2024: Σε φουλ σκεηλ ο Νέος Ψυχρός Πόλεμος

[20---]

ΕΕ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο.

[Ναύτης]

ΕΞΩ ΤΑ ΕΣΠΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ!

[Οργισμένος]

https://www.capital.gr/diethni/3890361/ ... sti-suria/
Τουρκία, Ισραήλ και ΗΠΑ: Αποκλίσεις ως προς την "επόμενη ημέρα" στη Συρία

Του Κώστα Ράπτη

Η Τουρκία και το Ισραήλ κατονομάζονται σε όλες τις αναλύσεις ως οι μεγάλοι κερδισμένοι της πτώσης του Μπασάρ αλ Άσαντ και μάλιστα με τον τρόπο που συντελέσθηκε. Όμως οι επιδιώξεις των δύο αυτών κρατών για το μέλλον της Συρίας δεν συμπίπτουν.

Το Ισραήλ αισθάνεται πολύ άνετα με την προοπτική μιας Συρίας "καντονοποιημένης”, βλ. κατακερματισμένης με βάση εθνοθρησκευτικές διαχωριστικές γραμμές (Δρούζοι, Σουνίτες, Αλαουίτες κτλ.), εγγενώς ασταθούς και πιθανότατα βυθσμένης σε εσωτερικές συγκρούσεις. Το κρίσιμο για το εβραϊκό κράτος είναι η διακοπή της εδαφικής συνέχειας του πάλαι ποτέ "άξονα της αντίστασης” από το Ιράν μέχρι τον Λίβανο, η ολοκλήρωση της απομόνωσης της Χεζμπολάχ, η νομιμοποίηση και διεύρυνση της κατοχής των Υψωμάτων του Γκολάν και η δημιουργία συνθηκών που θα καθιστούν αδύνατη την μελλοντική ανάδυση κάποιου ισχυρού αντιπάλου στα βόρεια σύνορά του.


Και αυτές τις επιδιώξεις το Ισραήλ υλοποιεί ήδη με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις του επί συριακού εδάφους: την κατάληψη του όρους Hermon, ύψους 2.800 μέτρων στα νότια σύνορα Συρίας και Λιβάνου, την υπέρβαση της γραμμής ανακωχής του 1974 (που δεν γνώρισε καμία στιγμή έντασης όλες αυτές τις δεκαετίες) και τα εκατοντάδες αεροπορικά πλήγματα εναντίον εγκαταστάσεων του κυβερνητικού στρατού. Πέρα από τον διακηρυγμένο στόχο, να μην περάσει δηλ. κρίσιμο οπλοστάσιο στα χέρια "εξτρεμιστών”, η αστραπιαία αυτή αντίδραση του Ισραήλ εξασφαλίζει ότι η αυριανή Συρία θα είναι όχι μόνο αφοπλισμένη έναντι εξωτερικών εχθρών αλλά και δίχως μονοπώλιο νόμιμης βίας στο εσωτερικό.

Η Τουρκία δεν έχει ιδιαίτερους λόγους να αισθάνεται άνετα με αυτή την προοπτική. Επιθυμεί μια Συρία κατά το δυνατόν σταθεροποιημένη, "συμπεριληπτική” και πάντως ενιαία – αν μη τι άλλο διότι πρώτιστη τουρκική προτεραιότητα είναι η εξάλειψη του αυτονομημένου κουρδικού μορφώματος στα νότια σύνορά της. Τονίζει η Άγκυρα ότι το αυριανό συριακό κράτος πρέπει να είναι απαλλαγμένο από ξένα στρατεύματα (χωρίς να διευκρινίζει πώς αντιλαμβάνεται την τύχη της μεθοριακής ζώνης που η ίδια έχει καταλάβει και πρακτικά προσαρτήσει), ικανό να υποδεχθεί επαναπατριζόμενους Σύρους πρόσφυγες και ανοικτό σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις πλην των (Κούρδων) "τρομοκρατών”.
Pause
Unmute
Remaining Time -1:28

Σε κάθε περίπτωση, το όνειρο ενός τουρκικού προτεκτοράτου στη Δαμασκό δεν εξυπηρετείται από τις "συνταγές χάους” που ενδεχομένως έχουν άλλοι παίκτες κατά νου.

Όμως το μέγα ερώτημα είναι τι σκοπεύει να πράξει από τις 20 Ιανουαρίου και μετά ο Ντόναλντ Τραμπ. Ο αυριανός πρόεδρος των ΗΠΑ δοκίμασε κατά την προηγούμενη θητεία του να αποσύρει τους Αμερικανούς πεζοναύτες από τις κουρδοκρατούμενες περιοχές της Συρίας, οι οποίες περιλαμβάνουν και τις πετρελαιοπηγές της. Μολονότι τότε δεν τα κατάφερε εξακολουθεί να επιμένει ότι η περιοχή πρέπει να "αυτορρυθμιστεί” και ότι οι ΗΠΑ δεν θα πρέπει να εμπλακούν όσο δεν διακυβεύονται ζωτικά τους συμφέροντα. Το Ισραήλ ασφαλώς επιθυμεί το αντίθετο, αλλά και ο Ερντογάν έχει ανάγκη από αμερικανική στήριξη καθώς το κομμάτι που "δάγκωσε” είναι πολύ μεγάλο για να το "μεταβολίσει”, από την άποψη των απαιτήσεων ασφαλείας και οικονομικής ανόρθωσης.

Όμως σε αντίθεση με τους Τούρκους, οι Κούρδοι έχουν μόνο φίλους στο Κογκρέσο. Η δε προοπτική αναζωπύρωσης της δράσης του Ισλαμικού Κράτους που φωλιάζει στην έρημο της ανατολικής Συρίας αποτελεί συνταγή ενίσχυσης και όχι απόσυρσης των αμερικανικών στρατευμάτων.

[Οργισμένος]

https://www.protothema.gr/world/article ... i-ishuros/

Τα μηνύματα Τραμπ - «Πολύ έξυπνος και ισχυρός ο Ερντογάν», «χασάπης ο Άσαντ», «μαζί με την Κίνα μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα»
Μόνο καλά λόγια για την Τουρκία και τον πρόεδρό της είχε να πει ο Ντόναλντ Τραμπ.

«Η Τουρκία είναι πολύ έξυπνη, ο Ερντογάν είναι πολύ έξυπνος και πολύ ισχυρός», είπε σε μια αναφορά για τη Συρία.


«Μπορώ να πω ότι ο Άσαντ είναι χασάπης για αυτό που έκανε στα παιδιά», πρόσθεσε μιλώντας τη Δευτέρα (16/12) σε δημοσιογράφους στο Μαρ-α-Λάγκο.

Trump claims "China and the United States together can solve all the problems of the world, if you think about it" and calls President Xi "an amazing guy" pic.twitter.com/mau9vygSF9

Επισήμανε ακόμη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα μπορούν μαζί να λύσουν όλα τα προβλήματα του κόσμου. Αναφέρθηκε με θερμά λόγια και για τον Σι Τζινπίνγκ, με τον οποίο είχε συναντηθεί κατά την πρώτη θητεία του στο Μαρ-α-Λάγκο. Ο Τραμπ θυμήθηκε ότι ο Κινέζος πρόεδρος «είναι φίλος μου, ήταν εδώ σε μια ωραία αναπαυτική πολυθρόνα».

«Μιλούσαμε για ώρες και ώρες, είναι τρομερός τύπος. Ο Τύπος το μισεί αυτό όταν το λέω, αλλά είναι εκπληκτικός τύπος», είπε.

Ο Τραμπ κάλεσε τον Κινέζο ηγέτη στην ορκωμοσία του, στις 20 Ιανουαρίου. Ο Σι Τζινπινγκ δεν θα παραστεί (κάτι που θα ήταν μάλλον αξιοπερίεργο αν συνέβαινε), αλλά διαβεβαίωσε ότι θα στείλει αντιπροσωπεία υψηλού επιπέδου, όπως και τον Κινέζο πρεσβευτή στις ΗΠΑ.

Στις ίδιες δηλώσεις του, που ήταν εφ'όλης της ύλης, από τα εμβόλια στα μυστηριώδη drone και την Κίνα, ο Τραμπ δήλωσε ότι θα έχει διαβουλεύσεις με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν και με τον Ουκρανό πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελένσκι με στόχο τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία.

Κλείσιμο
«Προσπαθούμε να τερματίσουμε τον πόλεμο, αυτόν τον πραγματικά απαίσιο πόλεμο. Είναι δύσκολο», παραδέχτηκε.

Αναφέρθηκε στις εικόνες φρίκης, θανάτου και καταστροφής, από τον πόλεμο, που όπως είπε έχει δει υπογραμμίζοντας πως «πρέπει να σταματήσει». Ο αριθμός των νεκρών «έχει φτάσει σε αστρονομικά επίπεδα», είπε ακόμη ο Τραμπ. «Αυτό που συμβαίνει είναι χειρότερο από αυτό που αναφέρεται και από τις δύο πλευρές, οπότε κάνουμε ότι καλύτερο και θα δούμε τι θα γίνει», είπε αναφερόμενος και στις δύο πλευρές.

Ο Τραμπ, παρά τις υποσχέσεις του ότι θα τερματίσει τον πόλεμο από την πρώτη ημέρα της προεδρίας του δεν έχει παρουσιάσει κανένα σχέδιο για το πώς θα γίνει αυτό.

Παράλληλα, ανέφερε ότι είχε μια «πολύ καλή συζήτηση» με τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου σχετικά με τις εξελίξεις στον πόλεμο της Γάζας. «Μιλήσαμε για όσα πρόκειται να συμβούν, θα είμαι διαθέσιμος από τις 20 Ιανουαρίου και θα δούμε», συμπλήρωσε σχετικά με την συνομιλία που είχε με τον Ισραηλινό πρωθυπουργό αργά το Σάββατο.

«Προσπαθούμε πολύ έντονα να φέρουμε πίσω τους ομήρους», είπε, χωρίς να δώσει και για αυτό το ζήτημα περισσότερες λεπτομέρειες.

Μπήκε όμως και στο ζήτημα των εμβολίων και της στάσης του υπουργού του Ρόμπερτ Κένεντι Τζούνιορ που στο παρελθόν έχει πάρει θέση κατά του εμβολίου για την πολιομυελίτιδα. «Εγώ πιστεύω πολύ σε αυτά τα εμβόλια, νομίζω ότι πρέπει να το κοιτάξουμε, αλλά τα πιστεύω αυτά πολύ». Αλλά την ίδια ώρα έδειξε να διαφωνεί με τις υποχρεωτικές εντολές εμβολιασμού από τα σχολεία: «Δεν μου αρέσουν πολύ αυτά».

Αναφέρθηκε, ακόμη, και στις θεάσεις drone σε όλες τις βορειοανατολικές ΗΠΑ τις τελευταίες εβδομάδες. Αν και είπε ότι αμφιβάλλει πως είναι «πράξη ξένης δύναμης», επέκρινε την κυβέρνηση Μπάιντεν επειδή δεν είναι πιο ειλικρινής σχετικά με το τι γνωρίζει.

«Κοιτάξτε», είπε ο Τραμπ, «ο στρατός μας γνωρίζει από πού απογειώθηκαν. Αν είναι ένα γκαράζ, μπορούν να πάνε κατευθείαν σε αυτό το γκαράζ. Ξέρουν από πού ήρθαν και πού πήγαν. Και για κάποιο λόγο δεν θέλουν να σχολιάσουν. Και νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να πουν τι είναι», πρόσθεσε ο Τραμπ.

«Δεν μπορώ να φανταστώ ότι είναι ο εχθρός, γιατί αν ήταν ο εχθρός θα τα ανατίναζαν», δήλωσε ο Τραμπ τη Δευτέρα από το θέρετρό του στο Μαρ-α-Λάγκο. «Κάτι περίεργο συμβαίνει, για κάποιο λόγο, δεν θέλουν να το πουν στο λαό και θα έπρεπε» συμπλήρωσε.

Σύμφωνα με το CNN, οι ομοσπονδιακές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν έντονες πιέσεις να δώσουν στο κοινό περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με αυτές τις ανεξήγητες εμφανίσεις στη μητροπολιτική περιοχή της Νέας Υόρκης και όχι μόνο, οι οποίες συνεχίζονται εδώ και εβδομάδες πάνω από κατοικημένες γειτονιές, καθώς και απαγορευμένες περιοχές και κρίσιμες υποδομές. Οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι έχουν δηλώσει ότι πολλές από τις εμφανίσεις αυτές φαίνεται να είναι επανδρωμένα αεροσκάφη που αναγνωρίστηκαν λανθασμένα ως drones.

Τέλος είπε ότι είναι «πραγματικά τρομερό» που υπάρχουν άνθρωποι στα κοινωνικά δίκτυα, οι οποίοι επαινούν τον Λουίτζι Μαντζιόνε, τον άνθρωπο που κατηγορείται για τη δολοφονία του CEO της ασφαλιστικής εταιρείας UnitedHealthcare, Μπράιαν Τόμσον.

«Ήταν μια απαίσια, εν ψυχρώ δολοφονία. Το ότι αρέσει στον κόσμο αυτός ο τύπος είναι αρρώστια. Είναι πολύ άσχημο».

[Οργισμένος]

Λογικα με δαυτον, η ΕΕ πρεπει να αρχιζει να εξεταζει εντονα την στρατιωτικοποιηση και ανεξαρτητοποιηση της. Οι ΗΠΑ δυουν ως αυτοκρατορια με αυτον που εξελεξαν για 2η φορα.

[Οργισμένος]

Βοδαροι, θελατε τραμπα, πλυθειτε. ΑΝ και η ηλιθιοτητα σας δεν γιατρευεται με καμια παναγια.

https://www.kathimerini.gr/world/563376 ... -erchetai/
Συρία: Το Ιράν «φεύγει», η Τουρκία «έρχεται»
Το πλούσιο παρασκήνιο στην κόντρα των δύο χωρών, ενώ κάποιοι στην Ουάσιγκτον επιλέγουν να βλέπουν την Αγκυρα ως «κλειδί» για την αποδυνάμωση της Τεχεράνης, «παραβλέποντας» υποθέσεις του πρόσφατου παρελθόντος

Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2020, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετέβη στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, για να γιορτάσει μαζί με τον ομόλογό του, Ιλχάμ Αλίεφ, τη νίκη των Αζέρων που είχε μόλις προηγηθεί στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Προκειμένου να τιμήσει την «περίσταση», ο Ερντογάν είχε διαβάσει τότε στίχους από ένα ποίημα του 20ού αιώνα, το οποίο όμως εκπέμπει μηνύματα αζερικού (και παντουρκικού μαζί) αλυτρωτισμού προσανατολισμένα στο Ιράν. Επιλέγοντας να αναφερθεί στον «διαχωρισμό» που «επιβλήθηκε διά της βίας» στους λαούς που ομιλούσαν αζεροτουρκικά εκατέρωθεν του ποταμού Αράς, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν σαν να ζητεί την απόσχιση των πλειοψηφικά αζερικών περιοχών του βορειοδυτικού Ιράν από την Τεχεράνη… Τουλάχιστον αυτό «κατάλαβε» η ιρανική ηγεσία και για αυτό αντέδρασε εντονότατα, σε επίπεδο κυρίως διπλωματικό.

Σημειώνεται ότι η αζερική είναι η πολυπληθέστερη από τις μειονότητες εντός του Ιράν. Τα μέλη της ζουν κυρίως σε περιοχές στα βορειοδυτικά, κοντά στα σύνορα δηλαδή με την Τουρκία, το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, τους «Αζέρους» τους θεωρούν «δικούς τους» και οι Τούρκοι. Οταν αναφέρονται στο δίδυμο Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, Αγκυρα και Μπακού συνηθίζουν να μιλούν για «ένα έθνος, δύο κράτη», υπογραμμίζοντας έτσι τη βαθιά μεταξύ τους σύνδεση, μια σύνδεση η οποία δεν έχει όμως κοινά αζεροτουρκικά σύνορα στον χάρτη καθώς μεσολαβούν Γεωργία, Αρμενία και Ιράν.

Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, όταν ο Ερντογάν επέλεξε να «παίξει» με τον αζερικό αλυτρωτισμό προ τετραετίας, εμφορούμενος τότε από παντουρκική διάθεση, η Τεχεράνη αντέδρασε αποφασιστικά, κάνοντας λόγο για «τουρκικό παρεμβατισμό», και τα ιρανικά μίντια του επιτέθηκαν.

συρία-το-ιράν-φεύγει-η-τουρκία-έρχε-562647223
Ο Ερντογάν «εισβάλλει» (και) στην Ασία, μέσω Αζερμπαϊτζάν
Ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά, ο Ερντογάν έχει ξανά την «τιμητική» στα πρωτοσέλιδα των ιρανικών εφημερίδων που του επιτίθενται εκ νέου, αυτήν τη φορά όμως με το βλέμμα όχι στο Αζερμπαϊτζάν αλλά στη Συρία.


Χάνοντας τον Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία στη Συρία, το σιιτικό Ιράν και οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) έχασαν πολλά:

έναν στενό (σιιτικών καταβολών) σύμμαχο, ο οποίος είχε παράλληλα και τη στήριξη της Ρωσίας του Πούτιν,
έναν φίλο που τους επέτρεπε την πρόσβαση στις ακτές της Μεσογείου, μέσω της δικής του επικράτειας,
αλλά και τον διάδρομο εκείνο που τους επέτρεπε να φτάνουν, μέσω Συρίας, στον Λίβανο και να τροφοδοτούν τη σιιτική Χεζμπολάχ.
Η σουνιτική Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έρχεται να καλύψει τα «κενά» που διανοίγονται πια επί του συριακού εδάφους, παίρνοντας τη θέση που είχε άλλοτε στη συγκεκριμένη χώρα η ιρανική επιρροή. Η τουρκική πλευρά διατηρεί πια στρατεύματα εντός των συριακών συνόρων, στηρίζει ανοιχτά (και προφανώς κατευθύνει) ομάδες ενόπλων όπως είναι εκείνες του κατ’ όνομα «Συριακού Εθνικού Στρατού» (SNA), και συνομιλεί με τη (νέα) ηγεσία στη Δαμασκό την οποία επισκέφθηκε προ ημερών ο επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραχίμ Καλίν. Με άλλα λόγια, η Τουρκία παρουσιάζεται να κάνει σήμερα στη Συρία περίπου ό,τι έκανε εκεί άλλοτε το Ιράν. Κι αυτό, με τις (συγκεκαλυμμένες ή μη) ευλογίες της Δύσης, αλλά και (ενδεχομένως, σε έναν βαθμό έστω) των Ισραηλινών που μπορεί να έχουν «συγκρουστεί» με τον Ερντογάν αλλά έχουν συγκρουστεί πολύ περισσότερο με το Ιράν.

Προ ετών, Τούρκοι, που φέρονται να είχαν σχέσεις με το περιβάλλον Ερντογάν όπως ο Ρεζά Ζαράμπ, δικάζονταν στις ΗΠΑ με την κατηγορία ότι βοήθησαν το Ιράν να παρακάμψει τις αμερικανικές κυρώσεις μέσω της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank. Πλέον, κάποιοι στην Ουάσιγκτον επιλέγουν να βλέπουν την Τουρκία ως αντίβαρο στο Ιράν, ενδεχομένως επειδή θεωρούν ότι έτσι θα μπορέσουν να τη φέρουν ξανά πιο κοντά στο Ισραήλ.

Μόλις πριν από λίγα 24ωρα, η Ρεπουμπλικανή Νίκι Χέιλι χαρακτήρισε την Τουρκία «κλειδί για την αποδυνάμωση του Ιράν», εκφράζοντας έτσι όσα σκέφτονται επί του παρόντος πολλοί στις ΗΠΑ, οι οποίοι επιλέγουν όμως τώρα να «ξεχνούν» ή να «παραμερίζουν» τους πονοκεφάλους (S-400, Halkbank, Α. Μπράνσον, αντιαμερικανισμός κ.ά.) που τους είχε προκαλέσει τα τελευταία χρόνια η τουρκική ηγεσία.


Τουρκία και Ιράν είχαν βρεθεί να συνεργάζονται τα περασμένα χρόνια, στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Αστάνα για παράδειγμα, που υποτίθεται ότι είχε ως στόχο την ειρήνευση στη Συρία, αλλά και στο μέτωπο της μέσω Τουρκίας παράκαμψης των αμερικανικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί στην Τεχεράνη (βλ. Halkbank).

Παράλληλα ωστόσο, Τουρκία και Ιράν πορεύονταν κατά τρόπο ανταγωνιστικό σε άλλα μέτωπα:

στον Καύκασο, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν (ειδικά μετά τον προ τετραετίας πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ),
στο Ιράκ (όπου η τουρκική πλευρά ενίσχυε σουνίτες Αραβες και Τουρκομάνους, ενάντια στη σιιτική ιρανική επιρροή) και στο Ιρακινό Κουρδιστάν,
στη Συρία (όπου οι Τούρκοι διαμόρφωσαν τα τελευταία χρόνια δικές τους δομές επιρροής, κυρίως στα βόρεια και βορειοδυτικά, εχθρικές προς τις ιρανικές),
αλλά και έναντι του Ισραήλ (το οποίο ήταν ένας από τους βασικότερους, μαζί με την Τουρκία, υποστηρικτές των Αζέρων)
Σημειώνεται πάντως ότι, σύμφωνα με όσα μεταφέρουν στα δυτικά ΜΜΕ «ανταποκριτές» και «πηγές» από την Τεχεράνη, το Ιράν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη Συρία στην «τύχη» της παρά την απώλεια του Ασαντ, ούτε να περιοριστεί σε ρόλο απλού παρατηρητή των εξελίξεων.

Αντιθέτως, η πλευρά των αγιατολάδων είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να συνδαυλίσει τα όποια ενδοσυριακά εθνοτικά και θρησκευτικά ρήγματα το προσεχές διάστημα. Παράλληλα, το πιο πιθανό είναι ότι θα προσπαθήσει να ενισχύσει παρασκηνιακά και κάποιους από τους εχθρούς των εχθρών της. Η ιρανική κατασκοπεία έχει, άλλωστε, μακρά προϊστορία δράσης σε σουνιτικά καθεστώτα (της Σαουδικής Αραβίας και του Μπαχρέιν για παράδειγμα, μεταξύ άλλων)… Οσο για την κόντρα της με την Τουρκία, εκείνη δείχνει να μπαίνει πια σε μια φάση κλιμακούμενης, πιο άμεσης όξυνσης…

[Οργισμένος]

https://www.capital.gr/diethni/3891610/ ... omatouxoi/
Τρίτη, 17-Δεκ-2024 14:29
Η Τουρκία συγκεντρώνει στρατό στα σύνορα με Συρία - Επικείμενη εισβολή κατά Κούρδων των YPG/PKK "βλέπουν" οι Αμερικανοί

H Τουρκία και οι συμμαχικές της συριακές πολιτοφυλακές του Συριακού Εθνικού Στρατού (SNA) ενισχύουν τις δυνάμεις τους κατά μήκος των συνόρων με τη Συρία, προκαλώντας ανησυχίες για μια επικείμενη εισβολή σε εδάφη που κατέχουν οι υποστηριζόμενοι από τις ΗΠΑ Κούρδοι της Συρίας, αναφέρουν Αμερικανοί αξιωματούχοι στη Wall Street Journal.

Οι δυνάμεις αυτές, που αποτελούνται από πολιτοφυλακές, Τούρκους κομάντος και μονάδες πυροβολικού, συγκεντρώνονται κοντά στο Κομπάνι, πόλη της Συρίας με ισχυρή κουρδική παρουσία, στα βόρεια συριακά σύνορα με την Τουρκία, δήλωσαν οι αξιωματούχοι.

Σύμφωνα με τις πηγές που επικαλείται το ρεπορτάζ της WSJ, η συγκέντρωση στρατού στα σύνορα θυμίζει τις προετοιμασίες της Άγκυρας πριν από την τουρκική εισβολή στη Συρία το 2019. Ένας Αμερικανός αξιωματούχος προειδοποίησε ότι "μια διασυνοριακή επιχείρηση θα μπορούσε να είναι επικείμενη".

Οι ίδιες πηγές τόνισαν επίσης ότι μια ενδεχόμενη τουρκική επίθεση θα ενισχύσει την αστάθεια στην περιοχή και θα υπονομεύσει τις προσπάθειες οριστικής εξόντωσης του Ισλαμικού Κράτους.

Σύμφωνα με τη Jerusalem Post, η οποία επικαλείται τη WSJ, ως απάντηση στην κλιμάκωση αυτή, ο Ιλχάμ Αχμέντ, ανώτερος αξιωματούχος της κουρδικής πολιτικής διοίκησης στη Συρία, συνέταξε επιστολή προς τον εκλεγμένο πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, προτρέποντάς τον να πιέσει τον Τούρκο πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να εγκαταλείψει τα επιχειρησιακά σχέδιά του.

Η επιστολή του Αχμέντ επισημαίνει ότι η Τουρκία είχε ως στόχο να καταλάβει κουρδικά εδάφη πριν από την ορκωμοσία του Τραμπ, αναγκάζοντας έτσι τη νέα κυβέρνηση να αναγνωρίσει την εξουσία της Άγκυρας στην περιοχή.

"Εάν η Τουρκία προχωρήσει στην εισβολή, οι συνέπειες θα είναι καταστροφικές", αναφέρεται στην επιστολή του Αχμέντ, με τον ίδιο να υπογραμμίζει ότι μια τέτοια επιχείρηση θα μπορούσε να εκτοπίσει περισσότερους από 200.000 Κούρδους και να αποτελέσει απειλή για τις χριστιανικές κοινότητες στην περιοχή.

Όπως μεταδίδει η εφημερίδα, η επιστολή φέρεται να επικαλείται τις προηγούμενες εγγυήσεις για υποστήριξη των κουρδικών δυνάμεων. Ο Αχμέντ αναφέρει ότι ο Τραμπ έχει τη δύναμη να "σταματήσει αυτή την εισβολή και να διαφυλάξει την αξιοπρέπεια και την ασφάλεια εκείνων που έχουν υπάρξει σταθεροί σύμμαχοι στον αγώνα για την ειρήνη και την ασφάλεια".

Την περασμένη εβδομάδα, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Άντονι Μπλίνκεν επισκέφθηκε την Τουρκία σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει τα πνεύματα. Ο επικεφαλής της αμερικανικής διπλωματίας ζήτησε διαβεβαιώσεις από τον Ερντογάν για τον περιορισμό των επιχειρήσεων κατά των κουρδικών δυνάμεων στη Συρία, αλλά δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει τη δέσμευση της Άγκυρας, σύμφωνα με το δημοσίευμα.

Η πρόσφατη κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ νωρίτερα τον Δεκέμβριο, αναζωπύρωσε τη σύγκρουση μεταξύ των Κούρδων της Συρίας και των υποστηριζόμενων από την Τουρκία ανταρτών.

Μεγάλα τμήματα της βόρειας Συρίας ελέγχονται εδώ και χρόνια από τις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις (SDF), συμμαχία κουρδικών και αραβικών πολιτοφυλακών στην οποία κυριαρχούν οι Μονάδες Προστασίας του Λαού (YPG).

Οι YPG αποτελούν βραχίονα του Κόμματος Δημοκρατικής Ένωσης (PYD), συριακού παρακλαδιού του παράνομου στην Τουρκία Εργατικού Κόμματος Κουρδιστάν (PKK).

[Golden Age]

Βοδαροι, θελατε τραμπα, πλυθειτε. ΑΝ και η ηλιθιοτητα σας δεν γιατρευεται με καμια παναγια.

https://www.kathimerini.gr/world/563376 ... -erchetai/
Συρία: Το Ιράν «φεύγει», η Τουρκία «έρχεται»
Το πλούσιο παρασκήνιο στην κόντρα των δύο χωρών, ενώ κάποιοι στην Ουάσιγκτον επιλέγουν να βλέπουν την Αγκυρα ως «κλειδί» για την αποδυνάμωση της Τεχεράνης, «παραβλέποντας» υποθέσεις του πρόσφατου παρελθόντος

Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2020, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετέβη στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, για να γιορτάσει μαζί με τον ομόλογό του, Ιλχάμ Αλίεφ, τη νίκη των Αζέρων που είχε μόλις προηγηθεί στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Προκειμένου να τιμήσει την «περίσταση», ο Ερντογάν είχε διαβάσει τότε στίχους από ένα ποίημα του 20ού αιώνα, το οποίο όμως εκπέμπει μηνύματα αζερικού (και παντουρκικού μαζί) αλυτρωτισμού προσανατολισμένα στο Ιράν. Επιλέγοντας να αναφερθεί στον «διαχωρισμό» που «επιβλήθηκε διά της βίας» στους λαούς που ομιλούσαν αζεροτουρκικά εκατέρωθεν του ποταμού Αράς, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν σαν να ζητεί την απόσχιση των πλειοψηφικά αζερικών περιοχών του βορειοδυτικού Ιράν από την Τεχεράνη… Τουλάχιστον αυτό «κατάλαβε» η ιρανική ηγεσία και για αυτό αντέδρασε εντονότατα, σε επίπεδο κυρίως διπλωματικό.

Σημειώνεται ότι η αζερική είναι η πολυπληθέστερη από τις μειονότητες εντός του Ιράν. Τα μέλη της ζουν κυρίως σε περιοχές στα βορειοδυτικά, κοντά στα σύνορα δηλαδή με την Τουρκία, το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, τους «Αζέρους» τους θεωρούν «δικούς τους» και οι Τούρκοι. Οταν αναφέρονται στο δίδυμο Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, Αγκυρα και Μπακού συνηθίζουν να μιλούν για «ένα έθνος, δύο κράτη», υπογραμμίζοντας έτσι τη βαθιά μεταξύ τους σύνδεση, μια σύνδεση η οποία δεν έχει όμως κοινά αζεροτουρκικά σύνορα στον χάρτη καθώς μεσολαβούν Γεωργία, Αρμενία και Ιράν.

Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, όταν ο Ερντογάν επέλεξε να «παίξει» με τον αζερικό αλυτρωτισμό προ τετραετίας, εμφορούμενος τότε από παντουρκική διάθεση, η Τεχεράνη αντέδρασε αποφασιστικά, κάνοντας λόγο για «τουρκικό παρεμβατισμό», και τα ιρανικά μίντια του επιτέθηκαν.

συρία-το-ιράν-φεύγει-η-τουρκία-έρχε-562647223
Ο Ερντογάν «εισβάλλει» (και) στην Ασία, μέσω Αζερμπαϊτζάν
Ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά, ο Ερντογάν έχει ξανά την «τιμητική» στα πρωτοσέλιδα των ιρανικών εφημερίδων που του επιτίθενται εκ νέου, αυτήν τη φορά όμως με το βλέμμα όχι στο Αζερμπαϊτζάν αλλά στη Συρία.


Χάνοντας τον Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία στη Συρία, το σιιτικό Ιράν και οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) έχασαν πολλά:

έναν στενό (σιιτικών καταβολών) σύμμαχο, ο οποίος είχε παράλληλα και τη στήριξη της Ρωσίας του Πούτιν,
έναν φίλο που τους επέτρεπε την πρόσβαση στις ακτές της Μεσογείου, μέσω της δικής του επικράτειας,
αλλά και τον διάδρομο εκείνο που τους επέτρεπε να φτάνουν, μέσω Συρίας, στον Λίβανο και να τροφοδοτούν τη σιιτική Χεζμπολάχ.
Η σουνιτική Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έρχεται να καλύψει τα «κενά» που διανοίγονται πια επί του συριακού εδάφους, παίρνοντας τη θέση που είχε άλλοτε στη συγκεκριμένη χώρα η ιρανική επιρροή. Η τουρκική πλευρά διατηρεί πια στρατεύματα εντός των συριακών συνόρων, στηρίζει ανοιχτά (και προφανώς κατευθύνει) ομάδες ενόπλων όπως είναι εκείνες του κατ’ όνομα «Συριακού Εθνικού Στρατού» (SNA), και συνομιλεί με τη (νέα) ηγεσία στη Δαμασκό την οποία επισκέφθηκε προ ημερών ο επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραχίμ Καλίν. Με άλλα λόγια, η Τουρκία παρουσιάζεται να κάνει σήμερα στη Συρία περίπου ό,τι έκανε εκεί άλλοτε το Ιράν. Κι αυτό, με τις (συγκεκαλυμμένες ή μη) ευλογίες της Δύσης, αλλά και (ενδεχομένως, σε έναν βαθμό έστω) των Ισραηλινών που μπορεί να έχουν «συγκρουστεί» με τον Ερντογάν αλλά έχουν συγκρουστεί πολύ περισσότερο με το Ιράν.

Προ ετών, Τούρκοι, που φέρονται να είχαν σχέσεις με το περιβάλλον Ερντογάν όπως ο Ρεζά Ζαράμπ, δικάζονταν στις ΗΠΑ με την κατηγορία ότι βοήθησαν το Ιράν να παρακάμψει τις αμερικανικές κυρώσεις μέσω της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank. Πλέον, κάποιοι στην Ουάσιγκτον επιλέγουν να βλέπουν την Τουρκία ως αντίβαρο στο Ιράν, ενδεχομένως επειδή θεωρούν ότι έτσι θα μπορέσουν να τη φέρουν ξανά πιο κοντά στο Ισραήλ.

Μόλις πριν από λίγα 24ωρα, η Ρεπουμπλικανή Νίκι Χέιλι χαρακτήρισε την Τουρκία «κλειδί για την αποδυνάμωση του Ιράν», εκφράζοντας έτσι όσα σκέφτονται επί του παρόντος πολλοί στις ΗΠΑ, οι οποίοι επιλέγουν όμως τώρα να «ξεχνούν» ή να «παραμερίζουν» τους πονοκεφάλους (S-400, Halkbank, Α. Μπράνσον, αντιαμερικανισμός κ.ά.) που τους είχε προκαλέσει τα τελευταία χρόνια η τουρκική ηγεσία.


Τουρκία και Ιράν είχαν βρεθεί να συνεργάζονται τα περασμένα χρόνια, στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Αστάνα για παράδειγμα, που υποτίθεται ότι είχε ως στόχο την ειρήνευση στη Συρία, αλλά και στο μέτωπο της μέσω Τουρκίας παράκαμψης των αμερικανικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί στην Τεχεράνη (βλ. Halkbank).

Παράλληλα ωστόσο, Τουρκία και Ιράν πορεύονταν κατά τρόπο ανταγωνιστικό σε άλλα μέτωπα:

στον Καύκασο, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν (ειδικά μετά τον προ τετραετίας πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ),
στο Ιράκ (όπου η τουρκική πλευρά ενίσχυε σουνίτες Αραβες και Τουρκομάνους, ενάντια στη σιιτική ιρανική επιρροή) και στο Ιρακινό Κουρδιστάν,
στη Συρία (όπου οι Τούρκοι διαμόρφωσαν τα τελευταία χρόνια δικές τους δομές επιρροής, κυρίως στα βόρεια και βορειοδυτικά, εχθρικές προς τις ιρανικές),
αλλά και έναντι του Ισραήλ (το οποίο ήταν ένας από τους βασικότερους, μαζί με την Τουρκία, υποστηρικτές των Αζέρων)
Σημειώνεται πάντως ότι, σύμφωνα με όσα μεταφέρουν στα δυτικά ΜΜΕ «ανταποκριτές» και «πηγές» από την Τεχεράνη, το Ιράν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη Συρία στην «τύχη» της παρά την απώλεια του Ασαντ, ούτε να περιοριστεί σε ρόλο απλού παρατηρητή των εξελίξεων.

Αντιθέτως, η πλευρά των αγιατολάδων είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να συνδαυλίσει τα όποια ενδοσυριακά εθνοτικά και θρησκευτικά ρήγματα το προσεχές διάστημα. Παράλληλα, το πιο πιθανό είναι ότι θα προσπαθήσει να ενισχύσει παρασκηνιακά και κάποιους από τους εχθρούς των εχθρών της. Η ιρανική κατασκοπεία έχει, άλλωστε, μακρά προϊστορία δράσης σε σουνιτικά καθεστώτα (της Σαουδικής Αραβίας και του Μπαχρέιν για παράδειγμα, μεταξύ άλλων)… Οσο για την κόντρα της με την Τουρκία, εκείνη δείχνει να μπαίνει πια σε μια φάση κλιμακούμενης, πιο άμεσης όξυνσης…

Που κολλάει ο Τραμπ; Επι του Μπάιντεν (ο οποίος είναι ακόμη πρόεδρος των ΗΠΑ) έγινε η ανατροπή του Άσαντ και κάνει η Τουρκία ό,τι κάνει στην Συρία.

[Οργισμένος]

Βοδαροι, θελατε τραμπα, πλυθειτε. ΑΝ και η ηλιθιοτητα σας δεν γιατρευεται με καμια παναγια.

https://www.kathimerini.gr/world/563376 ... -erchetai/
Συρία: Το Ιράν «φεύγει», η Τουρκία «έρχεται»
Το πλούσιο παρασκήνιο στην κόντρα των δύο χωρών, ενώ κάποιοι στην Ουάσιγκτον επιλέγουν να βλέπουν την Αγκυρα ως «κλειδί» για την αποδυνάμωση της Τεχεράνης, «παραβλέποντας» υποθέσεις του πρόσφατου παρελθόντος

Πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2020, ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μετέβη στο Μπακού, την πρωτεύουσα του Αζερμπαϊτζάν, για να γιορτάσει μαζί με τον ομόλογό του, Ιλχάμ Αλίεφ, τη νίκη των Αζέρων που είχε μόλις προηγηθεί στον πόλεμο του Ναγκόρνο Καραμπάχ.

Προκειμένου να τιμήσει την «περίσταση», ο Ερντογάν είχε διαβάσει τότε στίχους από ένα ποίημα του 20ού αιώνα, το οποίο όμως εκπέμπει μηνύματα αζερικού (και παντουρκικού μαζί) αλυτρωτισμού προσανατολισμένα στο Ιράν. Επιλέγοντας να αναφερθεί στον «διαχωρισμό» που «επιβλήθηκε διά της βίας» στους λαούς που ομιλούσαν αζεροτουρκικά εκατέρωθεν του ποταμού Αράς, ο Τούρκος πρόεδρος ήταν σαν να ζητεί την απόσχιση των πλειοψηφικά αζερικών περιοχών του βορειοδυτικού Ιράν από την Τεχεράνη… Τουλάχιστον αυτό «κατάλαβε» η ιρανική ηγεσία και για αυτό αντέδρασε εντονότατα, σε επίπεδο κυρίως διπλωματικό.

Σημειώνεται ότι η αζερική είναι η πολυπληθέστερη από τις μειονότητες εντός του Ιράν. Τα μέλη της ζουν κυρίως σε περιοχές στα βορειοδυτικά, κοντά στα σύνορα δηλαδή με την Τουρκία, το Ιράκ, το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία. Από την άλλη πλευρά ωστόσο, τους «Αζέρους» τους θεωρούν «δικούς τους» και οι Τούρκοι. Οταν αναφέρονται στο δίδυμο Τουρκίας-Αζερμπαϊτζάν, Αγκυρα και Μπακού συνηθίζουν να μιλούν για «ένα έθνος, δύο κράτη», υπογραμμίζοντας έτσι τη βαθιά μεταξύ τους σύνδεση, μια σύνδεση η οποία δεν έχει όμως κοινά αζεροτουρκικά σύνορα στον χάρτη καθώς μεσολαβούν Γεωργία, Αρμενία και Ιράν.

Για όλους τους προαναφερθέντες λόγους, όταν ο Ερντογάν επέλεξε να «παίξει» με τον αζερικό αλυτρωτισμό προ τετραετίας, εμφορούμενος τότε από παντουρκική διάθεση, η Τεχεράνη αντέδρασε αποφασιστικά, κάνοντας λόγο για «τουρκικό παρεμβατισμό», και τα ιρανικά μίντια του επιτέθηκαν.

συρία-το-ιράν-φεύγει-η-τουρκία-έρχε-562647223
Ο Ερντογάν «εισβάλλει» (και) στην Ασία, μέσω Αζερμπαϊτζάν
Ακριβώς τέσσερα χρόνια μετά, ο Ερντογάν έχει ξανά την «τιμητική» στα πρωτοσέλιδα των ιρανικών εφημερίδων που του επιτίθενται εκ νέου, αυτήν τη φορά όμως με το βλέμμα όχι στο Αζερμπαϊτζάν αλλά στη Συρία.


Χάνοντας τον Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία στη Συρία, το σιιτικό Ιράν και οι Φρουροί της Ισλαμικής Επανάστασης (IRGC) έχασαν πολλά:

έναν στενό (σιιτικών καταβολών) σύμμαχο, ο οποίος είχε παράλληλα και τη στήριξη της Ρωσίας του Πούτιν,
έναν φίλο που τους επέτρεπε την πρόσβαση στις ακτές της Μεσογείου, μέσω της δικής του επικράτειας,
αλλά και τον διάδρομο εκείνο που τους επέτρεπε να φτάνουν, μέσω Συρίας, στον Λίβανο και να τροφοδοτούν τη σιιτική Χεζμπολάχ.
Η σουνιτική Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν έρχεται να καλύψει τα «κενά» που διανοίγονται πια επί του συριακού εδάφους, παίρνοντας τη θέση που είχε άλλοτε στη συγκεκριμένη χώρα η ιρανική επιρροή. Η τουρκική πλευρά διατηρεί πια στρατεύματα εντός των συριακών συνόρων, στηρίζει ανοιχτά (και προφανώς κατευθύνει) ομάδες ενόπλων όπως είναι εκείνες του κατ’ όνομα «Συριακού Εθνικού Στρατού» (SNA), και συνομιλεί με τη (νέα) ηγεσία στη Δαμασκό την οποία επισκέφθηκε προ ημερών ο επικεφαλής των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών Ιμπραχίμ Καλίν. Με άλλα λόγια, η Τουρκία παρουσιάζεται να κάνει σήμερα στη Συρία περίπου ό,τι έκανε εκεί άλλοτε το Ιράν. Κι αυτό, με τις (συγκεκαλυμμένες ή μη) ευλογίες της Δύσης, αλλά και (ενδεχομένως, σε έναν βαθμό έστω) των Ισραηλινών που μπορεί να έχουν «συγκρουστεί» με τον Ερντογάν αλλά έχουν συγκρουστεί πολύ περισσότερο με το Ιράν.

Προ ετών, Τούρκοι, που φέρονται να είχαν σχέσεις με το περιβάλλον Ερντογάν όπως ο Ρεζά Ζαράμπ, δικάζονταν στις ΗΠΑ με την κατηγορία ότι βοήθησαν το Ιράν να παρακάμψει τις αμερικανικές κυρώσεις μέσω της τουρκικής κρατικής τράπεζας Halkbank. Πλέον, κάποιοι στην Ουάσιγκτον επιλέγουν να βλέπουν την Τουρκία ως αντίβαρο στο Ιράν, ενδεχομένως επειδή θεωρούν ότι έτσι θα μπορέσουν να τη φέρουν ξανά πιο κοντά στο Ισραήλ.

Μόλις πριν από λίγα 24ωρα, η Ρεπουμπλικανή Νίκι Χέιλι χαρακτήρισε την Τουρκία «κλειδί για την αποδυνάμωση του Ιράν», εκφράζοντας έτσι όσα σκέφτονται επί του παρόντος πολλοί στις ΗΠΑ, οι οποίοι επιλέγουν όμως τώρα να «ξεχνούν» ή να «παραμερίζουν» τους πονοκεφάλους (S-400, Halkbank, Α. Μπράνσον, αντιαμερικανισμός κ.ά.) που τους είχε προκαλέσει τα τελευταία χρόνια η τουρκική ηγεσία.


Τουρκία και Ιράν είχαν βρεθεί να συνεργάζονται τα περασμένα χρόνια, στο πλαίσιο της Διαδικασίας της Αστάνα για παράδειγμα, που υποτίθεται ότι είχε ως στόχο την ειρήνευση στη Συρία, αλλά και στο μέτωπο της μέσω Τουρκίας παράκαμψης των αμερικανικών κυρώσεων που είχαν επιβληθεί στην Τεχεράνη (βλ. Halkbank).

Παράλληλα ωστόσο, Τουρκία και Ιράν πορεύονταν κατά τρόπο ανταγωνιστικό σε άλλα μέτωπα:

στον Καύκασο, την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν (ειδικά μετά τον προ τετραετίας πόλεμο στο Ναγκόρνο Καραμπάχ),
στο Ιράκ (όπου η τουρκική πλευρά ενίσχυε σουνίτες Αραβες και Τουρκομάνους, ενάντια στη σιιτική ιρανική επιρροή) και στο Ιρακινό Κουρδιστάν,
στη Συρία (όπου οι Τούρκοι διαμόρφωσαν τα τελευταία χρόνια δικές τους δομές επιρροής, κυρίως στα βόρεια και βορειοδυτικά, εχθρικές προς τις ιρανικές),
αλλά και έναντι του Ισραήλ (το οποίο ήταν ένας από τους βασικότερους, μαζί με την Τουρκία, υποστηρικτές των Αζέρων)
Σημειώνεται πάντως ότι, σύμφωνα με όσα μεταφέρουν στα δυτικά ΜΜΕ «ανταποκριτές» και «πηγές» από την Τεχεράνη, το Ιράν δεν πρόκειται να εγκαταλείψει τη Συρία στην «τύχη» της παρά την απώλεια του Ασαντ, ούτε να περιοριστεί σε ρόλο απλού παρατηρητή των εξελίξεων.

Αντιθέτως, η πλευρά των αγιατολάδων είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επιχειρήσει να συνδαυλίσει τα όποια ενδοσυριακά εθνοτικά και θρησκευτικά ρήγματα το προσεχές διάστημα. Παράλληλα, το πιο πιθανό είναι ότι θα προσπαθήσει να ενισχύσει παρασκηνιακά και κάποιους από τους εχθρούς των εχθρών της. Η ιρανική κατασκοπεία έχει, άλλωστε, μακρά προϊστορία δράσης σε σουνιτικά καθεστώτα (της Σαουδικής Αραβίας και του Μπαχρέιν για παράδειγμα, μεταξύ άλλων)… Οσο για την κόντρα της με την Τουρκία, εκείνη δείχνει να μπαίνει πια σε μια φάση κλιμακούμενης, πιο άμεσης όξυνσης…

Που κολλάει ο Τραμπ; Επι του Μπάιντεν (ο οποίος είναι ακόμη πρόεδρος των ΗΠΑ) έγινε η ανατροπή του Άσαντ και κάνει η Τουρκία ό,τι κάνει στην Συρία.

Η ανατροπη Ασαντ και το φευγιο των ρωσσων ειναι θετικο για ΗΠΑ οπως και οι υψωμενες αμερικανικες σημαιες στο Κομπανι . Αλλος γλειφει την ΕΞΥΠΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ.

[Golden Age]

Βοδαροι, θελατε τραμπα, πλυθειτε. ΑΝ και η ηλιθιοτητα σας δεν γιατρευεται με καμια παναγια.

Που κολλάει ο Τραμπ; Επι του Μπάιντεν (ο οποίος είναι ακόμη πρόεδρος των ΗΠΑ) έγινε η ανατροπή του Άσαντ και κάνει η Τουρκία ό,τι κάνει στην Συρία.

Η ανατροπη Ασαντ και το φευγιο των ρωσσων ειναι θετικο για ΗΠΑ οπως και οι υψωμενες αμερικανικες σημαιες στο Κομπανι . Αλλος γλειφει την ΕΞΥΠΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ.

Το "η Τουρκία έρχεται" είναι συνέπεια της ανατροπής του Άσαντ. Αυτό είναι αποτέλεσμα αυτών που υποστήριξαν την ανατροπή του. Ακόμη και ανεξαρτησία να αποκτούσαν οι Κούρδοι, εαν η νέα κυβέρνηση της Συρίας γίνει υποχείριο της Τουρκίας ή εαν η Τουρκία εμπλακεί σε βάθος στην νέα συριακή κατάσταση, είναι ευθύνη αυτών που ενθάρρυναν την ανατροπή του Άσαντ.

[hellegennes]

Η πληρης ενσωματωση της ΑΙ στην παραγωγικη διαδικασια , ετσι θα παμε σε κατακορυφη αυξηση παραγωγικοτητας και εργασιακο 4ημερο ή αργοτερα, τριημερο.

Η υλοποιηση νεων τεχνολογιων στις μπαταριες που θα αλλαξει ολο τον πλανητη

[Οργισμένος]

Που κολλάει ο Τραμπ; Επι του Μπάιντεν (ο οποίος είναι ακόμη πρόεδρος των ΗΠΑ) έγινε η ανατροπή του Άσαντ και κάνει η Τουρκία ό,τι κάνει στην Συρία.

Η ανατροπη Ασαντ και το φευγιο των ρωσσων ειναι θετικο για ΗΠΑ οπως και οι υψωμενες αμερικανικες σημαιες στο Κομπανι . Αλλος γλειφει την ΕΞΥΠΝΗ ΤΟΥΡΚΙΑ.

Το "η Τουρκία έρχεται" είναι συνέπεια της ανατροπής του Άσαντ. Αυτό είναι αποτέλεσμα αυτών που υποστήριξαν την ανατροπή του. Ακόμη και ανεξαρτησία να αποκτούσαν οι Κούρδοι, εαν η νέα κυβέρνηση της Συρίας γίνει υποχείριο της Τουρκίας ή εαν η Τουρκία εμπλακεί σε βάθος στην νέα συριακή κατάσταση, είναι ευθύνη αυτών που ενθάρρυναν την ανατροπή του Άσαντ.

Δλδ οι συμμαχοι του Ρωσια , Ιραν και φυσικα το Ισραηλ. Εφαγε τα μουτρα του δλδ ο Ασαντ με τις μαλακιες που εκανε. Η Τουρκια το εκμεταλλευτηκε, η ΕΞΥΠΝΗ Τουρκια και τωρα που φευγει ο Τζο ο οποιος σηκωσε αμερικανικες σημαιες στο Κομπανι, ερχεται ο πορτοκαλις και οι Κουρδοι τη γαμησαν αφου ο τραμπας ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑΥΤΟΥΣ , αλλα αντιθετως προμοταρει τουρκια.

[Οργισμένος]

https://www.kathimerini.gr/world/563380 ... is-syrias/
Αλ Γκολάνι: Η Τουρκία θα έχει προτεραιότητα στην ανοικοδόμηση της Συρίας

Σε συνέντευξη που δημοσιεύεται στην τουρκική εφημερίδα Yeni Safak, ο ηγέτης της οργάνωσης Χαγιάτ Ταχρίρ αλ Σαμ, Αμπού Μοχάμαντ αλ Γκολάνι, δήλωσε ότι η νίκη του συριακού λαού είναι και νίκη του τουρκικού λαού και δεσμεύτηκε ότι η Τουρκία θα έχει προτεραιότητα στην ανοικοδόμηση της Συρίας.

αλ-γκολάνι-η-τουρκία-θα-έχει-προτεραιό-563370088
Το «αίνιγμα» Αλ Γκολάνι: Αφησε όντως πίσω το τζιχαντιστικό του παρελθόν;
Ο Αμπού Μοχάμαντ αλ Γκολάνι υπενθύμισε ότι η Τουρκία ήταν η χώρα που άνοιξε τις πύλες της στους Σύρους πρόσφυγες κατά τη διάρκεια του 13ετούς εμφυλίου πολέμου για να επισημάνει ότι οι προτεραιότητες της Τουρκίας θα ληφθούν υπόψη στην ανασυγκρότηση της Συρίας: «Η Τουρκία έχει πολλές προτεραιότητες στην οικοδόμηση του νέου συριακού κράτους. Θα υπάρξουν επίσης αμοιβαίες εμπορικές σχέσεις. Εμπιστευόμαστε ότι η Τουρκία θα μεταφέρει την εμπειρία της για την οικονομική ανάπτυξη της Συρίας. Θα διατηρήσουμε τους κοινωνικούς δεσμούς. Θα μοιραστούμε τις κοινές μας στιγμές με αγάπη και ειλικρίνεια και αυτή η νίκη δεν είναι μόνο νίκη του συριακού λαού αλλά και του τουρκικού λαού».

Ερωτηθείς αν η χώρα θα κυβερνάται από το νόμο της Σαρία και αν θα παρεμβαίνει στην καθημερινή ζωή των πολιτών, ο ηγέτης της Χαμάς Ταχριρ αλ Σαμ τόνισε: «Θα άφηνα αυτό το θέμα στους ειδικούς και κυρίως σε εκείνους που γνωρίζουν καλά το συριακό δίκαιο. Αυτούς που γνωρίζουν τις παραδόσεις και την ιστορία της χώρας. Δεν είναι σωστό να κυβερνάς μια χώρα με προσωπικές απόψεις. Δεν είναι στο χέρι μου να πω “θέλω να επιβάλω αυτό”, εγώ εφαρμόζω απλώς τον νόμο».

Ο αλ Γκολάνι είπε ότι προτεραιότητά τους είναι η ανασυγκρότηση της Συρίας και προσέθεσε: «Εργαζόμαστε στην περιοχή, σε επίπεδο υποδομών, σε επίπεδο οικονομίας, σε επίπεδο κοινωνικής κατάστασης, σε επίπεδο ανθρώπινου δυναμικού, σε επίπεδο κρατικής βούλησης, καθώς και σε θέματα όπως η μεταρρύθμιση του δικαστικού συστήματος, η μεταρρύθμιση της αστυνομίας και των υποθέσεων ασφαλείας, καθώς και η μεταρρύθμιση του στρατού. Ωστόσο, υπάρχουν πάρα πολλά προβλήματα στη Συρία. Το σοφό εδώ είναι να χωρίσουμε αυτά τα προβλήματα και να λύσουμε κάθε πρόβλημα ξεχωριστά».

Απέρριψε δε, τους ισχυρισμούς ότι η απομάκρυνση του Μπασάρ αλ Ασαντ από την εξουσία ήταν αποτέλεσμα διεθνούς συνωμοσίας. «Δεν υπήρξε ποτέ συμφωνία μεταξύ Ρωσίας, Ιράν και ΗΠΑ. Εξέφραζαν δικαίως τις επιφυλάξεις τους για να μην μπούμε στον πόλεμο. Αλλά εμείς θέλαμε να το κάνουμε για να απαλλαγούμε από αυτό το καθεστώς» δήλωσε.

[dna replication]

https://t.me/brianlovethailand/3552

US’ trillion-dollar nuclear spending spree signals ‘current capabilities falling behind perceived adversaries’

“The US has fallen significantly behind Russia and even China for that matter in terms of delivery systems including both intermediate range ballistic missiles as well as intercontinental ballistic missiles,” former US Marine-turned geopolitical analyst Brian Berletic told Sputnik, commenting on the Pentagon’s trillion dollar plus push to modernize its nuclear arsenal, details on which were broken down by a recent Roscongress Foundation report.
https://t.me/SputnikInt/71533

“Of course, existing US nuclear arms are more than capable of deterring any attack on the US itself, and instead, the US seeks to enhance its ability to menace other nations with nuclear weapons within their own borders and within their respective region of the world,” Berletic suggested, adding that the move “represents the strategic pivot” by the Pentagon in its “desire to pivot back toward ‘great power’ competition” after “decades of ‘small wars’.”
https://t.me/SputnikInt/66758

“It is unlikely the US will catch up to either Russia or China in many areas of nuclear or even conventional weaponry,” the observer believes, arguing that “the US has confined itself both to an irrational geostrategic doctrine and a dysfunctional economic system incapable of prioritizing purpose over profit even in terms of supposed national security imperatives.”

“The same sort of limitations the US faces in ramping up the production of munitions as simple as artillery shells will avail themselves as the US pursues large-scale modernization of its nuclear arsenal,” Berletic said.

Subscribe to @SputnikInt

[nostromos]

για πες μας γιατι αρχισαν τα πατριωτικα εμβατηρια στα ραδια ...?


https://twitter.com/officejjsmart/statu ... 6190%2Fpg1