Παλιότερα, είχαν την πλάκα τους αλλά καθαρά σε παρεϊστικο επίπεδο και φυσικά όχι με τις ηλίθιες έτοιμες στολές ενηλίκων.
Τώρα έχει ξενερώσει τελείως το πράγμα.
Τα τοπικά έθιμα, τόσο στην επαρχία όσο και στο εξωτερικό, είναι τελείως άλλο πράγμα.
Otto Weininger έγραψε: 22 Φεβ 2019, 12:19
Όταν ήμουν μικρός μου άρεσαν πολύ. Τώρα μου είναι αδιάφορες απλά.
Τώρα αν με καλέσουν σε πάρτι μασκέ, 99% δεν θα παω εκτός κι αν μου αρέσει το θεμα.
Αυτό είναι άλλο. Άλλο το θεματικό, εκεί θα πάω και πολύ πιθανό να ντυθώ. Γιαυτό και της Βενετίας η το Halloween διαφέρουν απο το Ελ ζεφυριώτικο πανηγύρι.
Μιλάμε για αυτο το θέαμα των τσαντιρόγυφτων που βάζουν οτι κάτσει πάνω τους και βγαίνουν μέσα στην τρελή χαρωπή χαρά.
"Chiedi a un bambino di disegnare una macchina e sicuramente la farà rossa"
Θα μιλήσω από την μεγάλη μου εμπειρία σε θέματα ζωής σε αυτό το νήμα.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν
1) μικρό συναισθηματικό εύρος
2) μικρό αισθητικό εύρος
Άνθρωποι συνήθως με πολλές άμυνες, μονοδιάστατοι, μαγκωμένοι... δεν αφήνονται να αισθανθούν, να διασκεδάσουν, να χαρούν, να τσαλακωθούν, να κλάψουν... control freaks....
βγάζουν ένα ελιτισμό, είναι επιλεκτικοί, όχι διαχυτικοί με όλους, αλλιώς θα μιλήσουν στον Νίκο τον Αλβανό, αλλιώς στον φραγκάτο συνεργάτη...
Δεν θα ακούσουν ελληνικά τραγούδια... αλλά μόνο αγγλικό στίχο... ίσως γιατί τα ελληνικά τους μιλάνε πιο άμεσα στην ψυχή... και γίνονται λίγο αδιάκριτα με τους τοίχους που περιχαρακώνουν το εγώ τους...
δεν θα πιουν, δεν θα χορέψουν, σαν εμάς τα άσυλα...
Οι απόκριες έχουν πολλές εκδοχές για όλα τα γούστα...
με τόσο κόσμο να ξεφαντώνει, τόση ζωντάνια θα βρεις και συ κάπου να χωθείς...
Κι εμείς ποτέ δεν στηθήκαμε σε κάποιο άρμα ή σε κάποιο καρναβαλίστικο γκρουπ... αλλά γιατί να απεχθανόμαστε κάτι που δίνει χαρά σε μικρούς και μεγάλους;;;
the comet the course the tail έγραψε: 22 Φεβ 2019, 12:36
Θα μιλήσω από την μεγάλη μου εμπειρία σε θέματα ζωής σε αυτό το νήμα.
Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν
1) μικρό συναισθηματικό εύρος
2) μικρό αισθητικό εύρος
Άνθρωποι συνήθως με πολλές άμυνες, μονοδιάστατοι, μαγκωμένοι... δεν αφήνονται να αισθανθούν, να διασκεδάσουν, να χαρούν, να τσαλακωθούν, να κλάψουν... control freaks....
βγάζουν ένα ελιτισμό, είναι επιλεκτικοί, όχι διαχυτικοί με όλους, αλλιώς θα μιλήσουν στον Νίκο τον Αλβανό, αλλιώς στον φραγκάτο συνεργάτη...
Δεν θα ακούσουν ελληνικά τραγούδια... αλλά μόνο αγγλικό στίχο... ίσως γιατί τα ελληνικά τους μιλάνε πιο άμεσα στην ψυχή... και γίνονται λίγο αδιάκριτα με τους τοίχους που περιχαρακώνουν το εγώ τους...
δεν θα πιουν, δεν θα χορέψουν, σαν εμάς τα άσυλα...