Alien666 έγραψε: 17 Νοέμ 2019, 15:30 ΚΚες που κάπνιζε marlboro.
Υποτροφίες με προβλήματα
Οσον αφορά τους γενικότερους στόχους της αμερικανικής προπαγάνδας στην Ελλάδα της δικτατορίας, η USIS τούς συνόψιζε στους ακόλουθους άξονες.
Πρώτον, στην προβολή των Ηνωμένων Πολιτειών ως «ισχυρού και αξιόπιστου» εταίρου στο πλαίσιο της Ατλαντικής Συμμαχίας και, συνακόλουθα, στην αποδοχή από την ελληνική κοινή γνώμη της αμερικανικής στρατιωτικής παρουσίας στο ελληνικό έδαφος, και ιδιαίτερα της παρουσίας του Εκτου Στόλου.
Δεύτερον, στην προώθηση στην ελληνική κοινή γνώμη της αντίληψης ότι η αμερικανική κοινωνία, καθώς και η πνευματική και καλλιτεχνική ζωή των Ηνωμένων Πολιτειών χαρακτηρίζοταν από ιδιαίτερο δυναμισμό και προοδευτικό πνεύμα.
Τρίτον, στην εμπέδωση της αντίληψης ότι η ελληνική πορεία προς τον εκσυγχρονισμό μπορούσε να έχει ως πρότυπο τους αμερικανικούς θεσμούς και τα αμερικανικά επιτεύγματα στην πολιτική, οικονομική, κοινωνική και εκπαιδευτική σφαίρα.
Σε αυτό το πλαίσιο, η αμερικανική πλευρά ένιωθε την ανάγκη να κινηθεί με προσοχή στο πεδίο της πολιτιστικής διπλωματίας, επιδιώκοντας αφενός να «ενθαρρύνει την αλλαγή» στο πνευματικό και καλλιτεχνικό επίπεδο και αφετέρου να διασφαλίσει εκείνο το επίπεδο καλής σχέσης με το καθεστώς και την ελληνική διοίκηση που θα της επέτρεπαν να φέρει σε πέρας τις δραστηριότητές της.
Ηλπιζε επίσης ότι τα προγράμματα πολιτιστικών και εκπαιδευτικών ανταλλαγών θα μπορούσαν να ανοίξουν διαύλους επικοινωνίας των ΗΠΑ με τους αντιδικτατορικούς κύκλους και να προσφέρουν στους τελευταίους εκείνη την προετοιμασία,που θα τους επέτρεπε να συμβάλουν στην αποκατάσταση της δημοκρατίας.
Εκφραζόταν ακόμη η εκτίμηση ότι μέσα από αυτή τη διαδικασία δεν θα «έμπαιναν σε κίνδυνο» οι καλές σχέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών με τους «μελλοντικούς ηγέτες» της μεταδικτατορικής Ελλάδας.
Ειδικά, σε ό,τι αφορούσε τα προγράμματα ανταλλαγών, και ιδιαίτερα το πρόγραμμα των Ξένων Ηγετών που είχε μετονομαστεί σε πρόγραμμα Διεθνών Επισκεπτών, η αμερικανική πλευρά διαπίστωνε ότι η δικτατορία είχε, μεταξύ άλλων, αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητά του λόγω της αδυναμίας να συμπεριληφθούν σε αυτά μία σειρά ανθρώπων οι οποίοι, αν και παρουσίαζαν ενδιαφέρον από την αμερικανική σκοπιά, ωστόσο αντιμετωπίζονταν ως εχθροί από την ελληνική χούντα.
Η λύση που προκρινόταν από την αμερικανική πλευρά ήταν να αναζητηθούν «μη αμφιλεγόμενες» προσωπικότητες από τα λεγόμενα «εκσυγχρονιστικά» πεδία επαγγελματικής δραστηριότητας και να αποφεύγονται πρόσωπα από τον χώρο της πολιτικής ή της δημοσιογραφίας¹¹.
Από την άλλη πλευρά, γινόταν σαφές ότι η υλοποίηση των διμερών εκπαιδευτικών ανταλλαγών είχε επηρεαστεί από την εγκαθίδρυση της δικτατορίας. Χαρακτηριστική περίπτωση δυσλειτουργίας καταγράφηκε στο πρόγραμμα υποτρόφων του 1968, με έναν σημαίνοντα εκπρόσωπο του συνδικαλιστικού χώρου.
Ενώ η Πρεσβεία είχε κάθε λόγο να προσδοκά ότι η υποτροφία αυτή θα εξελισσόταν ικανοποιητικά, με βάση τους σχεδιασμούς της, με απογοήτευση διαπίστωσε ότι το εν λόγω άτομο από τη στιγμή της άφιξής του στις Ηνωμένες Πολιτείες άρχισε να συμπεριφέρεται όχι σαν να ήταν ένας «ελεύθερος δρων, αλλά σαν να ήταν υπό τις διαταγές των εκπροσώπων της ελληνικής κυβέρνησης στη Νέα Υόρκη ή στην Ουάσινγκτον»¹².
Την ίδια περίοδο, πολλοί πρώην υπότροφοι επισκέπτονταν τα γραφεία της Αμερικανικής Υπηρεσίας Πληροφοριών στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Πάτρα και τον Πειραιά προκειμένου να συζητήσουν με τους αξιωματούχους τους τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν στην επαγγελματική τους ζωή συνεπεία της δικτατορίας, το ενδεχόμενο της μετανάστευσης και τυχόν άλλες επιλογές για τη συνέχιση της σταδιοδρομίας τους¹³.
Επίσης, η Πρεσβεία ανέφερε πως δεχόταν επισκέψεις από πολλούς νέους, «σε αναζήτηση μιας διεξόδου από το παρόν πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα», τους οποίους επιχειρούσε να συμβουλεύσει και να καθοδηγήσει προς την κατεύθυνση αυτή.
Παράλληλα, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι πίστευαν πως η προώθηση έργων από τη σύγχρονη αμερικανική πολιτιστική παραγωγή θα μπορούσε να προσφέρει σημαντικές υπηρεσίες, προκειμένου να εμπεδωθεί μια θετική εικόνα της Αμερικής μεταξύ των προοδευτικών στοιχείων της ελληνικής κοινωνίας.
Ωστόσο, αναγνωριζόταν ρητά ότι οι όποιες τέτοιες πρωτοβουλίες θα έπρεπε να κινηθούν εντός ορίων, προκειμένου να μη θιγεί η σχέση «καλής συνεργασίας» με τη χούντα και με τη γραφειοκρατία της¹⁴.
https://www.efsyn.gr/themata/fantasma-t ... ston-gypso
