deCaritaine έγραψε: 23 Μαρ 2019, 11:381. Ολοι οι ορθόδοξοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι εν δυνάμει Έλληνες
Αυτό δεν είναι "αυταπάτη", είναι αυτονόητο, λογικό συμπέρασμα, από τη στιγμή που το ελληνικό εθνικό κίνημα ήταν το πρώτο και το μοναδικό σε όλη την οθωμανική αυτοκρατορία μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Κυριολεκτικά δεν είχε αντίπαλο και ΗΔΗ είχε καταφέρει να να συνταχθούν μαζί του πληθυσμοί που ήταν μεν χριστιανοί αλλά όχι ελληνόφωνοι. Πάνω σ'αυτό το πράγμα βασίζεται ολόκληρο το ελληνικό εθνικό ιδεολόγημα απο τις απαρχές του μέχρι τον Παπαρηγόπουλο. Διάβασε το "πρότυπο βασίλειο και η μεγάλη ιδέα" της Σκοπετέα
για όλον τον υπόλοιπο πλανήτη όμως όλοι οι ορθόδοξοι γενικώς είναι εν δυνάμει Ρώσοι.
(παρεπιπτόντως δε διδάσκεται όσο θα έπρεπε ότι το ιδιαίτερο καθεστώς του Αγίου Όρους δεν οφείλεται σε ιστορικούς λόγους αλλά στο ότι η Ρωσία συμβιβάστηκε με το αυτοδιοίκητο και δεν έκανε ντου)
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος foscilis την 23 Μαρ 2019, 13:17, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
deCaritaine έγραψε: 23 Μαρ 2019, 12:41
Το ιδανικό σενάριο θα ήταν αρχικά το 1830 μεγαλύτερη έκταση ελληνικού κρατους στα Βαλκάνια και κατα το δυνατό μη εμπλοκή στους πολέμους επέκτασης Βουλγάρων-Σέρβων ακόμα και σε στρατιωτική συμμαχία με τους Οθωμανούς.
Μα πριν τα μέσα του 19ου αιώνα κανείς δεν τολμά
να διανοηθεί και να αιτηθεί η έκταση ή η προέκταση
του ελ βασιλείου να φτάσει ως την μακεδονία. Στα
μέσα αλλάζει αυτή η στάση και είναι ξεκάθαρη και
από την αλλαγή θέσης του παπαρρηγόπουλου και
την νέα του έκδοση για την ελληνικότητα της
μακεδονίας. (Δεν κρίνω αν η πρότερη ή η μετέπειτα
θέση είναι ορθότερη).
Αφού είχες επανάσταση στην Χαλκιδική, Κασάνδρα και Αγιο Ορος, στην Νάουσα, στον Ολυμπο, στο Πήλιο, στα Αγραφα, στην Πίνδο κλπ μια χαρά ήταν ελληνικά εδάφη και όλα αυτά διεκδίκησε ο Καποδίστριας (=όπου έγινε επανάσταση). Απλά σε αυτά καταπνίγηκε χωρίς να εξοντωθεί ολοκληρωτικά ο πληθυσμός για οικονομικούς λόγους. Θεωρητικά αν υπήρχε καλή οργάνωση/στρατηγικη και κεντρική διοίκηση της ελληνικής επανάστασης, μπορούσαν άνετα να διατηρήσουν μακροχρόνια τη διαμάχη μεταξύ Αλη πασά/Πύλης και να αποκόψουν τις οθωμανικές δυνάμεις απο την Κεντρική Ελλάδα. Η ανοργανωσιά της ηγεσίας και οι μεμονωμένες ήττες αποξένωσαν τους πληθυσμούς σε αυτές τις περιοχές, προτιμησαν την σιγουριά της ζωής στο οθωμανικό κράτος από το ρίσκο της καταστροφής.
Επίσης το πρωιμο σχέδιο ειρήνευσης του τσάρου Αλέξανδρου, ηταν τρεις ελληνικές ηγεμονίες υποτελείς στην Πύλη υπό την προστασία της Ρωσίας > απο κράτος του 1830. Την απέρριψαν γιατί ήθελαν ενιαίο κρατος ανεξάρτητο.
το σχέδιο 3 τμημάτων ήταν απορριπταίο και από τις άλλες μεγαλες δυνάμεις
ήταν όπως την κατοπινή αυτονομία των παραδουνάβιων ηγεμονιων.
Και στη βλαχία έγινε ελ εξέγερση (ας το πουμε έτσι). Εδώ παραβλέπεις τον
υπερτερα αντιδραστικό ρόλο της τσαρικής αυτοκρατορίας στο βαλκανικό
θέατρο.
Αλληλεγγύη στην κα. Σταυράκη-Πατούλη.
Αλληλεγγύη στην αδελφότητα Κυρίλλου και Μεθοδίου.
Αλληλεγγύη στον κ. Καιρίδη.
Αλληλεγγύη στην κα. Συγγενιώτου.
deCaritaine έγραψε: 23 Μαρ 2019, 11:381. Ολοι οι ορθόδοξοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι εν δυνάμει Έλληνες
Αυτό δεν είναι "αυταπάτη", είναι αυτονόητο, λογικό συμπέρασμα, από τη στιγμή που το ελληνικό εθνικό κίνημα ήταν το πρώτο και το μοναδικό σε όλη την οθωμανική αυτοκρατορία μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Κυριολεκτικά δεν είχε αντίπαλο και ΗΔΗ είχε καταφέρει να να συνταχθούν μαζί του πληθυσμοί που ήταν μεν χριστιανοί αλλά όχι ελληνόφωνοι. Πάνω σ'αυτό το πράγμα βασίζεται ολόκληρο το ελληνικό εθνικό ιδεολόγημα απο τις απαρχές του μέχρι τον Παπαρηγόπουλο. Διάβασε το "πρότυπο βασίλειο και η μεγάλη ιδέα" της Σκοπετέα
Θα το βρω το βιβλιο, θενξ. Οι αλλόγλωσσοι πληθυσμοί που συντάχθηκαν ήταν όμως μονο νησίδες μέσα στον ελληνικό πληθυσμό που επαναστάτησε. Βλέπε το παράδειγμα της επαναστασης στην Μολδοβλαχία που δεν συνεκίνησε τα ρουμανικα πλήθη, εκτός και αν υπήρχε ήδη τότε υποτυπώδες ρουμανικο εθνικό κίνημα που έβλεπε ως ξένο το ελληνικο.
deCaritaine έγραψε: 23 Μαρ 2019, 11:381. Ολοι οι ορθόδοξοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι εν δυνάμει Έλληνες
Αυτό δεν είναι "αυταπάτη", είναι αυτονόητο, λογικό συμπέρασμα, από τη στιγμή που το ελληνικό εθνικό κίνημα ήταν το πρώτο και το μοναδικό σε όλη την οθωμανική αυτοκρατορία μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Κυριολεκτικά δεν είχε αντίπαλο και ΗΔΗ είχε καταφέρει να να συνταχθούν μαζί του πληθυσμοί που ήταν μεν χριστιανοί αλλά όχι ελληνόφωνοι. Πάνω σ'αυτό το πράγμα βασίζεται ολόκληρο το ελληνικό εθνικό ιδεολόγημα απο τις απαρχές του μέχρι τον Παπαρηγόπουλο. Διάβασε το "πρότυπο βασίλειο και η μεγάλη ιδέα" της Σκοπετέα
για όλον τον υπόλοιπο πλανήτη όμως όλοι οι ορθόδοξοι γενικώς είναι εν δυνάμει Ρώσοι.
(παρεπιπτόντως δε διδάσκεται όσο θα έπρεπε ότι το ιδιαίτερο καθεστώς του Αγίου Όρους δεν οφείλεται σε ιστορικούς λόγους αλλά στο ότι η Ρωσία συμβιβάστηκε με το αυτοδιοίκητο και δεν έκανε ντου)
Οι ελ τότε πίστευαν στη "μετακένωση των φώτων". Πήραν το κλασικό ιδεολόγημα του διαφωτισμού για τον πολτισμό που γεννήθηκε στην Ελλάδα και μεταφέρθηκε στη Δύση και το εξέλιξαν. Τώρα έλεγαν, που η Ελλάδα ξαναφωτίστηκε έχει ειδική αποστολή, να γίνει το φανάρι για να φωτίσει όλη την ανατολή όπως έκανε τότε με τον μεγαλέκο. Είμαστε οι μόνοι φωτισμένοι της ανατολής οπότε φυσικός μας προορισμός είναι να εκπολιτίσουμε ξανά την ανατολή, γι'αυτό γέμιζαν την Αθήνα με νεοκλασικά κτήρια την εποχή που δεν είχαν ακόμα να χέσουν και έφτιαξαν πανεπιστήμιο όταν η συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού δεν ήξερε να διαβάζει. Δεν ήταν μόνο αυταπάτη των Ελ αυτό αλλά και των φιλελλήνων του εξωτερικού, πιο σημαντικά των Βαβαρών που ήρθαν να μας κυβερνήσουν
εκτός των άλλων αυτή ιδέα λειτουργούσε και λίγο σαν σιροπάκι για να καταπιούν το γεγονός ότι στην αρχή του πολέμου είχαν βλέψεις να κατακτήσουν όλα τα Βαλκάνια και τελικά με το ζόρι έφτασαν να εξασφαλίσουν τα σύνορα μέχρι τη Στερεά. Δεν έγινε σου λέει αλλά είναι γραφτό να γίνει στο μέλλον
deCaritaine έγραψε: 23 Μαρ 2019, 11:381. Ολοι οι ορθόδοξοι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι εν δυνάμει Έλληνες
Αυτό δεν είναι "αυταπάτη", είναι αυτονόητο, λογικό συμπέρασμα, από τη στιγμή που το ελληνικό εθνικό κίνημα ήταν το πρώτο και το μοναδικό σε όλη την οθωμανική αυτοκρατορία μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Κυριολεκτικά δεν είχε αντίπαλο και ΗΔΗ είχε καταφέρει να να συνταχθούν μαζί του πληθυσμοί που ήταν μεν χριστιανοί αλλά όχι ελληνόφωνοι. Πάνω σ'αυτό το πράγμα βασίζεται ολόκληρο το ελληνικό εθνικό ιδεολόγημα απο τις απαρχές του μέχρι τον Παπαρηγόπουλο. Διάβασε το "πρότυπο βασίλειο και η μεγάλη ιδέα" της Σκοπετέα
Θα το βρω το βιβλιο, θενξ. Οι αλλόγλωσσοι πληθυσμοί που συντάχθηκαν ήταν όμως μονο νησίδες μέσα στον ελληνικό πληθυσμό που επαναστάτησε. Βλέπε το παράδειγμα της επαναστασης στην Μολδοβλαχία που δεν συνεκίνησε τα ρουμανικα πλήθη, εκτός και αν υπήρχε ήδη τότε υποτυπώδες ρουμανικο εθνικό κίνημα που έβλεπε ως ξένο το ελληνικο.
Η αποτυχία στη Μολδοβλαχία δεν σταμάτησε την "αυταπάτη", ίσα ίσα την ενίσχυσε για τον λόγο που γράφω παραπάνω. Βέβαια πρέπει να θυμάσαι ότι αυτά είναι αυταπάτες για μας που τα βλέπουμε σφαιρικά έτσι? Οι Ελ στις αρχές του 19ου αιώνα ήταν αφέντες στη Μολδοβλαχία, το πατριαρχείο ήταν κυρίαρχο, οικονομικά ήταν ισχυρότεροι όλων, πολιτιστικά ήταν πιο ανεπτυγμένοι και γενικά είχαν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι θα "εκπολιτίσουν πάλι τους βαρβάρους". Όλα αυτα τα θεωρούσαν δεδομένα. Υποθέτω αν δεν υπολόγισαν κάτι είναι το πόσο όλα αυτά τα προνόμια τα όφειλαν στην οθωμανική αυτοκρατορία και πόσο θα μπορούσαν να συνεχιστούν χωρίς αυτή. Δεν υπολόγισαν πχ ότι μετά τη επανάσταση θα μείνει σημαντικός ελληνικός πληθυσμός εντός οθωμανικής επικράτειας που θα σταματήσουν να είναι να τα αγαπημένα παιδιά του μπαμπά...για ευνόητους λόγους. Και τέλος πάντων δεν υπολόγισαν τους Βούλγαρους
Το ότι οι ορθόδοξοι είναι εν δυνάμει Έλληνες (/Ρωμιοί/Γραικοί ) έχει τις ρίζες του πολύ παλιά , ίσως απ' την εποχή της οικουμενικότητας του Βυζαντίου. Ο πατριάρχης Κων/πολης Αντώνιος λέει πρός τον Μέγα Δούκα της Μόσχας Βασίλειο το 1395 :
…Περί του κρατίστου και αγίου μου αυτοκράτορος καί βασιλέως ακούω λόγους τινάς λαλουμένους παρά τής ευγενείας σου, και λυπούμαι, εμποδίζεις γάρ , ως λέγουσι , τόν μητροπολίτην ίνα μνημονεύη του θείου ονόματός του βασιλέως εν τοίς διπτύχοις , πράγμα γενέσθαι ποτέ αδύνατον , καί ότι λέγεις , ότι εκκλησίαν έχομεν ημείς, βασιλέα δέ ούτε έχομεν, ούτε λογιζόμεθα , καί ουδέν ένι ταύτα καλά. Ο βασιλεύς ο άγιος πολύν τόπον έχει εις την εκκλησίαν … Εί γάρ και συγχωρήσει Θεού τα έθνη περιεκύκλωσαν την αρχήν του βασιλέως και τον τόπον, αλλά μέχρι της σήμερον την αυτήν χειροτονίαν έχει ο βασιλεύς παρά της Εκκλησίας και την αυτήν τάξιν και τας αυτάς ευχάς και τω μεγάλω χρίεται μύρω και χειροτονείται βασιλεύς και αυτοκράτωρ των Ρωμαίων, πάντων δηλαδή των χριστιανών και εν παντί τόπω και παρά πάντων πατριαρχών και μητροπολιτών και επισκόπων μνημονεύεται το όνομα του βασιλέως, ένθα ονομάζονται χριστιανοί, όπερ ουδείς των άλλων αρχόντων ή τοπαρχών έχει ποτέ, καί τοσούτον έχει παρά πάντων τό κράτος, ότι καί αυτοί οι Λατίνοι οι μηδεμίαν έχοντες κοινωνίαν εις τήν ημετέραν εκκλησίαν , καί αυτοί τήν αυτήν τιμήν καί τήν αυτήν υποταγήν αυτώ διδόασιν , ήν καί εις τας αρχαίας ημέρας , ότε ήσαν μεθ’ ημών ηνωμένοι , πολλώ μάλλον οι χριστιανοί οι ορθόδοξοι οφείλουσιν αυτώ ταύτα . Ου γάρ διότι τά έθνη περιεκύκλωσαν τόν τόπον του βασιλέως , δεί καί τούς χριστιανούς περιφρονείν αυτόν, αλλά τούτο μάλλον αυτούς παιδευέτω καί σωφρονεστέρους ποιείτω , ότι ο βασιλεύς ο μέγας , ο τής οικουμένης κύριος καί άρχων , ο τοσαύτην περιβεβλημένος δύναμιν , εις τοσαύτη στενοχωρία κατήντησε , τί άν πάθοιεν άλλοι τινές τοπάρχαι καί ολίγων άρχοντες ;
Θα μπορούσαν να θεωρηθούν Γραικοί και αυτοί που δεν είναι ελληνόφωνοι μόνο και μόνο γιατί ανήκουν στην εκκλησία των Γραικών. Ο αρχικλέφταρος είχε δώσει παλαιότερα ένα ωραίο απόσπασμα από την Σύνοδο της Φλωρεντίας :
Και μηδέν οίεσθε μικρόν και αδρανές το Γραικών είναι γένος. Αυτό μεν γαρ ίσως καθ’εαυτό, χρόνους ήδη συχνούς πολιορκηθέν, ωλιγώθη τε και εκακώθη, αλλ’ούκ εις τέλος εξετρίβη, φυλλάτει γαρ εκ μέρους αυτό Κύριος . Πελοπόννησος τε γαρ όλη τη βασιλεία Ρωμαίων υπείκει και Λήμνος και Ίμβρος και περί την Κωνσταντίνου το πλείστον της Θράκης μέρος, έτι δ’αυ πλην των αρχών και τινων των εν τέλει Κέρκυρα πάσα, Κεφαλληνία, Ζάκυνθος, Ιθάκη, Λευκάς, Ήπειρος πάσα, Ιλλυρικόν, Αχαΐα, Φωκίς, Βοιωτία, Αττική, Ελλάς, Μακεδονία, Θράκη, Μυσία η άνω, Μυσία η κάτω , Εύβοια, Κυκλάδες νήσοι, Κρήτη, Ρόδος, Κύπρος, Χίος, Λέσβος, ταύτα πάντα Γραικών οίκησις εστιν. Και πάσα δε η περί την Ασίαν αρχή πάντων βαρβάρων τα πλείστα Γραικοίς ώκισται. Είσι δ’αυ και Σύρων άθροισμα πλείστον, αλλά και βασιλείαι παμπληθείς και κατά γλώτταν διάφοροι τη Γραικών υπείκουσιν εκκλησία. Η τε γαρ Ιβήρων μεγίστη βασιλεία και η Λαζών και προς τούτοις η Ζηκχών επαρχία και η Αλανών ή τε Τζαρκασών και η των Γότθων* ή τε Μολδοβλαχία και προς τούτοις η καλούμενη Βλαχία μεγάλη και η των Τριβαλλών**, ου μην και η των Αλβανιτών αρχή και περί τα υπερβόρεια η των Ρως μεγίστη κατά τον Ουγγράτην δημοκρατία και ο της μεγάλης Ρωσίας μέγας καλούμενος ρήξ έτεροί τε ρήγες εν εκείνη και η κάτω πάσα Ρωσία των ρηγών άνω, και τινων περί εκείνους άπαντας το υπήκοον υπείκει τω Κωνσταντινουπόλεως. Τοσαύτα εισι και πλείω μάλλον τα προς οκειωθησόμενα υμίν.
*Γοτθία = Κριμαία
**Τριβαλλοί = Σέρβοι
… εις μικράς μεν ατυχίας ευρεθήσεται φίλος, εις μεγίστην δε και επιμένουσαν συμφοράν μηδείς σε πλανήση , φίλος ουκ έσται . ( Στρατηγικόν Κεκαυμένου )
foscilis έγραψε: 23 Μαρ 2019, 12:10
σκεφτόμουν χθες ότι υπήρξε μία και μόνο μία περίπτωση που ο ελληνικός εθνικισμός κατάφερε όντως να επεκταθεί και να προσαρτήσει επιτυχημένα μια περιοχή, πείθοντας την πλειοψηφία των κατοίκων ότι είναι Έλληνες και διώχνοντας τη μειοψηφία που ήταν Τούρκοι ή ορθόδοξοι με μηδενική όρεξη να γίνουν Έλληνες: η Μακεδονία. Αυτό ήταν καλό για την Ελλάδα αλλά κακό για τους Ρωμιούς της Τουρκίας, γιατί οι Έλληνες εθνικιστές νόμιζαν ότι όντως δούλεψε το ιδεολογικό κομμάτι (ότι εκεί πέρα ήταν αλύτρωτα αδέρφια κλπ κλπ) και όχι η ΜΟΝΑΔΙΚΑ ευνοϊκή συγκυρία. Τα αποτελέσματα ήταν δύο:
Είναι πολλές οι περιπτώσεις : τα Επτάνησα,η Κρήτη,τα Δωδεκάνησα και η αποτυχημένη της Κύπρου.Ούτε σε αυτές τις περιπτώσεις ήταν θέμα ιδεολογίας - θέμα συμμαχιών και στρατιωτικής δυνάμεως ήταν.
Καμμία απο αυτές τις περιοχές δεν θα ενσωματωνόταν στην Ελλάδα εαν δεν υπήρχε ο ελληνικός εθνικισμός και το όραμα της ένωσης. Οι συγκυρίες βοήθησαν στην απελευθέρωσή τους ή την αποποίηση της κυριαρχίας τους απο άλλες χώρες. Η ένωση με την Ελλάδα όμως, αποτελούσε προϊόν επιθυμίας της τελευταίας. Εαν δεν υπήρχε ο ελληνικός εθνικισμός, αυτή η..."αυταπάτη", θα ήμαστε ακόμη στα σύνορα του 1830.
Αυτά που έλεγαν οι τυποι ότι οι Αλεβίδες είναι πρώην Ελληνες, δηλαδή οι Κιζιλμπασίδες, Γιουρούκοι και το κακό συναπάντημα, είναι εξωφρενικά. Δηλαδή οι τουρκομάνοι νομάδες που ξεπατωσαν τον ελληνισμό της Ανατολίας! Με την ίδια λογική και οι Αζέροι που είναι σιίτες και όχι σουνίτες αν και πιο καραμπινάτοι τουρανομογγόλοι στην όψη ήταν πρώην χριστιανοί του Καυκάσου.
Δεν κάνω έρευνα τώρα, Ζαπ τσεκ εσυ ή άλλος να διορθώσει, οι τουρκομάνοι νομάδες όπως εξισλαμίζονταν απο τον περσικό σιιτισμό έφεραν τον Αλεβισμό στην Ανατολία. Οι Σελτζούκοι πιο πολιτισμένοι, αστικός πληθυσμός με πολιτικό σύστημα, δεν μπορουσαν να ελέγξουν τους τουρκομάνους. Η κεντρική Ανατολία έχει potential στέππας και την προτιμούσαν οι νομαδες για να βόσκουν τα κοπάδια τους από άλογα κλπ. Οπότε κατέστρεφαν τους καλλιεργητές και τους οικισμούς με τζιχάντ (ήταν οι γαζήδες της τουρκικής ιστορίας). Μέχρι να ορθοποδήσει η δυναστεία των Κομνηνών και να αμυνθεί, δεν είχε μείνει κολυμπηθρόξυλο στην Κεντρική Ανατολία μέχρι τηνν Σινώπη στην Μαυρη Θάλασσα. Αυτοί παρά τις διαφορές με Σελτζούκους, όταν πλάκωσαν δυο τρεις φορές σταυροφοροι και κομνηνοι πανστρατιά έσπευσαν να βοηθήσουν το σελτζουκικο σουλτανάτο το οποίο εξασφάλισε την αιώνια παρουσία των Τουρκων στην Ανατολία. Εκ των υστερων συμπεραίνουμε ότι οι χριστιανοί έπρεπε να εξοντώσουν οικονομικά τους τουρκομάνους, δηλαδή να σκοτώνουν τα κοπάδια τους, συν εννοείται να καίνε τα τσαντίρια και τις οικογένειές τους όπως έκαναν ενίοτε. Σε κάποια φάση αυτοί οι πρωτόγονοι κατάλαβαν τα αγαθά της καλλιεργειας της γης και όταν στήθηκαν κάποια εμιρατα κατα μίμηση των σελτζούκων (γίνονταν και σουνιτες) άρχισαν να τραβολογάνε χριστιανούς αγρότες σαν σκλαβους καλλιεργητές από εδώ και απο εκεί. Αυτοί χωρίς παπάδες / επισκόπους εννοείται άρχισαν να πέφτουν σε διάφορα δερβισικά τάγματα που εφτιαξαν διάφορες συγκριτιστικες μυστικές σιιτικές σέχτες και τους γύρισαν στον μωαμεθανισμό, αλλά αυτό έγινε αργότερα όταν εγκαταστάθηκαν σε οικισμούς και στήθηκαν εμιράτα γύρω από πόλεις. Στην υπαιθρο της κεντρικης Ανατολίας είχαμε 100% αντικατάσταση πληθυσμού τύπου Ινδιάνοι της Αμερικής, τους εξαφάνισαν. Επιβίωσαν όσοι έμειναν κοντά στους Σελτζούκους του Ικονίου περί την Καππαδοκία, που υπήρχε υποτυπώδης τάξη. Αυτός ήταν ο πυρήνας του τουρκικου έθνους, εθνογένεση στην Κεντρική Ανατολία 1050-1200.
Οι Λασκαρίδες της Νίκαιας μετά το 1204 κατόρθωσαν να σταματήσουν την εξέλιξη μετά την περιορισμένη τελικά παραλιακή reconquista των Κομνηνων, δημιουργώντας πρόνοιες για Κουμάνους ιππότες που μερεμετίζαν τους Τουρκομανους, έχοντας ισχυρο λατινικό σώμα βαριων ιππέων και επιστρατευοντας τους ντόπιους Μικρασιάτες. Παραλληλα έφτιαξαν δυνατό στόλο με Τσακωνες-Γασμουλους-Προσαλέντες και έθεσαν βάσεις αναγέννησης. Δυστυχώς τα έκαναν πουτάνα οι άχρηστοι Παλαιολόγοι, ειδικά ο αρχιμαλάκας Ανδρόνικος Β' που κατάργησε τον στόλο για να αναλάβουν οι Γενουάτες-Βενετοί και περιθωριοποίησε την ακριτικη στρατιωτικη αριστοκρατία των Λασκαριδων για μισθοφόρους πχ καταλανική εταιρεία. Τα αποτελέσματα γνωστά του τουρκοελληνικό σύνορο στην ΜΑσια κατάρρευσε, νέοι τουρκομανοι νομάδες εισέρρευσαν στις ευφορες κοιλάδες Ερμου, Μαιάνδρου κλπ ως τη θάλασσα αποτελειώνωντας τους υπόλοιπους Ελληνες. Διαλύθηκε το σελτζουκικό κρατος παράλληλα, νέα εμιρατα δημιουργήθηκαν με ένα απο αυτα το οσμανικό να στείνει την μετέπειτα αυτοκρατορία. Η Οθωμανική αυτοκρατορία φρέναρε την σφαγή/εσξισλαμισμό των Ελλήνων και στην ΜΑσια και τα Βαλκάνια. Οσοι απέμειναν στην ΜΑσια ήταν περί τη Βιθυνία, Φιλαδελφεια που έπεσαν τελευταίοι, οσοι τελείως παραλιακά πηγαινοέρχονταν στα νησια του Αν. Αιγαιου, οι Πόντιοι που ήταν σχετικά ασφαλείς στις Ποντιακές Αλπεις και έπεσαν τελευταίοι στους οθωμανους, οσοι ήταν παλιότερα στην σελτζουκικη προστασία. Αυτοί παρέμειναν στην ΜΑσια με τις ανάλογες διαρροές, ηπιότερους οχι μαζικους εξισλαμισμους, συν μεγάλες ομαδες οικονομικών μεταναστων απο τη Βαλκανική ως το 1922. H οθωμανικη αυλή ασπάστηκε την σουνιτική ορθοδοξία για αντίσταση στους Σαφαβίδες σιίτες και η σελτζουκικη αυλή ήταν σουνιτική (είχαν ανατρέψει σιιτική δυναστεία στη Βαγδάτη). Τα απομεινάρια αυτών των αρχικών σιιτών-ανιμιστών τουρκμένων είναι οι Αλεβήδες, που διάφοροι προκομένοι τους βγάζουν εξισλαμισμένους Έλληνες.
