Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://dev.phorum.com.gr/
ΓΑΛΗ έγραψε: 17 Αύγ 2023, 10:46
Όσοι βαράνε γενικώς και δεν είναι ήδη σε κάποιο ίδρυμα, έχουν επαρκέστατη επίγνωση του πότε/που/ποιον βαράνε. Συνήθως είναι "εντός" και όχι "εκτός" εαυτού.
εε όχι.συνήθως όσοι είναι εκτός εαυτού βαράνε περισσότερο
αυτοι που ριχνουν το ξυλο ειναι οσοι παραμενουν ψυχραιμοι σε τετοιες καταστασεις.
Re: Sos
Δημοσιεύτηκε: 19 Αύγ 2023, 21:15
από Ασέβαστος
α, ναι, επι του θεματος. αυτο που ειπαν ολοι. στην αστυνομια, χτες.
και μια προσωπικη ιστορια κι αν θελετε την πιστευετε. η "απειλη" δεν ειναι κατι που απλως θα σε μαλωσει η αστυνομια και θα πας σπιτι σου. εχω στειλει ανθρωπο στη φυλακη, για 18 μηνες, για απειλη. και εννοω μεσα, στα καγκελα, οχι "φυλακη" στα χαρτια, να την πληρωσει και να ειναι εξω.
ΓΑΛΗ έγραψε: 17 Αύγ 2023, 10:46
Όσοι βαράνε γενικώς και δεν είναι ήδη σε κάποιο ίδρυμα, έχουν επαρκέστατη επίγνωση του πότε/που/ποιον βαράνε. Συνήθως είναι "εντός" και όχι "εκτός" εαυτού.
εε όχι.συνήθως όσοι είναι εκτός εαυτού βαράνε περισσότερο
αυτοι που ριχνουν το ξυλο ειναι οσοι παραμενουν ψυχραιμοι σε τετοιες καταστασεις.
Και ναι και όχι.
Όποιος αρχίζει να βαράει όταν βγαίνει εκτός εαυτού μπορεί να τις φάει μπορεί και όχι. Εξαρτάται ποιον έχει απέναντι.
Επειδή όμως 9/10 φορές, στον δρόμο "κερδαει" όποιος κεράσει το πρώτο καλό χτύπημα, κάποιος που στην ζωή του έχει πλακωθει 200 φορές (ανεξάρτητα κατάληξης) έχει πλεονέκτημα από κάποιον που δεν έχει πλακωθει ποτέ και είναι νορμάλ άνθρωπος. Ειδικά αν δεν έχει εκπαιδευτεί σε κάτι.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων δεν ανακάμπτουν έγκαιρα (ή και καθόλου) αν φάνε μια γεμάτη μπουνιά στα μούτρα.
Και μετά την πρώτη, έρχεται δεύτερη, τρίτη και sky is the limit.
Αν ποτέ χρειαστεί, χτυπήστε πρώτοι. Και χτυπήστε σκληρά.
Μέσα στην γραφικότητα του, ο κακός προπονητής της Cobra Kai στο Karate Kid είχε πει το πιο σωστό για τον δρόμο: Strike first, strike hard.
Έλα μωρέ που ακόμα και γι' αστείο λέμε τέτοιες μαλακίες. Χίλιες φορές να πιστεύει ο άλλος στην ζώνη γονιμότητας της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου και στον ανάδρομο Ερμή από το να κάνει νταηλίκια.
Casp έγραψε: 19 Αύγ 2023, 10:42
Στεκοταν στην πορτα για κανα 5λεπτο γιατι δεν ηξερε τι να κανει. Ηξερε πως οσο ειναι μαζι μου θα πληγωνεται συνεχεια, και οτι αν φυγει θα πληγωθει μονο μια φορα.
Το μενω ή φευγω ειναι πολυδιαστατο προβλημα.
Εκτος απο τον αξονα του πληγωματος, υπαρχει και ο αξονας της πιπας.
Τρομερα αυτα τα sessions.
Re: Sos
Δημοσιεύτηκε: 21 Αύγ 2023, 13:28
από Casp
Dwarven Blacksmith έγραψε: 19 Αύγ 2023, 14:25
Δεν κατάλαβα τι οδήγησε τον Λατρεία σε παραλίγο αποχώρηση. Απλά η γκρίνια;
Οχι, παλια του ελεγα μες τα μουτρα πως δεν νοιαζεται καν για μενα και δεν μ’ αγαπαει. Μετα του αρχιζα για τους γονεις του, οτι αυτος δεν παλευει, οτι δεν τον νοιαζει και γενικα του εκανα την καρδια περιβολι παντα. Κατεβατα σαν ηταν δουλεια, να ερχεται εδω και να «ορμαω», να λεει μια κουβεντα και να μην τον αφηνω να ολοκληρωσει, ε ποσο να αντεξει ο ανθρωπος. Τα συζητουσαμε, τα βρησκαμε και μετα απο μια βδομαδα ή αντε λιγο περισσοτερο, ξαναρχιζα. Και μεσα σε αυτες τις 2 βδομαδες που ημουν ολη μερα σπιτι και παρανοουσα λογω της ανεργιας και των γονιων μου, ξεσπουσα πανω του ασχημα. Ηταν ο σακκος του μποξ. Οσο αντιλαμβανοταν οτι αυτο δεν θα αλλαξει και πως θα ξαναερθω και θα του λεω μες τα μουτρα οτι δεν τον νοιαζει για μενα και οτι αυτος δεν παλευει τιποτα, σκεφτοταν για το τι θα ηταν καλυτερο να κανει.
Ενταξει τωρα τα βρηκαμε. Ξεκιναω δουλεια την Πεμπτη και ειμαι ΥΠΕΡχαρουμενη! Εχω ακομα 3 μερες σπιτι μονο, θα συνελθω!
Σημερα το πρωι εφευγε απο το σπιτι και στα φωτα τροχαιας ειδε τον μπαμπα μου με την μανα μου στο αμαξι. Τον ρωτησα αν τον ειδαν, μου ειπε πως ο μπαμπας μου γυρισε πανω του και τον κοιτουσε και οτι περιμενε να κανει κατι, πχ να τον ακολουθησει, αλλα δεν εκανε τιποτα. Ελπιζω να φοβηθηκε την απειλη με την αστυνομια και να σταματησει να μας ενοχλει…
Re: Sos
Δημοσιεύτηκε: 21 Αύγ 2023, 13:30
από Casp
GoBack έγραψε: 19 Αύγ 2023, 15:02
Μα γι αυτο ζηταω τοσο καιρο λεπτομερειες να καταλαβουμε που βρισκομαστε αλλα σκουζετε οι πουριτανοι
Τι λεπτομερειες θες εσυ; Για το πώς το κανουμε;
Παντως εγω ειμαι περισσοτερο του κλειτοριδικου οργασμου. Με γλυφει εκει κατω και φτανω στο σημειο να τρεμω σε τετοιο βαθμο που αναγκαζομαι να τον σταματαω και να θελω κανα 3λεπτο για να συνελθω, πριν συνεχισουμε
Dwarven Blacksmith έγραψε: 19 Αύγ 2023, 14:25
Δεν κατάλαβα τι οδήγησε τον Λατρεία σε παραλίγο αποχώρηση. Απλά η γκρίνια;
Οχι, παλια του ελεγα μες τα μουτρα πως δεν νοιαζεται καν για μενα και δεν μ’ αγαπαει. Μετα του αρχιζα για τους γονεις του, οτι αυτος δεν παλευει, οτι δεν τον νοιαζει και γενικα του εκανα την καρδια περιβολι παντα. Κατεβατα σαν ηταν δουλεια, να ερχεται εδω και να «ορμαω», να λεει μια κουβεντα και να μην τον αφηνω να ολοκληρωσει, ε ποσο να αντεξει ο ανθρωπος. Τα συζητουσαμε, τα βρησκαμε και μετα απο μια βδομαδα ή αντε λιγο περισσοτερο, ξαναρχιζα. Και μεσα σε αυτες τις 2 βδομαδες που ημουν ολη μερα σπιτι και παρανοουσα λογω της ανεργιας και των γονιων μου, ξεσπουσα πανω του ασχημα. Ηταν ο σακκος του μποξ. Οσο αντιλαμβανοταν οτι αυτο δεν θα αλλαξει και πως θα ξαναερθω και θα του λεω μες τα μουτρα οτι δεν τον νοιαζει για μενα και οτι αυτος δεν παλευει τιποτα, σκεφτοταν για το τι θα ηταν καλυτερο να κανει.
Ενταξει τωρα τα βρηκαμε. Ξεκιναω δουλεια την Πεμπτη και ειμαι ΥΠΕΡχαρουμενη! Εχω ακομα 3 μερες σπιτι μονο, θα συνελθω!
Σημερα το πρωι εφευγε απο το σπιτι και στα φωτα τροχαιας ειδε τον μπαμπα μου με την μανα μου στο αμαξι. Τον ρωτησα αν τον ειδαν, μου ειπε πως ο μπαμπας μου γυρισε πανω του και τον κοιτουσε και οτι περιμενε να κανει κατι, πχ να τον ακολουθησει, αλλα δεν εκανε τιποτα. Ελπιζω να φοβηθηκε την απειλη με την αστυνομια και να σταματησει να μας ενοχλει…
Καλή αρχή λοιπόν!
Να δουλέψεις το self-awareness σου, μην τα βλέπεις εκ των υστέρων μόνο αυτά.
Dwarven Blacksmith έγραψε: 19 Αύγ 2023, 14:25
Δεν κατάλαβα τι οδήγησε τον Λατρεία σε παραλίγο αποχώρηση. Απλά η γκρίνια;
Οχι, παλια του ελεγα μες τα μουτρα πως δεν νοιαζεται καν για μενα και δεν μ’ αγαπαει. Μετα του αρχιζα για τους γονεις του, οτι αυτος δεν παλευει, οτι δεν τον νοιαζει και γενικα του εκανα την καρδια περιβολι παντα. Κατεβατα σαν ηταν δουλεια, να ερχεται εδω και να «ορμαω», να λεει μια κουβεντα και να μην τον αφηνω να ολοκληρωσει, ε ποσο να αντεξει ο ανθρωπος. Τα συζητουσαμε, τα βρησκαμε και μετα απο μια βδομαδα ή αντε λιγο περισσοτερο, ξαναρχιζα. Και μεσα σε αυτες τις 2 βδομαδες που ημουν ολη μερα σπιτι και παρανοουσα λογω της ανεργιας και των γονιων μου, ξεσπουσα πανω του ασχημα. Ηταν ο σακκος του μποξ. Οσο αντιλαμβανοταν οτι αυτο δεν θα αλλαξει και πως θα ξαναερθω και θα του λεω μες τα μουτρα οτι δεν τον νοιαζει για μενα και οτι αυτος δεν παλευει τιποτα, σκεφτοταν για το τι θα ηταν καλυτερο να κανει.
Ενταξει τωρα τα βρηκαμε. Ξεκιναω δουλεια την Πεμπτη και ειμαι ΥΠΕΡχαρουμενη! Εχω ακομα 3 μερες σπιτι μονο, θα συνελθω!
Σημερα το πρωι εφευγε απο το σπιτι και στα φωτα τροχαιας ειδε τον μπαμπα μου με την μανα μου στο αμαξι. Τον ρωτησα αν τον ειδαν, μου ειπε πως ο μπαμπας μου γυρισε πανω του και τον κοιτουσε και οτι περιμενε να κανει κατι, πχ να τον ακολουθησει, αλλα δεν εκανε τιποτα. Ελπιζω να φοβηθηκε την απειλη με την αστυνομια και να σταματησει να μας ενοχλει…
Καλή αρχή λοιπόν!
Να δουλέψεις το self-awareness σου, μην τα βλέπεις εκ των υστέρων μόνο αυτά.
Ευχαριστω!
Ναι ισχυει, πρεπει να μαθω να το κοντρολαρω και να σκεφτομαι λογικα εξαρχης.