Phorum.com.gr

ST48410 έγραψε: 15 Μάιος 2018, 01:48 Στην τελική τι σημασία έχει πόσο αγαπάει κάποιος το παιδί; Μετριέται αυτό ή είναι αρκετό για να το μεγαλώσει σωστά; Δίνουν πουθενά οι κοινωνικές υπηρεσίες σε κάποιους να υιοθετήσουν παιδιά μόνο και μόνο επειδή τα αγαπάνε πολύ;

LEONAS έγραψε: 15 Μάιος 2018, 10:58 Το θέμα είναι απλο δείξτε μια φωτογραφία με δύο μαντραχαλους να φιλιουνται σε παιδάκια τι πιστεύετε ότι θα πουν;

enaon έγραψε: 15 Μάιος 2018, 06:07

ST48410 έγραψε: 15 Μάιος 2018, 01:48 Στην τελική τι σημασία έχει πόσο αγαπάει κάποιος το παιδί; Μετριέται αυτό ή είναι αρκετό για να το μεγαλώσει σωστά; Δίνουν πουθενά οι κοινωνικές υπηρεσίες σε κάποιους να υιοθετήσουν παιδιά μόνο και μόνο επειδή τα αγαπάνε πολύ;

εγώ ψηφίζω ναι, τεράστια σημασία, δεν θα το μετράνε μάλλον, πρέπει να το ορίσουν πρώτα και μετά θα είναι άχρηστοι.

Δεν ξέρω τι εννοείς που φαντάζομαι ούτε εσύ, οπότε συνεννοούμαστε. Αυτό λοιπόν, είναι το μισό μας εμείς, τις μισές μας κινήσεις, τις μισές σκέψεις, τις ορίζει. Το γεννάμε όταν είμαστε μικροί, και μετά το ζητάμε εκεί που μοιάζει οικείο, άσχετα αν είναι εκεί.

Και λογικά να το σκεφτείς, τίποτα άλλο δεν μπορούμε να τους δώσουμε τα πρώτα χρόνια που υπάρχουν, μαθαίνουμε πάνω στην πλάτη τους να το παίζουμε σοφοί, καλύτερα αγάπη, που είμαστε σίγουροι ότι δεν ξέρουμε τι είναι

ST48410 έγραψε: 15 Μάιος 2018, 16:41

ST48410 έγραψε: 15 Μάιος 2018, 16:41 Στα του θέματος.

Υπάρχουν 2 προβλήματα κατά την γνώμη μου:
Πρώτον η σωστή ανάπτυξη του παιδιού όταν δεν μεγαλώνει με τα «παραδοσιακά» ας τα πούμε πρότυπα του πατέρα και της μητέρας. Εδώ και σε άλλα παρόμοια θέματα έχει υποστηριχθεί ότι δεν θα υπάρξει κάποιο πρόβλημα από κάποιο εναλλακτικό μοντέλο οικογένειας. Έχετε φέρει μελέτες και συστάσεις διεθνών οργανισμών ότι δεν υπάρχει επίδραση στον σεξουαλικό προσανατολισμό, τον οποίο θεωρείται αποκλειστικά βιολογικά προκαθορισμένο ούτε στην συγκρότηση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του νεαρού ατόμου .

Προσωπικά αν και αναρμόδιος, παραμένω δύσπιστος. Μεγαλώσαμε ακούγοντας για συνέπειες στον εύθραυστο ψυχισμό του παιδιού σε σχέση με τους χαρακτήρες των γονέων, πχ έναν δεσποτικό και εξαιρετικά αυστηρό πατέρα ή και αντίστροφα από έναν μαλθακό πατέρα σε συνδυασμό με μία δυναμική μητέρα. Θυμάμαι τέτοια χαρακτηριστικά να αναφέρονται σε περιπτώσεις εγκληματιών ή ατόμων με αντικοινωνική συμπεριφορά προκειμένου να εξηγήσουν τα αίτια που οδήγησαν σε προβληματικές προσωπικότητες. Τώρα θα πρέπει να δεχθούμε ως φυσιολογικό ότι ένα πρότυπο αιώνων άνδρα/γυναίκας αντικαθίσταται έτσι βίαια χωρίς καμία συνέπεια;

Το δεύτερο πρόβλημα είναι της προετοιμασίας της κοινωνίας. Ένα παιδί με 2 μαμάδες ή μπαμπάδες ακόμα και αν μεγαλώσει σωστά στο προστατευμένο περιβάλλον του σπιτιού θα έχει να αντιμετωπίσει την δυσπιστία ή την κοροϊδία στο σχολείο, στην παρέα και σε κάθε κοινωνικό κύκλο που συναναστρέφεται με άλλα άτομα. Μπορεί οι νέοι εκπαιδευτικοί να έχουν την εκπαίδευση να διαχειριστούν την διαφορετικότητα ωστόσο αυτό δεν αρκεί.

Έχετε σκεφτεί τι θα γίνει αν οι βεβαιότητές σας δεν ισχύουν και κάνετε λάθος; Πόσα παιδιά μπορεί να κινδυνεύουν να τραυματιστούν ανεπανόρθωτα;
Μου φαίνεται σαν μία ακόμα επιπόλαια κυβερνητική επιλογή με καθαρά ψηφοθηρικά χαρακτηριστικά. Αφού δεν έχουμε λεφτά να μοιράσουμε ας δώσουμε κάτι που μπορεί να εκληφθεί ως προοδευτικό.

Το ξαναγράφω και εδώ. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για κοινωνικούς πειραματισμούς που έχουν άλλες χώρες. Δεν είμαστε πυρηνική υπερδύναμη ούτε συνορεύουμε με Ολλανδία και Βέλγιο. Οτιδήποτε δημιουργεί προβλήματα στην κοινωνική συνοχή είναι επικίνδυνο. Θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάποια χρόνια ώστε να δούμε πως μεγαλώνουν τα παιδιά των εναλλακτικών μοντέλων οικογένειας πριν βιαστούμε να εισάγουμε ανάλογες ρυθμίσεις εδώ.

Βινόσαυρος έγραψε: 15 Μάιος 2018, 17:17 Αυτά θέλαμε να τα κανουμε από εποχή σημιτη, περιμεναμε με τις ιδιες προφάσεις. Ε νυσαφι. Αυτή η δικαιολογια δε θα σταματήσει ποτε. Ηρθε το πλήρωμα του χρονου να γίνετε πολιτισμενη χωρα. Οποιος δεν ειναι έτοιμος να προσαρμοστει ας ανοίξει το χρονοντουλαπο της ιστορίας και ας τρυπωσει μεσα.