Σίγουρα δεν θα μιλούσα έτσι αν δεν είχα φτιάξει το στάτους που έχω σήμερα.
Έχω φτάσει όμως σε μια ηλικία που ακόμη και να κατουρήσω πάνω στη σκηνή θα πουν «μμμ… τι τόλμη ο Λιγνάδης».”
Όλα αποκτούν διαφορετική σημασία αναλόγως τη χρονική στιγμή και το πλαίσιο από το οποίο περιβάλλονται.
Το θέμα είναι ότι στη συγκεκριμένη κεντρική φωτογραφία που ανέβασε ο ίδιος με την ατάκα GANGBANG οι ρόλοι είναι ευδιάκριτοι.
Ευδιάκριτοι για όλους εκτός από τη Δικαιοσύνη. Μόνο που πλέον έχουν ανοίξει στόματα και μετά το ένταλμα θα ανοίξουν πιο πολλά. Βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή της καταιγίδας με απροσδιόριστες εξελίξεις.
Ακολουθεί μια πολύ “ιδιαίτερη” συνέντευξη του Δημήτρη Λιγνάδη στο περιοδικό DownTown. Ποιος πήρε αυτή τη τόσο “ερωτική” συνέντευξη. Και τι έγινε μετά; Στο μεταξύ το θράσος του Λιγνάδη δεν είχε όρια κι αυτό επειδή όπως λέει και ο ίδιος>
“Εγώ δεν μπορώ να κάνω θέατρο και ύστερα να κλείσω την πόρτα του σπιτιού και να πω «τώρα θα ποτίσω τα λουλούδια μου και θα ασχοληθώ με τη γυναικούλα μου». Δυστυχώς δεν το έχω καταφέρει. Είναι συνεχώς πυρακτωμένο το μυαλό μου από το τι θα κάνω αύριο. Αν εξαιρέσεις το κεφάλαιο του έρωτα, που για μένα είναι πολύ σημαντικό, πάντα σκέφτομαι το θέατρο.
Γιατί είναι τόσο σημαντικός ο έρωτας;
Ο έρωτας είναι κίνητρο, καύσιμο, τα πάντα. Ένα εύφλεκτο υλικό είναι ο έρωτας που κρατάς στα χέρια σου. Μπορεί με αυτό να κινήσεις ένα ολόκληρο αυτοκίνητο ή να πάθεις μια ανάφλεξη και να καείς.
Έχετε καεί πολλές φορές;
Ο έρωτας με έχει κάνει πολλές φορές ρόμπα. Χωρίς έρωτα είμαι σε μαρασμό. Δεν μπορώ να δημιουργήσω. Δεν μπορώ καν να καταστρέψω, γιατί και αυτό μια δημιουργία είναι. Στη δική μου ζωή, ο έρωτας παίζει σχεδόν καταστρεπτικά σημαντικό ρόλο.
Έχετε καταστραφεί στο όνομα ενός έρωτα;
Έχω καταστρέψει ολόκληρη παράσταση για χάρη ενός έρωτα. Έπαιζα χωρίς να δώσω καμιά σημασία στον ρόλο μου, μου ΄χε πάρει ο έρωτας τα μυαλά. Έχω κάνει και το άλλο βέβαια: ανέβασα ολόκληρη παράσταση μόνο και μόνο εξαιτίας ενός μεγάλου έρωτα.
Τι πρέπει να έχει ένας άνθρωπος για να τον ερωτευθείτε;
Έχω ερωτευθεί μόλις τρεις φορές στη ζωή μου.
Ο έρωτας τον οποίο περιγράφω εγώ θυμίζει αρκετά τον έρωτα των αρχαίων Ελλήνων, των οποίων είμαι οπαδός. Εννοώ ότι δεν αρκεί μια εικόνα για να ερωτευθείς, πρέπει να υπάρχει και κάτι άλλο που σε φτιάχνει. Μόνο έτσι έχει διάρκεια. Αλλιώς είναι ένας ενθουσιασμός, ένα πυροτέχνημα.
Άρα ο πραγματικός έρωτας είναι σπάνιος;
Για μένα ο έρωτας είναι μια μάχη, μια πορεία προς τη φωτιά. Όταν υπάρχει πραγματικός έρωτας, είναι πραγματική και η φωτιά. Σε καίει, σε ζεσταίνει, σε τραβάει, ζεις μ΄ αυτό αλλά πας προς τον ήλιο. Ξέρεις ότι ο ήλιος καίει -θα σε κάψει κι εσένα- αλλά πας. Το ίδιο συμβαίνει και στον έρωτα. Ξέρεις ότι μάλλον θα καταστραφείς, δεν το θέλεις, δεν το επιδιώκεις, αλλά λες «παιδιά, συγγνώμη, εγώ θα πάω. Με τραβάει τόσο πολύ το φως». Πες μου ποια πολιτική, ποιο σύστημα, ποιοι κοινωνικοί αγώνες μπορούν να σταθούν μπροστά στον έρωτα. Μπροστά σ΄ αυτή την «τεράστια διαρκή επανάσταση φυτών και λουλουδιών» που έλεγε και ο Ελύτης; Αυτός που πάει προς το φως του έρωτα και ας ξέρει ότι θα καεί, αυτός είναι ο αληθινός Τσε Γκεβάρα. Αν με ρωτάς, θα ήθελα να είμαι ένας Τσε Γκεβάρα του έρωτα.
Γνωρίσατε ποτέ κάποιον τέτοιον;
Ο πατέρας μου (σ.σ. Τάσος Λιγνάδης) γάμησε τη ζωή και την υγεία του για τον έρωτα. Αυτά τα λίγα λεπτά χαράς όταν συναντιούνται δύο σώματα ή δύο βλέμματα μπορούν να σου γαμήσουν χρόνια ζωής. Κατά τη γνώμη μου βέβαια, δεν σ΄τα γαμάνε. Σ΄τα γονιμοποιούν. Είναι η ίδια πράξη αλλά, αν υπάρξει γονιμοποίηση, κάτι βγήκε.
Τελικά στον έρωτα τη χάνεις την αξιοπρέπειά σου;
Aς μου τύχει η καψούρα και ας πάει στον διάολο η αξιοπρέπεια. Αν πρέπει να τη διατηρήσεις, είναι γιατί λειτουργεί αφροδισιακά. Είναι αφροδισιακό, δηλαδή, να κάνεις τον δυνατό. Για ποια αξιοπρέπεια μιλάμε όμως όταν ο Σοφοκλής έχει γράψει στην «Αντιγόνη» ότι «αυτός που παθαίνει έρωτα τρελαίνεται». Καψουρεύτηκα και θα κοιτάξω την αξιοπρέπεια; Τι λέτε ρε; Δεν με ενδιαφέρει η αξιοπρέπεια. Με ενδιαφέρει να είμαι ερωτευμένος.
Σχεδόν με προκαλείτε (!!!!) να ρωτήσω αν είστε ερωτευμένος.
Ναι, είμαι ερωτευμένος. Με προκαλείς (ποιος-α πήρε τη συνέντευξη;) όμως και μένα να σου κάνω μια ερώτηση. Είμαστε στο 2017. Παγκοσμιοποίηση, ίντερνετ, δικαιώματα του δυτικού κόσμου, ελευθερία, γάμοι μεταξύ ατόμων του ίδιου φύλου κ.ο.κ. Γιατί ακόμα το γεγονός ότι κάποιος είναι ερωτευμένος είναι το hot σημείο μιας κουβέντας;
Για ποιον λόγο πιστεύετε εσείς;
Γιατί ο έρωτας -πέρα από την κουτσομπολίστικη διάθεση- είναι κάτι το σημαντικό για όλους. Επίσης νομίζω ότι ο έρωτας είναι ακόμη ταμπού. Όπως ταμπού θεωρείται και το σεξ και ας είμαστε στο 2017 και ας το παίζουμε άνετοι.
Είχατε δηλώσει παλαιότερα εθισμένος στο σεξ. Μετανιώσατε γι΄ αυτή τη δήλωση;
Νομίζω ότι είπα το πιο φυσιολογικό πράγμα στον κόσμο: «ναι, μ΄ αρέσει το σεξ». Τώρα, αν εθισμός σημαίνει «χτυπάω ενέσεις», δεν είμαι εθισμένος. Μ΄ αρέσει το σεξ, αλλά όχι ως φαστφουντάδικο. Θα έλεγα καλύτερα ως καλή κουζίνα. Σε ποιον δεν αρέσει το σεξ; Μόνο το cyber sex θεωρώ θλιβερό. Λυπάμαι τη νέα γενιά γι΄ αυτήν την εικονική πραγματικότητα. Χάνεται η καύλα. Γνωρίζεις τη σάρκα μέσα από εικόνες αντί να πας να την κυνηγήσεις, να την πιάσεις. Είναι σαν να έχεις δει θάλασσα με πολλές λεπτομέρειες αλλά μόνο μέσω ίντερνετ, σαν να έχεις κολυμπήσει εικονικά. Μην πεις στον άλλον «έλα να μιλήσουμε για έρωτα». Πες του «έλα να κάνουμε έρωτα».
Εντυπωσιάζομαι που μιλάτε τόσο ανοιχτά για κάποια θέματα-ταμπού, όπως λέτε και εσείς.
Αν δεν ήμουν ηθοποιός και αν δεν ήμουν σ΄ αυτή την ηλικία, δεν θα σ΄τα έλεγα. Θα σου απαντούσα «με ενδιαφέρει η Τέχνη μου». Δεν θέλω να πουλάω τσάμπα μαγκιά. Σίγουρα δεν θα μιλούσα έτσι αν δεν είχα φτιάξει το στάτους που έχω σήμερα.
Έχω φτάσει όμως σε μια ηλικία που ακόμη και να κατουρήσω πάνω στη σκηνή θα πουν «μμμ… τι τόλμη ο Λιγνάδης».”
Όλα αποκτούν διαφορετική σημασία αναλόγως τη χρονική στιγμή και το πλαίσιο από το οποίο περιβάλλονται.
https://kourdistoportocali.com/news-desk/gangbang/
