Fuck off Bruce Dickinson

[paotaris]

Μακάρι να είναι το έναυσμα για να ανακαλύψει η νεολαία το Ride the Lightning, που είναι ο καλύτερος Μετάλλικα δίσκος έβερ.

Ακριβως,νουμερο 1 το Ride the Lightning νουμερο 2 το master of puppets.

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

Nουμερο 4 το kill em all,νουμερο 3 το and justice for all.

[Sid Vicious]

Ακριβως,νουμερο 1 το Ride the Lightning νουμερο 2 το master of puppets.

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

Nουμερο 4 το kill em all,νουμερο 3 το and justice for all.

Long covid;

[paotaris]

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

Nουμερο 4 το kill em all,νουμερο 3 το and justice for all.

Long covid;

Oχι το ιδιο πιστευα και πριν κολλησω covid.Πες την αληθεια τωρα, εισαι πανκης?

[Sid Vicious]

Nουμερο 4 το kill em all,νουμερο 3 το and justice for all.

Long covid;

Oχι το ιδιο πιστευα και πριν κολλησω covid.Πες την αληθεια τωρα, εισαι πανκης?

Ρε φιλε νικνεημ Sid Vicious βλεπεις και αβαταρ Germs, τι χαζη ερωτηση ειναι αυτη;

[paotaris]

Long covid;

Oχι το ιδιο πιστευα και πριν κολλησω covid.Πες την αληθεια τωρα, εισαι πανκης?

Ρε φιλε νικνεημ Sid Vicious βλεπεις και αβαταρ Germs, τι χαζη ερωτηση ειναι αυτη;

Δεν ειχα ιδεα οτι ο Sid vicious ηταν ο μπασιστας των sex pistols,τον γκουγκλαρα τωρα ,τους germs δεν τους ξερω καν,δεν εχω ιδεα απο punk .Kαταλαβα οτι εισαι πανκης απο τα μεταλλικα σου γουστα μονο ενας πανκης θα θεωρουσε την χρυση εποχη των maiden την εποχη dianno,και καλυτερο αλμπουμ των μεταλλικα το kill em all.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Είναι όπως τα λέει ο Φιλελέ.
Στους συνθέτες λειτουργεί κάπως έτσι. Αποκτούν την μουσική παιδεία και μετά είναι ελεύθεροι να εκφράσουν όποια έμπνευση. δεν είναι για αυτούς βοηθητικό μπαστούνι μα απαραίτητο εργαλείο. Μέσω της μουσικής παιδείας καταφέρνουν να εκφράσουν ακόμα και τα λεπτότερα αισθήματα. Η μουσική τους δεν έχει σταθερό τέμπο. Ρέει, όπως το κομμάτι των zeppelin που έφερα για παράδειγμα. Αυτό την κάνει ζωντανή, όχι ένα μηχανικό πράγμα όπως αναγκαία γίνεται στα χέρια των Μέιντεν (και φαντάζομαι σε κάθε μέταλ μπάντα), οι φράσεις έχουν αυξομοιώσεις, είναι σαν κύμα. Μια μελωδία μπορεί να παίζει επάνω σε μια άλλη. Ο ήχος, ακόμα και χωρίς λόγια έχει σημασία. Μπορεί να σας αρέσει η τραπ η ραπ η μέταλ μα παίδες, να είστε σίγουροι, τα περισσότερα από αυτά δεν είναι τέχνη, κι εγώ περνάω τον καιρό μου βλέποντας νέτφλιξ δεν θεωρώ όμως ότι γίνομαι εστέτ ή αποκτώ μια γνώση. Ξέρω καλά τι κάνω. Η τέχνη ζητά επένδυση από τον θεατή/ακροατή, ζητά συμμετοχή, για να προσφέρει τα αγλαά δώρα της. Είναι δύσκολο. Όταν θα ακούσετε όμως πραγματικά ένα κομμάτι του Βάγκνερ η στημένη μυθική απόδραση κι ο επιτηδευμένος αποκρυφισμός των μέιντεν θα σας φανεί παιχνίδι για μικρά παιδιά.

[Sid Vicious]

O Bathory ειναι καλυτερος του Βαγκνερ

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Περί όπερας που ειπώθηκε πιο πίσω ναι κανείς δεν κάθεται να ακούσει όπερα. Η όπερα όμως πρέπει να ξέρετε ήταν παράσταση. Δηλαδή είχε χορευτές ηθοποιούς τενόρους, σκηνικά, κοστούμια. Δεν είναι αυτό που ακούτε κατά τύχη από το 3ο πρόγραμμα και βιάζεστε να αλλάξετε τον σταθμό. Και ναι, στις περισσότερες ούτε η ιστορία παρουσιάζει κάποιο ενδιαφέρον ούτε η πλοκή. Θα βάλω κάτι εδώ για να δείτε πως θα μπορούσε να ήταν μια όπερα αν είχαν τον Ευρυπίδη ή τον Σοφοκλή να τη γράψει, τα λόγια πάντα αν και δεν είμαι σίγουρος μπορεί να έγραφαν και την μουσική, αντί για τύπους χωρίς ικανότητες στην πλειοψηφία τους.
Φανταστείτε όμως να ήταν έτσι:



Εννοώ αυτό:

[Sid Vicious]

Oχι το ιδιο πιστευα και πριν κολλησω covid.Πες την αληθεια τωρα, εισαι πανκης?

Ρε φιλε νικνεημ Sid Vicious βλεπεις και αβαταρ Germs, τι χαζη ερωτηση ειναι αυτη;

Δεν ειχα ιδεα οτι ο Sid vicious ηταν ο μπασιστας των sex pistols,τον γκουγκλαρα τωρα ,τους germs δεν τους ξερω καν,δεν εχω ιδεα απο punk .Kαταλαβα οτι εισαι πανκης απο τα μεταλλικα σου γουστα μονο ενας πανκης θα θεωρουσε την χρυση εποχη των maiden την εποχη dianno,και καλυτερο αλμπουμ των μεταλλικα το kill em all.

Και καλυτερο thrash metal αλμπουμ ever το Bonded by Blood των Exodus

[Ερμής]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

Καλά όλα αυτά, διαφωνώ σε πολλά, αλλά η ερώτηση μου είναι άλλη: Κάποια άλλη μέταλ μπάντα ακούς τώρα πια; Άκουσες συνειδητά μέταλ μετά το 2000; Θεωρείς τον εαυτό σου μεταλλά; Σύγχρονους δίσκους ακούς ή πιστεύεις ότι το μέταλ παρέμεινε ένα ξερό χωράφι μετά τους Μέηντεν και πως αν έχεις ακούσει Μέηντεν και μερικές άλλες μπάντες των 70s, έχεις ακούσει τα πάντα; Πιστεύεις ότι η ποιότητα μίας μπάντας είναι πάντα ευθέως ανάλογη με την επιτυχία της; Ακόμα περισσότερο, πιστεύεις ότι αν μία μπάντα γεμίζει στάδια, αποκτά αυτομάτως ιστορικό/μυθικό στάτους;

Κατανοείς πιστεύω ότι με βάση τις παραπάνω ερωτήσεις μου (και πολλές ακόμα, που δεν έχει νόημα να τις γράψω), το κατεβατό που έγραψες μπορεί να θεωρηθεί από φανμποιδίστικο love letter, μέχρι παρωπιδίστικη άγνοια περί της μεταλλικής σκηνής.

ΟΚ, ιστορική μπάντα, καλοί και επιδραστικοί πρώτοι δίσκοι, καλό γενικό επίπεδο εδώ και 45 χρόνια και μπράβο τους για όλα αυτά, αλλά από ένα σημείο και μετά καλό είναι να μην το παρακάνουμε με την υπερβολή διότι έτσι τροφοδοτούνται οι παπαριές του Μπρους. Έχουν ξεφύγει πολύ λίγο από τον γενικό ήχο τους ανά τα χρόνια, δεν έχουν πειραματιστεί και τόσο δα πολύ (τα πλήκτρα και οι μεγάλες συνθέσεις στα 80s είναι τα μόνα που τους δίνω), δεν ανακάλυψαν ούτε έφτιαξαν νέα είδη μέταλ όπως πολλοί άλλοι, δεν άλλαξαν τρόπο παιξίματος της μουσικής τους, οι συνθέσεις τους επαναλαμβάνονται αρκετά. Δεν τους μειώνουν όλα αυτά, και σίγουρα είναι μία από τις πρώτες καλές μπάντες που μπορεί να ακούσει κανείς, έχουν επηρεάσει πολύ κόσμο, αλλά πλέον υπάρχουν και πιο ενδιαφέροντα σχήματα εκεί έξω που κάνουν νέα πράγματα, βγάζουν καλούς δίσκους, και αξίζουν την στήριξη του κόσμου. Οι Maiden θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν καλά, θα μαζέψουν αρχαιομέταλλους και φασέους στις συναυλίες τους που θέλουν να τους δουν μία τελευταία/πρώτη φορά, και τίποτα δεν θα αλλάξει.

Το μέταλ μου άνοιξε τους δρόμους για να μπω και να ακούσω και αλλά είδη μουσικής πέριξ του μεταλ/ροκ. Όχι δεν ακούω μπλακ ή ντεθ. Άκουγα για καιρό θρας. Το προσπάθησα λίγο με mayhem με slipknot και candle of filth Αλλά δε μου πάει. Ειμαι περισσότερο του heavy, hard rock Αλλά ακόμη και στο βρετανικό alternative. Δε ξέρω αν είμαι μεταλας δηλαδή από το 2005 και μετά περίπου.
Επίσης δε καταλαβαίνω αυτό που ειπώθηκε πως όσο δύσκολη μουσική τόσο πιο καλό. Αν αυτό ίσχυε τότε beatles και stones θα ήταν μικρές μπάντες. Μερικές φορές η ομορφιά και Ο θρύλος δημιουργείται με την απλότητα. Ναι σίγουρα δε μπορώ να βάλω το last frontier δίπλα από το the number of the beast, σίγουρα οι priest στα πίσω πίσω έβγαλαν μια δισκάρα όπως το firepower Αλλά αυτό από μόνο του δε λέει κάτι. Για παράδειγμα οι Sabbath πόσο καιρό έχουν να βγάλουν δισκο; αυτό τους μειώνει σα μεγεθος;
Φυσικά και δε τασσομαι με το μέρος Bruce Για τον τρόπο που αντέδρασε αλλά κοιτάω το σύνολο, όχι μόνο ένα σημείο. Όπως είπε και παραπάνω ο ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ, Αυτό δεν έγινε πρώτη φορά, έχει ξαναγίνει, οκ τι πάει να πει; πως μειώνει το καλλιτεχνικό υποβαθρο; δε κρίνουμε την περσονα αλλά τον καλλιτέχνη και σε αυτό το θέμα όπως σου είπα και παραπάνω δεν έχει αντίπαλο, το μέταλ frontman Όπως ο Βρασίδας δεν έχει ματαδει και γενικά στο σύνολο της μουσικής δύσκολα θα βρεις άλλους 4 με 5 να συγκρίνονται.
Δες λίγο Το βίντεο του Sanctuary από το Donington του 92 να καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ.

Πρεπει να δουμε ποσοι ειμαστε τελικα αυτοι που γουσταρουμε περισσοτερο Ντιανο απο Μπρους.... Δεν υποτιμω Μπρους που αγαπαω ετσι και αλλιως....

Το έχω πει πολλές φορές σε αυτό το νήμα και θα το ξαναπώ. Ο Ντι Αννο ήταν μεγάλος frontman/ερμηνευτής και αυτό το καταλαβαίνεις γιατί τα κομμάτια των πρώτων δύο δίσκων είναι δικά του, τα έχει σημαδευσει, όσο και αν λατρεύω τον Bruce αυτή είναι η αλήθεια, ενώ αντίστοιχα τα κομμάτια που είπε ο Μπεϊλι με το που τα ερμήνευσε ο Βρασίδας εγιναν δικά του, σα να μη πέρασε ποτέ από τους Maiden Ο φουκαράς ο Blaze. Αυτό όμως που δε ξέρουμε και δε θα το μάθουμε ποτέ είναι μια περιέργεια πως θα ήταν η μπάντα αν ο Ντι Αννο δεν είχε Καει τόσο από την πρέζα και συνέχιζε με το σχήμα για περισσότερο. Θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη ή θα λέγαμε, πως να ήταν μια γαμάτη μπάντα εκεί στις αρχές των 80's Αλλά έμεινε εκεί. Γνώμη μου είναι πως ο Ντι Αννο ήταν πολύ καλύτερος για τους Maiden του Ruskin Arms Ενώ ο Bruce έδωσε αυτό το κάτι που τους έφερε τόσες πολλές φορές να παίζουν μπροστά από εκατοντάδες χιλιάδες οπαδών .

[Nostalgia]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

Καλά όλα αυτά, διαφωνώ σε πολλά, αλλά η ερώτηση μου είναι άλλη: Κάποια άλλη μέταλ μπάντα ακούς τώρα πια; Άκουσες συνειδητά μέταλ μετά το 2000; Θεωρείς τον εαυτό σου μεταλλά; Σύγχρονους δίσκους ακούς ή πιστεύεις ότι το μέταλ παρέμεινε ένα ξερό χωράφι μετά τους Μέηντεν και πως αν έχεις ακούσει Μέηντεν και μερικές άλλες μπάντες των 70s, έχεις ακούσει τα πάντα; Πιστεύεις ότι η ποιότητα μίας μπάντας είναι πάντα ευθέως ανάλογη με την επιτυχία της; Ακόμα περισσότερο, πιστεύεις ότι αν μία μπάντα γεμίζει στάδια, αποκτά αυτομάτως ιστορικό/μυθικό στάτους;

Κατανοείς πιστεύω ότι με βάση τις παραπάνω ερωτήσεις μου (και πολλές ακόμα, που δεν έχει νόημα να τις γράψω), το κατεβατό που έγραψες μπορεί να θεωρηθεί από φανμποιδίστικο love letter, μέχρι παρωπιδίστικη άγνοια περί της μεταλλικής σκηνής.

ΟΚ, ιστορική μπάντα, καλοί και επιδραστικοί πρώτοι δίσκοι, καλό γενικό επίπεδο εδώ και 45 χρόνια και μπράβο τους για όλα αυτά, αλλά από ένα σημείο και μετά καλό είναι να μην το παρακάνουμε με την υπερβολή διότι έτσι τροφοδοτούνται οι παπαριές του Μπρους. Έχουν ξεφύγει πολύ λίγο από τον γενικό ήχο τους ανά τα χρόνια, δεν έχουν πειραματιστεί και τόσο δα πολύ (τα πλήκτρα και οι μεγάλες συνθέσεις στα 80s είναι τα μόνα που τους δίνω), δεν ανακάλυψαν ούτε έφτιαξαν νέα είδη μέταλ όπως πολλοί άλλοι, δεν άλλαξαν τρόπο παιξίματος της μουσικής τους, οι συνθέσεις τους επαναλαμβάνονται αρκετά. Δεν τους μειώνουν όλα αυτά, και σίγουρα είναι μία από τις πρώτες καλές μπάντες που μπορεί να ακούσει κανείς, έχουν επηρεάσει πολύ κόσμο, αλλά πλέον υπάρχουν και πιο ενδιαφέροντα σχήματα εκεί έξω που κάνουν νέα πράγματα, βγάζουν καλούς δίσκους, και αξίζουν την στήριξη του κόσμου. Οι Maiden θα συνεχίσουν να κάνουν αυτό που κάνουν καλά, θα μαζέψουν αρχαιομέταλλους και φασέους στις συναυλίες τους που θέλουν να τους δουν μία τελευταία/πρώτη φορά, και τίποτα δεν θα αλλάξει.

Το μέταλ μου άνοιξε τους δρόμους για να μπω και να ακούσω και αλλά είδη μουσικής πέριξ του μεταλ/ροκ. Όχι δεν ακούω μπλακ ή ντεθ. Άκουγα για καιρό θρας. Το προσπάθησα λίγο με mayhem με slipknot και candle of filth Αλλά δε μου πάει. Ειμαι περισσότερο του heavy, hard rock Αλλά ακόμη και στο βρετανικό alternative. Δε ξέρω αν είμαι μεταλας δηλαδή από το 2005 και μετά περίπου.
Επίσης δε καταλαβαίνω αυτό που ειπώθηκε πως όσο δύσκολη μουσική τόσο πιο καλό. Αν αυτό ίσχυε τότε beatles και stones θα ήταν μικρές μπάντες. Μερικές φορές η ομορφιά και Ο θρύλος δημιουργείται με την απλότητα. Ναι σίγουρα δε μπορώ να βάλω το last frontier δίπλα από το the number of the beast, σίγουρα οι priest στα πίσω πίσω έβγαλαν μια δισκάρα όπως το firepower Αλλά αυτό από μόνο του δε λέει κάτι. Για παράδειγμα οι Sabbath πόσο καιρό έχουν να βγάλουν δισκο; αυτό τους μειώνει σα μεγεθος;
Φυσικά και δε τασσομαι με το μέρος Bruce Για τον τρόπο που αντέδρασε αλλά κοιτάω το σύνολο, όχι μόνο ένα σημείο. Όπως είπε και παραπάνω ο ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ, Αυτό δεν έγινε πρώτη φορά, έχει ξαναγίνει, οκ τι πάει να πει; πως μειώνει το καλλιτεχνικό υποβαθρο; δε κρίνουμε την περσονα αλλά τον καλλιτέχνη και σε αυτό το θέμα όπως σου είπα και παραπάνω δεν έχει αντίπαλο, το μέταλ frontman Όπως ο Βρασίδας δεν έχει ματαδει και γενικά στο σύνολο της μουσικής δύσκολα θα βρεις άλλους 4 με 5 να συγκρίνονται.
Δες λίγο Το βίντεο του Sanctuary από το Donington του 92 να καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ.

Πρεπει να δουμε ποσοι ειμαστε τελικα αυτοι που γουσταρουμε περισσοτερο Ντιανο απο Μπρους.... Δεν υποτιμω Μπρους που αγαπαω ετσι και αλλιως....

Το έχω πει πολλές φορές σε αυτό το νήμα και θα το ξαναπώ. Ο Ντι Αννο ήταν μεγάλος frontman/ερμηνευτής και αυτό το καταλαβαίνεις γιατί τα κομμάτια των πρώτων δύο δίσκων είναι δικά του, τα έχει σημαδευσει, όσο και αν λατρεύω τον Bruce αυτή είναι η αλήθεια, ενώ αντίστοιχα τα κομμάτια που είπε ο Μπεϊλι με το που τα ερμήνευσε ο Βρασίδας εγιναν δικά του, σα να μη πέρασε ποτέ από τους Maiden Ο φουκαράς ο Blaze. Αυτό όμως που δε ξέρουμε και δε θα το μάθουμε ποτέ είναι μια περιέργεια πως θα ήταν η μπάντα αν ο Ντι Αννο δεν είχε Καει τόσο από την πρέζα και συνέχιζε με το σχήμα για περισσότερο. Θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη ή θα λέγαμε, πως να ήταν μια γαμάτη μπάντα εκεί στις αρχές των 80's Αλλά έμεινε εκεί. Γνώμη μου είναι πως ο Ντι Αννο ήταν πολύ καλύτερος για τους Maiden του Ruskin Arms Ενώ ο Bruce έδωσε αυτό το κάτι που τους έφερε τόσες πολλές φορές να παίζουν μπροστά από εκατοντάδες χιλιάδες οπαδών .

Δεν ξερω ισως η αδυναμια που εχω στο Ντιανο να ειναι επειδη τα 2 πρωτα τραγουδια που ακουσα απο Iron Maiden ηταν Strange World - Prodigal Son

[Ίακχος]

[taxalata xalasa]

Go Fornicate Under Consent of the King, ρε Βειρίκιε (Bruce) Ντιγκιντάγκα (Dickinson) Πουτσογιέ....


απορώ πως έκαμες καμαριέρα με τέτοιο όνομα...

απόψε μαζί μας στην σκηνή ο Βειρίκιος Ντιγκιντάγκας Πουτσογιός με τις Σιδερένιες Γεροντοκόρες Υπηρέτριες

sorry fans
just having fun...

[Ερμής]

Τα ίδια δεν έγραφαν και το 18;

[Blackdog]

Και καλυτερο thrash metal αλμπουμ ever το Bonded by Blood των Exodus

Απ τα 80ς θα διαλεγα reign in blood η το bonded. Aλλα μια δεκαετια μετα, ο αποκατω δισκος γαμει. Παιζει στα ισα τους παλιοτερους κατα την γνωμη μου.



Πολυ ξυλο