Κόκκορας έγραψε: 29 Ιαν 2019, 17:08
σκεφτεσαι ανθρωποκεντρικα
Είπα στον Γέροντα ασκητή τον εβδομηκοντακοντάρη
που κυματούσε η κόμη του σαν πασχαλιάς κλωνάρι.
Πες μου, πατέρα μου, γιατί, σε τούτη δω τη σφαίρα
αχώριστα περπατούν η νύχτα και η μέρα;
Γιατί, σαν νάσαν δίδυμα, φυτρώνουνε αντάμα
τʼ αγκάθι και το λούλουδο, το γέλιο και το κλάμα;
Γιατί στην πιο ελκυστική του δάσους πρασινάδα,
σκορπιοί φωλιάζουν κιʼ όχεντρες και κρύα φαρμακάδα;
Γιατί, προτού το τρυφερό μπουμπούκι ξεπροβάλει
και ξεδιπλώσει μπρος στο φως τʼ αμύριστα του κάλλη,
μαύρο σκουλίκι έρχεται, μια μαχαιριά του δίνει
κι ένα κουρέλι άψυχο στην κούνια του το αφήνει;
Γιατί αλέτρι και σπορά και δουλευτάδες θέλει
το στάχυ, ώσπου να γενή ψωμάκι και καρβέλι;
Και κάθε τι ωφέλιμο κιʼ ευγενικό και Θείο
πληρώνεται με δάκρυα και αίματα στο βίο;
Ενώ ο παρασιτισμός αυτόματα θεριεύει
κιʼ η προστυχιά όλη τη γη να καταπιή γυρεύει;
Τέλος γιατί εις του παντός την τόση αρμονία
να χώνεται η σύγχυση κιʼ η ακαταστασία;
Απήντησε ο ασκητής με τη βαρειά φωνή του,
προς ουρανούς υψώνοντας το χέρι το δεξί του:
Οπίσω από τα χρυσά εκεί επάνω νέφη,
κεντά ο Μεγαλόχαρος ατίμητο γκεργκέφι.*
Κι εφʼ όσον εις τα χαμηλά εμείς περιπατούμε,
την όψι την ξανάστροφη, παιδί μου θεωρούμε.
Και είναι άρα φυσικό λάθη ο νους να βλέπει,
εκεί που να ευχαριστεί και να δοξάζει πρέπει.
Περίμενε σαν Χριστιανός να έλθει η ημέρα
που η ψυχή σου φτερωτή θα σχίσει τον αιθέρα
και του Θεού το κέντημα απʼ την καλή κοιτάξεις
και τότε… όλα σύστημα θα σου φανούν και τάξις.
Κωνσταντίνος Καλλίνικος ( + 1940 )
*γκεργκέφι = κέντημα