Phorum.com.gr

Εσεις οι ειδημονες πώς βλεπετε τον Σκαλκωτα και την παραλλαγη του στο δωδεκαφθογγικο; Οφειλω να παραδεχτω οτι αν και δεν με ενθουσιαζει ο Ξενακης, παρακολουθωντας το νημα εχω εξοικειωθει καπως με τη μουσικη του. Τα ευσημα λοιπον στον νηματοθετη.

crossroader έγραψε: 12 Μαρ 2021, 00:14 Εσεις οι ειδημονες πώς βλεπετε τον Σκαλκωτα και την παραλλαγη του στο δωδεκαφθογγικο; Οφειλω να παραδεχτω οτι αν και δεν με ενθουσιαζει ο Ξενακης, παρακολουθωντας το νημα εχω εξοικειωθει καπως με τη μουσικη του. Τα ευσημα λοιπον στον νηματοθετη.

Ειδήμων δεν είμαι. Φίλος πες αυτής της μουσικής και της μοντέρνας τέχνης. Τον Σκαλκώτα τον θεωρώ τεράστια φυσιογνωμία και πολύ κρίμα για την Ελλάδα που ότι πέθανε νέος και έζησε σε μια πολύ δύσκολη εποχή. 20 χρόνια να είχε ζήσει παραπάνω αυτός και άλλα τόσα ο Γιάννης Χρήστου και δεν θα χρειαζόταν να κάνω αυτό το νήμα καν. Η μοντέρνα μουσική (Ελλήνων συνθετών) θα είχε πολύ μεγαλύτερη απήχηση και διαφορετική θέση μέσα κι έξω από τα σύνορα.

Δυστυχώς ο Σκαλκώτας είναι γνωστός στο ευρύ κοινό μόνο από τους χορούς.

ST48410 έγραψε: 12 Μαρ 2021, 00:23

Δυστυχώς ο Σκαλκώτας είναι γνωστός στο ευρύ κοινό μόνο από τους χορούς.

Εχεις πολυ δικιο σ' αυτο.

1978 και Ikhoor (Ιχώρ) για τρίο εγχόρδων. Παίζουν μέλη του κουαρτέτου Arditti

Καθαρή δευτέρα σήμερα και ας βάλουμε κάτι πιο "νηστίσιμο".

Παραμένουμε στο 1978. Μυκήνες Άλφα. Ένα έργο που ίσως δυσκολέψει τον μη εξοικειωμένο ακροατή (το video όμως είναι πολύ επεξηγηματικό του τι ακούγεται και βοηθά αρκετά). Δημιουργήθηκε με το σύστημα "Πολυαγωγία" του Ξενάκη.

Πολυαγωγία ή UPIC (Unité Polyagogique Informatique CEMAMu)



Κατά την γνώμη μου πέρα από την αξία του έργου αυτή καθεαυτή είναι και προάγγελος αρκετών πραγμάτων που έγιναν και θα γίνουν. Μία από τις πολλές περιπτώσεις που ο Ξενάκης ανοίγει δρόμους για να διαβούν άλλοι.

Ας πούμε πολύ χοντρικά ότι το σύστημα αυτό είχε ένα πίνακα/σύστημα αξόνων όπου ο οριζόντιος άξονας αντιπροσωπεύει τη ροή του χρόνου και ο κατακόρυφος τις συχνότητες. Σχεδιάζοντας κάποιος σχήματα μπορούσε να ακούσει με την βοήθεια των συνοδών ηλεκτρονικών την μετατροπή του σχεδίου του σε ήχο.



Από wiki
UPIC (Unité Polyagogique Informatique CEMAMu) is a computerised musical composition tool, devised by the composer Iannis Xenakis. It was developed at the Centre d'Etudes de Mathématique et Automatique Musicales (CEMAMu) in Paris, and was completed in 1977. Xenakis used it on his subsequent piece Mycènes Alpha (1978) and two other works. It has also been used by composers such as Julio Estrada, (Eua´on (1980)), Jean-Claude Risset (on Saxatile (1992)), François-Bernard Mâche (Hypérion (1981), Nocturne (1981), Tithon (1989), Moires (1994), Canopée (2003)), Takehito Shimazu (Illusions in Desolate Fields (1994)), Gérard Pape (Le Fleuve du Désir III (1994)), and Curtis Roads (Purity (1994) and Sonal Atoms (1998)).[1] Aphex Twin implies that he uses UPIC in an interview where he is asked what software he uses and he replies that, "UPIC by Xenakis puts almost everything else to shame [and] it's under 1mb".[2]

Physically, the UPIC is a digitising tablet linked to a computer, which has a vector display. Its functionality is similar to that of the later Fairlight CMI, in that the user draws waveforms and volume envelopes on the tablet, which are rendered by the computer. Once the waveforms have been stored, the user can compose with them by drawing "compositions" on the tablet, with the X-axis representing time, and the Y-axis representing pitch. The compositions can be stretched in duration from a few seconds to an hour. They can also be transposed, reversed, inverted, and subject to a number of algorithmic transformations. The system allows for real time performance by moving the stylus across the tablet.

The UPIC system has subsequently been expanded to allow for digitally sampled waveforms as source material, rather than purely synthesised tones. In 2005, Mode Records of New York released a 2-CD compilation of works composed with the UPIC at CCMIX, entitled Xenakis, UPIC, Continuum,[1] which provides an overview of the machine's sonic possibilities.

Όποιος θα ήθελε 5 πράγματα παραπάνω ας δει το video



και ας ρίξει μια ματιά στη σελίδα https://www.listentotheworld.net/good-t ... ng-device/

Παραμένουμε στο 1978 και το συγκρότημα κρουστών Les Percussions de Strasbourg παραγγέλνει ένα έργο στον Ξενάκη. Ο Ξενάκης γράφει μια σύνθεση για 6 κρουστούς με τίτλο Πλειάδες.

Το έργο έχει 4 μέρη που μπορούν να παιχθούν με διαφορετική σειρά. Τα ονόματα των μερών δηλώνουν τον τύπο των κρουστών που χρησιμοποιούνται σε κάθε μέρος:
I. Mélanges = (mixture)
II. Métaux (= metals)
III. Claviers (= keyboards)
IV. Peaux (= skins)

από wiki

Three of the movements (Métaux, Claviers and Peaux) derive their names from specific instrumental types. In Métaux (French, "Metals"), all of the six instrumentalists play an instrument called sixxen (a blend between "six", named after the six musicians, and "xen", named after Xenakis),[5] which is an instrument Xenakis had constructed specifically for this composition (they were made by the ensemble).[6] The instrument in question consists of nineteen bars, of aluminum[6] or bronze and steel,[5] tuned microtonally (to an unequal 21-note scale built from 1/4 and 1/3 tones),[7] laid out keyboard-style, and it is meant to be played with metal hammers. In Claviers (French: "Keyboards"), Xenakis uses vibraphones, marimbas, xylophones, and xylorimbas. In Peaux (French: "Skins"), only percussion instruments with skins are played (bongos, tom-toms, congas, timpani and bass drums). In Mélanges (French: "Mixture"), the composer uses all of the sounds above mentioned.[1]

Για το έργο αυτό κατασκευάστηκε το όργανο sixxen με το πρώτο συνθετικό να παραπέμπει στον αριθμό των εκτελεστών και το δεύτερο στο επίθετο του Ξενάκη. Το όργανο αυτό είναι κουρδισμένο σε διαφορετικά διαστήματα σε σχέση με το συγκερασμένο σύστημα με τρίτα και τέταρτα του τόνου και ο ήχος του είναι χαρακτηριστικός. Αν κάποιος θέλει μερικές πληροφορίες παραπάνω μπορεί να διαβάσει και εδώ:
https://www.lunason.com/english/sixxen/

Επέλεξα να σας παρουσιάσω το κάθε μέρος από διαφορετική ηχογράφηση

I. Mélanges = (mixture)

II. Métaux (= metals)

Δείτε και ακούστε εδώ το sixxen για το οποίο μιλήσαμε παραπάνω

III. Claviers (= keyboards)

Εδώ σε αυτό το μέρος αντί για 6 εκτελεστές έχουμε την Kuniko Kato που ηχογραφεί κάθε μέρος ξεχωριστά και μιξάρονται όλα μαζί. Προφανώς αυτό δεν θα μπορούσε να γίνει ζωντανά

IV. Peaux (= skins)

Σαν έργο προτείνεται και σε αυτούς που θα ήθελαν να προσεγγίσουν αυτή τη μουσική αλλά δεν τους φαίνεται τόσο οικεία. νύχτα και όποιος άλλος θέλει δοκιμάστε από το τελευταίο μέρος πρώτα και σταδιακά στα άλλα.

Νομίζω για την πληρότητα του πράγματος θα ήταν καλό να βάλω και την ηχογράφηση όλου του έργου από τους Les Percussions de Strasbourg για τους οποίους γράφτηκε:

Αν κάποιος ενδιαφέρεται να δει λίγο πως κινούνται οι ηχητικές επιφάνειες στο μουσικό χώρο μπορεί να παρακολουθήσει και την παρακάτω οπτικοποίηση. Πρόκειται για το μέρος Claviers το οποίο εκτελείται ψηφιακά από αρχείο midi και οπτικοποιείται από λογισμικό.

ST48410 έγραψε: 15 Μαρ 2021, 22:01 Ας πούμε πολύ χοντρικά ότι το σύστημα αυτό είχε ένα πίνακα/σύστημα αξόνων όπου ο οριζόντιος άξονας αντιπροσωπεύει τη ροή του χρόνου και ο κατακόρυφος τις συχνότητες. Σχεδιάζοντας κάποιος σχήματα μπορούσε να ακούσει με την βοήθεια των συνοδών ηλεκτρονικών την μετατροπή του σχεδίου του σε ήχο.



Από wiki
UPIC (Unité Polyagogique Informatique CEMAMu) is a computerised musical composition tool, devised by the composer Iannis Xenakis. It was developed at the Centre d'Etudes de Mathématique et Automatique Musicales (CEMAMu) in Paris, and was completed in 1977. Xenakis used it on his subsequent piece Mycènes Alpha (1978) and two other works. It has also been used by composers such as Julio Estrada, (Eua´on (1980)), Jean-Claude Risset (on Saxatile (1992)), François-Bernard Mâche (Hypérion (1981), Nocturne (1981), Tithon (1989), Moires (1994), Canopée (2003)), Takehito Shimazu (Illusions in Desolate Fields (1994)), Gérard Pape (Le Fleuve du Désir III (1994)), and Curtis Roads (Purity (1994) and Sonal Atoms (1998)).[1] Aphex Twin implies that he uses UPIC in an interview where he is asked what software he uses and he replies that, "UPIC by Xenakis puts almost everything else to shame [and] it's under 1mb".[2]

Physically, the UPIC is a digitising tablet linked to a computer, which has a vector display. Its functionality is similar to that of the later Fairlight CMI, in that the user draws waveforms and volume envelopes on the tablet, which are rendered by the computer. Once the waveforms have been stored, the user can compose with them by drawing "compositions" on the tablet, with the X-axis representing time, and the Y-axis representing pitch. The compositions can be stretched in duration from a few seconds to an hour. They can also be transposed, reversed, inverted, and subject to a number of algorithmic transformations. The system allows for real time performance by moving the stylus across the tablet.

The UPIC system has subsequently been expanded to allow for digitally sampled waveforms as source material, rather than purely synthesised tones. In 2005, Mode Records of New York released a 2-CD compilation of works composed with the UPIC at CCMIX, entitled Xenakis, UPIC, Continuum,[1] which provides an overview of the machine's sonic possibilities.

Όποιος θα ήθελε 5 πράγματα παραπάνω ας δει το video



και ας ρίξει μια ματιά στη σελίδα https://www.listentotheworld.net/good-t ... ng-device/

Αυτό πλέον μπορείς να το κάνεις πολύ εύκολα με additive - subtractive synthesis, συγκεκριμένα πιο εύκολος τρόπος είναι στο fruity loops ή οποιοδήποτε άλλο daw όπου μπορείς να φορτώσεις το harmor.