Phorum.com.gr

Δώσε φιλενάδα

Lay a whisper on my pillow
Leave the winter on the ground
I wake up lonely, this air of silence
In the bedroom and all around

student έγραψε: 29 Σεπ 2024, 01:50

Δώσε φιλενάδα

Λευτέρης Μυτιληναίος - Κομπάρσος της καρδιάς σου (Συγχώραμε που φεύγω)

Νίκος Μακρόπουλος - Κόπηκα στα δυο

ενας συναδελφος Ινδος οταν ημουν στη Δανια με ενημερωσε για το τι θελει να
πει αυτο το τραγούδι οπως και για καποια λυρικς

ο πρωην συζυγος ερχεται ακαλεστος στη δεξιωση που εχει οργανώσει η
πρωην του με τον νεο της συντροφο και καταθετει τον πονο του με ενα
συγκινητικό άσμα που εχει ομως και λογια διδακτικά,
προσεχουμε:
κατ αρχην ριχνοντας μια αυστηρή ματια στον γκομενο της πρωην,λέει
"τωρα εγω που εχω μια καμενη καρδιά κουτσα κουτσα πρεπει να
πορευτω,εσεις τωρα να χαρείτε τη ζωη σας(δις)" χτυπωντας φιλικα στη πλατη
τον γκομενο ενω κι αυτός ανταποδιδει τη φιλικη χειρονομία στον πρωην
σαν να θελει να του δωσει κουράγιο,ενω απ το 0.58 εως το 1.15 τον
κατακλυζουν αναμνήσεις και απ το 1.17 εως 1.45 ξεδιπλωνει τα σωθικά του
"τι μπαμπεσικα γυρίσματα που εχει η ειμαρμενη ετσι ωστε να μεινω
μπουκαλα μονος(δις)"
κοιτώντας την πρωην συζυγο και πλησιαζοντας τον γκομενο με ενα πικρο
χαμογελο λεγοντας και παλι
"τωρα εγω που εχω μια καμενη καρδιά κουτσα κουτσα πρεπει να
πορευτω,εσεις τωρα να χαρείτε τη ζωη σας(δις)"
ο γκομενος τον κοιταζει με μια κατανόηση ενω ο πρωην συζυγος ξαναβυθιζεται
παλι σε αναμνήσεις απ το 2.30 εως 3.00 και σε μια εκρηκτικη στροφή
"..τι ειναι για σενα η πιστη..
κανε μια προσευχη στη καρδια σου(δις)"
ενω βγαζει το δακτυλίδι και το βαζει στη τσέπη,και παλι μοιρολογοντας..
"τωρα θα πορευτω κλαίγοντας για μια χαμενη αγαπη,εσεις να χαρειτε τον
ερωτα σας κλπ κλπ" ενω ο γκομενος στο 4.11 του δινει κουραγιο εκείνη
αναστατωμένη φευγει,οι καλεσμενοι χειροκροτουν την ολη φαση





Υ.Γ
η πρωην συζυγος και ο τραγουδιστης(κουμαρ σανου) αλλα και αλλες φαινεται να
υποφερουν απο "μαγουλαδες",επρεπε πρωτα να γινουν καλα(με αντιβίωση) και μετα
ο σκηνοθετης του κλιπ να στησει τα σκηνικά

Έκλαψα χτες σαν μέτρησα
τις πίκρες της ψυχής μου
κι εσύ δεν ήσουν πλάι μου
αστέρι της ζωής μου

Έκλαψα χτες σαν μέτρησα
τις νύχτες που `μαι μόνος
τις νύχτες που σ’ αναζητώ
και με καρφώνει ο πόνος

Σαν ιδέα είναι τόσο απλή
Το κερί καίγεται τόσο μόνο
Με ξαναγεννάει άψυχο
Σε μέρος σκοτεινό και ύποπτο
Από την άλλη όμως, αυτές οι σκέψεις
Φαντάζουν τόσο φωτεινές
Έλα σ' αυτό το παράξενο μέρος
Σου φυλάω μια θλίψη θανάτου
...
Να η γραμμή, μπες στη σειρά
Σε λίγο πεθαίνεις
Όχι, όχι, ναι
Τα πρόστυχα μάτια σου
Πακετάρουν ψυχρά
Τα χείλη σου δε βγάζουν ήχο
Κι όμως παρά το λούκι της φυλακής
Σε παίρνει για ένα γύρο
Μου τη βιδώνει η επιμονή σου
Να υποφέρεις τόσο όσο ποτέ
Δε θα καταλάβεις
Οδήγησέ με μακριά, έλα μέσα μου
Δες το μυαλό μου τρελαίνεται

Πήρες και τους δρόμους, πας με τα φρικιά
Και με εξοντώνεις ψυχολογικά
Και άρχισες τα φεμινιστικά
Ανεξαρτησία γύρευες κι εσύ
Τρέχεις μ' όποιον φτάνεις κι όποιον σου βρεθεί
Γιατί να σ' αγαπάω δηλαδή;
Καταρρέω κι άλλο πλέον δεν μπορώ