Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ - ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΤΗΣ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

(Διάταγμα του Χίμλερ για την συστηματική συλλογή χρυσών δοντιών των θυμάτων, 23 Δεκεμβρίου 1942)
Στις
26 Σεπτεμβρίου 1942 ο
SS August Frank, ένας από τους επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου Οικονομίας και Διοίκησης υπέβαλλε μια οδηγία στο επιτελείο της Επιχείρησης Reinhard στο Λιούμπλιν και στον διοικητή του Άουσβιτς στην οποία δίνονταν κατευθυντήριες γραμμές πάνω στη διαχείριση και την διανομή των αντικειμένων προερχόμενων από την
"εκκένωση των Εβραίων".
Υπάρχουν όμως μερικές περίεργες και ενοχοποιητικές περιγραφές στην αναφορά που υποδηλώνουν ότι η λέξη «εκκένωση» έχει μοιραίο περιεχόμενο και σχετίζεται με τη θανάτωση των Εβραίων. Για παράδειγμα στην οδηγία υπ’ αριθμόν 2 αναφέρονται
χρυσά δόντια μαζί με άλλα πολύτιμα αντικείμενα που πρέπει να μεταφερθούν στο WVHA (Κεντρικό Γραφείο Οικονομικών και Διοίκησης των SS).
Γνωρίζουμε από πολλές μαρτυρίες ότι τα χρυσά δόντια αφαιρούνταν από τα θύματα μετά τη θανάτωσή τους. Εξάλλου θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε ότι οι Εβραίοι απλά μεταφέρονταν αλλού και τους έβγαζαν τα χρυσά δόντια πριν την αναχώρησή τους, ενώ δεν φαίνεται να υπάρχουν μαρτυρίες που θα στήριζαν τέτοιο ενδεχόμενο.
Μία ακόμα οδηγία από την αναφορά του Frank που ενισχύει τη σχέση της λέξης
«εκκένωση» με τη θανάτωση είναι η 11η στην οποία τονίζεται πως πρέπει να γίνεται έλεγχος ώστε όλα τα Εβραϊκά αστέρια να αφαιρούνται από τα ρούχα των Εβραίων πριν τα δεύτερα αποσταλλούν αλλού καθώς και να ελέγχονται για κρυμμένα και ραμμένα αντικείμενα αξίας προτού μεταφερθούν σε μέρη όπου οριζόταν. Γνωρίζουμε από πολλές φωτογραφίες ότι οι Εβραίοι που μεταφέρονταν στα στρατόπεδα της Επιχείρησης Reinhard και στο Άουσβιτς έφταναν εκεί με τα ρούχα πάνω στα οποία ήταν ραμμένο το Εβραϊκό άστρο.

Επομένως τα συγκεκριμένα ρούχα στα οποία αναφέρεται η οδηγία του Frank προέρχονται από τα στρατόπεδα που σύσσωμη η ιστοριογραφία (και οι μαρτυρίες) ταυτίζει με τις μαζικές θανατώσεις των Εβραίων. Αναρωτιέται κανείς γιατί αν οι ναζί σκόπευαν να ξαποστείλουν τους Εβραίους εκτός Ευρώπης μετά τον πόλεμο (και όχι να τους εξοντώσουν) όπως υποστηρίζουν αρκετοί αρνητές, θα έπρεπε να τους αποσπάσουν μια και καλή τα ρούχα τους μετατρέποντάς τα σε λεία του Ράιχ; Μήπως σκόπευαν να τους δώσουν άλλα ρούχα αργότερα; Θα ήταν αχρείαστος κόπος ειδικά για τόσο μεγάλoυς αριθμούς Εβραίων που στέλνονταν στα εν λόγω στρατόπεδα. Μήπως θα τους έστελναν με τις φόρμες των κρατούμενων; Ανόητο και μόνο σαν σκέψη.
Εξάλλου η αναφορά κάνει λόγο και για αποστολή παπουτσιών, γυαλιών, εσώρουχων, χειραποσκευών, χρημάτων, ξυριστικών και λοιπών αντικειμένων που φυσιολογικά παίρνουν μαζί τους οι μεταφερόμενοι σε νέο τόπο και οι μαρτυρίες από τα στρατόπεδα επιβεβαιώνουν την έλευση των συγκεκριμένων ειδών. Η πρόδηλη άνεση με την οποία όλα αυτά τα αντικείμενα πρέπει να αποδίδονται στην περιουσία του Ράιχ και ο όγκος των ιστορικών μαρτυριών υποδεικνύουν ότι
τα στρατόπεδα αυτά ήταν ο τελικός προορισμός των Εβραίων και ότι δεν θα ξαναχρειάζονταν τα υπάρχοντά τους.
Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι την απόδοση του πλούτου των εξοντωμένων Εβραίων στο Ράιχ επιβεβαιώνει και ο ίδιος ο στρατάρχης του Ράιχ και βασικός οργανωτής της εβραϊκής γενοκτονίας, Χάινριχ Χίμλερ στον ανατριχιαστικό λόγο του στο Posen της Πολωνίας στις 4 Οκτωβρίου 1943.
«Έχουμε πάρει τα πλούτη τους και έδωσα αυστηρή διαταγή την οποία εκτέλεσε ο Obergruppenführer Pohl (σ.σ. επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου Οικονομικών και Διοίκησης των SS) να παραδοθούν αποκλειστικά στο Ράιχ, στο Κράτος». Και στη συνέχεια απειλεί όσους SS τολμήσουν να εκμεταλλευτούν για τον εαυτό τους αυτά τα πλούτη...
.
Ακόμα και τα υπόλοιπα πολύτιμα αντικείμενα όμως όπως διαμάντια, πετράδια, κοσμήματα κλπ ήταν πράγματα που οι Εβραίοι έπαιρναν μαζί τους όταν μάθαιναν ότι θα τους μετέφεραν αλλού (π.χ. σε στρατόπεδα εργασίας, σε γκέτο) διότι ήλπιζαν ότι θα εξασφάλιζαν την επιβίωσή τους αφού θα μπορούσαν να τα ανταλλάξουν για τρόφιμα και άλλα απαραίτητα είδη επιβίωσης ή και να εξαγοράσουν φρουρούς.
Γνωρίζουμε ότι στα εβραϊκά γκέτο γίνονταν τέτοιες συναλλαγές, με τους Εβραίους να ανταλλάσουν πολύτιμα αντικείμενα ή να ξοδεύουν υπερβολικά μεγάλα χρηματικά ποσά για να αγοράσουν μια φέτα ψωμί από «προμηθευτές» εκτός του γκέτο. Χαρακτηριστική είναι η μαρτυρία του Εβραίου Jacob Zylberstein ο οποίος ήταν κλεισμένος στο γκέτο του Λουτζ και διενεργούσε τέτοιες ανταλλαγές μ’ έναν Πολωνό που βρισκόταν έξω από το γκέτο, Ο Πολωνός του πέταγε ένα πακέτο ψωμί, ο Jacob έτρωγε το μισό, πουλούσε το υπόλοιπο και έδινε τα λεφτά που έβγαζε στον Πολωνό ο οποίος είχε αποκομίσει μεγάλα κέρδη:
«Μας βοήθησε για δύο μήνες..[..]..Τον έπιασαν και τον σκότωσαν γι’ αυτό που έκανε Αλλά δύο μήνες είναι πολύς καιρός».
Άλλοι Εβραίοι αναγκάζονταν να πουλήσουν τα διαμαντένια δαχτυλίδια τους ή άλλα κοσμήματα για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Το αποτέλεσμα ήταν οι Πολωνοί και οι μετανάστες Γερμανοί που ζούσαν έξω από το γκέτο να κάνουν μια ολόκληρη περιουσία. Ο Egon Zielke, ένας επαναπατρισθείς Γερμανός που ζούσε στο Λουτζ, παραδέχτηκε ότι κέρδισε πολλά από τις συναλλαγές του με τους κατοίκους του γκέτο:
«Οι Εβραίοι δεν μπορούσαν να φάνε ένα δαχτυλίδι, αλλά αν κατάφερναν να το ανταλλάξουν για ένα κομμάτι ψωμί θα επιβίωναν για μια δυο μέρες. Δε χρειάζεται να είσαι έμπορος – έτσι είναι η ζωή».
Άλλη μια μαρτυρία για το πολύτιμα αντικείμενα ή και λιγότερο πολύτιμα όπως ρολόγια που έπαιρναν οι Εβραίοι μαζί τους στο ταξίδι νομίζοντας ότι τους πάνε να εργαστούν σε κάποια περιοχή της Ευρώπης προέρχεται από τον Έλληνα Εβραίο
Ιάκωβο Χαντάλι. Στη διάρκεια της μεταφοράς των Εβραίων της Θεσσαλονίκης στο Άουσβιτς μας περιγράφει περιστατικά όπως το εξής:
«Καμιά φορά, κατά την ώρα του ταξιδιού, οι Γερμανοί φρουροί άνοιγαν την πόρτα του βαγονιού και αφαιρούσαν από τα χέρια των ανθρώπων κοσμήματα ή οτιδήποτε άλλο μπορούσαν να αρπάξουν: ρολόγια ή δαχτυλίδια. Ό,τι μπορούσε να αφαιρεθεί εύκολα, το έπαιρναν. ‘Δεν θα τα χρειαστείτε αυτά’, έλεγαν οι Γερμανοί χαμογελώντας. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι δεν πηγαίναμε εκεί όπου μας είχαν υποσχεθεί.»
Προσέξτε την «προφητική» φράση των Γερμανων φρουρών για το ότι δεν θα χρειαστούν τα αντικείμενα αυτά στο νέο προορισμό τους. Χμμμ...
Μαρτυρίες που ακολουθούν επιβεβαιώνουν τις τεράστιες ποσότητες αντικειμένων που έπαιρναν μαζί τους οι Εβραίοι στα στρατόπεδα εξόντωσης.
Η τακτοποίηση των αντικειμένων των εκτελεσθέντων Εβραίων γινόταν από τους κρατούμενους των στρατοπέδων υπό την εποπτεία των SS. Έπρεπε να ψάχνουν για πολύτιμα αντικείμενα ή χρήματα στα ρούχα των θυμάτων καθώς και να αφαιρούν τα κίτρινα αστέρια, οποιαδήποτε έγγραφα ή πράγματα που θα μπορούσαν να αποκαλύψουν ότι ανήκαν σε Εβραίο. Οι διαταγές ήταν αυτηρότατες και οι κρατούμενοι που δεν τις τηρούσαν κινδύνευαν να εκτελεστούν. Μεγάλη ήταν και η ευθύνη των SS που επόπτευαν τη διαδικασία. Ο
SS Heinrich Unverhau καταθέτει σχετικά:
"Ο SS Sturmbannfuhrer Hering με κατηγόρησε για σαμποτέρ επειδή κατά τη διάρκεια της ταξινόμησης των ρούχων που στέλνονταν για χρήση στη Γερμανία, βρήκε ένα κίτρινο αστέρι. Μερικά χρήματα βρέθηκαν επίσης στα ρούχα. Αυτά τα ρούχα ανήκαν σε Εβραίους που είχαν δολοφονηθεί στο Μπέλζεκ".
Ο
Jan Piwonski, ένας Πολωνός εργάτης στο σταθμό του Σόμπιμπορ καταθέτει:
"Είδα τους Γερμανούς να καίνε όσα αγαθά τους ήταν άχρηστα. Τα υπόλοιπα φορτώνονταν σε βαγόνια τρένων και στέλνονταν στη Γερμανία. Τέτοιες μεταφορές με αντικείμενα και ρούχα αναχωρούσαν δύο φορές το μήνα. Αντικείμενα αξίας, χρυσός και χρήματα πακετάρονταν σε μεταλλικά κουτιά και στέλνονταν στο Βερολίνο δύο φορές τη βδομάδα. Εγώ προσωπικά είδα αυτά τα κουτιά. Οι Ουκρανοί φρουροί έλεγαν ότι μέσα σε αυτά τα κουτιά υπήρχε χρυσό, χρήματα και πολύτιμα αντικείμενα".
Ο
Oscar Strawczinski, ένας Εβραίος κρατούμενος στην Τρεμπλίνκα που εργαζόταν στην τακτοποίηση των αντικειμένων αναφέρει:
"Στις κουβέρτες και στα τραπεζομάντηλα που απλώθηκαν στο έδαφος είχαν συγκεντρωθεί σε σωρό όλα τα είδη ενδυμάτων, από εισαγόμενα υλικά και ακριβά κουστούμια μέχρι και απλά κουρέλια....Από τις αποσκευές αφαιρούσαμε μικροπράγματα, καλλυντικά, σαπούνι, σπίρτα, φάρμακα. Δεν φαίνεται να υπάρχει τίποτα εδώ που να μην αφαιρούμε σ ποσότητες-όλα τα είδη, από τον πιο ακριβό κασσίτερο μέχρι τις λίγες πατάτες που έφεραν οι φτωχοί Εβραίοι μαζί τους. Τα ταξινομημένα ενδύματα μεταφέρονται στην άκρη της αυλής, όπου και σχηματίζουν ολοένα και μεγαλύτερους σωρούς. Οι αποσκευές με τα τιμαλφή φιλοξενούνται σε ειδικό μέρος. Μέσα σ’ αυτές υπάρχουν πράγματα φτιαγμένα από χρυσάφι, ρολόγια, δαχτυλίδια, διαμάντια. Οι βέρες γάμου αποτελούν τη μεγαλύτερη ποσότητα πολύτιμων αντικειμένων. Υπάρχουν επίσης μεγάλες ποσότητες ξένων νομισμάτων, δολάρια σε χαρτονομίσματα και κέρματα, στερλίνες και χρυσά ρωσικά νομίσματα. Τα πολωνικά χρήματα συγκεντρώνονται σε μεγάλους σωρούς...[...]...ολόκληρη η αυλή δίνει την εντύπωση αγοράς. Υπάρχει ένα ειδικό μέρος για τα είδη κουζίνας και τα μπουκάλια. Στα είδη κουζίνας υπάρχουν μαγειρικά σκεύη από το πιο ακριβό νικέλιο ή αλουμίνιο καθώς και παλιές σπασμένες κατσαρόλες.
Εργάζομαι σε μια ομάδα 2ο ατόμων. Μας βάζουν να τακτοποιούμε πακέτα από ύστερα από μεταφορά Εβραίων της Τσεχοσλοβακίας. Ανοίγω ένα πακέτο και βρίσκω εσώρουχα, κουστούμια, παπούτσια, μικροπράγματα κλπ".

(Παπούτσια των θυμάτων από τα στρατόπεδα εξόντωσης Σόμπιμπορ, Μπέλζεκ, Τρεμπλίνκα, Μάιντανεκ)
Ο
Abraham Kszepicki, κρατούμενος στην Τρεμπλίνκα αναφέρει:
"Μερικοί από τους Γερμανούς απολάμβαναν να συλλέγουν όλα τα είδη αντικειμένων. Δεν έκαναν καμία προσπάθεια να το κρύψουν από μας, αλλά ήταν πολύ προσεκτικοί με τους συναδέλφους τους. Θα έρχονταν από πάνω μας και θα άρπαζαν ένα ωραίο χρυσό ρολόι το οποίο θα το πήγαιναν αμέσως σε έναν από τους ρολογάδες μας για να το επεξεργαστεί. Ή θα έπαιρναν ένα ασυνήθιστο δαχτυλίδι ή κάποιο άλλο αντικείμενο από τα γυναικεία κοσμήματα, για να το δωρίσουν χωρίς αμφιβολία στην αγαπημένη τους στην Γερμανία. Όλοι αυτοί, Γερμανοί και Ουκρανοί φρουροί, απέκτησαν τόσα πολλά χρήματα που δεν έμπαιναν στον κόπο να τα ακουμπήσουν. Νομίζω ότι όλοι έγιναν εκατομμυριούχοι στην Τρεμπλίνκα".

(Αμέτρητα δαχτυλίδια και βέρες από θύματα στο στρατόπεδο Μπούχενβαλντ)
Όπως φαίνεται όχι μόνο οι Γερμανοί αλλά και οι Ουκρανοί φρουροί πλούτισαν από την ασύστολη λαφυραγωγία εις βάρος των περιουσιών των θυμάτων. Ενδεικτική είναι η μαρτυρία του
Jerzy Krolikowski, ενός Πολωνού μηχανικού που εργαζόταν στην περιοχή της
Τρεμπλίνκα:
"Τα γεγονότα που έχω περιγράψει [η εξόντωση των Εβραίων στην Τρεμπλίνκα] προκάλεσαν αληθινή επανάσταση στην περιοχή της Τρεμπλίνκα. Οι φτωχές περιοχές της Podlassia (σ.σ. περιοχή της Πολωνίας ανατολικά της Τρεμπλίνκα) πλημμύρισαν από χρυσάφι, και συρφετός απ’ όλη τη χώρα έφτασε εδώ για να αποκτήσει πλούτη γρήγορα και εύκολα. Ακόμα και μεταξύ του ντόπιου πληθυσμού υπήρχε δυστυχώς μια συγκεκριμένη ομάδα που επιθυμούσε να κάνει περιουσία από την τραγωγία των Εβραίων με κάθε κόστος...[...]...Απέρριψα τις συχνές προσφορές που μου έκαναν για να αγοράσω σχεδόν τσάμπα ρολόγια, χρυσά νομίσματα και ποικίλα ενδύματα. Οι Ουκρανοί φασίστες που επάνδρωναν το στρατόπεδο θανάτου ήταν αυτοί που έφερναν χρυσά νομίσματα, τιμαλφή, και χρήματα από το στρατόπεδο. Αρχικά δεν ήταν πλήρως ενημερωμένοι για την πραγματική αξία των ενδυμάτων, και κάποιος μπορούσε να αγοράσει όλα τα είδη σε εξευτελιστικά αντίτιμα. Τα αντρικά ρολόγια πουλήθηκαν σε πολύ χαμηλά επίπεδα και οι ντόπιοι αγρότες κρατούσαν μεγάλες ποσότητες από αυτά σε καλάθια αβγών για να τα πουλήσουν μετά. Οι Ουκρανοί φασίστες που ήταν ολοκληρωτικά διαβρωμένοι από τον πλούτο που απέκτησαν χωρίς κόπο, περιφρονούσαν την αξία του. Για παράδειγμα θα κέρναγαν ένα ποτό χωρίς καν να μετρήσουν τον λογαριασμό...[...]...Στα χωριά κοντά στο στρατόπεδο οι Ουκρανοί φασίστες καλωσορίζονταν από μερικούς αγρότες. Οι κόρες τους, όπως όλοι γνώριζαν, έγιναν φιλενάδες των δολοφόνων και απολάμβαναν τα οφέλη των γενναιόδωρων καρδιών τους. Δεν είναι άξιο απορίας, που ακόμα και σε περίοδο πολέμου, μπορούσες να δεις στα γειτονικά χωριά εκτεταμένες κατασκευές στις φάρμες και τις γυναίκες του χωριού να φορούν γούνες και ενδύματα ακριβών υλικών των οποίων η πηγή ήταν καλά γνωστή..."
Η μανιώδης λαφυραγωγία των ναζί επιβεβαιώνεται και από μαρτυρίες των ίδιων των SS.
Επί παραδείγματι, ο
SS Gustav Munzberger που υπηρέτησε στην Τρεμπλίνκα καταθέτει:
"Ξέρω ότι ο Matthes [που ήταν υπεύθυνος του τομέα ΙΙΙ του στρατοπέδου], στο τέλος της μέρας όταν έφτανε μια αποστολή (σ.σ. Εβραίων) συνήθιζε να παίρνει το χρυσάφι στο κάτω μέρος του στρατοπέδου. Το χρυσό αυτό αφορούσε χρυσά δόντια και χρυσά αντικείμενα που είχαν βρεθεί στα πτώματα. Αυτό το χρυσάφι μεταφερόταν σε μια μικρή θήκη".
Ο διοικητής του Άουσβιτς
Ρούντολφ Ες έγραψε στην αυτοβιογραφία του:
"«Επιχείρηση Ράινχαρντ». Ο όρος αυτός ήταν μια κρυπτογραφική ονομασία επιχείρησης συλλογής, διαλογής και εκποίησης όλων των πραγμάτων που συγκεντρώνονταν με την άφιξη των εβραϊκών αποστολών και από την εξόντωσή τους...[...]...Τεράστιος πλούτος εκλάπη από μέλη των SS και αστυνομικούς, πολιτικούς υπάλληλους, εργάτες και σιδηροδρομικούς...[...]...Ανάμεσα στα αντικείμενα αξίας υπήρχαν τιμαλφή εξαιρετικά ακριβά, ιδίως σε φορτία Εβραίων από τη Δύση: Πολύτιμοι λίθοι αξίας εκατομμυρίων, ανεκτίμητα ρολόγια, χρυσά ή πλατινένια με μπριλάντια, δαχτυλίδια, σουλαρίκια και περιδέραια πανάκριβα καθώς ήταν μοναδικά κομμάτια...[...]...Τα χρυσά δόντια τα ξανάχυναν στο νοσοκομείο οι επιτελικοί οδοντίατροι και τα έστελναν κάθε μήνα στη Γενική Διεύθυνση Υγιεινής...[...]...Απ’ αφορμή τα τιμαλφή των Εβραίων δημιουργήθηκε στο στρατόπεδο μια δύσκολη κατάσταση, που δεν έγινε πια ποτέ δυνατό να αντιμετωπιστεί καίρια. Η υπόθεση αυτή επιδρούσε εκμαυλιστικά στα μέλη των SS που δεν είχαν πάντα τη δύναμη να καταπολεμήσουντον πειρασμό του εύκολου πλουτισμού με τα αντικείμενα αξίας των Εβραίων. Συνηθέστατα οι ποινές στέρησης της ελευθερίας, ακόμη και οι θανατικές καταδίκες δεν έφεραν το αναγκαίο εκφοβιστικό αποτέλεσμα. Για τους κρατούμενους τα πολύτιμα αντικείμενα των Εβραίων άνοιξαν απροσδόκητες ευκαιρίες. Ένας μέρος των αποδράσεων πρέπει να συσχετιστεί μ’ αυτό. Με εύκολα αποκτώμενα χρήματα, ρολόγια, δαχτυλίδια κλπ οι κρατούμενοι αγόραζαν από μέλη των SS και πολίτες-εργάτες οινόπνευμα, καπνό, τρόφιμα, πλαστά ντοκουμέντα, όπλα και πυρομαχικά...[...]...Το χρυσάφι των Εβραίων έγινε η κατάρα του στρατοπέδου".

(Αμέτρητα γυαλιά οράσεως από το Άουσβιτς)

(Χρυσές θήκες δοντιών και μασέλες από θύματα στο Μπούχενβαλντ)
Ο S
S Oskar Groening δεκανέας στο Άουσβιτς και εργαζόμενος στη διοικηση του στρατοπέδου σε γραφείο όπου ξεχώριζε, φύλαγε και έστελνε τα αντικείμενα των Εβραίων στο Βερολίνο αναφέρει:
«Οι άνθρωποι εκεί [σ.σ. που εργάζονταν στους θαλάμους] μας είπαν ότι δεν επιστρέφονταν όλα τα χρήματα στους αιχμαλώτους. Οι Εβραίοι που μεταφέρονταν στο στρατόπεδο αντιμετωπίζονταν διαφορετικά. Τους έπαιρναν τα χρήματα και δεν τους τα έδιναν πίσω». Ο Groening ρώτησε έναν συνάδελφό του αν αυτό είχε σχέση με μια χτεσινοβραδινή άφιξη και αυτός του απάντησε:
«Ξέρεις κάτι; Έτσι γίνεται εδώ. Έρχονται οι αποστολές με τους Εβραίους κι αν δεν μπορούν να δουλέψουν τους ξεφορτωνόμαστε». Ο Groening στη συνέχεια δήλωσε ότι
«Δεν μπορούσα καν να το φανταστώ. Το συνειδητοποίησα όμως όταν βρέθηκα να φυλάω τα πολύτιμα αντικείμενα και τις βαλίτσες κατά τη διαλογή.»
Και αναφερόμενος στις αποστολές Εβραίων της Ελλάδας:
«Όταν υπήρχε πολύ ούζο δεν θα μπορούσε παρά να έχει έρθει από την Ελλάδα».
Από την πλευρά του Κεντρικού Γραφείου Οικονομίας και Διοίκησης, ο επικεφαλής
Όσβαλντ Πολ δήλωσε σε συνέντευξή του στον ψυχολόγο Λίον Γκόλντενσον στη Νυρεμβέργη:
"Τι μπορούσα να κάνω; Εγώ δεν διέταξα ποτέ να αφαιρεθούν τα χρυσά δόντια. Δεν ήταν δική μου ευθύνη. Δεν ζήτησα να τα στείλουν στο γραφείο μου. Τα έφερναν όμως κι εγώ είχα την υποχρέωση να τα καταθέτω στη Ράιχσμπανκ, κι αυτό έκανα...[...]...Πραγματικά δεν θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φορά που έφτασαν αυτά τα είδη στο γραφείο μου. Νομίζω πως την πρώτη φορά τα συνόδευε κάποιος από το στρατόπεδο συγκέντρωσης απ’ όπου προέρχονταν αλλά εγώ δεν ασχολιόμουν με τέτοιες λεπτομέρειες επειδή είχα πιο σημαντικά πράγματα να κάνω από το να ξεφορτώνω σάκους από ένα φορτηγό και να ελέγχω τι έχουν μέσα. Είχα ειδικούς ανθρώπους να κάνουν αυτή τη δουλειά...[...]...Το ότι προέρχονταν από Εβραίους που είχαν εκτελεστεί το ήξερα, όπως το ήξεραν όλοι. Δεν το άγγιξα όμως ποτέ. Απλώς περνούσε από το γραφείο μου με διαταγή του Χίμλερ και κατόπιν συμφωνίας του Φουνκ με τον Σβέριν φον Κρόσιγκ για να κατατεθεί στη Ράιχσμπανκ".
Ένας άλλος SS, o
Ernst Gollak που εργαζόταν για 3 χρόνια στα εργαστήρια ενδυμάτων των SS από το Γενάρη του 1942 κι έπειτα, κατέθεσε σχετικά:
"...Από το Μάιο ή τον ιούνιο του 1942, σε αυτό το εργαστήριο ραπτικής του Λιούμπλιν, γούνες και παλτά των Εβραίων που βρίσκονταν στα στρατόπεδα εξόντωσης του Μπέλζεκ, της Τρεμπλίνκα και του Σόμπιμπορ, απολυμαίνονταν και στέλνονταν στη Γερμανία. Αυτά τα αγαθά μεταφέρονταν με τρένα, ξεφορτώνονταν από τους Ουκρανούς βοηθούς και αργότερα από τους εργαζόμενους Εβραίους, απολυμαίνονταν και φορτώνονταν ξανά στα βαγόνια. Ήμουν επικεφαλής μιας ομάδας 20-30 Εβραίων γυναικών εκπαιδευμένων στην απολύμανση. Τα ενδύματα χωρίζονταν σε αντρικά, γυναικεία και παιδικά. Μετά υποδιαρούνταν και πάλι σε εξωτερικά ρούχα και εσώρουχα, παπούτσια κλπ..Πού τα πήγαιναν ακριβώς δεν γνωρίζω. Μια φορά είδα στα βαγόνια τα ονόματα των σταθμών Βερολίνο, Glogau, Βρότλαβ και Hirshberg..."
Ο τεράστιος όγκος των αντικειμένων των Εβραίων που μεταφερόταν με τα τρένα δεν πέρασε απαρατήρητος από τους ντόπιους. Στον σταθμό της Τρεμπλίνκα, ο Πολωνός σταθμάρχης
Franciszek Zabecki ανέφερε ότι σύμφωνα με το αρχείο που κρατούσε,
περισσότερα από 1000 βαγόνια γεμάτα με πράγματα των θυμάτων πέρασαν από το σταθμό. Διάφορα έγγραφα που έχουν έρθει στην κατοχή μας από τη Gedob (Γενική Διεύθυνση Ανατολικών Σιδηροδρόμων) επιβεβαιώνουν τέτοιες μεταφορές. Μόνο για διάστημα 12 ημερών του Σεπτέμβρη 1942, έχουμε 153 βαγόνια γεμάτα με ενδύματα των θυμάτων. Συγκεκριμένα αναχώρησαν από την Τρεμπλίνκα 3 εμπορικά τρένα που μετέφεραν ενδύματα και που στάλθηκαν από την Τρεμπλίνκα στο Λιούμπλιν μέσω της Siedlce. Το πρώτο ήταν στις 9 Ιανουαρίου 1942 όπου αναχώρησαν 51 βαγόνια. Το δεύτερο αναχώρησε με 50 βαγόνια στις 13 Σεπτέμβρη και το τρίτο με 52 βαγόνια στις 21 Σεπτέμβρη.
Αλλά εκτός από τις μαρτυρίες υπάρχουν και μερικά πρόσθετα έγγραφα των ναζί που σχετίζονται με την οικονομική πτυχή του θέματος καταγράφοντας τις τεράστιες ποσότητες που αποκόμισαν οι Γερμανοί από τα θύματά τους.
Για παράδειγμα ο υπηρεσιακός επικεφαλής της Επιχείρησης Reinhard,
Georg Wippern υπέβαλλε μια αναφορά στο επιτελείο του Χίμλερ δίνοντας λεπτομερείς πληροφορίες για την εβραική περιουσία που συλλέχθηκε για παράδοση
μέχρι και τις 3 Φεβρουαρίου 1943. Στο τέλος της αναφοράς συνοψίζεται το τελικό ποσό σε γερμανικά μάρκα (Reichsmarks ή RM):
1. Μετρητά και υπόλοιπο μετρητών που παραδόθηκε: RM 53,013,133.51
2. Ξένο νόμισμα σε σε χαρτονομίσματα: 1,452,904.65
3. Ξένο νόμισμα σε χρυσά νομίσματα: 843,802.75
4. Πολύτιμα μέταλλα: 5,353,943.00
5. Ποικίλα αντικείμενα: 26,089,800.00
6. Υφάσματα: 13,294,400.00
………………..RM 100,047983.91
Ο
Όσβαλντ Πολ, επικεφαλής του Κεντρικού Γραφείου Οικονομικών και Διοίκησης των SS, συνέταξε μια αναφορά στις
6 Φεβρουαρίου 1943 σχετικά με την
«Περαιτέρω χρήση των υφασμάτων προερχόμενων από την εκκένωση των Εβραίων». Στην αναφορά αυτή περιλαμβάνονται τα υφάσματα που προωθήθηκαν από το Άουσβιτς και από την Επιχείρηση Reinhard και στον οποίο υποβλήθηκαν. Σύμφωνα με τη συγκεκριμένη αναφορά
το Υπουργείο Οικονομικών του Ράιχ έλαβε 262,000 ολόκληρες αντρικές και γυναικείες ενδυμασίες και πάνω από 2.7 εκατομμύρια κιλά κουρελιών, 270,000 κιλά από πούπουλα κρεβατιών και 3000 κιλά γυναικείων μαλλιών, όλα μεταφερόμενα σε 570 σιδηροδρομικά βαγόνια. Ο γερμανικός οργανισμός
Volksdeutsche Mittelstelle (VoMi – οργανισμός των SS με στόχο την παροχή βοήθειας προς τους Γερμανούς που ζούσαν στις κατακτημένες περιοχές του Ράιχ)
έλαβε 211 βαγόνια γεμάτα αντρικά, γυναικεία και παιδικά ενδύματα. Η
Reichsiugendfuhrung (διοίκηση των νέων του Ράιχ), η βιομηχανία
IG Farben, ο Οργανισμός
Todt, τα
στρατόπεδα συγκέντρωσης και ο
Γενικός Επιθεωρητής των Μεταφορών έλαβαν συνολικά
44 επιπλέον βαγόνια γεμάτα ενδύματα. Το σύνολο ήταν 825 βαγόνια που περιείχαν υφάσματα.
Στις
5 Ιανουαρίου 1944, ο επικεφαλής της Επιχείρησης Reinhard
Odilo Globocnik υπέβαλλε μια αναφορά στον Χίμλερ συνοψίζοντας τα χρήματα, το χρυσό και τα πολύτιμα αντικείμενα που προήλθαν από τους Εβραίους της Επιχείρησης Reinhard. Η σύνοψη γινόταν σε γερμανικά μάρκα της εποχής (RM) όπως είδαμε και προηγουμένως.
Περιλάμβανε χρήματα από 48 χώρες. Χρυσά νομίσματα από 34 χώρες, 2910 κιλά σε μπάρες χρυσού, 18.734 κιλά σε μπάρες ασημιού, 16.000 καράτια διαμαντιών και πολλά ακόμα. Η συνολική αξία όλων των πολύτιμων ειδών (χρήματα, τιμαλφή και υπάρχοντα) που αποσπάστηκαν από τους Εβραίους από το επιτελείο της Επιχείρησης Reinhard περιλαμβανόταν επίσης στην σύνοψη της αναφοράς:
Χρήματα σε zlotys (σ.σ. πολωνικό νόμισμα) και Γερμανικά μάρκα:RM 73,852,080.74
Πολύτιμα μέταλλα: 8,973,651.60
Ξένο νόμισμα σε χαρτονομίσματα: 4,521,224.13
Ξένο νόμισμα σε χρυσό: 1,736,554.12
Πολύτιμα πετράδια και άλλα αντικείμενα αξίας: 43,662,450.00
Υφασμα: 46,000,000.00
Σύνολο σε γερμανικά μάρκα: 178,745,960.59
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφερθεί ένα ακόμη συγκλονιστικό ντοκουμέντο για τη λαφυραγωγία εις βάρος των εκτελεσθέντων Εβραίων και συγκεκριμένα η
«Αναφορά για τη Λύση του Εβραϊκού προβλήματος στη Γαλικία» (ιστορική περιοχή που καταλαμβάνει εκτάσεις της νοτιοανατολικής Πολωνίας και της δυτικής Ουκρανίας). Η αναφορά αυτή συντάχτηκε από τον
SS Fritz Katzman, αρχηγό της Αστυνομίας στην περιοχή της Γαλικίας και
περιγράφει τα μέτρα που πάρθηκαν κατά των Εβραίων ύστερα από την αποτυχημένη προσπάθεια ένταξής τους σε στρατόπεδα εργασίας καθώς και τη λεία που αποκομίστηκε από την όλη επιχείρηση. Και αυτή η αναφορά είναι αξιοσημείωτη από την άποψη ότι η λέξη
«εκκένωση» σχετίζεται με την
εξόντωση των Εβραίων. Για παράδειγμα χρησιμοποιείται η φράση
«Ειδική Μεταχείριση» για τη μοίρα των Εβραίων συλληφθέντων η οποία αφορούσε κατά τα λεγόμενα των ίδιων των ναζί τη φυσική εξόντωση των Εβραίων. Άλλο στοιχείο είναι ότι στη λεία της επιχείρησης καταγράφονται
11.730 χρυσά δόντια και γέφυρες.
Πηγές:
Y. Arad: Belzec, Sobibor, Treblinka – The Operation Reinhard Death Camps, σελ. 154-164, Indianna University Press
Laurence Rees: Άουσβιτς – Οι Ναζί και η Τελική Λύση, σελ.96-97, σελ. 159-185 εκδ. ΠΑΤΑΚΗ
Ιάκωβος Χαντάλι: Από το Λευκό Πύργο στις πύλες τους Άουσβιτς, σελ.79, εκδ. Παρατηρητής.
Leon Goldensohn: ΝΥΕΡΕΜΒΕΡΓΗ-Το ψυχογράφημα των ανθρώπων που αιματοκύλησαν τον κόσμο, σελ. 509-510, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ
http://www.jewishvirtuallibrary.org/jso ... licia.html
http://www.holocaustresearchproject.org ... becki.html
http://en.wikipedia.org/wiki/August_Frank_memorandum