Ήταν το Βυζάντιο Ελληνικό;

[Ζαποτέκος]

Πες τα Ζαμπό.

Εν τω μεταξυ για την προς Ρωμαιους επιστολη δεν είπε κάτι.

Τι και αυτη σε .....αρχοντες απαυθυνότανε;;;;

Έτσι είναι. Να και δύο επιγραφές από τα Μέγαρα του 5ου αι. που αναφέρουν το "Έλληνας" όχι θρησκευτικά , αλλά τουλάχιστον με την έννοια του Ελλαδίτη :

Μέγαρα , 472 – 494 μ.Χ.
ἔργον καὶ τοῦτο τοῦ μεγαλοπρεπεστάτου κόμητος Διογένους τοῦ παιδὸς Ἀρχελάου, ὃς τῶν Ἑλληνίδων πόλεων ὡς τῆς ἰδίας οἰκίας κηδόμενος παρέσχεν καὶ τῇ Μεγαρ[έ]ων εἰς μὲν πύργων κατασκευὴν ἑκατὸν χρυσίνους, πεντήκοντα δὲ καὶ ἑκατὸν ἑτέρους ∙ δισχιλίους τε καὶ διακοσίους πόδας μαρμάρου εἰς τὴν ἀνανέωσιν τοῦ λουτροῦ, τιμιώτερον οὐδὲν ἡγούμενος τοῦ τοὺς Ἕλληνας εὐεργετεῖν ἀνανεοῦν τε τὰς πόλεις.
https://epigraphy.packhum.org/text/1435 ... %2C482-485

Μέγαρα 402 μ.Χ.
[ὑ]πὲρ σωτηρίας καὶ ν[είκ]ης [καὶ αἰ]ωνίου δι[α]μον[ῆς] [τῶ]ν̣ δεσποτῶν τῆς [οἰ]κουμ[έν]ης Φλ(αβίου) Ἀρκ[αδ]ίο[υ] καὶ Φλ(αβίου) Ὁνωρίου κ(αὶ) Φλ(αβίου) Θεοδοσίου τῶν̣ αἰωνί[ν] κ(αὶ) τροπεούχων Αὐγγγ(ούστων) διετυπώθη μεταξὺ τῶν Ἑ[λ]ληνίδ[ων] πόλεων εἰς ταὐτὸ συνελθουσῶν ἐν τῇ Κορινθίων μητροπόλει ἐπὶ τοῦ λαμ(προτάτου) κ(αὶ) μεγαλοπρεπεστάτ[ου ἀ]νθ(υπάτου) Κλ(αυδίου) Βαρίου, ὁπ[όσα] χρὴ ἑκάστην πόλιν κ(αὶ) πό[τ]ε [εἰς] τὴν ὁρρεοπραιποσιτίαν ύειν τῶ[ν] μὲν Βοιωτιακῶν κ(αὶ) Εὐβοϊκῶν κ(αὶ) τῆς Αἰτωλίας πόλεων εἰς τὴν Σκαρφιαίων παρεουσῶν, τῶν δὲ Πελοπονησσιακῶν εἰς τὴν Κορινθίων, κ(αὶ) ἔστιν ἡ γνῶσις καθὼ[ς ὑ]ποτέτακται· εἰς τὰ κατὰ Σκάρφιαν ὅρρια ἐπὶ τῆς ειʹ ἐπι[νεμήσεως — — — —].
https://epigraphy.packhum.org/text/143500?hs=344-348

Και ένα του pap52

http://www.oodegr.com/neopaganismos/rom ... _10.htm#10.

Η επόμενη μαρτυρία έρχεται από τον Μικρασιατικό ελληνισμό . Είναι μία ακόμα, μή λόγια μαρτυρία που ακυρώνει το ακραίο εθνομηδενιστικό σενάριο, ότι δήθεν ο συνδεδεμένος με την αρχαία Ελλάδα βυζαντινός ελληνισμός στα προαιώνια ελληνικά εδάφη είναι… «εφεύρεση της λογιοσύνης». Δυστυχώς γι’ αυτούς, ο λαός των Αντιοχέων στον 5ο αιώνα, ο λαϊκός κουρέας του 9ου αι. και οι αγράμματοι Μικρασιάτες του 10ου αι. παρουσιάζουν έναν ζωντανό ελληνισμό και μας βεβαιώνουν για την αδιάσπαστη συνέχεια του.
Επιπλέον, η μαρτυρία αυτή δείχνει πως η έλλειψη παιδείας αναπληρώνεται από τα αρχαία μνημεία που αποτελούν ένα συνεχές σχολείο εθνοτικής μνήμης του ελληνισμού:



Καλδέλλης :



Επιπλέον, μία ακόμα σημαντική μαρτυρία για τον συνδεδεμένο με την αρχαιότητα εθνοτικό ελληνισμό του 10ου αιώνα έχουμε από τον Νικήτα Μάγιστρο ο οποίος αποδέχεται ότι έχει κοινή πατρίδα με τον Αχιλλέα της Τροίας:

[Καλαβρία]

[Βινόσαυρος]

δεν υπήρχε εθνική σημασία τότε

[Quidam Graecus]

δεν υπήρχε εθνική σημασία τότε

Αυτό που το βασίζεις; Πολλοί Βυζαντινοί συγγραφείς μιλάνε για έθνη, πχ έθνος Ρως, έθνος Πατζινάκων, έθνος φράγκων κλπ.

Ὅτι γειτνιάζει τὸ τοιοῦτον ἔθνος τῶν Πατζινακιτῶν τῷ μέρει τῆς Χερσῶνος

Ἐπεὶ οὖν ὁ τηνικαῦτα στρατηγὸς ὑπῆρχεν πρὸς τὴν ἄκραν τοῦ θέματος ἐν κάστρῳ Κορίνθου, καὶ προσδοκία ἦν τοῦ παραγενέσθαι αὐτὸν καὶ καταπολεμῆσαι τὸ ἔθνος τῶν Σκλαβήνων,
Κωνσταντινος Ζ Πορφυρογέννητος, Περί βασιλείου τάξεως

Έθνος αφανές, έθνος ανάριθμον, έθνος εν ανδραπόδοις ταττόμενο, άγνωστον μεν, αλλ΄ από της εφ΄ ημάς στρατεία όνομα λαβόν (έθνος μυστηριώδες, πολυπληθές, που ήρθε να μας υποδουλώσει, που ήταν άγνωστο μέχρι τώρα και μάθαμε το όνομά του όταν επιτέθηκε εναντίον μας).
Φωτίου, Ομιλία δευτέρα 860 εις την έφοδον των Ρως.

Οἱ τοίνυν Βραχμᾶνες ἔθνος εἰσὶν εὐσεβέστατον, βίον ἀκτή μονα σφόδρα κεκτημένοι, καὶ γυμνῶς διαζῶντες ἀεὶ τὸν θεὸν δοξάζουσι.

Τῷ ιαʹ ἔτει τὸ τῶν Βουλγάρων ἔθνος διαπερᾶσαν τὸν ∆ά νουβιν, καὶ ἀποχωρισθὲν τῶν ὁμοφύλων αὐτοῦ, ἐσκήνωσεν ἐν Βάρναις ἔν τισι ὀχμαῖς καὶ ὄρεσι.

(ἔθνος δὲ οἱ Ῥὼς Σκυθικόν, περὶ τὸν ἀρκτῷον Ταῦρον κατῳκημένον,ἀνήμερόν τε καὶ ἄγριον)
Γεώργιος Κεδρηνός ΣΥΝΟΨΙΣ ΙΣΤΟΡΙΩΝ

ἄλογον τὸ οἰκεῖον δοῦναι ἑτέροις καλὸν καὶ τὴν τῶν ὄντων γνῶσιν ἔκδοτον ποιῆσαι τοῖς ἔθνεσι, δι’ ἧς τὸ τῶν Ρωμαίων γένος θαυμάζεταί τε καὶ τιμᾶται παρὰ πᾶσι


«είναι παράλογο να δίνεις το δικό σου καλό στους άλλους, και να σκορπάς στα έθνη τη γνώση των όντων, για την οποία γνώση το γένος των Ρωμαίων θαυμάζεται και τιμάται από όλους»
Συνέχεια του Θεοφάνους

[Pertinax]

Κοσμάς Αιτωλός

'''' δεν είστε Έλληνες, δεν είστε ασεβείς, αιρετικοί, άθεοι, αλλ’ είστε βαπτισμένοι εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,''''
Προφανώς η λέξη Ελληνας χρησιμοποιειτε με την θρησκευτικη εννοια ,

Δηλαδη ''Δεν εισθε ειδολολατρες, δεν εισθε ασεβεις ουτε άθεοι ουτε αιρετικοί''

Βεβαια αυτό το χωρίο εχει χρησιμοποιηθεί για να αποδείξει οτι ο Κοσμας ο Αιτωλός ήταν ..ανθέλληνας

νταξ, δεν είναι και η επιτομή της ελληνικότητας να ταυτίζεις το εθνικό σου όνομα με την ειδωλολατρία

Μα αυτό δεν ήταν μια προσωπική επιλογή
αλλά μια γενικευμένη κατάσταση αιώνες πριν τον Κοσμά τον Αιτωλό

Ναι αλλά στην εποχή του Κοσμά του Αιτωλού είχε ήδη αναπτυχθεί η τάση της αποσύνδεσης του ονόματος από την ειδωλολατρία. Υπήρχαν πάρα πολλοί που το χρησιμοποιούσαν μόνο σαν εθνοτικό και όχι σαν θρησκευτικό. Ο Κοσμάς όμως τηρούσε ευλαβικά την παράδοση

Στις Διδαχές του δεν το χρησιμοποιεί ούτε μια φορά με εθνοτική σημασία. Υπάρχει μία ρήση του
«Και αν δεν εμάθατε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την ελληνικήν και το γένος μας είναι ελληνικόν».
την οποία αναφέρει ο Δημαράς (Νεοελληνικός Διαφωτισμός), όπου η φράση «και το γένος μας είναι ελληνικόν» πιθανόν να είναι μεταγενέστερη προσθήκη. Π.χ. δεν υπάρχει εδώ (Διδαχή Ε΄).

Οι προτροπές του για την εκμάθηση της ελληνικής (=λόγιας και εκκλησιαστικής γλώσσας) και η ίδρυση ελληνικών σχολείων (στα οποία διδασκόταν η ελληνική σε αντίθεση με τα κοινά σχολεία) δεν στόχευαν στη γνωριμία με τον αρχαιοελληνικό κόσμο, αλλά στην βαθύτερη κατανόηση του χριστιανισμού.

«Καὶ διὰ τοῦτο πρέπει νὰ στερεώνετε σχολεῖα ἑλληνικά, νὰ φωτίζωνται οἱ ἄνθρωποι· διότι διαβάζοντας τὰ ἑλληνικὰ τὰ ηὕρα ὁποὺ λαμπρύνουν καὶ φωτίζουν τὸν νοῦν τοῦ μαθητοῦ ἀνθρώπου. Καθὼς φωτίζει ὁ ἥλιος τὴν γῆν, ὅταν εἶνε ξαστεριά, καὶ βλέπουν τὰ μάτια μακρυά, ἔτσι βλέπει καὶ ὁ νοῦς τὰ μέλλοντα· ἀπεικάζουν ὅλα τὰ καλὰ καὶ τὰ κακά, φυλάγονται ἀπὸ κάθε λογῆς κακὸν καὶ ἁμαρτίαν· διατὶ τὸ σχολεῖον ἀνοίγει τὴν ἐκκλησίαν, μανθάνομεν τί εἶνε Θεός, τί εἶνε ἡ Ἁγία Τριάς, τί εἶνε ὁ ἄγγελος, τί εἶνε ἡ ἀρετή, τί εἶναι οἱ δαίμονες, τί εἶνε ἡ κόλασις».

Ε, αυτό δεν το λες και πρότυπο Φωτισμού του Γένους...

[run]

οσοι ελληνες δεν εξισλαμιστηκαν σωθηκαν για το γενος ημων

οσοι εξισλαμιστηκαν κι ας μιλουσαν ελληνικα ΧΑΘΗΚΑΝ

ο νοων νοειτω

[Pertinax]

Να και δύο επιγραφές από τα Μέγαρα του 5ου αι. που αναφέρουν το "Έλληνας" όχι θρησκευτικά , αλλά τουλάχιστον με την έννοια του Ελλαδίτη :

Μέγαρα , 472 – 494 μ.Χ.

Μέγαρα 402 μ.Χ.

Ωραίο

Και ένα του pap52

Η επόμενη μαρτυρία έρχεται από τον Μικρασιατικό ελληνισμό . Είναι μία ακόμα, μή λόγια μαρτυρία που ακυρώνει το ακραίο εθνομηδενιστικό σενάριο, ότι δήθεν ο συνδεδεμένος με την αρχαία Ελλάδα βυζαντινός ελληνισμός στα προαιώνια ελληνικά εδάφη είναι… «εφεύρεση της λογιοσύνης». Δυστυχώς γι’ αυτούς, ο λαός των Αντιοχέων στον 5ο αιώνα, ο λαϊκός κουρέας του 9ου αι. και οι αγράμματοι Μικρασιάτες του 10ου αι. παρουσιάζουν έναν ζωντανό ελληνισμό και μας βεβαιώνουν για την αδιάσπαστη συνέχεια του.
Επιπλέον, η μαρτυρία αυτή δείχνει πως η έλλειψη παιδείας αναπληρώνεται από τα αρχαία μνημεία που αποτελούν ένα συνεχές σχολείο εθνοτικής μνήμης του ελληνισμού

O pap έχει βρει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά η ερμηνεία που κάνει είναι πολύ χοντροκομμένη. Ο μπαγάσας είχε απαντήσει σ' ένα παραλληλισμό που έκανα (ότι η μνήμη των προγόνων δεν έχει πάντα εθνοτική σημασία, γιατί και ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Αθηναίοι είχαν προγόνους που δεν ήταν Έλληνες, αλλά Πελασγοί) υποστηρίζοντας ότι η εθνοτική αλλαγή προϋποθέτει γλωσσική αλλαγή (όπως στο παράδειγμα του Ηρόδοτου). Άρα εφόσον οι Βυζαντινοί μιλούσαν ελληνικά συνέχιζαν να είναι και εθνοτικά Έλληνες (ενώ έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι το στοιχείο που καθόριζε τη ρωμαϊκή εθνότητα ήταν το πολιτικό).

ο λαϊκός κουρέας του 9ου αι.

Έχεις αγοράσει τον τόμο Έλλην-Ρωμηός-Γραικός;
Στην ανακοίνωσή του ο (συγχωρεμένος πλέον) Πάρις Γουναρίδης αποδίδει εντελώς διαφορετικό νόημα στη συγκεκριμένη επιγραφή:

«Ακόμη και οι απλοί άνθρωποι έχουν ταυτίσει τον ειδωλολάτρη με τον Έλληνα. Ένας χριστιανός στην Κόρινθο χαράζει σε έναν τοίχο την επίκληση: ο Θεός της δίκης δικαζούσης ορθώς, φλαγέλωσον [...] τους Έλληνας [...] και απώλεσον τους εχθρούς» (σ. 217)

Το περίεργο είναι ότι το βιβλίο στο οποίο παραπέμπει λέει άλλα (αυτό που βρήκε ο pap). Με τις αγκύλες δηλώνονται οι λέξεις που παραλείπει. Επομένως ή κάνει σκόπιμη διαστρέβλωση ή έχει διαφορετική άποψη για το τι μπορεί να εννοεί η επιγραφή, δεδομένου ότι και ο εκδότης σημειώνει πως η απόδοση «τους Έληνας π̣[ροαι(?)]ρ̣οῦ» (προτίμα τους Έλληνες) είναι αμφιλεγόμενη.

[Βινόσαυρος]

δεν υπήρχε εθνική σημασία τότε

Αυτό που το βασίζεις; Πολλοί Βυζαντινοί συγγραφείς μιλάνε για έθνη, πχ έθνος Ρως, έθνος Πατζινάκων, έθνος φράγκων κλπ.

Ὅτι γειτνιάζει τὸ τοιοῦτον ἔθνος τῶν Πατζινακιτῶν τῷ μέρει τῆς Χερσῶνος

Ἐπεὶ οὖν ὁ τηνικαῦτα στρατηγὸς ὑπῆρχεν πρὸς τὴν ἄκραν τοῦ θέματος ἐν κάστρῳ Κορίνθου, καὶ προσδοκία ἦν τοῦ παραγενέσθαι αὐτὸν καὶ καταπολεμῆσαι τὸ ἔθνος τῶν Σκλαβήνων,
Κωνσταντινος Ζ Πορφυρογέννητος, Περί βασιλείου τάξεως

Έθνος αφανές, έθνος ανάριθμον, έθνος εν ανδραπόδοις ταττόμενο, άγνωστον μεν, αλλ΄ από της εφ΄ ημάς στρατεία όνομα λαβόν (έθνος μυστηριώδες, πολυπληθές, που ήρθε να μας υποδουλώσει, που ήταν άγνωστο μέχρι τώρα και μάθαμε το όνομά του όταν επιτέθηκε εναντίον μας).
Φωτίου, Ομιλία δευτέρα 860 εις την έφοδον των Ρως.

Οἱ τοίνυν Βραχμᾶνες ἔθνος εἰσὶν εὐσεβέστατον, βίον ἀκτή μονα σφόδρα κεκτημένοι, καὶ γυμνῶς διαζῶντες ἀεὶ τὸν θεὸν δοξάζουσι.

Τῷ ιαʹ ἔτει τὸ τῶν Βουλγάρων ἔθνος διαπερᾶσαν τὸν ∆ά νουβιν, καὶ ἀποχωρισθὲν τῶν ὁμοφύλων αὐτοῦ, ἐσκήνωσεν ἐν Βάρναις ἔν τισι ὀχμαῖς καὶ ὄρεσι.

(ἔθνος δὲ οἱ Ῥὼς Σκυθικόν, περὶ τὸν ἀρκτῷον Ταῦρον κατῳκημένον,ἀνήμερόν τε καὶ ἄγριον)
Γεώργιος Κεδρηνός ΣΥΝΟΨΙΣ ΙΣΤΟΡΙΩΝ

ἄλογον τὸ οἰκεῖον δοῦναι ἑτέροις καλὸν καὶ τὴν τῶν ὄντων γνῶσιν ἔκδοτον ποιῆσαι τοῖς ἔθνεσι, δι’ ἧς τὸ τῶν Ρωμαίων γένος θαυμάζεταί τε καὶ τιμᾶται παρὰ πᾶσι


«είναι παράλογο να δίνεις το δικό σου καλό στους άλλους, και να σκορπάς στα έθνη τη γνώση των όντων, για την οποία γνώση το γένος των Ρωμαίων θαυμάζεται και τιμάται από όλους»
Συνέχεια του Θεοφάνους

1. Αναφορά σε έθνος υπήρχε.
2. δεν είχε την σύγχρονη έννοια (οικονομική, ο περτινακας λέει πολιτική)
3. δεν είχε την έννοια του έθνους που τραβάνε κάποιοι από τον ηρόδοτο
αφου το θρησκευτικό ήταν συστατικό του εθνικού όταν έλεγαν «έλληνας»
εννοούσαν μια το εθνικό και μια το συστατικό του έθνους δηλαδή την
θρησκεία. Όμως το συστατικό του «ελληνικού έθνους» ήταν η «ελληνική
θρησκεία» αλλά η «ελληνική θρησκεία» δεν ήταν συστατικό του «ελληνικού
έθνους», συστατικό του ήταν η «χριστιανική θρησκεία».

[Ζαποτέκος]

O pap έχει βρει αρκετά ενδιαφέροντα στοιχεία, αλλά η ερμηνεία που κάνει είναι πολύ χοντροκομμένη. Ο μπαγάσας είχε απαντήσει σ' ένα παραλληλισμό που έκανα (ότι η μνήμη των προγόνων δεν έχει πάντα εθνοτική σημασία, γιατί και ο Ηρόδοτος μας λέει ότι οι Αθηναίοι είχαν προγόνους που δεν ήταν Έλληνες, αλλά Πελασγοί) υποστηρίζοντας ότι η εθνοτική αλλαγή προϋποθέτει γλωσσική αλλαγή (όπως στο παράδειγμα του Ηρόδοτου). Άρα εφόσον οι Βυζαντινοί μιλούσαν ελληνικά συνέχιζαν να είναι και εθνοτικά Έλληνες (ενώ έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να λέμε ότι το στοιχείο που καθόριζε τη ρωμαϊκή εθνότητα ήταν το πολιτικό).

Ναι, κάποιες ερμηνείες του σηκώνουν παραπάνω κουβέντα. Π.χ. ότι το "Ελλαδικοί" έχει εθνοτικό περιεχόμενο όπως λέει ο Χαρανής :

Ο Παναγιώτης Χαρανής εξετάζει πηγές του 6ου, 7ου και 8ου αιώνα και σημειώνει ότι μέχρι να δημιουργηθεί το «Θέμα της Ελλάδος», ο όρος «Ελλαδικοί» είχε έννοια εθν(οτ)ική αντικαθιστώντας το αυτούσιο «Έλληνες» που στη γλώσσα της εποχής σήμαινε συνήθως τον παγανιστή ανεξαρτήτου εθνότητας. Βλ. Charanis Peter, «The Term Helladikoi in Byzantine texts of the Sixth, Seventh and Eighth Centuries», ΕΕΒΣ 23 (1953), σελ. 619: ‘’Helladikoi […] had, of course, a national meaning’’.


Ιωάννης Μαλάλας ( 6ος αι. ) : εβασίλευσεν ο Πέλοψ έτη λβ΄, εξ ου καί Πελοποννήσιοι εκλήθησαν οι Ελλαδικοί

Κύριλλος Σκυθοπολίτης ( 6oς αι. ) : Παύλον και Ανδρέαν ... Ελλαδικούς τω γένει.

Πασχάλιο Χρονικό ( 7ος αι. ) : κόρην ... Ελλαδικήν , ονόματι Αθηναϊδα

---------------------------------------------------

Στην πραγματικότητα θυμούνταν την μικτή καταγωγή τους, πελασγική και ελληνική ( ιωνική ).

οι Αθηναίοι ... ανάμεσα στους Ίωνες ... ( έθνος ) πελασγικό ... το αττικό έθνος, κι ας ήταν πελασγικό, έτσι που μεταβλήθηκε σε ελληνικό, άλλαξε και τη γλώσσα του. (...)

Οι Ίωνες λοιπόν, κατά τα λεγόμενα των Ελλήνων, ονομάζονταν Πελασγοί Αιγιαλείς όσο καιρό ζούσαν στην Πελοπόννησο, στην περιοχή που σήμερα λέγεται Αχαΐα, προτού φτάσουν στην Πελοπόννησο ο Δαναός και ο Ξούθος· αλλά πήραν τ᾽ όνομα Ίωνες από τον Ίωνα, το γιο του Ξούθου.

Μετά μετακινήθηκε ο Ίων ( με τους Ιωνές του ) στην Αττική και εκεί αναμίχθηκαν με τους ντόπιους Πελασγούς. Οι αναφομοίωτοι Πελασγοί της Αθήνας την έκαναν για το ΒΑ Αιγαίο.

Έχεις αγοράσει τον τόμο Έλλην-Ρωμηός-Γραικός;
Στην ανακοίνωσή του ο (συγχωρεμένος πλέον) Πάρις Γουναρίδης αποδίδει εντελώς διαφορετικό νόημα στη συγκεκριμένη επιγραφή:

«Ακόμη και οι απλοί άνθρωποι έχουν ταυτίσει τον ειδωλολάτρη με τον Έλληνα. Ένας χριστιανός στην Κόρινθο χαράζει σε έναν τοίχο την επίκληση: ο Θεός της δίκης δικαζούσης ορθώς, φλαγέλωσον [...] τους Έλληνας [...] και απώλεσον τους εχθρούς» (σ. 217)

Το περίεργο είναι ότι το βιβλίο στο οποίο παραπέμπει λέει άλλα (αυτό που βρήκε ο pap). Με τις αγκύλες δηλώνονται οι λέξεις που παραλείπει. Επομένως ή κάνει σκόπιμη διαστρέβλωση ή έχει διαφορετική άποψη για το τι μπορεί να εννοεί η επιγραφή, δεδομένου ότι και ο εκδότης σημειώνει πως η απόδοση «τους Έληνας π̣[ροαι(?)]ρ̣οῦ» (προτίμα τους Έλληνες) είναι αμφιλεγόμενη.

Μάλλον θα προτιμούσε διαφορετική απόδοση. Έχει βέβαια παραλείψει την λέξη "αιχρά" για να του βγεί αυτό το νόημα.

Spoiler

1
☩ ὁ θ(εὸ)ς τῆς̣ δίκης τῆς̣ δικα-

ζούσης, ὀρθ̣ῶς φλα̣[γέλ]ωσον τὰ ’σ̣χρά̣ {²⁶ἐσχρά = αἰσχρά}²⁶.

τοὺς Ἕληνας π̣[ροαι(?)]ρ̣οῦ ποτε κ(αὶ) ἀπώ-

λ̣εσον τοὺς ἐχθ[ροὺς — —]η̣ρου κ(αὶ) Μαρ̣ίνου
5
[— —] υ̣ἱῶν [τοῦ δεῖνος κ]ουρέος. ☩

https://epigraphy.packhum.org/text/179548

Φυσικά υπάρχουν και επιγραφές που το "Έλληνας" έχει θρησκευτική σημασία :

Σάρδεις 532 μ. Χ.

☩ γνῶ(σις) τῶν διατυπωθ(έντων) ἤτοι κ(αὶ) ἐξωρισθέντων ἀνοσίων κ(αὶ) μυσερῶν* Ἑλλήνων παρὰ Ὑπερεχίου τοῦ ἐνδοξωτάτου ῥεφερε(νδαρίου) κ(αὶ) θί(ου) δικαστοῦ· [{²Name}²—]ι̣πος εἰς τὸν τῶν ἀρόστων ξενο͂[ν]α [ἐξωρίσθη] ἐπὶ ἔτη ιʹ.

https://epigraphy.packhum.org/text/263130?hs=206-210


* μυσερών = βδελυρών

[Quidam Graecus]

1. Αναφορά σε έθνος υπήρχε.
2. δεν είχε την σύγχρονη έννοια (οικονομική, ο περτινακας λέει πολιτική)
3. δεν είχε την έννοια του έθνους που τραβάνε κάποιοι από τον ηρόδοτο
αφου το θρησκευτικό ήταν συστατικό του εθνικού όταν έλεγαν «έλληνας»
εννοούσαν μια το εθνικό και μια το συστατικό του έθνους δηλαδή την
θρησκεία. Όμως το συστατικό του «ελληνικού έθνους» ήταν η «ελληνική
θρησκεία» αλλά η «ελληνική θρησκεία» δεν ήταν συστατικό του «ελληνικού
έθνους», συστατικό του ήταν η «χριστιανική θρησκεία».

Να χαμε να λέγαμε.

[Βινόσαυρος]

1. Αναφορά σε έθνος υπήρχε.
2. δεν είχε την σύγχρονη έννοια (οικονομική, ο περτινακας λέει πολιτική)
3. δεν είχε την έννοια του έθνους που τραβάνε κάποιοι από τον ηρόδοτο
αφου το θρησκευτικό ήταν συστατικό του εθνικού όταν έλεγαν «έλληνας»
εννοούσαν μια το εθνικό και μια το συστατικό του έθνους δηλαδή την
θρησκεία. Όμως το συστατικό του «ελληνικού έθνους» ήταν η «ελληνική
θρησκεία» αλλά η «ελληνική θρησκεία» δεν ήταν συστατικό του «ελληνικού
έθνους», συστατικό του ήταν η «χριστιανική θρησκεία».

Να χαμε να λέγαμε.

όχι ακριβώς, έχουμε υπεραναλύσει το έθνος ως σημαινον και ως σημαινόμενο
στον χρόνο σε άλλο νήμα. Π.χ. υπήρχαν μακεδονικό και ελληνικό έθνη στην
αρχαιότητα αφου υπάρχουν αναφορά σε αυτά;

[Καλαβρία]

1. Αναφορά σε έθνος υπήρχε.
2. δεν είχε την σύγχρονη έννοια (οικονομική, ο περτινακας λέει πολιτική)
3. δεν είχε την έννοια του έθνους που τραβάνε κάποιοι από τον ηρόδοτο
αφου το θρησκευτικό ήταν συστατικό του εθνικού όταν έλεγαν «έλληνας»
εννοούσαν μια το εθνικό και μια το συστατικό του έθνους δηλαδή την
θρησκεία. Όμως το συστατικό του «ελληνικού έθνους» ήταν η «ελληνική
θρησκεία» αλλά η «ελληνική θρησκεία» δεν ήταν συστατικό του «ελληνικού
έθνους», συστατικό του ήταν η «χριστιανική θρησκεία».

Να χαμε να λέγαμε.

όχι ακριβώς, έχουμε υπεραναλύσει το έθνος ως σημαινον και ως σημαινόμενο
στον χρόνο σε άλλο νήμα. Π.χ. υπήρχαν μακεδονικό και ελληνικό έθνη στην
αρχαιότητα αφου υπάρχουν αναφορά σε αυτά;

Ιδεολογηματα της πλάκας
Ερωτηματα της πλάκας
Ενστασεις της πλάκας

Το θέμα ειναι
οτι αν το Βυζαντιο ηταν
κάτι τοτε ηταν ελληνικό

Ολα τα αλλα ειναι να ειχαμε να λέγαμε.
Ο Ζαμπο σας εχει κανει σκονη
και σεις συνεχιζετε να αναπαραγεται οτι γραφατε πριν 20 νηματα

[the_black_planet]

Πολύ ωραίο θέμα και συζήτηση παιδιά, μπράβο, δεν έχω καταφέρει ακόμα να το παρακολουθήσω στενά, θα το κάνω σύντομα. Να εκφράσω πάντως μια απορία ίσως χαζή, συγχωρέστε με, γιατί επικεντρωνεστε αποκλειστικά στην ονομασία "Έλληνας", δεν χρησιμοποιούνταν επί Βυζαντίου άλλες ονομασίες για τους Ελλαδίτες όπως Γραικοί πχ;; Γιατί πχ στην αρχαιότητα, όταν τέλος πάντων χρησιμοποιούταν μια ονομασία για να περιγράψει το σύνολο των πληθυσμών της Ελλαδικής χερσονήσου ή των ομιλοντων της γλώσσας χρησιμοποιούνταν πολλοί όροι, Δαναοί, Αχαιοί κτλ, μετά πάλι επί Τουρκοκρατίας πάλι τους ομιλούντες την Ελληνική τους αποκαλούσαν Ρωμιούς, Γραικούς κτλ. Επί Βυζαντίου δεν αναφέρονται άλλες ονομασίες πλην του Έλληνας;

[Καλαβρία]

Αναφέρονταν ,
συνήθως το Ρωμιός .
Οταν μπορεσεις διαβασε τις προηγουμενες σελίδες ιδιως τον Ζαμποτεκο που εχει παραθεσει φοβερα στοιχεία .
Θα σου αρέσουν .

[Leporello]

Το θέμα ειναι
οτι αν το Βυζαντιο ηταν
κάτι τοτε ηταν ελληνικό

Ολα τα αλλα ειναι να ειχαμε να λέγαμε.
Ο Ζαμπο σας εχει κανει σκονη
και σεις συνεχιζετε να αναπαραγεται οτι γραφατε πριν 20 νηματα

Η αλήθεια είναι πως η συζήτηση έχει γίνει λίγο περί όνου σκιάς. Συμφωνώ πάντως με την διατύπωση ότι αν το Βυζάντιο ήταν κάτι, τότε ήταν Ελληνικό. Μόνο που "ελληνικό" δεν σήμαινε το ίδιο ακριβώς πράγμα με αυτό που σημαίνει τώρα. Τα υπόλοιπα είναι τριχοτόμηση τής τρίχας.