Ποιό είναι το μεγαλύτερο ρεζίλι στην πάστα.

[anatta]

Συμφωνούμε λοιπόν ότι είναι βιολογικό ζήτημα; Νομίζω εκεί καταλήγουν όλα. Σε κάποιους νευρώνες.

100% βιολογικό δε νομίζω να είναι, αλλά δεν ξέρω και πολλά ώστε να μπορώ να πω. νομίζω υπάχουν αρκετοι ψυχολογικοί παράγοντες.

Ψυχολογικοί παράγοντες = νευρώνες = βιολογικό.

[Κουρκούας]

Συμφωνούμε λοιπόν ότι είναι βιολογικό ζήτημα; Νομίζω εκεί καταλήγουν όλα. Σε κάποιους νευρώνες.

100% βιολογικό δε νομίζω να είναι, αλλά δεν ξέρω και πολλά ώστε να μπορώ να πω. νομίζω υπάχουν αρκετοι ψυχολογικοί παράγοντες.

Ψυχολογικοί παράγοντες = νευρώνες = βιολογικό.

δεν τα πάω καλά με αυτούς τους αναγωγισμούς.

[Cavaliere]

Δεν είναι το ίδιο η γεύση. Έχει έντονα το στοιχείο της βιολογικής ανάγκης. Η πείνα, η δίψα, ο εθισμός, η έλλειψη κάποιου στοιχείου από τον οργανισμό, το pH στο στόμα κλπ. Βάλε και τις συνήθειες, τον τόπο, το κλίμα, την εποχή και διάφορα άλλα εξωγενή. Ένα σωρό ζητήματα, που δεν είναι τόσο θέματα αισθητικής, όπως το περιγράφεις.

Σε όλα τα πράγματα ο άνθρωπος εισήγαγε την αισθητική, για να μπορεί όχι απλώς να διεκπεραιώνει μια ανάγκη, αλλά και να τον διασκεδάζει συναισθηματικά. Κι όταν λέμε διασκέδαση, εννοούμε παιχνίδι συνειρμών που μας παρέχει η αποθήκη. Όσο πιο δουλεμένη η αποθήκη και πλούσια, τόσο πιο πολύ δουλεύει το μυαλό την ώρα που το στομάχι ζητάει, κι όταν το στομάχι ζητά, η αποθήκη δίνει εντολή να συνδυάσουμε την πείνα με τη μνήμη και την ιδέα. Ο τσομπάνης έχει μια γκλίτσα να επιβιώσει, αλλά τη σκαλίζει για να την κάνει όμορφη. Κάτι πιο περίπλοκο συμβαίνει στη γεύση. Η πείνα μου έρχεται βιολογικά, αλλά η όρεξη για κάτι έρχεται από τις εμπειρίες μου, κι αυτό είναι αρχή της Αισθητικής.

[Gherschaagk]

Νέα double pizza carbonara tortilla mozzarella.

Από την pizza fun!!

[anatta]

Δεν είναι το ίδιο η γεύση. Έχει έντονα το στοιχείο της βιολογικής ανάγκης. Η πείνα, η δίψα, ο εθισμός, η έλλειψη κάποιου στοιχείου από τον οργανισμό, το pH στο στόμα κλπ. Βάλε και τις συνήθειες, τον τόπο, το κλίμα, την εποχή και διάφορα άλλα εξωγενή. Ένα σωρό ζητήματα, που δεν είναι τόσο θέματα αισθητικής, όπως το περιγράφεις.

Σε όλα τα πράγματα ο άνθρωπος εισήγαγε την αισθητική, για να μπορεί όχι απλώς να διεκπεραιώνει μια ανάγκη, αλλά και να τον διασκεδάζει συναισθηματικά. Κι όταν λέμε διασκέδαση, εννοούμε παιχνίδι συνειρμών που μας παρέχει η αποθήκη. Όσο πιο δουλεμένη η αποθήκη και πλούσια, τόσο πιο πολύ δουλεύει το μυαλό την ώρα που το στομάχι ζητάει, κι όταν το στομάχι ζητά, η αποθήκη δίνει εντολή να συνδυάσουμε την πείνα με τη μνήμη και την ιδέα. Ο τσομπάνης έχει μια γκλίτσα να επιβιώσει, αλλά τη σκαλίζει για να την κάνει όμορφη. Κάτι πιο περίπλοκο συμβαίνει στη γεύση. Η πείνα μου έρχεται βιολογικά, αλλά η όρεξη για κάτι έρχεται από τις εμπειρίες μου, κι αυτό είναι αρχή της Αισθητικής.

Υπάρχει σύστημα στον εγκέφαλο ανταπόδοσης για όσα λαμβάνουμε. Είτε ερεθίσματα, είτε τροφή, είτε οτιδήποτε. Απλά το θέμα είναι ότι σε ό,τι έχει να κάνει με τροφή δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες κάθε οργανισμού. Αυτό βλέπω εγώ. Και η μεγαλύτερη λιχουδιά σε κάποιον αρέσει, σε άλλον όχι και καμία φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να το εξηγήσει.

[Χαοτικός]

Υπάρχει σύστημα στον εγκέφαλο ανταπόδοσης για όσα λαμβάνουμε. Είτε ερεθίσματα, είτε τροφή, είτε οτιδήποτε. Απλά το θέμα είναι ότι σε ό,τι έχει να κάνει με τροφή δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες κάθε οργανισμού. Αυτό βλέπω εγώ. Και η μεγαλύτερη λιχουδιά σε κάποιον αρέσει, σε άλλον όχι και καμία φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να το εξηγήσει.

Ωραίος

[Cavaliere]

Υπάρχει σύστημα στον εγκέφαλο ανταπόδοσης για όσα λαμβάνουμε. Είτε ερεθίσματα, είτε τροφή, είτε οτιδήποτε. Απλά το θέμα είναι ότι σε ό,τι έχει να κάνει με τροφή δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες κάθε οργανισμού. Αυτό βλέπω εγώ. Και η μεγαλύτερη λιχουδιά σε κάποιον αρέσει, σε άλλον όχι και καμία φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να το εξηγήσει.

Δεν κατάλαβες τι σου έγραψα: Το μου αρέσει, είναι θέμα συνειρμών και αισθητήριας-συναισθηματικής μνήμης. Δεν είναι αναίτιο. Ούτε τυχαίο. Και στην Αισθητική δεν υπάρχει αντικειμενική αξία, αλλά πλούτος δυνατοτήτων παραγωγής συνειρμών. Μελετώνται οι μηχανισμοί, όχι κάποια αξιακή κλίμακα. Μιλάμε για ένα πιάτο που αγγίζει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής, με διαφορετικά βιώματα και μυρωδιές και γεύσεις στη μνήμη τους. Δεν υπάρχει αντικειμενική κλίμακα, αλλά σχέση ερεθίσματος-αποδέκτη, κι αυτό δεν είναι μόνο πείνα, αλλά και συνειρμοί. Όσο πιο πλούσια μνήμη έχεις, τόσο πιο πολύπλοκο γούστο αποκτάς. Πείνα έχουμε όλοι, αλλά γούστο διαφορετικό.

[Naida]

Δεν είναι το ίδιο η γεύση. Έχει έντονα το στοιχείο της βιολογικής ανάγκης. Η πείνα, η δίψα, ο εθισμός, η έλλειψη κάποιου στοιχείου από τον οργανισμό, το pH στο στόμα κλπ. Βάλε και τις συνήθειες, τον τόπο, το κλίμα, την εποχή και διάφορα άλλα εξωγενή. Ένα σωρό ζητήματα, που δεν είναι τόσο θέματα αισθητικής, όπως το περιγράφεις.

Σε όλα τα πράγματα ο άνθρωπος εισήγαγε την αισθητική, για να μπορεί όχι απλώς να διεκπεραιώνει μια ανάγκη, αλλά και να τον διασκεδάζει συναισθηματικά. Κι όταν λέμε διασκέδαση, εννοούμε παιχνίδι συνειρμών που μας παρέχει η αποθήκη. Όσο πιο δουλεμένη η αποθήκη και πλούσια, τόσο πιο πολύ δουλεύει το μυαλό την ώρα που το στομάχι ζητάει, κι όταν το στομάχι ζητά, η αποθήκη δίνει εντολή να συνδυάσουμε την πείνα με τη μνήμη και την ιδέα. Ο τσομπάνης έχει μια γκλίτσα να επιβιώσει, αλλά τη σκαλίζει για να την κάνει όμορφη. Κάτι πιο περίπλοκο συμβαίνει στη γεύση. Η πείνα μου έρχεται βιολογικά, αλλά η όρεξη για κάτι έρχεται από τις εμπειρίες μου, κι αυτό είναι αρχή της Αισθητικής.

Υπάρχει σύστημα στον εγκέφαλο ανταπόδοσης για όσα λαμβάνουμε. Είτε ερεθίσματα, είτε τροφή, είτε οτιδήποτε. Απλά το θέμα είναι ότι σε ό,τι έχει να κάνει με τροφή δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες κάθε οργανισμού. Αυτό βλέπω εγώ. Και η μεγαλύτερη λιχουδιά σε κάποιον αρέσει, σε άλλον όχι και καμία φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να το εξηγήσει.

Έτσι ακριβώς. Εμένα δεν μ' αρέσουν οι τουλουμπες ή οι διπλές.

[Αγις]

Το θέμα είναι τα προτυπα με τα οποια συγκρινονται ολα.
Αν αυτα βασιζονται πχ σε κουζινα Πανορμου γμστα.

[Κουρκούας]

Νέα double pizza carbonara tortilla mozzarella.

Από την pizza fun!!

Διώροφη πίτσα! Στο κάτω μέρος έχει flakes παρμεζάνας, σπαγγέτι, μπέικον, κρέμα γάλακτος, σκληρό τυρί (κεφαλοτύρι) και πάνω τορτίγια, mozzarella και φρέσκα μανιτάρια.

γουάου, δεν ήξερα κάν την έννοια της πολυόροφης πίτσας.

[anatta]

Υπάρχει σύστημα στον εγκέφαλο ανταπόδοσης για όσα λαμβάνουμε. Είτε ερεθίσματα, είτε τροφή, είτε οτιδήποτε. Απλά το θέμα είναι ότι σε ό,τι έχει να κάνει με τροφή δεν υπάρχει κάτι αντικειμενικό, γιατί είναι διαφορετικές οι ανάγκες κάθε οργανισμού. Αυτό βλέπω εγώ. Και η μεγαλύτερη λιχουδιά σε κάποιον αρέσει, σε άλλον όχι και καμία φιλοσοφική προσέγγιση δεν μπορεί να το εξηγήσει.

Δεν κατάλαβες τι σου έγραψα: Το μου αρέσει, είναι θέμα συνειρμών και αισθητήριας-συναισθηματικής μνήμης. Δεν είναι αναίτιο. Ούτε τυχαίο. Και στην Αισθητική δεν υπάρχει αντικειμενική αξία, αλλά πλούτος δυνατοτήτων παραγωγής συνειρμών. Μελετώνται οι μηχανισμοί, όχι κάποια αξιακή κλίμακα. Μιλάμε για ένα πιάτο που αγγίζει τόσους διαφορετικούς ανθρώπους διαφορετικής καταγωγής, με διαφορετικά βιώματα και μυρωδιές και γεύσεις στη μνήμη τους. Δεν υπάρχει αντικειμενική κλίμακα, αλλά σχέση ερεθίσματος-αποδέκτη, κι αυτό δεν είναι μόνο πείνα, αλλά και συνειρμοί. Όσο πιο πλούσια μνήμη έχεις, τόσο πιο πολύπλοκο γούστο αποκτάς. Πείνα έχουμε όλοι, αλλά γούστο διαφορετικό.

Εντάξει τότε, το ίδιο λέμε περίπου. Αυτή η σχέση που λες ερεθίσματος-αποδέκτη, η συναισθηματική μνήμη, οι συνειρμοί είναι καθαρά βιολογικό και έχει προκύψει από την θετική ανταπόδοση σε χημείες στον εγκέφαλο. Δεν διαφωνούμε.

[anatta]

Έτσι ακριβώς. Εμένα δεν μ' αρέσουν οι τουλουμπες ή οι διπλές.

Καλά κάνεις. Έχουν πολλή ζάχαρη

[Ερμής]

Το θέμα είναι τα προτυπα με τα οποια συγκρινονται ολα.
Αν αυτα βασιζονται πχ σε κουζινα Πανορμου γμστα.

Γιατί μας υπενθυμίζεις αυτή την τραγική εμπειρια;

[Naida]

Έτσι ακριβώς. Εμένα δεν μ' αρέσουν οι τουλουμπες ή οι διπλές.

Καλά κάνεις. Έχουν πολλή ζάχαρη

Δε νομίζω να είναι αυτό. Με γαργαλανε στο λαιμό αυτά τα γλυκά και με ψιλοαηδιάζουν.

[Χαοτικός]

Η τουλούμπα είναι τέρμα καύλα.