Phorum.com.gr

Πόσες παντρεμένες γυναίκες άραγε κοιτάνε τελευταία τους άντρες του με καχυποψία;

Σύμφωνα με έρευνες, οι άγαμες, άτεκνες γυναίκες είναι πιο ευτυχισμένες και ζουν περισσότερο. Επίσης, στις ΗΠΑ οι μισές δολοφονημένες γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους τους.

Γενικά, ο γάμος φαίνεται επένδυση υψηλού ρίσκου.



Όταν είσαι παντρεμένη είναι να φας μπέτωμα σε τοίχο, πνίξιμο, σφαίρες, υπάρχει ποικιλία στους τρόπους δολοφονίας. Αν δεν δολοφονηθείς, μπορείς να φας ξύλο, να χωρίσεις και να κερδίσεις τον δικό σου αποκλειστικό stalker, να κυκλοφορήσουν γυμνές σου φώτο στο chatpic ή σε όποιο άλλο σάιτ κρίνει ο καλός σου ότι ταιριάζουν, να κυκλοφορήσουν βίντεο προσωπικών σου στιγμών σ’ένα απ’τα εκατοντάδες σάιτ που θα είναι πρόθυμο να τα φιλοξενήσει ως ερασιτεχνικά.

Αν είσαι τυχερή και ο πρώην σου είναι καλός μπαμπάς, υπέροχα γιατί αν δεν είσαι δεν θα μπορέσεις να τον ξεφορτωθείς απ’τη ζωή τη δική σου και του παιδιού επειδή η κακοποιητική του συμπεριφορά απέναντί σου δεν αρκεί για να μην βλέπει το παιδί του.

Είναι εξαιρετικά κατάλληλη εποχή να αναθεωρήσουμε το τι φοβόμαστε. Συχνότατα φοβόμαστε τη μοναξιά. Την έλλειψη σχέσης. Την απώλεια πιθανών κελεπουριών. Το ότι αν δεν δώσουμε ευκαιρίες θα καταλήξουμε γεροντοκόρες με εφτά γάτες. Προτείνω επανοικειοποίηση αυτής της λέξης, μου φέρνει στο μυαλό μια γυναίκα μπροστά σ’ένα τζάκι το χειμώνα, με ενυδατική στα χέρια να βλέπει μια σειρά της προτίμησής της και να μην ανησυχεί ότι θα δολοφονηθεί απ’τον ανύπαρκτο σύζυγό της.

Φοβόμαστε τα γηρατειά, τη μοναξιά ενώ αυτό που φαίνεται να αξίζει τον τρόμο μας είναι η ναρκαλιευτική συνθήκη του γάμου. Σίγουρα υπάρχουν θαυμάσιοι σύντροφοι αλλά πώς μπορεί κάποια να ξέρει; Πώς μπορεί να είναι σίγουρη ότι με το που επέλθει η υπογραφή του συμβολαίου δεν θα δει ένα άλλο πρόσωπο;

Ακόμη και ο γάμος να μην καταλήξει σε θάνατο-έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν καταλήγουν- και πάλι μια γυναίκα μάλλον θα κάνει περισσότερες δουλειές στο σπίτι, μάλλον θα αναλαμβάνει το να είναι οικοδέσποινα σε γιορτές, τραπέζια, επισκέψεις, μάλλον θα πρέπει να ξέρει τι τρώει το παιδί και πότε, μάλλον θα πηγαίνει τα παιδιά σε γιατρούς, δραστηριότητες, παιδικές χαρές οπότε γιατί να μην αλλάξουμε το που απευθύνεται ο υπαρξιακός μας φόβος;

Άντρες σκοτώνουν γυναίκες σα μύγες. Φαντάζομαι ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε κι άλλες δολοφονημένες και κάτω απ΄τις ειδήσεις της δολοφονίας θα έχουμε περιπαθείς υποστηρικτές της ισότητας να λένε ότι δεν γράφουμε για την ύπουλη ψυχολογική βία που ασκούν οι γυναίκες στους συζύγους τους. Αυτό είναι το επίπεδο.

Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσες γυναίκες κοιτούν τους άντρες τους μετά από κάθε τέτοια είδηση και σκέφτονται “λες να”. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει να σκάει κάπου στην άκρη του στομαχιού αυτή η ανασφάλεια. Αναρωτιέμαι πώς είναι να καυγαδίζει το ζευγάρι και η γυναίκα να σκέφτεται “ας μην τον τσιτώσω ποτέ δεν ξέρεις” επειδή έρχεται στη σκέψη το όνομα “Καρολάιν”. Την γυναίκα στη Λάρισα που ακόμη δεν έχουμε μάθει τ’όνομά της. Την σκότωσε γιατί ζήτησε διαζύγιο.

Σε μια χώρα με 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες, κρίθηκε απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δένει τις γυναίκες με τους κακοποιητές τους. Με τους πιθανούς δολοφόνους τους.

Επειδή προς το παρόν, η πρόληψη ως προς τα περιστατικά έμφυλης βίας, η αλλαγή διαπαιδαγώγησης των γιων, η εκπαίδευση της αστυνομίας στη διαχείριση καταγγελιών έμφυλης βίας, η ουσιαστική πολιτειακή κινητοποίηση για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, η νομοθέτηση υπέρ της προστασίας των γυναικών είναι ουτοπίες, το μόνο που φαίνεται ρεαλιστικά πρακτικό είναι πρώτον, η πλήρης απομυθοποίηση της ιδέας του γάμου και δεύτερον, η αποχή απ’αυτόν. Έστω για τώρα.

Και μετά βλέπουμε.

Βλήμα έγραψε: 03 Αύγ 2021, 23:16 Ένα άρθρο με το οποίο δεν ξέρω αν συμφωνώ, αλλά μου αρέσει η πιθανή του συνέπεια: περισσότερες γυναίκες που δεν θέλουν να παντρευτούν.

Πόσες παντρεμένες γυναίκες άραγε κοιτάνε τελευταία τους άντρες του με καχυποψία;

Σύμφωνα με έρευνες, οι άγαμες, άτεκνες γυναίκες είναι πιο ευτυχισμένες και ζουν περισσότερο. Επίσης, στις ΗΠΑ οι μισές δολοφονημένες γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους τους.

Γενικά, ο γάμος φαίνεται επένδυση υψηλού ρίσκου.



Όταν είσαι παντρεμένη είναι να φας μπέτωμα σε τοίχο, πνίξιμο, σφαίρες, υπάρχει ποικιλία στους τρόπους δολοφονίας. Αν δεν δολοφονηθείς, μπορείς να φας ξύλο, να χωρίσεις και να κερδίσεις τον δικό σου αποκλειστικό stalker, να κυκλοφορήσουν γυμνές σου φώτο στο chatpic ή σε όποιο άλλο σάιτ κρίνει ο καλός σου ότι ταιριάζουν, να κυκλοφορήσουν βίντεο προσωπικών σου στιγμών σ’ένα απ’τα εκατοντάδες σάιτ που θα είναι πρόθυμο να τα φιλοξενήσει ως ερασιτεχνικά.

Αν είσαι τυχερή και ο πρώην σου είναι καλός μπαμπάς, υπέροχα γιατί αν δεν είσαι δεν θα μπορέσεις να τον ξεφορτωθείς απ’τη ζωή τη δική σου και του παιδιού επειδή η κακοποιητική του συμπεριφορά απέναντί σου δεν αρκεί για να μην βλέπει το παιδί του.

Είναι εξαιρετικά κατάλληλη εποχή να αναθεωρήσουμε το τι φοβόμαστε. Συχνότατα φοβόμαστε τη μοναξιά. Την έλλειψη σχέσης. Την απώλεια πιθανών κελεπουριών. Το ότι αν δεν δώσουμε ευκαιρίες θα καταλήξουμε γεροντοκόρες με εφτά γάτες. Προτείνω επανοικειοποίηση αυτής της λέξης, μου φέρνει στο μυαλό μια γυναίκα μπροστά σ’ένα τζάκι το χειμώνα, με ενυδατική στα χέρια να βλέπει μια σειρά της προτίμησής της και να μην ανησυχεί ότι θα δολοφονηθεί απ’τον ανύπαρκτο σύζυγό της.

Φοβόμαστε τα γηρατειά, τη μοναξιά ενώ αυτό που φαίνεται να αξίζει τον τρόμο μας είναι η ναρκαλιευτική συνθήκη του γάμου. Σίγουρα υπάρχουν θαυμάσιοι σύντροφοι αλλά πώς μπορεί κάποια να ξέρει; Πώς μπορεί να είναι σίγουρη ότι με το που επέλθει η υπογραφή του συμβολαίου δεν θα δει ένα άλλο πρόσωπο;

Ακόμη και ο γάμος να μην καταλήξει σε θάνατο-έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν καταλήγουν- και πάλι μια γυναίκα μάλλον θα κάνει περισσότερες δουλειές στο σπίτι, μάλλον θα αναλαμβάνει το να είναι οικοδέσποινα σε γιορτές, τραπέζια, επισκέψεις, μάλλον θα πρέπει να ξέρει τι τρώει το παιδί και πότε, μάλλον θα πηγαίνει τα παιδιά σε γιατρούς, δραστηριότητες, παιδικές χαρές οπότε γιατί να μην αλλάξουμε το που απευθύνεται ο υπαρξιακός μας φόβος;

Άντρες σκοτώνουν γυναίκες σα μύγες. Φαντάζομαι ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε κι άλλες δολοφονημένες και κάτω απ΄τις ειδήσεις της δολοφονίας θα έχουμε περιπαθείς υποστηρικτές της ισότητας να λένε ότι δεν γράφουμε για την ύπουλη ψυχολογική βία που ασκούν οι γυναίκες στους συζύγους τους. Αυτό είναι το επίπεδο.

Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσες γυναίκες κοιτούν τους άντρες τους μετά από κάθε τέτοια είδηση και σκέφτονται “λες να”. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει να σκάει κάπου στην άκρη του στομαχιού αυτή η ανασφάλεια. Αναρωτιέμαι πώς είναι να καυγαδίζει το ζευγάρι και η γυναίκα να σκέφτεται “ας μην τον τσιτώσω ποτέ δεν ξέρεις” επειδή έρχεται στη σκέψη το όνομα “Καρολάιν”. Την γυναίκα στη Λάρισα που ακόμη δεν έχουμε μάθει τ’όνομά της. Την σκότωσε γιατί ζήτησε διαζύγιο.

Σε μια χώρα με 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες, κρίθηκε απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δένει τις γυναίκες με τους κακοποιητές τους. Με τους πιθανούς δολοφόνους τους.

Επειδή προς το παρόν, η πρόληψη ως προς τα περιστατικά έμφυλης βίας, η αλλαγή διαπαιδαγώγησης των γιων, η εκπαίδευση της αστυνομίας στη διαχείριση καταγγελιών έμφυλης βίας, η ουσιαστική πολιτειακή κινητοποίηση για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, η νομοθέτηση υπέρ της προστασίας των γυναικών είναι ουτοπίες, το μόνο που φαίνεται ρεαλιστικά πρακτικό είναι πρώτον, η πλήρης απομυθοποίηση της ιδέας του γάμου και δεύτερον, η αποχή απ’αυτόν. Έστω για τώρα.

Και μετά βλέπουμε.

https://ampa.lifo.gr/gunaikes/prosochi- ... -skotonei/

Βλήμα έγραψε: 03 Αύγ 2021, 23:16 Ένα άρθρο με το οποίο δεν ξέρω αν συμφωνώ, αλλά μου αρέσει η πιθανή του συνέπεια: περισσότερες γυναίκες που δεν θέλουν να παντρευτούν.

Σε μια χώρα με 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες, κρίθηκε απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δένει τις γυναίκες με τους κακοποιητές τους. Με τους πιθανούς δολοφόνους τους.

Βλήμα έγραψε: 03 Αύγ 2021, 23:16 Ένα άρθρο με το οποίο δεν ξέρω αν συμφωνώ, αλλά μου αρέσει η πιθανή του συνέπεια: περισσότερες γυναίκες που δεν θέλουν να παντρευτούν.

Ασέβαστος έγραψε: 04 Αύγ 2021, 10:02

Σε μια χώρα με 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες, κρίθηκε απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δένει τις γυναίκες με τους κακοποιητές τους. Με τους πιθανούς δολοφόνους τους.

οτι οσοι γονεις θελουν την επιμελεια των παιδιων τους, ειναι κακοποιητες και πιθανοι δολοφονοι.

ρε δεμπαναγαμηθεις, κνωδαλο.

panos291 έγραψε: 07 Ιουν 2019, 18:14 Για γελια ειναι και αυτες, και οι κακομοιρηδες που τις υποστηριζουν.

Βλήμα έγραψε: 03 Αύγ 2021, 23:16 Ένα άρθρο με το οποίο δεν ξέρω αν συμφωνώ, αλλά μου αρέσει η πιθανή του συνέπεια: περισσότερες γυναίκες που δεν θέλουν να παντρευτούν.

Πόσες παντρεμένες γυναίκες άραγε κοιτάνε τελευταία τους άντρες του με καχυποψία;

Σύμφωνα με έρευνες, οι άγαμες, άτεκνες γυναίκες είναι πιο ευτυχισμένες και ζουν περισσότερο. Επίσης, στις ΗΠΑ οι μισές δολοφονημένες γυναίκες έχουν δολοφονηθεί από τους συντρόφους τους.

Γενικά, ο γάμος φαίνεται επένδυση υψηλού ρίσκου.



Όταν είσαι παντρεμένη είναι να φας μπέτωμα σε τοίχο, πνίξιμο, σφαίρες, υπάρχει ποικιλία στους τρόπους δολοφονίας. Αν δεν δολοφονηθείς, μπορείς να φας ξύλο, να χωρίσεις και να κερδίσεις τον δικό σου αποκλειστικό stalker, να κυκλοφορήσουν γυμνές σου φώτο στο chatpic ή σε όποιο άλλο σάιτ κρίνει ο καλός σου ότι ταιριάζουν, να κυκλοφορήσουν βίντεο προσωπικών σου στιγμών σ’ένα απ’τα εκατοντάδες σάιτ που θα είναι πρόθυμο να τα φιλοξενήσει ως ερασιτεχνικά.

Αν είσαι τυχερή και ο πρώην σου είναι καλός μπαμπάς, υπέροχα γιατί αν δεν είσαι δεν θα μπορέσεις να τον ξεφορτωθείς απ’τη ζωή τη δική σου και του παιδιού επειδή η κακοποιητική του συμπεριφορά απέναντί σου δεν αρκεί για να μην βλέπει το παιδί του.

Είναι εξαιρετικά κατάλληλη εποχή να αναθεωρήσουμε το τι φοβόμαστε. Συχνότατα φοβόμαστε τη μοναξιά. Την έλλειψη σχέσης. Την απώλεια πιθανών κελεπουριών. Το ότι αν δεν δώσουμε ευκαιρίες θα καταλήξουμε γεροντοκόρες με εφτά γάτες. Προτείνω επανοικειοποίηση αυτής της λέξης, μου φέρνει στο μυαλό μια γυναίκα μπροστά σ’ένα τζάκι το χειμώνα, με ενυδατική στα χέρια να βλέπει μια σειρά της προτίμησής της και να μην ανησυχεί ότι θα δολοφονηθεί απ’τον ανύπαρκτο σύζυγό της.

Φοβόμαστε τα γηρατειά, τη μοναξιά ενώ αυτό που φαίνεται να αξίζει τον τρόμο μας είναι η ναρκαλιευτική συνθήκη του γάμου. Σίγουρα υπάρχουν θαυμάσιοι σύντροφοι αλλά πώς μπορεί κάποια να ξέρει; Πώς μπορεί να είναι σίγουρη ότι με το που επέλθει η υπογραφή του συμβολαίου δεν θα δει ένα άλλο πρόσωπο;

Ακόμη και ο γάμος να μην καταλήξει σε θάνατο-έτσι κι αλλιώς οι περισσότεροι δεν καταλήγουν- και πάλι μια γυναίκα μάλλον θα κάνει περισσότερες δουλειές στο σπίτι, μάλλον θα αναλαμβάνει το να είναι οικοδέσποινα σε γιορτές, τραπέζια, επισκέψεις, μάλλον θα πρέπει να ξέρει τι τρώει το παιδί και πότε, μάλλον θα πηγαίνει τα παιδιά σε γιατρούς, δραστηριότητες, παιδικές χαρές οπότε γιατί να μην αλλάξουμε το που απευθύνεται ο υπαρξιακός μας φόβος;

Άντρες σκοτώνουν γυναίκες σα μύγες. Φαντάζομαι ότι τους επόμενους μήνες θα έχουμε κι άλλες δολοφονημένες και κάτω απ΄τις ειδήσεις της δολοφονίας θα έχουμε περιπαθείς υποστηρικτές της ισότητας να λένε ότι δεν γράφουμε για την ύπουλη ψυχολογική βία που ασκούν οι γυναίκες στους συζύγους τους. Αυτό είναι το επίπεδο.

Αναρωτιέμαι πραγματικά πόσες γυναίκες κοιτούν τους άντρες τους μετά από κάθε τέτοια είδηση και σκέφτονται “λες να”. Αναρωτιέμαι τι σημαίνει να σκάει κάπου στην άκρη του στομαχιού αυτή η ανασφάλεια. Αναρωτιέμαι πώς είναι να καυγαδίζει το ζευγάρι και η γυναίκα να σκέφτεται “ας μην τον τσιτώσω ποτέ δεν ξέρεις” επειδή έρχεται στη σκέψη το όνομα “Καρολάιν”. Την γυναίκα στη Λάρισα που ακόμη δεν έχουμε μάθει τ’όνομά της. Την σκότωσε γιατί ζήτησε διαζύγιο.

Σε μια χώρα με 7 γυναικοκτονίες σε 7 μήνες, κρίθηκε απαραίτητο να ψηφιστεί το νομοσχέδιο της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας που δένει τις γυναίκες με τους κακοποιητές τους. Με τους πιθανούς δολοφόνους τους.

Επειδή προς το παρόν, η πρόληψη ως προς τα περιστατικά έμφυλης βίας, η αλλαγή διαπαιδαγώγησης των γιων, η εκπαίδευση της αστυνομίας στη διαχείριση καταγγελιών έμφυλης βίας, η ουσιαστική πολιτειακή κινητοποίηση για να καταπολεμηθεί το φαινόμενο των γυναικοκτονιών, η νομοθέτηση υπέρ της προστασίας των γυναικών είναι ουτοπίες, το μόνο που φαίνεται ρεαλιστικά πρακτικό είναι πρώτον, η πλήρης απομυθοποίηση της ιδέας του γάμου και δεύτερον, η αποχή απ’αυτόν. Έστω για τώρα.

Και μετά βλέπουμε.

https://ampa.lifo.gr/gunaikes/prosochi- ... -skotonei/

Obi Wan Iakobi έγραψε: 13 Αύγ 2021, 00:05

panos291 έγραψε: 07 Ιουν 2019, 18:14 Για γελια ειναι και αυτες, και οι κακομοιρηδες που τις υποστηριζουν.

Bαρυ περιστατικο

Ασέβαστος έγραψε: 13 Αύγ 2021, 09:02
αυτη πρεπει να τη ζευγαρωσουμε με τον ζουραρι.

Ασέβαστος έγραψε: 13 Αύγ 2021, 09:02 αυτη πρεπει να τη ζευγαρωσουμε με τον ζουραρι.

ΓΑΛΗ έγραψε: 13 Αύγ 2021, 16:05

Ασέβαστος έγραψε: 13 Αύγ 2021, 09:02 αυτη πρεπει να τη ζευγαρωσουμε με τον ζουραρι.

Καμμία σχέση.

Δεν έχω ακούσει ή δει κάποια δήλωση του Ζουράρι τελευταία, υπήρξαν φάσεις που όντως είχε ξεφύγει αλλά σε κάθε περίπτωση τον υποτιμάς ασυστόλως αν τον συγκρίνεις με αυτό το "όλον".