τῇ ἑορτῇ

στην Vulgata (λατινική μετάφραση) αποδίδεται ως εξής:

Erant autem quidam gentiles, ex his qui ascenderant ut adorarent in die festo

gentiles=εθνικοί (αυτό για όσους ονειρεύονται ότι ο Χριστός αναφέρεται στο ελληνικό έθνος)

Ίσως οι Βυζαντινοί ήταν "δέσμιοι του ιερού κειμένου". Το ελληνικό κείμενο της Βίβλου γράφτηκε από Ιουδαίους και επειδή ανέφερε τους ειδωλολάτρες ως "Έλληνες", το ίδιο έπρεπε να κάνουν και οι Βυζαντινοί. Τόσο ντουγάνια ήντουσαν. Ενώ οι Λατίνοι που μετέφρασαν οι ίδιοι τη Γραφή στη γλώσσα τους, μπορούσαν να αλλάξουν το θρησκευτικό "Έλληνες" σε "Gentiles".

Έχεις δει πολλούς εθνικούς να προσκυνούν σε ιουδαϊκή εορτή ; Έλληνες εδώ σημαίνει εθνικοί που είχαν προσηλυτισθεί στον ιουδαϊσμό ( ή Εβραίοι της διασποράς , δηλαδή ελληνόφωνοι Ιουδαίοι , αν και γι' αυτούς χρησιμοποιείται στις Πράξεις των Αποστόλων ο όρος "ελληνιστές" ).

[Pertinax]

Οι ίδιοι που λένε "δεν εννοούν Έλληνες το γένος, αλλα ειδωλολάτρες, όταν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας βρίζουν τους Έλληνες ή όταν σε άλλο σημείο της Βίβλου αναφέρεται ότι θα υψωθεί ρομφαία εναντίον των τέκνων των Ελληνων",

Αυτό το τελευταίο είναι εθνοτικό

Ζαχαρίας 9,13:
διότι ἐνέτεινά σε, ᾿Ιούδα, ἐμαυτῷ εἰς τόξον, ἔπλησα τὸν ᾿Εφραὶμ καὶ ἐξεγερῶ τὰ τέκνα σου, Σιών, ἐπὶ τὰ τέκνα τῶν ῾Ελλήνων καὶ ψηλαφήσω σε ὡς ρομφαίαν μαχητοῦ

Vulgata:
quoniam extendi mihi Iudam quasi arcum implevi Ephraim et suscitabo filios tuos Sion super filios tuos Graecia et ponam te quasi gladium fortium

Αυτό θα ίσχυε αν έλεγε "βαρβαροφώνους Έλληνας. Το Έλληνες είναι ονομαστική άρα το υποκείμενο του αποκαλούσιν. Συνεπώς Έλληνες εδώ είναι μόνο οι λόγιοι ελληνιστές, ενώ αυτός και οι Απόστολοι τα θύματα των κατηγοριών τους.

Ωραίος! Δεν είχα προσέξει την ονομαστική. Και μας είχε ζαλίσει ο Ζαπο με αυτό το χωρίο. Το Έλληνες=αττικίζοντες το χρησιμοποιούσε και ο Ψελλός που έγραφε ότι ως Έλλην ανήρ αισθανόταν ξένος στην Κωνσταντινούπολη, όπως θα αισθανόταν και αν βρισκόταν ανάμεσα στους Βρετανούς

[taxalata xalasa]

- Τέλος απ' την ρωμαϊκή εποχή υπάρχουν λόγιοι ελληνιστές που αντιλαμβάνονται τον εαυτό τους σαν Έλληνες και θεωρούν και τέτοιους τους ελληνόφωνους χριστιανούς που μιλούν την χυδαία ελληνιστική και είναι άγευστοι αττικισμού :

Ἐπεὶ οὖν βαρβαροφώνους Ἕλληνες τοὺς ἀποστόλους καὶ ἡμᾶς ἀποκαλοῦσιν, ἴστωσαν ὡς καὶ ἡμῖν πάντες Ἕλληνες σκυθίζουσιν·

(για κάποιο λόγο η απάντησή μου βγαίνει πλαγιογράμματη)

Αυτό θα ίσχυε αν έλεγε "βαρβαροφώνους Έλληνας. Το Έλληνες είναι ονομαστική άρα το υποκείμενο του αποκαλούσιν. Συνεπώς Έλληνες εδώ είναι μόνο οι λόγιοι ελληνιστές, ενώ αυτός και οι Απόστολοι τα θύματα των κατηγοριών τους.

Aυτό σημαίνει ότι, τελικά, ο Γεώργιος Μοναχός πουθενά στο έργο του δεν βάζει τον εαυτό του στους Έλληνες. Οι Βυζαντινοί είναι Ρωμαίοι, η χώρα Ρωμανία. Το Ελλάδα σε βυζαντινά πλαίσια χρησιμοποιείται όταν περιγράφει τον Ιουλιανό που έτρεχε λέει στην Ελλάδα να συμβουλευτεί μάγισσες και χαρτορίχτρες. Το Έλληνες τις περισσότερες φορές χρησιμοποιείται ως εθνικοθρησκευτικός όρος, όχι απλά και αόριστα ειδωλολάτρης, αλλά ο ειδωλολάτρης του ελληνικού έθνους. Ο,τι καλό έχει ειπωθεί από τους Έλληνες, πχ Πλάτων, το έχουν κλέψει από τους Εβραίους (σύληση, κλοπή, σφετερισμός είναι οι λέξεις που χρησιμοποιεί ). Ο Μωυσής είναι αρχαιότερος και σοφότερος όλων των Ελλήνων. Η εβραϊκή η αρχαιότερη γλώσσα όλου του πλανήτη. Η "Ελλήνων παιδεία" είναι έργο κακού δαίμονα. Οι δαίμονες των μαντείων των Δελφών και της Δωδώνης σίγησαν όταν γεννήθηκε ο Χριστός. Η φιλοσοφία και η φλυαρία των Ελλήνων αποδείχτηκε ένα τίποτα. Οι ναοί και βωμοί ευτυχώς γκρεμίστηκαν και πάνω τους χτίστηκαν εκκλησίες σε κάθε χωριό και πόλη. Οι Έλληνες φιλόσοφοι κατηγορούσαν τον ιδρυτή της Νέας Ρώμης και τότε ένας παπάς έπιασε έναν Έλληνα φιλόσοφο, του είπε "στο όνομα του Ιησού Χριστού σε διατάζω να μη ξαναμιλήσεις" και έτσι ο Έλληνας φιλόσοφος έμεινε μουγκός για όλη του τη ζωή. Αυτά σε γενικές γραμμές. ας τα λεγε αυτα επι Βεσπασιανου ..... βρηκε και τα ελεγε....

[Ζαποτέκος]

Ωραίος! Δεν είχα προσέξει την ονομαστική. Και μας είχε ζαλίσει ο Ζαπο με αυτό το χωρίο.

[Pertinax]

Ωραίος! Δεν είχα προσέξει την ονομαστική. Και μας είχε ζαλίσει ο Ζαπο με αυτό το χωρίο.

Ναι τότε που μας έλεγες ότι οι Αττικίζοντες αποκαλούν Έλληνες και τον Μοναχό και τους Αποστόλους, έστω και βαρβαρόφωνους. Ούτε αυτό δεν έκαναν και αποκαλούσαν Έλληνες μόνο τους εαυτούς τους (γλωσσικά).

[taxalata xalasa]

Τα ρωμαϊκά γι' αυτόν ήταν τα λατινικά :

Spoiler

• ναὸν μέγιστον τῷ ∆ιὶ ἀνεγείραντες, ἐπωνόμασαν αὐτὸ Καπετώλιον Ῥώμης, ὅ ἐστι Ῥωμαϊστὶ, κεφαλὴ τῆς πόλεως. ̣

• ἀφ' οὗ Καίσαρες οἱ Ῥωμαίων βασιλεῖς προσηγορεύθησαν, ὅ ἐστιν ἀνατομὴ κατὰ τὴν Ῥωμαίων γλῶσσαν.

• ἐκ τότε ἐκλήθη Μάκελ, ὅ ἐστι Ῥωμαϊστὶ ὁ σφαγεύς.

συλλαμβανεται ο ελληνοφωνος διαολος να λεει ψεμματα

1. («ἐφ' ἱππίῃσι κάπῃσι», Ομ. Οδ.). αν ο Ομηρος ειναι Ρωμαιστης με το κάπῃσι, τοτε οκ... los pulos

2. ProtoItalic kaidō = κόπτω, πέφτω > kaiada.... οποιος δεν ειναι στραβος θα καταλαβει αμεσως ποσο Ρωμαιστι ειναι μια απο τις υποθετικες ριζες του caesar που βανει ο εβραιος μοναχος... ... επι βεσπασιανου επρεπε να ζει αυτος.... να δεις γελια....

3. αν η μακεδονικη Μακαιρ, Μαχαιρ ειναι αλλη απο την Μακελ, τοτε και ο Αδερφος ειναι αλλος απο τον Αδελφο....

Σας εχω γράψει οτι λενε παπαρολογιες και εμεις τις αναπαραγουμε ως ρησεις που πρεπει να δινουμε αξια στα γραφομμενα τους...

Εσεις καντε οτι θετε....

Εμεις που ξεμε την πλεκτανη και την πλανη.... δεν μας πιανει.... οσο βαζετε κειμενα, τοσο περισσοτερη μπαρουφολογια κανετε copy-paste....

Sorry, αλλα οταν ενας κανει false statements για να στηριξει τα λεγομενα του, τοτε τα λεγομενα του ειναι false....κι ας εγραψε 500 βιβλια... κανουν μονο για προσαναμα στην θρακα να αζαρω γουρνοπλο και να φαω και σουπα το αιμα του με μακαρονι.... black χυλοπιτες να ουμ...

[Ζαποτέκος]

Ωραίος! Δεν είχα προσέξει την ονομαστική. Και μας είχε ζαλίσει ο Ζαπο με αυτό το χωρίο.

Ναι τότε που μας έλεγες ότι οι Αττικίζοντες αποκαλούν Έλληνες και τον Μοναχό και τους Αποστόλους, έστω και βαρβαρόφωνους. Ούτε αυτό δεν έκαναν και αποκαλούσαν Έλληνες μόνο τους εαυτούς τους (γλωσσικά).

Τους εαυτούς τους αποκαλούν Έλληνες. Τους βαρβαρόφωνους αποστόλους που μιλούσαν την κοινή ελληνιστική και τους βαρβαρόφωνους σαν τον Μοναχό που μιλούσαν την μεσαιωνική ελληνική πώς τους αποκαλούσαν εθνοτικά ;

Bέβαια εσύ μπορεί να νομίζεις πως ήταν άεθνοι σαν τους Μανιχαίους. Οι Μανιχαίοι έλεγαν τους εαυτούς τους "χριστιανούς" και τους ορθοδόξους τους έλεγαν "Ρωμαίους" .

[Pertinax]

Ο Γεώργιος Μοναχός αναφέρεται στην εμφάνιση και κυριαρχία του χριστιανισμού και κάνει λόγο για Έλληνες , Ρωμαίους και βαρβάρους που μεταστράφηκαν στον χριστιανισμό. Λέει πουθενά στο έργο του πως αυτοί οι εθνοτικοί Έλληνες εξαφανίστηκαν ; Πως ήρθαν τεράστια κουνούπια και τους ξεπάστρεψαν ;

Έλα όμως που ξαναεμφανίζει Έλληνες μερικές δεκαετίες αργότερα :

Spoiler

̣ Μετὰ δὲ ∆ιοκλητιανὸν καὶ Μαξιμιανὸν τὸν Ἑρκούλιον ἐβασίλευσε κατὰ τοὺς αὐτοὺς χρόνους Ῥωμαίων καὶ Ἑλλήνων Κωνστάντιος ὁ Χλωρὸς ὁ τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου πατὴρ, ὃς ἐξ Ἑλένης αὐτῷ ἐγεννήθη περὶ τὴν τῆς ∆ακίας πόλιν.

Και γιατί δεν τους ξαναεμφανίζει πουθενά μετά τον Κωνσταντίνο και μιλάει μόνο για Ρωμαίους; Είπαμε πουθενά ότι οι Έλληνες εξαφανίστηκαν βιολογικά; Όχι. Αυτό που λέμε είναι ότι αφομοιώθηκαν στη ρωμαϊκή εθνοτική ταυτότητα. Σε μια καινούργια ρωμαϊκή.

Όλα τα ανθελληνικά χωρία του Μοναχού έχουν θρησκευτική χροιά. Μέχρι και αυτά που στρέφονται κατά της φιλοσοφίας και της γλώσσας. Δεν υπάρχει τρανότερο παράδειγμα για την θρησκευτική έννοια του "Ελληνος" από εκεί που μιλάει για βασιλείς Ρωμαίων εξ Ελλήνων.

Μάλιστα. Μπλέκει τη γλώσσα και τη φιλοσοφία με την ειδωλολατρία, αλλά κατά τ΄άλλα, δεν είναι Ανθέλληνας ταλιμπάν!

Έχεις δει πολλούς εθνικούς να προσκυνούν σε ιουδαϊκή εορτή ; Έλληνες εδώ σημαίνει εθνικοί που είχαν προσηλυτισθεί στον ιουδαϊσμό ( ή Εβραίοι της διασποράς , δηλαδή ελληνόφωνοι Ιουδαίοι , αν και γι' αυτούς χρησιμοποιείται στις Πράξεις των Αποστόλων ο όρος "ελληνιστές" ).

Ρε Ζαπο, γιατί κολλάς πάντα στα δευτερεύοντα και όχι στην ταμπακέρα;

Ναι, ήταν προσήλυτοι εξ Εθνών, αρχικά στον Ιουδαϊσμό και τώρα (αφού γύρευαν τον Ιησού) στην ομάδα του Ιησού. Αλλάζει κάτι; Αυτή ήταν και η αποστολή των μαθητών (να προσηλυτίσουν τα έθνη), γι' αυτό ο Ιησούς λέει στο καπάκι ότι η δική του αποστολή έληξε (ήρθε η ώρα να σταυρωθώ και να αναστηθώ).

Για την ταμπακέρα, ότι οι Βυζαντινοί δεν τόλμησαν να απορρίψουν τη θρησκευτική σημασία Έλληνες=ειδωλολάτρες, γιατί υπήρχε στο ελληνικό κείμενο της Βίβλου που έγραψαν οι ελληνόφωνοι Ιουδαίοι (και έτσι ανέχτηκαν και υιοθέτησαν τον στιγματισμό και τον εξευτελισμό του ονόματός τους), γιατί κάνεις τον Κινέζο;

[Δεκαοχτούρα]

Όλα τα ανθελληνικά χωρία του Μοναχού έχουν θρησκευτική χροιά. Μέχρι και αυτά που στρέφονται κατά της φιλοσοφίας και της γλώσσας. [/i]

Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη σκέψη σου. Απ' τη μια συμφωνείς ότι υπάρχουν ανθελληνικά χωρία που στρέφονται κατά της φιλοσοφίας, αλλα απ' την άλλη υπονοείς ότι ακόμα κι αυτά αναφέρονται γενικά και αόριστα σε ειδωλολάτρες και όχι στο αρχαίο έλληνικό έθνος; Πώς είναι δυνατόν;

Έδω στρέφεται ενάντια σε διάφορες αμιγώς κοσμολογικές θεωρίες των αρχαίων Ελλήνων και τους βγάζει ανόητους. Εκείνοι vs εμείς. Θεωρούσε τον εαυτό του απόγονό τους; Η επίγνωση ότι μιλάει την "Ελλάδα φωνήν" δεν είναι αρκετή λοιπόν.

Spoiler

Λέγει γάρ· “Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.” Καὶ [font]πολλοὶ τῶν παρ' Ἕλλησι τἀναντία τούτων τολμήσαντες διεξιέναι εἰς βυθὸν ἀγνωσίας καὶ ἀσεβείας κατηνέχθησαν[/font]· καὶ εἰκότως. Τὰ ἐξ ἀνθρωπίνης διανοίας προσφερόμενα δόγματα σαθρὰ τυγχάνει καὶ ἀνάρμοστα· διόπερ οὐδεὶς παρ' αὐτοῖς ἔστηκε λόγος 110.85 ἀκίνητος, ἀεὶ τοῦ δευτέρου τοῦ πρὸ αὐτοῦ καταβάλλοντος, ὥστε μηδὲν ἡμῖν ἔργον εἶναι τὰ ἐκείνων ἐλέγχειν. ̣4̣ Ἀρκοῦσι γὰρ ἀλλήλοις πρὸς τὴν οἰκείαν ἀνατροπήν. Οἱ γὰρ Θεὸν ἀγνοήσαντες αἰτίαν ἔμφρονα προεστάναι τῆς γενέσεως τῶν ὅλων οὐ συν εχώρησαν, ἀλλ' οἰκεῖα τῆς ἐξ ἀρχῆς ἀγνοίᾳ τὰ ἐφεξῆς συνεπέραναν. Διὰ τοῦτο 31 οἱ μὲν εἰς τὰς ὑλικὰς ὑποθέσεις κατέφυγον τοῖς τοῦ κόσμου στοιχείοις τὴν αἰτίαν τοῦ παντὸς ἀναθέντες· οἱ δὲ ἄτομα καὶ ἀμερῆ σώματα καὶ ὄγκους καὶ πόρους συνέχειν τὴν φύσιν τῶν ὁρατῶν ἐφαντάσθησαν. Νῦν μὲν γὰρ καὶ συνιόντων ἀλλήλοις τῶν ἀμερῶν σωμάτων, νῦν δὲ μετασυγκρινομένων, τὰς γενέσεις καὶ τὰς φθορὰς ἐπιγίγνεσθαι, καὶ (ἐπὶ) τῶν διαρκεστέρων σωμάτων τὴν ἰσχυροτέραν τῶν ἀτόμων ἀντεμπλοκὴν τῆς διαμονῆς τὴν αἰτίαν παρέχειν. Ἀλλ' ὄντως ἱστὸν ἀράχνης ὑφαίνουσιν οἱ ταῦτα γράφοντες, οἱ οὕτω λεπτὰς καὶ ἀνυποστάτους ἀρχὰς οὐρανοῦ καὶ γῆς καὶ θαλάσσης ἀνοήτως ὑποτιθέμενοι. Οὐ γὰρ ᾔδεσαν εἰπεῖν· “Ἐν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.”

Εδώ,από τα ονόματα που αναφέρονται, δεν είναι σαφές ότι μιλάει για το ελληνικό έθνος; Η αντίληψη ότι ό,τι θετικό προσέφερε ο ελληνικός πολιτισμός είναι προιόν, όχι επιρροής και δανεισμού, αλλά ΣΥΛΗΣΗΣ/ΚΛΟΠΗΣ (κεκλοφώς ο Πλάτων)/ΣΦΕΤΕΡΙΣΜΟΥ της σοφίας των Εβραίων δεν είναι κάπως επιθετική..;

Spoiler

ὡς εἶναι τῶν παρ' Ἕλλησιν ἀρχαίων σοφῶν Μωϋσέα πρεσβύτερον, Ὁμήρου λέγω καὶ Ἡσιόδου,καὶ τῶν Τρωϊκῶν, Ἡρακλέους τε καὶ Μουσαίου, Λίνου τε καὶ Ὀρφέως καὶ Διοσκόρων, Ἀσκληπιοῦ καὶ Διονύσου καὶ Ἑρμοῦ, Ἀπόλλωνός τε καὶ τῶν Ἑλληνικῶν μυστηρίων καὶ τελετῶν, καὶ αὐτῶν τῶν τοῦ Διὸς πράξεων· ὅθεν καί τινες τῶν παρὰ τῶν προκρίτων φαίνονται ἐκ τῶν αὐτοῦ συγγραμμάτων σφετερισάμενοι

Ειδικά απ' αυτό, γίνεται σαφές ότι ακόμα και όταν μιλάει καθαρά για θρησκευτικά πράγματα (είδωλα κτλ), το Έλληνας πάλι σημαίνει τον καταγωγικά Έλληνα εθνικό. Αν σου ζητούσαν να κάνεις νεοελληνική απόδοση, θα έκανες λόγο για "ειδωλολάτρες και Αιγύπτιους";

Spoiler

εἶπεν· “Οὐ ποιήσῃς σεαυτῷ εἴδωλον οὐδὲ ὁμοίωμα·” τὸ μὲν γὰρ εἴδωλον οὐδεμίαν ὑπόστασιν ἔχει, τὸ δὲ ὁμοίωμά τινός ἐστιν ἴνδαλμα καὶ ἀπείκασμα. Ἐπειδὴ τοίνυν Ἕλληνες ἀναπλάττουσι τὰς οὐχ ὑφεστώσας μορφὰς, Σφίγγας, καὶ Τρίτωνας, καὶ Κενταύρους, καὶ Αἰγύπτιοι Κυνοπρόσωπον καὶ Βουκέφαλον, εἴδωλα καλεῖ τὰ τῶν οὐχ ὑφεστώτων μιμήματα, ὁμοιώματα δὲ τὰ τῶν ὑφεστώτων εἰκάσματα, οἷον ἡλίου, σελήνης, ἄστρων, ἀν θρώπων, θηρίων, ἑρπετῶν καὶ τῶν τοιούτοις παρα πλησίων·

Εδώ έχουμε υποτίμηση κάθε πλευράς του πολιτισμού των αρχαίων Ελλήνων, όχι μόνο μυθολογία και θρησκεία αλλά και φιλοσοφία και ρητορική τέχνη.

Spoiler

Αὐτίκα οὖν ἐγὼ τὴν παρ' Ἑλλήνων παιδείαν καὶ φληναφίαν κακοῦ δαίμονος χαλεπωτάτην ὑπόθεσιν εἶναι λέγω·

καὶ τὰς περιφανεῖς ἐπιστήμας καὶ τῶν τεχνῶν τὰς πλείστας παρ' Ἐβραίοις ἐπαιδεύθησαν Ἕλληνες·

ἀπελήλατο τῆς εἰδωλομανίας τὸ σκότος, καὶ πᾶσα ἡ τῶν φιλοσόφων πιθανολογία μωρία καὶ φλυαρία φανερῶς ἀπεδείχθη, καθὼς γέγραπται.

τὰς τῶν φιλοσόφων Ἑλλήνων ἐρεσχελίας καὶ μυθοπλασίας καὶ θρησκείας ἢ μᾶλλον εἰπεῖν ἀθεΐας καὶ κακονοΐας,

Μα και εδώ που λέει για Έλληνες και Ρωμαίους πάλι δεν είναι θρησκευτικό. Όπως το Έλληνες και το Αιγύπτιοι πριν. Αφού πρώτα γελοιοποίησε κάθε πτυχή του πολιτισμού των Ελλήνων, τώρα τους παρουσιάζει να εγκαταλείπουν το δικό τους πολιτισμό και να αφοσιώνονται στα διδάγματα των ψαράδων της Γενησαρέτ! Και εννοείται θριαμβολογία για το πώς οι αρχαίοι ναοί γκρεμίστηκαν και παντού έχει μόνο εκκλησιές και μοναστήρια. Δεν χρειάζεται καν να λέει για γιγάντια κουνούπια (ούτε και ισχυρίστηκα ότι μιλάει για βιολόγικη εξάλειψη ο Μοναχός). Τους καταπίνει ο νέος, και εκ θεού, ρωμαιοχριστιανικός κόσμος ο οποίος θα διαρκέσει μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Εσύ βλέπεις θαυμαστή ελληνοχριστιανική αρμονία; Εγώ βλέπω έναν Χριστιανό που παίζει πια χωρίς αντίπαλο και έχει κάνει τον Έλληνα κουρέλι. Ο φαφλατάς δαιμονόληπτος κλέφτης της μωσαϊκής σοφίας που τελικά αναγνώρισε πόσο ανώτεροι είναι ο Απόστολοι από τους φιλοσόφους του και γκρέμισε μόνος του τους ναούς του (και που αν τυχόν ξέφυγε κανένας Έλληνας που συνεχίζει τα δικά του, οι παπάδες μας έχουν το θεϊκό χάρισμα να του λένε σκάσε κι αυτος να μουγκαίνεται ).

Spoiler

τῆς προτέρας ἀγνοίας καὶ δυσσεβείας ἀπηλλαγμέναι, πεπαυμένης τῶν εἰδώλων τῆς πλάνης, τῆς ἀγνοίας ὁ ζόφος ἐληλαμένος, τοῦ φωτὸς τῆς γνώσεως αἱ ἀκτῖνες τὴν οἰκουμένην ἐμπλήσασαι, Ἕλληνές τε καὶ Ῥωμαῖοι καὶ Βάρβαροι τὸν ἐσταυρωμένον θεολογοῦντες καὶ ἀντὶ τῶν πολλῶν καὶ ψευδωνύμων θεῶν τῇ Τριάδι μόνῃ λατρεύοντες, τὰ δὲ τῶν δαιμόνων τεμένη ἄρδην ἀπολλύοντες· οἱ βωμοὶ τῶν εἰδώλων ἐκ βάθρων ἀνεσπασμένοι, ἐκκλησίαι περιφανεῖς πανταχοῦ δεδομημέναι, ἐν πόλεσιν, ἐν κώμαις, ἐν ἐσχατιαῖς μαρτύρων καὶ ὁσίων σηκοὶ ἐξειργασμένοι, ἀσκητῶν καταγωγαὶ τὰς τῶν ὀρῶν κορυφὰς ἁγιάζουσιν. Ταῦτα καὶ τὰ τούτοις ὅμοια τῆς τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν οἰκονομίας τὸ θεοπρεπὲς ἐπιδεικνύει κατόρθωμα, κενὴν ἅπασαν τῶν φιλοσόφων ἐρεσχελίαν καταλειπόντων τοῖς τῶν ἁλιέων καὶ ἰδιωτῶν ἐντρυφῶσι μαθήμασι.

Κωνσταντίνου δὲ τοῦ Μεγάλου ὑπὸ Ἑλλήνων φιλοσόφων ὀνειδισθέντος εἰς τὸ Βυζάντιον, ὡς οὐ πράττοι καλῶς παρὰ τὰ ἔθη τῶν παρὰ Ῥωμαίοις βασιλευσάντων διαγενόμενος, ἀλλὰ νεωτερίζων τὴν θρησκείαν μεταθέμενος, ἔδοξεν ἕνα τῶν φιλοσόφων διαλεχθῆναι Ἀλεξάνδρῳ τῷ Βυζαντίου περὶ τῆς πίστεως. Λόγων δὲ ἄπειρος ὢν ὁ Ἀλέξανδρος, ἀλλὰ θεῖος ὢν, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς διαλέξεως εἶπε τῷ διαλεκτικῷ φιλοσόφῳ· “Ἐν ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ μου ἐπιτάττω σοι σιωπᾷ καὶ μὴ φθέγγεσθαι.” Ἅμα δὲ τῷ λόγῳ ἐφιμώθη καὶ διέμεινεν ἄλαλος

Στο διά ταύτα τώρα, γιατί αν συνεχίσουμε να το πάμε γύρω γύρω δεν θα καταλήξουμε κάπου: 1) Θεωρείς ότι ο Γεώργιος Μοναχός πίστευε ότι ανήκε στο ελληνικό έθνος, ότι έπαιζε ένα παιχνίδι του τύπου "λέω ότι είμαι Ρωμαίος, για πολιτικούς λόγους, αλλά η καρδούλα μου χτυπάει ελληνικά"; 2) Θεωρείς ότι ο μέσος ελληνόφωνος της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας ήταν πιο κοντά στην ιδεολογία ενός Γεώργιου Μοναχού ή ενός Μιχαήλ Ψελλού (ο οποίος έλεγε στους συμπατριώτες του να μη βλέπουν μόνο τι είπε ο Μωυσής, αλλά και τι είχαν πει οι Έλληνες για τη θεολογία);

[Pertinax]

Ναι τότε που μας έλεγες ότι οι Αττικίζοντες αποκαλούν Έλληνες και τον Μοναχό και τους Αποστόλους, έστω και βαρβαρόφωνους. Ούτε αυτό δεν έκαναν και αποκαλούσαν Έλληνες μόνο τους εαυτούς τους (γλωσσικά).

Τους εαυτούς τους αποκαλούν Έλληνες. Τους βαρβαρόφωνους αποστόλους που μιλούσαν την κοινή ελληνιστική και τους βαρβαρόφωνους σαν τον Μοναχό που μιλούσαν την μεσαιωνική ελληνική πώς τους αποκαλούσαν εθνοτικά ;

Άλλα έλεγες παλιά. Ότι Έλληνες λένε και τους βαρβαρόφωνους Αποστόλους και τον Μοναχό.

Τέλοσπάντων, από το χωρίο αυτό δεν βγαίνει συμπέρασμα πώς αποκαλούνταν εθνοτικά (σου τονίσαμε βέβαια ότι μετά τον Κωνσταντίνο ο Μοναχός κάνει λόγο μόνο για Ρωμαίους). Αυτό που βγαίνει ως συμπέρασμα είναι πως Έλληνες αποκαλούνταν μόνο οι αττικίζοντες. Και ο ίδιος ο Μοναχός μόνο αυτούς αποκαλεί Έλληνες: "οι Έλληνες (=αττικίζοντες) λένε βαρβαρόφωνους εμάς (=τους μη αττικίζοντες,) γι΄αυτό κι εμείς λέμε ότι οι Έλληνες (=αττικίζοντες) σκυθίζουν, δλδ δεν τους καταλαβαίνουμε με την αρχαιογκαγκά γλώσσα που χρησιμοποιούν ".