H αρχική συγκατοίκηση για να μην ξεχνιόμαστε, ήταν εγώ με Naida.
Αν και στην ουσία όλοι είμαστε Misantropus GTOW, πρώτη προσθήκη θα είναι ο Ορέστης. Κοιμάται καναπέ, κάνει οικιακά,εκτονώνει πατρικό και μητρικό φίλτρο.
Άπαντες στο τέλος θα το μετανιώσουμε πικρά, αλλά παρακαλάμε και το Κουλούρι, κάνει την δύσκολη, τελικά εγκαθίσταται στην κρεβατοκάμαρα μόνη της. Και μόνο που υπάρχει,αρκεί.
Με την Naida στριμωχνόμαστε στο μικρό. (Μαλάκα κλείσε το φως, ΟΚ. Αν μπορείς να μην τρως πατατάκια στο κρεβάτι, ΟΚ. Φιλί στο μάγουλο, ύπνος)
Χαμάμ καλό.
Είχα κάνει πριν κανα 2 χρόνια στα βαριά κρύα. Πήγα με έναν φίλο που τα πλήρωσε κι όλας. Δυστυχώς έσκασε ένα τρίφυλλο μέσα στο αμάξι με κλειστό παράθυρο
Δεν συμμετείχα, αλλά η μυρωδιά και μόνο με ζάλισε.
Εκεί χαθήκαμε εντελώς. Ήρθε θυμάμαι μια τύπισσα,μας έφερε κάτι αρωματικά σαπούνια και μας είπε με υπονοούμενο πως αν θέλουμε μπορούμε να τρίβουμε ο ένας τον άλλο
Της έκλεισα το μάτι, αλλά δεν έγινε τίποτα με τον άλλο, μειναμε φίλοι.
Κόσμος έμπαινε, κόσμος έβγαινε, εμείς εκεί. Ούτε κουβέντα δεν είπαμε από το ζεν. Η ίδια γυναίκα, μπαινόβγαινε και ρωτούσε αν είμαστε καλά ή αν θέλουμε να πιούμε νερό, ο άλλος έβγαινε καμιά βόλτα, εγώ το πήρα σερί.
Τελικά βγήκα ,ρούφηξα και το τσάι, ρετάριζα λίγο,αλλά ελεγχόμενα. Μόλις πάω να τραβήξω τζούρα από 18αρα νικοτίνη, έχασα τον κόσμο. Μάλλον έπεσε η πίεση από την αφυδάτωση.
Πάλι καλά που είχε ένα ψιλικατζίδικο και βάρεσα κανα 2 χυμούς και ένα μεγάλο μπουκάλι νερό με την μία.
Ως φάση μου άρεσε πολύ πάντως, το ξανάκανα άνετα,αλλά στο πιο χαλαρό.
