Fuck off Bruce Dickinson

[Nostalgia]

Η καθε μουσικη εχει την εποχη της οπου μεγαλουργει, η αποψη του Λεγεων που ειναι σεβαστη φυσικα, ειναι σα να λεει σε εναν αρρωστο με τα μπλουζ οτι περιμενει να βγουν μεγαλυτεροι μπλουζιστες απο ΒΒ Κινγκ, Αλμπερτ Κινγκ, Σονυ Μποι Γουιλιαμσον κλπ και να τον κατηγορει οτι ειναι κολλημενος με αυτους. Βαλτε αντιστοιχα οποιο ειδος αλλο θελετε....

[Λεγεών]

Η καθε μουσικη εχει την εποχη της οπου μεγαλουργει, η αποψη του Λεγεων που ειναι σεβαστη φυσικα, ειναι σα να λεει σε εναν αρρωστο με τα μπλουζ οτι περιμενει να βγουν μεγαλυτεροι μπλουζιστες απο ΒΒ Κινγκ, Αλμπερτ Κινγκ, Σονυ Μποι Γουιλιαμσον κλπ και να τον κατηγορει οτι ειναι κολλημενος με αυτους. Βαλτε αντιστοιχα οποιο ειδος αλλο θελετε....

Το ξέρω ότι για πολλούς από εσάς η μουσική τελείωσε όταν σταματήσατε να την ακούτε, περάσατε τα 25 και μπήκατε φαντάροι, αλλά αν κάνεις τον κόπο, θα βρεις απίστευτους μουσικούς ακόμα και σήμερα να κρατάνε τα μπλουζ και όλα τα υπόλοιπα είδη ψηλά.

Και αυτό γιατί η μουσική δεν είναι μία πινελιά στον τοίχο που την βλέπεις ίδια και απαράλλαχτη να στεγνώνει μέχρι να πεθάνεις, αλλά μία ζωντανή ιδέα που εξελίσσεται, βελτιώνεται και μεγαλώνει στο πέρας του χρόνου, με την τέχνη, ικανότητα και συμβολή κάθε μουσικού που την αγαπά, μικρού και μεγάλου.

[EKPLIKTIKOS]

Η καθε μουσικη εχει την εποχη της οπου μεγαλουργει

Εννοείς την εποχή που την ακούει και η κουτσή Μαρία. Τα τελευταία 20 χρόνια μια χαρά μεταλ έχει βγει. Πολύ καλύτερη από τους κλανες τους maiden. Βασικά έχει βγει Mουσική με Μ ΚΕΦΑΛΑΙΟ που θα διδάσκεται πραγματικά στα ωδεία του μέλλοντος. Το έχω ξαναγράψει, πχ ο George Kollias θα είναι κάτι σαν τον Παγκανινι μετά από 200 χρόνια . Οι maiden αντε να τους θυμούνται για κάνα t-shirt

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

λεγεώνη δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι το συνεχίζω να ψάχνομαι, να ακούω διάφορα άλλα υποείδη, να αναγνωρίζω όλο και περισσότερες ποιοτικές μπάντες κτλ, δεν σημαίνει ότι σταματάω να αναγνωρίζω τη μυθική υπόσταση των μαιδεν

[Λεγεών]

λεγεώνη δεν καταλαβαίνω γιατί είναι δύσκολο να καταλάβεις ότι το συνεχίζω να ψάχνομαι, να ακούω διάφορα άλλα υποείδη, να αναγνωρίζω όλο και περισσότερες ποιοτικές μπάντες κτλ, δεν σημαίνει ότι σταματάω να αναγνωρίζω τη μυθική υπόσταση των μαιδεν

Αν έχεις εντρυφήσει σε δεκάδες ή εκατοντάδες άλλες μπάντες και παρ' όλα αυτά παραμένεις κολλημένος Maidenάκιας, με γεια σου και χαρά σου, ό,τι και να πω εγώ δεν σε αγγίζει.

Όμως και οι δύο ξέρουμε πως όσο περισσότερες μπάντες ακούς, τόσο περισσότερο ανοίγουν οι μουσικοί σου ορίζονες, και κολλημένος Maidenάκιας, Μεταλλικάκιας, και ό,τι άλλο, παραμένεις μόνο αν τα ακούσματα σου είναι πολύ περιορισμένα. Και όταν έχεις περιορισμένα ακούσματα και μου μιλάς για μύθους και δεν εννοείς τις μπύρες, ε δεν ξέρω, τρώγομαι για φορουμικό τσακωμό.

Ξαναλέω, σίγουρα έβγαλαν καλούς δίσκους. Είχα χρόνια να τους ακούσω, και έχω περάσει αρκετό από το φετινό καλοκαίρι ακούγοντας πάλι τις πρώτες μπάντες που άκουσα και εκπλήσσομαι ευχάριστα, έχοντας κάποιες φορές ξεχάσει πόσο καλή μουσική έγραψαν στα νιάτα τους ή γράφουν ακόμα. Και οι Maiden ήταν μία από αυτές. Αλλά δεν μπορώ να δεχτώ την "μυθική υπόσταση" τους, γιατί έχω δει και ακούσει άλλους να κάνουν περισσότερα πράγματα, και να είναι πιο ανήσυχοι. Ο μοναδικός που θα δεχόμουν να αποκαλέσω "μύθο" είναι ο Quorthon, και αυτό επειδή δεν είναι πια μαζί μας και μέσα σε 8 χρόνια έφτιαξε 2 διαφορετικά είδη μέταλ.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Μολις απογυμνωσα απο τα διαφορα εφε και μουσικες εργα των Τσαικοφσκι, Μπαχ, Μοτσαρτ. Δεν εμεινε τιποτα, απολυτη ησυχια. Δεν εχουν καν στιχους να πεις απεμεινε μια απαγγελια εστω. Ενταξει μπορει να ξεραν μερικες νοτες αλλα εικαζω πως δεν πρεπει να γνωριζαν γραφη, ηταν μαλλον αναλφαβητοι

Ωραία η ειρωνία αλλά εδώ μιλάμε για καλλιτέχνες που εκ των πραγμάτων γράφουν τραγούδια. Ε, από τη στιγμή που οι Maiden κάθισαν
κάτω να γράψουν στίχους, κάποιο λόγο θα είχαν. Τώρα, αν ο λόγος αυτός ήταν να βρει αντικείμενο εργασίας ο Ντίκινσον και να μη μείνει
άνεργος, δείχνει τη σοβαρότητα της μπάντας. Αν πάλι, είχαν στόχο να προβάλλουν κάποιες εικόνες μέσα από τους στίχους τους κρίνονται
από αυτές. Όπως επίσης κρίνονται και από το πόσο πατάνε οι ερμηνείες τους και οι συνθέσεις τους πάνω στο μέτρο του στίχου. Δεν είναι
Πυρηνική Φυσική όσα γράφω, τράβα στην πρώτη σχολή μουσικής που θα πετύχεις βολτάροντας στη Θεσσαλονίκη για να στα πουν πολύ καλύτερα
από ό'τι εγώ.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Όποιος θέλει στίχο, να διαβάσει Σεφέρη. Στο ροκ/ Μέταλ πρώτα από όλα είναι η μουσική. Προσωπικά δεν έδινα ποτέ καμιά σημασία. Το ροκ ν ρολ δηλαδή τι στίχους είχε; τίποτα βαθύ; η δύναμη παίζει ρόλο, μελωδίες, σόλο, ριφ, γέφυρες, κλπ. Και οι maiden σπέρνουν. Δεν πα να λένε πλέον τις φιλοσοφίες τους αιώνος. Τα τελευταία άλμπουμ είναι βαρετά κι αυτό δεν αλλάζει. Χίλιες φορές prowler με την ιστορία πως δείχνει την πουτσα του στις περαστικές.

Δεν είναι απαραίτητο να γράφει κάποιος για την πολιτική και την κοινωνία προκειμένου να θεωρηθεί πως έχει καλό στίχο. Μπορεί
να γράφει και ερωτικά, μπορεί να γράφει και απλά αλλά το ζήτημα είναι να γράφει κάτι που είναι ωραίο. Δε χρειάζεται να εξηγήσω
ιδιαίτερα π.χ γιατί ο στίχος "Μωρό μου σόρι, μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" σε συνδυασμό με τη μελωδία που τον ντύνει συνθέτουν κάποια
καλλιτεχνική μετριότητα, νομίζω πως σε αυτό το φόρουμ γράφουν αρκετά μορφωμένα άτομα και μπορούν να συγκρίνουν τον προαναφερθέντα
με το " Αν θυμηθείς το ονειρό μου, σε περιμένω να 'ρθεις" και τη μελωδια που τον συνοδεύει.

Καλά, και το άλλο με το καλοκαίρι και το αστέρι μάπα είναι. Οκ, δε μιλάμε για εντελώς γελοίος στίχους αλλά απλοικους. Και οι Beatles έλεγαν αι γόνα χολντ γιουρ χαντ. Ψάξε την πιο τελειωμένη post grunge μπάντα, θα γράψει πιο ψαγμένα. Χεστηκαμε. Για μουσική μιλάμε. Οι maiden έχουν τόσο γαμιστερες μελωδίες, που και instrumental μπάντα να ήταν, θα έσκιζαν. Και ο Dave Mustaine υποτίθεται έγραφε πιο ψαγμένα, ούτε εκεί νοιάστηκα ποτέ. Θα ακούσεις τώρα το tornado of souls και θα κάθεσαι να ψάχνεις τον στίχο; αν δεν είναι εμφανής βλακεια η καφρίλα, φύγαμε.

Όταν μιλάς για τραγούδι, ξεκινάς από τους στίχους. Αυτό που διαφοροποιεί ένα τραγούδι από τις συνθέσεις του Τσαικόφσκι που αναφέρει ο άλλος έχει να κάνει με τον στίχο. Αλλιώς ας βγαίναν οι Maiden, οι Megadeth και δεν ξέρω εγώ ποιοι άλλοι με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους στην σκηνή και ας μην τραγουδάγαν τίποτα.

Παρεπιπτόντως, με έναν καλό έστω στίχο μπορεί να γραφτεί και ένα καλό τραγούδι. Βοηθάει, το να διαβάζει ένας Μίκης ποίηση του Σέφερη ή του Καμπανέλλη για να γράψει ένα τραγούδι, δεν είπε κανείς πως τα τραγούδια του Μίκη τα έγραψε ο Σεφέρης αλλά όπως και να το κάνει κάποιος αν στον εν λόγω σύνθετη έδινε κάποιος τον στίχο "Μωρό μου σόρι μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" ή τον στίχο " Μεγιστάνας από αλάνα σε γαμάω μωρή πουτάνα" τι τραγούδι θα έγραφε? Με τι μέτρο, με τι μελωδία? Τι συναίσθημα μπορούσε να βγάλει από τέτοιους στίχους, έστω και ένας ταλαντούχος συνθέτης?

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Δεν είναι απαραίτητο να γράφει κάποιος για την πολιτική και την κοινωνία προκειμένου να θεωρηθεί πως έχει καλό στίχο. Μπορεί
να γράφει και ερωτικά, μπορεί να γράφει και απλά αλλά το ζήτημα είναι να γράφει κάτι που είναι ωραίο. Δε χρειάζεται να εξηγήσω
ιδιαίτερα π.χ γιατί ο στίχος "Μωρό μου σόρι, μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" σε συνδυασμό με τη μελωδία που τον ντύνει συνθέτουν κάποια
καλλιτεχνική μετριότητα, νομίζω πως σε αυτό το φόρουμ γράφουν αρκετά μορφωμένα άτομα και μπορούν να συγκρίνουν τον προαναφερθέντα
με το " Αν θυμηθείς το ονειρό μου, σε περιμένω να 'ρθεις" και τη μελωδια που τον συνοδεύει.

Καλά, και το άλλο με το καλοκαίρι και το αστέρι μάπα είναι. Οκ, δε μιλάμε για εντελώς γελοίος στίχους αλλά απλοικους. Και οι Beatles έλεγαν αι γόνα χολντ γιουρ χαντ. Ψάξε την πιο τελειωμένη post grunge μπάντα, θα γράψει πιο ψαγμένα. Χεστηκαμε. Για μουσική μιλάμε. Οι maiden έχουν τόσο γαμιστερες μελωδίες, που και instrumental μπάντα να ήταν, θα έσκιζαν. Και ο Dave Mustaine υποτίθεται έγραφε πιο ψαγμένα, ούτε εκεί νοιάστηκα ποτέ. Θα ακούσεις τώρα το tornado of souls και θα κάθεσαι να ψάχνεις τον στίχο; αν δεν είναι εμφανής βλακεια η καφρίλα, φύγαμε.

Όταν μιλάς για τραγούδι, ξεκινάς από τους στίχους. Αυτό που διαφοροποιεί ένα τραγούδι από τις συνθέσεις του Τσαικόφσκι που αναφέρει ο άλλος έχει να κάνει με τον στίχο. Αλλιώς ας βγαίναν οι Maiden, οι Megadeth και δεν ξέρω εγώ ποιοι άλλοι με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους στην σκηνή και ας μην τραγουδάγαν τίποτα.

Παρεπιπτόντως, με έναν καλό έστω στίχο μπορεί να γραφτεί και ένα καλό τραγούδι. Βοηθάει, το να διαβάζει ένας Μίκης ποίηση του Σέφερη ή του Καμπανέλλη για να γράψει ένα τραγούδι, δεν είπε κανείς πως τα τραγούδια του Μίκη τα έγραψε ο Σεφέρης αλλά όπως και να το κάνει κάποιος αν στον εν λόγω σύνθετη έδινε κάποιος τον στίχο "Μωρό μου σόρι μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" ή τον στίχο " Μεγιστάνας από αλάνα σε γαμάω μωρή πουτάνα" τι τραγούδι θα έγραφε? Με τι μέτρο, με τι μελωδία? Τι συναίσθημα μπορούσε να βγάλει από τέτοιους στίχους, έστω και ένας ταλαντούχος συνθέτης?

Ρε άνθρωπε, δε σου είπαμε να ακούσεις τίποτα mentors η τον gg allin. Δεν μιλάμε για καφριλικια. Απλά για στίχους που ξεκινάνε από απλοϊκοι και πάνω. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν μετά γκρουο που έχουν ψαγμένο στίχο, βλέπε progressive metal, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί. Στο rock /metal αλλά είναι τα κυρίαρχα. Δηλαδή θα κάτσουμε να αναλύσουμε τι στίχους είχαν οι Beatles η ο Elvis presley. Και τα ρεμπέτικα δεν ήταν μελωποιημενη ποίηση, τι έχει να λέει. Το κάθε είδος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Μια χαρά ακούς τραγούδια με στίχο απλό, επειδή έχουν γαματη μουσική. Αλλά και τον καλύτερο ποιητή στον κόσμο να βρεις, αν γράφεις βαρετή μουσική, γαμησε τα. Γι αυτό λέγεται μουσική. Είναι το κυρίαρχο. Πρέπει να είναι πολύ μαλακια ο στιχος για να σε ξενερώσει.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Καλά, και το άλλο με το καλοκαίρι και το αστέρι μάπα είναι. Οκ, δε μιλάμε για εντελώς γελοίος στίχους αλλά απλοικους. Και οι Beatles έλεγαν αι γόνα χολντ γιουρ χαντ. Ψάξε την πιο τελειωμένη post grunge μπάντα, θα γράψει πιο ψαγμένα. Χεστηκαμε. Για μουσική μιλάμε. Οι maiden έχουν τόσο γαμιστερες μελωδίες, που και instrumental μπάντα να ήταν, θα έσκιζαν. Και ο Dave Mustaine υποτίθεται έγραφε πιο ψαγμένα, ούτε εκεί νοιάστηκα ποτέ. Θα ακούσεις τώρα το tornado of souls και θα κάθεσαι να ψάχνεις τον στίχο; αν δεν είναι εμφανής βλακεια η καφρίλα, φύγαμε.

Όταν μιλάς για τραγούδι, ξεκινάς από τους στίχους. Αυτό που διαφοροποιεί ένα τραγούδι από τις συνθέσεις του Τσαικόφσκι που αναφέρει ο άλλος έχει να κάνει με τον στίχο. Αλλιώς ας βγαίναν οι Maiden, οι Megadeth και δεν ξέρω εγώ ποιοι άλλοι με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους στην σκηνή και ας μην τραγουδάγαν τίποτα.

Παρεπιπτόντως, με έναν καλό έστω στίχο μπορεί να γραφτεί και ένα καλό τραγούδι. Βοηθάει, το να διαβάζει ένας Μίκης ποίηση του Σέφερη ή του Καμπανέλλη για να γράψει ένα τραγούδι, δεν είπε κανείς πως τα τραγούδια του Μίκη τα έγραψε ο Σεφέρης αλλά όπως και να το κάνει κάποιος αν στον εν λόγω σύνθετη έδινε κάποιος τον στίχο "Μωρό μου σόρι μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" ή τον στίχο " Μεγιστάνας από αλάνα σε γαμάω μωρή πουτάνα" τι τραγούδι θα έγραφε? Με τι μέτρο, με τι μελωδία? Τι συναίσθημα μπορούσε να βγάλει από τέτοιους στίχους, έστω και ένας ταλαντούχος συνθέτης?

Ρε άνθρωπε, δε σου είπαμε να ακούσεις τίποτα mentors η τον gg allin. Δεν μιλάμε για καφριλικια. Απλά για στίχους που ξεκινάνε από απλοϊκοι και πάνω. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν μετά γκρουο που έχουν ψαγμένο στίχο, βλέπε progressive metal, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί. Στο rock /metal αλλά είναι τα κυρίαρχα. Δηλαδή θα κάτσουμε να αναλύσουμε τι στίχους είχαν οι Beatles η ο Elvis presley. Και τα ρεμπέτικα δεν ήταν μελωποιημενη ποίηση, τι έχει να λέει. Το κάθε είδος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Μια χαρά ακούς τραγούδια με στίχο απλό, επειδή έχουν γαματη μουσική. Αλλά και τον καλύτερο ποιητή στον κόσμο να βρεις, αν γράφεις βαρετή μουσική, γαμησε τα. Γι αυτό λέγεται μουσική. Είναι το κυρίαρχο. Πρέπει να είναι πολύ μαλακια ο στιχος για να σε ξενερώσει.

Και ποιο είναι το κυρίαρχο στο μέταλ? Το πως παίζει κιθάρα ή ντράμς ο τάδε? Ακόμα και εκεί αν θες να το πάμε, κάτι μου λέει πως κάποιοι καλλιτέχνες μπορούν να βγουν υπερεκτιμημένοι από κάποιον που γνωρίζει πραγματικά μουσική. Αλλά κάτι μου λέει πως ούτε αυτό σας κάνει, φαντάζομαι πως τα αντεπιχειρήματα πολλών από εσάς στην προκειμένη περίπτωση θα καταλήξουν στο ότι "ο τάδε κιθαρίστας τα σπάει ναούμ και τι μας νοιάζει εμάς που είναι κομματάκι άτεχνος, στο Μέγαρο Μουσικής θέλεις να πάμε να ακούσουμε μουσική?". Ήδη πιο πίσω διάβασα κάτι τέτοια επιχειρήματα εδώ που τα λέμε, δε θυμάμαι από ποιον απλώς τελικά αν η μουσική και ο στίχος δεν κάνουν σε ορισμένους για να κρίνουν τους Maiden και τους κάθε Maiden ας πουν επιτέλους πως έχουν συνδεθεί συναισθηματικά με την αγαπημένη τους μπάντα διότι τους θυμίζει το Χ ή το Υ πράγμα
ή γιατί μπορεί να ξεσπάσαν σε κάποιο live αυτής κάποια στιγμή να τελειώνουμε.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Όταν μιλάς για τραγούδι, ξεκινάς από τους στίχους. Αυτό που διαφοροποιεί ένα τραγούδι από τις συνθέσεις του Τσαικόφσκι που αναφέρει ο άλλος έχει να κάνει με τον στίχο. Αλλιώς ας βγαίναν οι Maiden, οι Megadeth και δεν ξέρω εγώ ποιοι άλλοι με τις κιθάρες τους και τα ντραμς τους στην σκηνή και ας μην τραγουδάγαν τίποτα.

Παρεπιπτόντως, με έναν καλό έστω στίχο μπορεί να γραφτεί και ένα καλό τραγούδι. Βοηθάει, το να διαβάζει ένας Μίκης ποίηση του Σέφερη ή του Καμπανέλλη για να γράψει ένα τραγούδι, δεν είπε κανείς πως τα τραγούδια του Μίκη τα έγραψε ο Σεφέρης αλλά όπως και να το κάνει κάποιος αν στον εν λόγω σύνθετη έδινε κάποιος τον στίχο "Μωρό μου σόρι μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" ή τον στίχο " Μεγιστάνας από αλάνα σε γαμάω μωρή πουτάνα" τι τραγούδι θα έγραφε? Με τι μέτρο, με τι μελωδία? Τι συναίσθημα μπορούσε να βγάλει από τέτοιους στίχους, έστω και ένας ταλαντούχος συνθέτης?

Ρε άνθρωπε, δε σου είπαμε να ακούσεις τίποτα mentors η τον gg allin. Δεν μιλάμε για καφριλικια. Απλά για στίχους που ξεκινάνε από απλοϊκοι και πάνω. Είμαι σίγουρος πως υπάρχουν μετά γκρουο που έχουν ψαγμένο στίχο, βλέπε progressive metal, αλλά προσωπικά δεν με απασχολεί. Στο rock /metal αλλά είναι τα κυρίαρχα. Δηλαδή θα κάτσουμε να αναλύσουμε τι στίχους είχαν οι Beatles η ο Elvis presley. Και τα ρεμπέτικα δεν ήταν μελωποιημενη ποίηση, τι έχει να λέει. Το κάθε είδος έχει τα δικά του χαρακτηριστικά. Μια χαρά ακούς τραγούδια με στίχο απλό, επειδή έχουν γαματη μουσική. Αλλά και τον καλύτερο ποιητή στον κόσμο να βρεις, αν γράφεις βαρετή μουσική, γαμησε τα. Γι αυτό λέγεται μουσική. Είναι το κυρίαρχο. Πρέπει να είναι πολύ μαλακια ο στιχος για να σε ξενερώσει.

Και ποιο είναι το κυρίαρχο στο μέταλ? Το πως παίζει κιθάρα ή ντράμς ο τάδε? Ακόμα και εκεί αν θες να το πάμε, κάτι μου λέει πως κάποιοι καλλιτέχνες μπορούν να βγουν υπερεκτιμημένοι από κάποιον που γνωρίζει πραγματικά μουσική. Αλλά κάτι μου λέει πως ούτε αυτό σας κάνει, φαντάζομαι πως τα αντεπιχειρήματα πολλών από εσάς στην προκειμένη περίπτωση θα καταλήξουν στο ότι "ο τάδε κιθαρίστας τα σπάει ναούμ και τι μας νοιάζει εμάς που είναι κομματάκι άτεχνος, στο Μέγαρο Μουσικής θέλεις να πάμε να ακούσουμε μουσική?". Ήδη πιο πίσω διάβασα κάτι τέτοια επιχειρήματα εδώ που τα λέμε, δε θυμάμαι από ποιον απλώς τελικά αν η μουσική και ο στίχος δεν κάνουν σε ορισμένους για να κρίνουν τους Maiden και τους κάθε Maiden ας πουν επιτέλους πως έχουν συνδεθεί συναισθηματικά με την αγαπημένη τους μπάντα διότι τους θυμίζει το Χ ή το Υ πράγμα
ή γιατί μπορεί να ξεσπάσαν σε κάποιο live αυτής κάποια στιγμή να τελειώνουμε.

Και ατεχνος να είσαι, το θέμα είναι να ξέρεις να γράφεις τραγούδια, βλέπε πανκ η γκραντζ πχ. Να έχεις έμπνευση. Αν απλά είσαι τεχνικά καταρτισμενος, γίνεσαι επαγγελματίας μουσικός. Οι maiden πάντως είναι εξαιρετικοί μουσικοί, άλλο αυτό. Και αλλοι είναι καλύτεροι και παίζουν κάτι progressive 20λεπτες μπάλαφαρες. Ποιος νοιάζεται. Οι ανθρώποις έβγαλαν κάπου 8 κορυφαία μεταλ άλμπουμ, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν εσύ θες να ακούσεις μόνο παγκανινι, οκ, αυτό πάει στο νήμα της κλασικής μουσικής.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Και ατεχνος να είσαι, το θέμα είναι να ξέρεις να γράφεις τραγούδια, βλέπε πανκ η γκραντζ πχ. Να έχεις έμπνευση. Αν απλά είσαι τεχνικά καταρτισμενος, γίνεσαι επαγγελματίας μουσικός. Οι maiden πάντως είναι εξαιρετικοί μουσικοί, άλλο αυτό. Και αλλοι είναι καλύτεροι και παίζουν κάτι progressive 20λεπτες μπάλαφαρες. Ποιος νοιάζεται. Οι ανθρώποις έβγαλαν κάπου 8 κορυφαία μεταλ άλμπουμ, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν εσύ θες να ακούσεις μόνο παγκανινι, οκ, αυτό πάει στο νήμα της κλασικής μουσικής.

γενικά, κάποιοι θεωρούν ότι όσο πιο περίτεχνο και δύσκολο είναι ένα κομμάτι, τόσο ανώτερο και καλύτερο είναι
δεν βρίσκω λογική σε αυτό
κάτι μπορεί να είναι απλοϊκό και ταυτόχρονα αριστούργημα και κάτι πολύπλοκο και ταυτόχρονα βαρετό/αδιάφορο
ναι, οι maiden δεν είναι dream theater, και; επειδή οι theater γράφουν πιο δύσκολα κομμάτια σημαίνει αυτομάτως πως η μουσική τους έχει μεγαλύτερη αξία;

[Nostalgia]

Η καθε μουσικη εχει την εποχη της οπου μεγαλουργει, η αποψη του Λεγεων που ειναι σεβαστη φυσικα, ειναι σα να λεει σε εναν αρρωστο με τα μπλουζ οτι περιμενει να βγουν μεγαλυτεροι μπλουζιστες απο ΒΒ Κινγκ, Αλμπερτ Κινγκ, Σονυ Μποι Γουιλιαμσον κλπ και να τον κατηγορει οτι ειναι κολλημενος με αυτους. Βαλτε αντιστοιχα οποιο ειδος αλλο θελετε....

Το ξέρω ότι για πολλούς από εσάς η μουσική τελείωσε όταν σταματήσατε να την ακούτε, περάσατε τα 25 και μπήκατε φαντάροι, αλλά αν κάνεις τον κόπο, θα βρεις απίστευτους μουσικούς ακόμα και σήμερα να κρατάνε τα μπλουζ και όλα τα υπόλοιπα είδη ψηλά.

Και αυτό γιατί η μουσική δεν είναι μία πινελιά στον τοίχο που την βλέπεις ίδια και απαράλλαχτη να στεγνώνει μέχρι να πεθάνεις, αλλά μία ζωντανή ιδέα που εξελίσσεται, βελτιώνεται και μεγαλώνει στο πέρας του χρόνου, με την τέχνη, ικανότητα και συμβολή κάθε μουσικού που την αγαπά, μικρού και μεγάλου.

Το κουραζουμε αδικα νομιζω, ειδικα οταν μου μοστραρεις Μποναμασσα διπλα στα θηρια που ανεβασα. Εχω ακουσει Μποναμασσα; Φυσικα. Μου αρεσει; Φυσικα. Αλλα ρε φιλε καπου ελεος δηλαδη. Δεν υπαρχει κανενας κανονας οπου να λεει οτι καθε ειδος μουσικης βελτιωνεται με την παροδο των ετων, η εξελιξη των πραγματων δεν ειναι παντα θετικη, επισης οταν κατι εξελισσεται σημαινει οτι μεταλλασσεται, αρα διαφοροποιεται/αλλαζει απο το αρχικο σχημα. Ρεμπετικα βγηκαν μια φορα, η εξελιξη τους ηταν τον παλιο λαικο οπου με την σειρα του εξελιχθηκε στο συγχρονο λαικο. Ε τωρα πως να το κανουμε η εξελιξη των ρεμπετικων δεν ειναι ρεμπετικα. Ο Μποναμασσα οσο καλος κιθαριστας να ειναι δεν μπορεσε να βγαλει ποτε του τραγουδι σαν το I 'll play the blues for you του Αλμπερτ Κινγκ.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Και ατεχνος να είσαι, το θέμα είναι να ξέρεις να γράφεις τραγούδια, βλέπε πανκ η γκραντζ πχ. Να έχεις έμπνευση. Αν απλά είσαι τεχνικά καταρτισμενος, γίνεσαι επαγγελματίας μουσικός. Οι maiden πάντως είναι εξαιρετικοί μουσικοί, άλλο αυτό. Και αλλοι είναι καλύτεροι και παίζουν κάτι progressive 20λεπτες μπάλαφαρες. Ποιος νοιάζεται. Οι ανθρώποις έβγαλαν κάπου 8 κορυφαία μεταλ άλμπουμ, κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Αν εσύ θες να ακούσεις μόνο παγκανινι, οκ, αυτό πάει στο νήμα της κλασικής μουσικής.

γενικά, κάποιοι θεωρούν ότι όσο πιο περίτεχνο και δύσκολο είναι ένα κομμάτι, τόσο ανώτερο και καλύτερο είναι
δεν βρίσκω λογική σε αυτό
κάτι μπορεί να είναι απλοϊκό και ταυτόχρονα αριστούργημα και κάτι πολύπλοκο και ταυτόχρονα βαρετό/αδιάφορο
ναι, οι maiden δεν είναι dream theater, και; επειδή οι theater γράφουν πιο δύσκολα κομμάτια σημαίνει αυτομάτως πως η μουσική τους έχει μεγαλύτερη αξία;

Όταν μιλάμε για τέχνη, πρώτα απο όλα είναι είναι δημιουργικότητα, η έμπνευση. Δεν γράφουμε εδώ τεχνικές μελέτες ούτε μεταπτυχιακά. Άλλωστε μιλάμε για τραγούδια που η συντριπτική πλειοψηφία έγραψαν νέοι. Αν ήταν θέμα τεχνικής, μελέτης , κλπ, όσο γερνουσες, θα έγραφες και καλύτερα τραγούδια. Κάτι που δεν ισχύει. Κατι κωλόπαιδα ήταν οι περισσότεροι που βρέθηκαν και γράψανε κομματάρες. Τώρα οκ, αν ο άλλος αντί να ακούσει ένα τραγούδι στο ράδιο και πει ωραίο είναι, ψάχνει πτυχία και τεχνικές, νταξει. Κριμα το παιδί.

[Sid Vicious]

Προσεξατε πως τρεμουν ολοι να συγκρινουν κατι τσαικοφσκηδες και μπαχηδες με τον τιτανοτεραστιο συνθετη Quorthon/Bathory; Αναμενομενο

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Προσεξατε πως τρεμουν ολοι να συγκρινουν κατι τσαικοφσκηδες και μπαχηδες με τον τιτανοτεραστιο συνθετη Quorthon/Bathory; Αναμενομενο

ο Quorthon ήταν ιδιοφυΐα
ήταν πρωτίστως φιλόσοφος και ποιητής
και τώρα είναι μύθος