Η ζωή είναι μια αρένα.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Ένα δικό μου σχόλιο
Ναι η ζωή είναι ανταγωνιστική σε πολλούς τομείς και περιπτώσεις ΑΛΛΆ δεν χρειάζεται να είμαστε ανταγωνιστικοί σε τομείς που αυτό ΔΕΝ χρειάζεται
Είμαστε ανταγωνιστικοί ΕΑΝ ΌΤΑΝ ΟΠΩΣ ΟΠΟΥ χρειάζεται προκειμένου να επιβιώσουμε όχι όταν αυτό δεν χρειάζεται

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Τι στόχους έχει ο ανταγωνισμός σε δικό μας προσωπικό επίπεδο και συνθήκες; (ζήτω πχ μια αξιοπρεπή διαβίωση και εργασία η ζήτω να γίνω ο νούμερο ένα σαν επαγγελματική καριέρα; Και σε το επάγγελμα; Άλλο πράγμα να κάνω κάτι νόμιμο και άλλο να θέλω να γίνω το αφεντικό της Μαφίας)

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Πολλοί άνθρωποι με κουλτούρα ανταγωνισμού μεταφέρουν την ανταγωνιστική τους νοοτροπία και σε τομείς που αυτό ΔΕΝ χρειάζεται πχ άλλο πράγμα το να είμαι ανταγωνιστικός σε επαγγελματικό θέμα όπου ισχύει η αρχή ο θάνατος σου η ζωή μου και άλλο πράγμα το να έχω την ίδια ανταγωνιστική νοοτροπία σε θέμα που δεν αφορά την επιβίωση μας πχ σε ένα αθλητικό παιχνίδι όπου γίνεται για χόμπυ

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Επίσης το να είμαι το νούμερο ΈΝΑ δηλαδή ο Πρώτος, τι υπέρ η κατά έχει αυτό για την δική μου προσωπική ζωή ;
Πολλές φορές ο δεύτερος μπορεί να βρίσκεται σε καλύτερη θέση από αυτόν που βρίσκεται στην πρώτη θέση
Άτομα τα οποία ΔΕΝ έχουν να αγωνιστούν για την επιτυχία απολαμβάνουν καλύτερα την ζωή από άτομα τα οποία αγωνίζονται σκληρά για την επιτυχία για να είναι στη πρώτη θέση ως επαγγελματική καριέρα

[Antares]

το να είμαι ανταγωνιστικός ...... όπου ισχύει η αρχή ο θάνατος σου η ζωή μου

Μερικοί το εννοούν κυριολεκτικά (όχι απαραίτητα σε επαγγελματικό θέμα) στη ζωή.

[taxalata xalasa]

Έβαλα έναν προκλητικό τίτλο, μάλλον σαν ερώτημα και όχι σαν δήλωση. Δεν ξέρω που να τοποθετήσω το νήμα.

Αυτές οι σκέψεις με βασανίζουν δημιουργικά απ' το πρωί.
Το διαπιστώνω από τις σπουδές μου. Δεν υπάρχει ευγενής άμιλλα, η δίψα για γνώση είναι το μεγάλο ανέκδοτο, όλα γίνονται για τους βαθμούς, και αύριο θα βγούμε απ' τη σχολή σαν τέρατα και όχι σαν άνθρωποι ή έστω υπεύθυνοι επαγγελματίες.
Ο ανταγωνισμός αυτός είναι σαν καρκίνος. Το βλέπω πλέον παντού στη ζωή μου. Παρωχημένο θέμα, θα πεις, αλλά σε κάποιες φάσεις σε χτυπάει σκληρά και το νιώθεις έντονα.
Δεν έχω πρόβλημα να τα βλέπω όλα μηδέν και να μη δείχνω έλεος σε κανέναν. Αλλά τι νόημα έχει να τους βλέπεις όλους σαν εχθρούς;

Πασχίζουν κι εκείνοι κι εγώ μαζί για κάτι καλύτερο για το εγώ μας, λες και είναι λύση αυτό για τα πάντα. Στην παρούσα συγκυρία, είναι πραγματικά εμετικό αυτό που συμβαίνει.

έχει πραπαντηθεί το θέμα σου...
https://www.phorum.com.gr/viewtopic.php ... 2#p3697342

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

το να είμαι ανταγωνιστικός ...... όπου ισχύει η αρχή ο θάνατος σου η ζωή μου

Μερικοί το εννοούν κυριολεκτικά (όχι απαραίτητα σε επαγγελματικό θέμα) στη ζωή.

Είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις όπου ισχύει κυριολεκτικά αυτή η αρχή όπου για να ζήσω εγώ. θα πρέπει να πεθάνει κάποιος άλλος
Και αυτή η αρχή ισχύει για θέματα οικονομικής επαγγελματικής επιβίωσης όχι σε άλλους τομείς

[Antares]

το να είμαι ανταγωνιστικός ...... όπου ισχύει η αρχή ο θάνατος σου η ζωή μου

Μερικοί το εννοούν κυριολεκτικά (όχι απαραίτητα σε επαγγελματικό θέμα) στη ζωή.

Είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις όπου ισχύει κυριολεκτικά αυτή η αρχή όπου για να ζήσω εγώ. θα πρέπει να πεθάνει κάποιος άλλος
Και αυτή η αρχή ισχύει για θέματα οικονομικής επαγγελματικής επιβίωσης όχι σε άλλους τομείς

Ο κόσμος είναι γεμάτος από πολέμους, δολοφονίες για περιουσίες, εγκλήματα μίσους. Δεν είναι σπάνια περίπτωση.

[ΑΙΝΕΙΑΝ06]

Μερικοί το εννοούν κυριολεκτικά (όχι απαραίτητα σε επαγγελματικό θέμα) στη ζωή.

Είναι πολύ σπάνιες οι περιπτώσεις όπου ισχύει κυριολεκτικά αυτή η αρχή όπου για να ζήσω εγώ. θα πρέπει να πεθάνει κάποιος άλλος
Και αυτή η αρχή ισχύει για θέματα οικονομικής επαγγελματικής επιβίωσης όχι σε άλλους τομείς

Ο κόσμος είναι γεμάτος από πολέμους, δολοφονίες για περιουσίες, εγκλήματα μίσους. Δεν είναι σπάνια περίπτωση.

Και αυτές οι περιπτώσεις αν το δούμε σε ποσοστά είναι λίγες
Οι συνηθισμένοι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή ΔΕΝ χρειάζεται να φτάσουν σε τόσο μεγάλα επίπεδα ανταγωνισμού

[elpidios]

Έβαλα έναν προκλητικό τίτλο, μάλλον σαν ερώτημα και όχι σαν δήλωση. Δεν ξέρω που να τοποθετήσω το νήμα.

Αυτές οι σκέψεις με βασανίζουν δημιουργικά απ' το πρωί.
Το διαπιστώνω από τις σπουδές μου. Δεν υπάρχει ευγενής άμιλλα, η δίψα για γνώση είναι το μεγάλο ανέκδοτο, όλα γίνονται για τους βαθμούς, και αύριο θα βγούμε απ' τη σχολή σαν τέρατα και όχι σαν άνθρωποι ή έστω υπεύθυνοι επαγγελματίες.
Ο ανταγωνισμός αυτός είναι σαν καρκίνος. Το βλέπω πλέον παντού στη ζωή μου. Παρωχημένο θέμα, θα πεις, αλλά σε κάποιες φάσεις σε χτυπάει σκληρά και το νιώθεις έντονα.
Δεν έχω πρόβλημα να τα βλέπω όλα μηδέν και να μη δείχνω έλεος σε κανέναν. Αλλά τι νόημα έχει να τους βλέπεις όλους σαν εχθρούς;

Πασχίζουν κι εκείνοι κι εγώ μαζί για κάτι καλύτερο για το εγώ μας, λες και είναι λύση αυτό για τα πάντα. Στην παρούσα συγκυρία, είναι πραγματικά εμετικό αυτό που συμβαίνει.

Αξίζει πάρα πολύ να απαντήσω στο ποστ σου.

Ξέρεις, όσο μεγαλώνεις, χωρίς να το καταλάβεις, αρχίζεις να φτιάχνεις άμυνες. Μερικές φορές για να προστατευτείς, άλλες για να μην πονάς.

Δεν μπορώ να σου πω τι είναι σωστό και τι λάθος. Δεν ξέρω.
Το μόνο που ξέρω, είναι τι ήταν σωστό για μένα:
να μην αλλάξω.

Και δεν το έκανα. Ούτε πρόκειται. Κι ας πληρώσω το τίμημα.

Στην πορεία θα δεις πολλά. Θα σε απογοητεύσουν. Μπορεί και να σε εκμεταλλευτούν — οικονομικά, επαγγελματικά, ανθρώπινα.
Μου έχει συμβεί. Και δεν σου κρύβω ότι κάποια στιγμή ένιωσα ότι δεν άξιζε να προσπαθώ.

Αλλά κατέληξα σε κάτι απλό:
Δεν πρόκειται να πουλήσω την ενσυναίσθησή μου για κανέναν.

Και τότε ήταν που άρχισα να κάνω πράγματα που δεν φανταζόμουν.
Άρχισα να πηγαίνω κάθε μέρα για κολύμπι μόνος μου — ακόμα και τον χειμώνα.
Ξεκίνησα να ζωγραφίζω και παίζω μπάσκετ.
Ξεκίνησα να γράφω ένα βιβλίο. Μπορεί να μην το εκδώσω ποτέ. Δεν με νοιάζει. Όταν με ρωτάνε που βρίσκω την ώρα; Αυτοί βρισκουν να ασχολούντε με ιντερνετ. Ακόμα και σε αυτό το φορουμ γράφτηκα επειδή είναι ποιο ανθρώπινο από τα Μέσα Κοινωνικής Δυκτίωσης.

Τα κάνω όλα αυτά για έναν λόγο:
για μένα. Όταν με κυριεύει το άγχος, όταν δεν μπορώ να αναπνεύσω, αυτά με κρατούν.

Ό,τι κι αν συμβεί, εγώ θα ζήσω όπως νιώθω. Με αξιοπρέπεια. Δίπλα στη σύζυγό μου, χωρίς να μπω στο παιχνίδι τους.

Και ξέρεις… Δεν στα λέει αυτά κάποιος που τα βλέπει απ’ έξω.
Στα λέω εγώ. Που στα 16 μου είχα μισό εκατομμύριο followers +. Τώρα είμαι 36. (όταν δεν με πιστεύουν τους δείχνω τις σελίδες που είναι ανενεργές και δεν τις χρησιμοποιώ).

Έγραφα ένα post και έβριζαν από κάτω ο ένας τον άλλο.
Δεν είχα καμία σχέση με όλο αυτό. Είχα ενσυνέσθήση & καλλιεργιμένη παιδεία για να αντιληφθώ τι παίζει.
Και το σταμάτησα συνειδητά και είμαι περίφανος για αυτό.
Δεν ήθελα να είμαι ένας επιρρεαστής συνιδήσης.

Άλλοι influencers το παίζουν σπουδαίοι.
Εμένα αυτό δεν με αφορά.

Αν υπάρχει κάτι που ίσως σε κάνει να σκεφτείς αλλιώς, είναι αυτό:
Το ίντερνετ που όλοι χρησιμοποιούμε… δεν ξεκίνησε για να ενώνει. Δεν ξεκίνησε για να δημιουργεί. Ξεκίνησε ως εργαλείο στρατιωτικής άμυνας (ARPANET).
Απλώς εξελίχθηκε. Δεν άλλαξε η ρίζα του.

Γι’ αυτό πιστεύω πως πρέπει να προστατεύουμε τον εαυτό μας, τους ανθρώπους γύρω μας, την κοινότητά μας.

Αν έχεις ενσυναίσθηση — κράτα την.
Μην την αφήσεις να γίνει εμπόρευμα.
Καλύτερα να πονέσεις, παρά να γίνεις κάτι που δεν είσαι. Βρες στιγμές για σένα. Υπάρχουν ώρεα πράγματα που μπορείς να ασχολήθεις.

Κι όσο με ενοχλούν πολλά, βρίσκω τον τρόπο και συνεχίζω.
Με απλότητα, με πίστη, με αξιοπρέπεια.

[Fata_Morgana]

Νομίζω είναι η οπτική του καθενός πως θα δει τη ζωή. Για μενα δεν είναι αρένα. Μπορεί να έχω αισθανθεί και μέσα στη δουλειά τον ανταγωνισμό και εγώ η ίδια να έχω αντσγωνιστεί αλλά είναι κατά περίπτωση και ελάχιστο. Το ίδιο και στους υπόλοιπους τομείς.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στον ανταγωνισμό απαραίτητα. Δες το σαν μια στάση ζωής και βρες τρόπους να το εναρμονίσεις. Σε όλους τους τομείς.

Σε σχέση με τους άλλους νομίζω ο ανταγωνισμός είναι το θέμα.

[Πασιφάη]

Νομίζω είναι η οπτική του καθενός πως θα δει τη ζωή. Για μενα δεν είναι αρένα. Μπορεί να έχω αισθανθεί και μέσα στη δουλειά τον ανταγωνισμό και εγώ η ίδια να έχω αντσγωνιστεί αλλά είναι κατά περίπτωση και ελάχιστο. Το ίδιο και στους υπόλοιπους τομείς.

Το πρόβλημα δεν έγκειται στον ανταγωνισμό απαραίτητα. Δες το σαν μια στάση ζωής και βρες τρόπους να το εναρμονίσεις. Σε όλους τους τομείς.

Σε σχέση με τους άλλους νομίζω ο ανταγωνισμός είναι το θέμα.

Αν το δεις λίγο βαθύτερα, θα διαπιστώσεις οτι αυτό είναι απλώς, ένα κομμάτι γλυκού, το οποίο τρως και γουστάρεις. Και παίζεις ανάλογα. Η σκατίλα που έχεις να αντιμετωπίσεις παραμένει. Κια πίστεψέ με, είναι πολύ χειρότερη.

[Fata_Morgana]

Το πρόβλημα δεν έγκειται στον ανταγωνισμό απαραίτητα. Δες το σαν μια στάση ζωής και βρες τρόπους να το εναρμονίσεις. Σε όλους τους τομείς.

Σε σχέση με τους άλλους νομίζω ο ανταγωνισμός είναι το θέμα.

Αν το δεις λίγο βαθύτερα, θα διαπιστώσεις οτι αυτό είναι απλώς, ένα κομμάτι γλυκού, το οποίο τρως και γουστάρεις. Και παίζεις ανάλογα. Η σκατίλα που έχεις να αντιμετωπίσεις παραμένει. Κια πίστεψέ με, είναι πολύ χειρότερη.

Δε μπορώ να πω ότι έχω δει πολύ σκατίλα. Έχω δει ανθρώπους να είναι και το ένα και το άλλο. Δε μπορώ να τους λογαριάζω ως κακούς. Τεσπα μεγάλη συζήτηση.

[Πασιφάη]

Σε σχέση με τους άλλους νομίζω ο ανταγωνισμός είναι το θέμα.

Αν το δεις λίγο βαθύτερα, θα διαπιστώσεις οτι αυτό είναι απλώς, ένα κομμάτι γλυκού, το οποίο τρως και γουστάρεις. Και παίζεις ανάλογα. Η σκατίλα που έχεις να αντιμετωπίσεις παραμένει. Κια πίστεψέ με, είναι πολύ χειρότερη.

Δε μπορώ να πω ότι έχω δει πολύ σκατίλα. Έχω δει ανθρώπους να είναι και το ένα και το άλλο. Δε μπορώ να τους λογαριάζω ως κακούς. Τεσπα μεγάλη συζήτηση.

Είναι όντως μεγάλη κουβέντα.

[Urzaring13]

https://youtu.be/UxN8MEKHUA0?si=SBUM4Yfg7pnpaig3