Εξομολόγηση

[Γενιά της Αμαρτίας]

καλά οκ. αλλά δεν θα σου έστελνα και π.μ.

μ' έχεις μπερδέψει. φ/μ; και είμαι καβλάκι οκ

μα μου αρέσουν οι γυναίκες.

για χοντρούλη σε κόβω...

όχι ρε δεν είμαι χοντρούλης

είσαι άντρας ή γυναίκα;;

[the comet the course the tail]

μ' έχεις μπερδέψει. φ/μ; και είμαι καβλάκι οκ

μα μου αρέσουν οι γυναίκες.

για χοντρούλη σε κόβω...

όχι ρε δεν είμαι χοντρούλης

είσαι άντρας ή γυναίκα;;

άντρας γαμώ την τύχη μου

[Γενιά της Αμαρτίας]

θα μασταν ωραίο λέσμπιαν καπλ
γκαντεμιά από τον θεό

[Γενιά της Αμαρτίας]

Και ως άντρας μια χαρά τα πας.

Χαίρομαι και το ομολογώ που το ακούω

υγ. και είναι ο μοναδικός λόγος που με φαντάζομαι γυναίκα καμιά φορά

Μείνε όπως είσαι, λέμε.

Και αν θες μια σκηνοθετική συμβουλή, χαμήλωσε λίγο τη θεατρικότητα και ανέβασε την εσωτερικότητα στην έκφραση. Όλες οι ντίβες έχουν προτίμηση στα κοντινά πλάνα.

Για να ρωτήσουμε και σένα σαν γυναίκα έμπυρη

Είμαι ερωτεύσιμος;

[Γενιά της Αμαρτίας]

είμαστε ξεριζωμένες ψυχές
που δεν θα βρουν ποτέ ξανά πατρίδα
εκείνη θέλει να κάνει γλυφομούνια
ήταν παρθένα από γυναίκα και έτρεμε όταν μου έλεγε για γυναίκες
έχουμε κλείσει καμιά 12αρια χρόνια γνωριμίας και πάντοτε με εκπλήσσει
μια φορά όταν φιληθήκαμε περνάμε έξω από εκκλησία και λέει «πάντα ήθελα να το κάνω στην αγία τράπεζα»
γνωριστήκαμε σε φόρουμ! και τώρα έμεινα στο πχώρουμ, αυτή προχώρησε
ήταν ωραία χρόνια ασυδοσίας τότε που ανακαλύψαμε όλες τις ανωμαλίες μας ως φυσικές και νομιμοποιημένες στο ίντερνετ
εγώ πρώτα έκανα νύξη για τα κουίρ ζητήματα
αυτή απλά το ένιωσε
μετά χαθήκαμε ως φοιτητές
έκανε τα δικά της ίσως και ζωάρα
τότε βέβαια δεν ήμουνα καθόλου ερωτευμένος μ' αυτήν την τύπισσα
μετά τη βρήκα στην πιο δύσκολη περίοδο της ζωής μου
εκεί ήρθαμε κοντά
μετά μπάφους και σα χαζά παιδιά
παίζαμε
παίζουμε
και εκεί λέει μου πέρασε δεν είμαι ερωτευμένη
φρίκαρα έχασα το νόημα της ζωής
από τότε στο τηλέφωνο και μια φορά διακοπές μαζί
ούτε γυμνόστηθη δε μ' άφησε να τη δω αλλά στην παραλία την μπάνισα δεόντως
πάλι στα τηλέφωνα
να μου λέει φύγε από κει έλα αθήνα ασαπ
να της λέω δεν μπορώ θέλω να μείνω εδώ
κάποτε αρπάχτηκα γιατί της εκμυστηρεύθηκα κάτι από την παιδική μου ηλικία
και μου λέει είναι σεξουαλική παρενόχληση
ενώ κατά τα άλλα με λέει φεμινιστή
που δεν είμαι, είμαι σις στρέιτ και πολύ κυνικός με τις γυναίκες
απλά συνδέομαι πολύ πολύ εύκολα είναι το καλύτερο μου αυτό

τώρα λέω στη σκοπιανή να πάω να τη συναντήσω
να πάω ρε παιδιά σκόπια;
τι λέτε αξίζει για εσάς;

[the comet the course the tail]

θα μασταν ωραίο λέσμπιαν καπλ
γκαντεμιά από τον θεό

ναι ρε γμτ.

[Γενιά της Αμαρτίας]

ένα τραγούδι από μένα για την αγάπη.
είναι νωρίς για να ξυπνάς
με ψυχοσωματικά, και ψυχοφάρμακα τον εαυτό σου να κερνάς
σου δίνω το πρωινό σου σύνθημα
να κλαις και να γελάς μαζί
να φτύνεις το συναίσθημα
σαν φλέγμα χθεσινό ρακί
έχεις στο ξινίλα του πρωινού μια χούφτα αντικαταθλιπτικά
στον έρωτα μου μοιράζω χιλιάδες αναβολικά
Μου τα δωσε η προδοσία σου η χάλκινη
η ατσαλένια η μεταλλική η κάλπικη
η απάθεια που μου έστειλες για το άλλο μου μισό
Θα στη γυρίσω πίσω μ' ένα χάδι σκληρό
οι γκόμενες είναι υπέροχες βιολέτες
γιατί γουστάρουνε να κάνουν σαν τσιγκολελέτες
καμιά συγκίνηση μετά από σένα για τα γυναικεία πλήθη
για τα φαρδιά τα μπρα και τα γυναικεία στήθη
γιατί η καρδιά μου μόνο μέσα πόνος
που κι αν ένα καβλάκι μου τον σηκώνει τον παίζω μόνος
πάνω σε δέρμα θηλυκό που ανασαίνει σαν ξιπασμένη φύση
ανοίγω την απόσταση και μεγαλώνει η στύση
κι ας χαζογκομενίζω με τα ξέκωλα δεν έχω πίστη
σε καμία μόνο για σένα έχω ζήσει
τα κοντοπούτανα έχουν σκληρά γοβάκια
οι ξεκωλιάρικες τρυφερά μουνάκια
έρωτας είναι δημιουργία
έρωτας είναι ευδαιμονία

[Γενιά της Αμαρτίας]

λέω να γίνω ποιητής
ανίατος ερωτύλος
να στιχουργώ μεσονυκτίς
του τέμπλου σου να 'μαι σκύλος
πως να χωρέσουν τα τόσα βιολιά
στην καμαρά σου τη μυστικιά
εκεί που πηδιέσαι με λεσβιακά μουνάκια
και χαίρονται τις χάρες σου τα κοριτσάκια
ενώ εγώ γυρνάω από μπαρ σε μπαρ
ανώμαλες σχεδόν γυμνόστηθες και πορνοστάρ
οι αυριανές γυναίκες είναι έφηβες σε οργασμό
με το κρασί που πίνω της ξεγυμνώνω στο μυαλό
αχ απαλό δέρμα που χουν τα κορμάκια
κι αν έπαιζα τα ζάρια μου θα είχα κάνει τράκα
το απέναντι το γκομενάκι
που με κοιτάει με μάτια σα γατάκι
αν όλα όσα συμβαίνουν τη νύχτα να 'ναι αλήθεια
δεν θα ταν η νύχτα μια απάτη με νόστιμα στήθια
γυρνάω σπίτι ξερνάω και ξανά στα ροκμπαρ γυρνάω
εκεί που το εφηβικό αιδοίο προσκυνάω
γουστόζικα τοπ φούστες μπλούζες πουτανιάρικα ντεκολτέ
η ζωή μου έγινε ένα τσίρκο με πολύχρωμα εφέ
σαν φωτογραφίες περνάν από μπροστά μου οι τύπισσες
κι εγώ αρχίζω να σκέφτομαι να βουλώνω τρύπες
ζουμάρω όπου πάει το μάτι κώλο πλάτη
είναι άλλη η αύρα του γυμνού
του δέρματος του φυσικού
από κάθε φαντασίωση
την ξεπερνά, την κάνει ονείρωξη
τα φώτα ανασβήνουν τα κορμιά λικνίζονται αργά αργά
και τα δροσερά πλάσματα κάνουν ζημιά

[Γενιά της Αμαρτίας]

αμαρτωλή γενιά αιδοία μελαγχολικά
γιατί τα μάτια μου κοκκινίζουν, τα βράδια γράφουν για αγάπες που καρδιές ραγίζουν
όχι δεν άξιζε να λερωθώ στην ψυχή
να πληγωθώ σαν σάρκα ωμή
είναι γυμνή η σάρκα μου
και συ, έμπηξες την πιο δυνατή σου, κάβλα μου
σχιζοφρενικά μουνιά και η πούτσα μου μες σε όλες
αύριο αύριο θα δω άλλες καριόλες
καμιά δε συγκινεί τη βελούδινη ψυχή μου
νιώθω βία και ντροπή επάνω στο κορμί μου

το επικοινωνιακό μας πλαίσιο έχει χαθεί
αρπάζω με τα ματιά μου ότι θέλει να παρθεί
βάλσαμο είναι να σε κοιτά μία στα μάτια και να σε πληγώνει
και να ξέρεις πάντα πως είναι καλύτερο να την αφήσεις μόνη
αυτή είναι η πικρή σοφία των χρόνων.
κάθε άνθρωπος γεννήθηκε για να πεθάνει μόνος
μα γω τη ζωή γέλασα ολόκληρη με παρέα
έδωσα την αξία μου σε γκομενακια ωραία
αξιοπρέπεια δεν κράτησα για πάρτη μου
έδωσα όλη την αγάπη μου
και είμαι μες στις παρέες εκείνος
που θα λεν να ο θλιμμένος αρλεκίνος.

[Who is The 4th man]

κι'άν όλα τούτα τά "ψευδομπωντλερικά" πού γράφουνε
αυτοί οί ποιητάδες......
(καί ενώ ή μαμά σπάει αυγά καί άλλα τά κάνει
ομελέτα καί άλλα βραστά ή κτυπητά,γιά νάμαστε
ντούροι στούς e-φορουμικούς έρωτες τών "κολασμένων"
ψευδαισθήσεών μας)....πές μου μά τήν αλήθεια σέ
εξορκίζω στό όνομα εκείνης πού σού έχει κλέψει
τό μυαλό καί τή καρδιά,άν εκείνα τού πόνου καί
απέλπιδας φαντασιακής ηδονής πού γράφεις.....
άν εκείνα αγγίζουν στό μικρό νυχάκι τού ποδιού
αυτουνού πού μέ τρόμο καί πόνο βίωσε,έστω από
μακριά,τήν θέαση τού "ερέβους τού σκότους"
(...σάν αυτόν τόν άμοιρο πού οί γραφειοκράτες
κομισάριοι έστειλαν νά σταθεί στήν άκρη τής "αψίνθου")
πές μου λοιπόν άν αυτά.......
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

1-Εἶσαι ὄμορφη σὰ ρόδινο τοῦ φθινοπώρου δείλι!
μὰ ἡ λύπη ὡς κύμα μέσα μου φουσκώνει σκοτεινό,
κι ἀφήνει ὅταν πισωδρομᾶ στὰ ράθυμά μου χείλη,
τῆς θύμησης τῆς πιὸ πικρῆς τὸν κατασταλαγμό.

Μάταια γλυστρᾷ τὸ χέρι σου στοῦ στήθους μου τὰ ψύχη·
καλή μου, κεῖνο ποὺ ζητᾶ ρημάδι ἐγίνη πιά,
ἀπ᾿ τῆς γυναίκας τ᾿ ἄγριο τὸ δόντι καὶ τὸ νύχι.
Μὴ τὴ καρδιά μου πιὰ ζητᾶς, τὴ φάγανε θεριά.

Εἶν᾿ ἡ καρδιά μου ἀνάκτορο, ἀπ᾿ ὄχλους ρημαγμένο·
μεθοῦν ἐκεῖ, σκοτώνονται, τραβιοῦνται ἀπ᾿ τὰ μαλλιά!
Μ᾿ ἀπὸ τὸ στῆθος σου ἄρωμα βγαίνει, τὸ γυμνωμένο!...

Ὢ τῶν ψυχῶν κακιὰ πληγή! Τὸ θὲς κι ἐσὺ Ὀμορφιά!
Μὲ τὰ λαμπρά, τὰ φλογερά σου μάτια ὡς φωταψία,
κάψε καὶ τὰ ρημάδια αὐτὰ π᾿ ἀφῆσαν τὰ θηρία!

2-Κρεβάτια θὰ ῾χουμε ἄνθινα γεμάτα αἰθέρια μύρα·
ντιβάνια ὁλοβελούδινα σὰ μνήματα βαθιά·
στὶς ἐταζέρες λούλουδα παράξενα τριγύρα,
ποὺ ἀνοίξανε μόνο γιὰ μᾶς σὲ μέρη μαγικά.

Καὶ ποιὰ τὴν ἄλλη νὰ ὑπερβεῖ στὴν ὕστατη φωτιά τους,
οἱ δυὸ καρδιές μας -σὰ τρανὲς λαμπάδες δυό- μαζί
θὰ διπλοκαθρεφτίσουνε τὸ διπλοφώτισμά τους
στὰ πνεύματά μας ποὺ ῾ναι δυὸ καθρέπτες ἀδερφοί.

Καὶ μία βραδιὰ ὁλογάλανη, ρόδινη, μυστικὴ
θὲ ν᾿ ἀνταλάξουμε ἄξαφνα τὴν ἴδια ἀναλαμπή,
σὰν ἕνα μακροθρήνημα ποὺ φέρνει ὁ χωρισμός·

κι ἀργότερα ἕνας Ἄγγελος θά ῾ρθει φῶς νὰ χύσει,
-τὶς πόρτες μισανοίγοντας πιστὸς καὶ χαρωπός-,
στοὺς δυὸ καθρέπτες τοὺς θαμπούς,
στὶς φλόγες ποὺ ῾χαν σβήσει.

3-Ἡ ἀνοησία, τ᾿ ἁμάρτημα, ἡ ἀπληστία κι ἡ πλάνη
κυριεύουνε τὴ σκέψη μας καὶ φθείρουν τὸ κορμί μας,
κι εὐχάριστα τὶς τύψεις μας θρέφουμε στὴν ψυχή μας,
καθὼς ποὺ θρέφουν πάνω τους τὶς ψεῖρες οἱ ζητιάνοι.

Στὰ μετανιώματα ἄναντροι κι ἁμαρτωλοὶ ὡς τὴν ἄκρια,
ζητᾶμε πληρωμὴ ἀκριβὴ γιὰ κάθε μυστικό μας
καὶ ξαναμπαίνουμε εὔκολα στὸ βοῦρκο τὸν παλιό μας,
θαρρώντας πὼς ξεπλένεται μὲ τὰ δειλά μας δάκρυα.

Πάνω ἀπ᾿ τὸ προσκεφάλι μας ὁ Σατανᾶς γερμένος
πάντα στὰ μάγια τοῦ κακοῦ τὸ νοῦ μας νανουρίζει,
τὴ πιὸ ἀτσαλένια θέληση μεμιᾶς τὴν ἐξατμίζει,
αὐτὸς ὁ Μέγας χημικός, ὁ Τετραπερασμένος.

Ὁ Διάολος, τὸ νῆμα αὐτὸς κρατᾶ ποὺ μᾶς κουνᾶ!
Τὰ πράματα τὰ βρωμερὰ πιότερο τ᾿ ἀγαπᾶμε,
κι ὅλο καὶ πρὸς τὴ Κόλαση κάθε στιγμὴ τραβᾶμε,
μὲ δίχως φρίκη, ἀνάμεσα στὸ σκότος ποὺ βρωμᾶ.

Σὰν τὸ φτωχὸ ξεφαντωτὴ ποὺ πιπιλᾶ μὲ ζάλη
μιᾶς παλιᾶς πόρνης ἀγκαλιὰ πολιομαρτυρισμένη,
κλεφτάτα ἁρπάζουμε κι ἐμεῖς καμιὰ ἡδονὴ θλιμμένη,
ποὺ τήνε ξεζουμίζουμε σὰ σάπιο πορτοκάλι.

Σὰν ἕνα ἑκατομμύριο σκουλήκια, μυρμηγκώντας,
μὲς στὸ μυαλό μας κραιπαλοῦν τοῦ Δαίμονα τὰ πλήθη,
κι ὅταν ἀνάσα παίρνουμε, ὁ Θάνατος στὰ στήθη
σὰν ἄϋλος ποταμὸς κυλᾶ, σιωπηλὰ θρηνώντας.

Ἂν τὸ φαρμάκι κι ἡ φωτιὰ κι ἡ βιὰ καὶ τὸ μαχαίρι
δὲν ἔχουνε τὰ φανταχτὰ κεντίδια ἀκόμα κάνει
στὸ πρόστυχο τῆς μοίρας μας ἄθλιο καραβοπάνι,
εἶναι ποὺ λείπει ἀπ᾿ τὴ ψυχὴ τὸ θάρρος κι ἀπ᾿ τὸ χέρι.

Μὰ μὲς στὶς σκύλες, τοὺς σκορπιούς, τὰ φίδια, τὰ τσακάλια,
τοὺς πάνθηρες, τοὺς πίθηκους, τοὺς γύπες, τὰ θηρία
ποὺ γρούζουν, σέρνουνται, ἀλυχτοῦν κι οὐρλιάζουν μὲ μανία
μέσ᾿ στῶν παθῶν μας τὸ κλουβί, προβαίνει ἀγάλια,
θεριὸ πιὸ βρώμικο, κακό, τὴν ἀσκημιὰ νὰ δείξει!

Κι ἂ δὲ σαλεύει κι οὔτε ἀκούει κανένας τὸ οὐρλιαχτό του,
ὅλη γῆς θὰ ρήμαζε, καὶ στὸ χασμουρητό του
θὰ ῾θελε νὰ κατάπινε τὸν κόσμο -αὐτὸ ῾ναι ἡ πλήξη!-
πού, μ᾿ ἕνα δάκρυ ἀθέλητο στὰ μάτια τῆς κοιτάζεις,
καθὼς καπνίζει τὸν οὐκᾶ, κρεμάλες νὰ στυλώνει.

Καὶ ξέρεις, ἀναγνώστη, αὐτὸ τὸ τέρας πῶς δαγκώνει!
Ὦ ἀναγνώστη ὑποκριτή, ἀδέρφι ποὺ μοῦ μοιάζεις!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
άν αγγίζουν τό νυχάκι εκείνου πού μέθυσε καί "κοινώνησε"
τού ερέβους τό μαύρο σκοτάδι σάν τήν οσία μαρία αιγυπτία
πού δοκίμασε τά πάντα.....τότες θε'νάρθω γυμνός νά σάς
βρώ εσένα μέ τήν "εράστριά" σου καί σκληρά νά μαστιγωθώ
γιά τήν ασέβειά καί οίησή μου σάν παραδειγματισμό,καί
ενώ εγώ πληγιασμένος ών ένας κύνας φιλικός θά γλείφει
τίς πληγές μου,εσείς νά δοθείτε μπροστά μου σάν σέ ένα
πρελούδιο μιάς ψυχοσωματικής "μυστικιστικής μέθεξης"

[Ζενίθεδρος]

Βρε μπας και είναι τρολοπερσονα του Χελουγκρενη;

[Γενιά της Αμαρτίας]

.

Ήμουνα κάποτε αγωνιστής
του έρωτα και της ψυχής
πρώτος εγώ να λαβωθώ στη μάχη
για των δύο αρχαίων πνευμάτων τα πάθη
-σμιλεύτηκαν από μένα των αιώνιο αβανγκαντίστα-
κι απ' τον εκάστοτε ερωτευμένο αρτίστα
Γιατί ο ερωτευμένος με τον ερωτευμένο είναι ένα
αδιάλειπτη η συνέχεια για τα πλάσματα τα ερωτευμένα
αρνούμαι να εξημερωθώ
στους δρόμους τους νυχτιάτικους σαν άγριο σκυλί γυρνώ
πεθαίνω γι' αυτήν σα νυχτερίδα τυφλή
τυφλή από έρωτα και χωρίς ψυχή
μου την έφαγε την ψυχή η τρέλα του έρωτα Εκείνη
και τώρα της γράφω βιαστικά ποιήματα από κομπορρημοσύνη
χωρίς να σκεφτώ και να ολοκληρώσω
με ντέρτια της καρδιάς έναν ατιμασμένο έρωτα θα προδώσω
και θα βγω νικητής
μιας παρηκμασμένης ζωής.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Πρέπει να γίνω καλύτερος ποιητής. Θα εργαστώ εδώ.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Πρόσφερε μου ένα θανατερό φιλι
ν' αφήσω την τελευταία μου πνοή
στα χείλη τα δικά σου απάνω
στην αγκαλια σου θε να πεθάνω
να πως ερωτεύονται οι επαναστάτες
εμείς τα δυο λαγνείες αθάνατες
γιατί 'μαι κουίρ όπως μου το 'χες πει
και αχ σ' αγαπώ αδελφική ψυχή
και σου 'χω πει ότι είμαι μισή γυναίκα
έχω άλλη ταυτότητα και την υποδύομαι στον καθρέφτη του μυαλού μου
αλλά ως προς αυτό είμαι παρθένα
θα θελα να σου δείξω τι καβλόμουνο είμαι στο νου μου
να φορέσω ένα αποκαλυπτικό μαύρο συνολάκι
να σου χαρίσω να μου χαιδέψεις το μπουτάκι
-Γειά σου. Με λένε Αναστασία. Εσένα πως σε λένε;
έλα κοντά καλέ δε δαγκώνω
Δόντια σουβλερά έχουν οι σωστές οι γκόμενες
όχι σαν εκείνες με το πλατύ χαμόγελο στόμα
που κάνει για τσιμπούκια μόνο
εγώ θέλω να μοο τον δαγκώνουνε
και πάνω εκεί να χύνω
σαν αρσενικό να φτύνω

[Γενιά της Αμαρτίας]

για μια αιωνιότητα σπάνε οι αλυσίδες
ελευθεριότητα παιδικότητα πορνεία
φασισμός εστίν η μονογαμία
του σεξ το κρίμα οι ρίμες



κλαις με δάκρυα μικροαστικά
νευρωτικά αντανακλαστικά
Γιατί ακούς ρατσιστικές φωνές;
του έρωτα πονάνε οι σιωπές
μα οι σιωπές εκείνες είναι οι αληθινές
δέξου νιώσε την πολυγαμικη σου έλξη
την άλλη δευτέρα θα βρέξει
και συ θα μείνεις με αγαμίες ανέφικτες καθημερινές