Κοίτα εφόσον θεωρεί δεδομένο ότι όποιος κομμουνιστής δεν συμφωνεί μαζί του είναι ηλίθιος, θεωρώ ότι μια "αντικειμενική" απάντηση ενός προσομοιωμένου κομμουνιστή έχει να προσφέρει.sharp έγραψε: 22 Ιαν 2025, 15:54Αφού φτάσαμε να συζητάμε μεταξύ μας και να μας απαντάει η ΑΙ, μπορώ να πω πως είδα την αρχή του Τέλους!Dwarven Blacksmith έγραψε: 22 Ιαν 2025, 10:32 Η θέση των κομμουνιστών είναι προφανής, κυριολεκτικά ρώτα το chatGPT και πες του να βασίσει την απάντηση του στο Μαρξισμό.
Οκ περίμενε, ρώτησα εγώ το deepseek.Spoiler
Στη συνέχεια του είπα να επεκταθεί στο μπολντ.Οι μαρξιστές κατακρίνουν τους δασμούς ως εργαλεία που ενισχύουν την καπιταλιστική κυριαρχία και τις ταξικές διαιρέσεις. Θεωρώντας ότι οι οικονομικές πολιτικές αντικατοπτρίζουν τα συμφέροντα της κυρίαρχης τάξης, υποστηρίζουν ότι οι δασμοί προστατεύουν τους εγχώριους καπιταλιστές, μειώνοντας τον ξένο ανταγωνισμό και επιτρέποντάς τους να αυξήσουν τα κέρδη μέσω μονοπωλιακών πρακτικών και εκμετάλλευσης των εργαζομένων. Παραμορφώνοντας τις αγορές, οι δασμοί διαιωνίζουν τις δομικές ανισότητες των καπιταλιστικών οικονομιών, προτείνοντας τα κέρδη της αστικής τάξης έναντι της ευημερίας του προλεταριάτου, συχνά εντείνοντας την εκμετάλλευση μέσω χαμηλών μισθών και χειρότερων συνθηκών εργασίας.
Επιπλέον, οι μαρξιστές τονίζουν τη διεθνή προλεταριακή αλληλεγγύη, βλέποντας τους δασμούς ως διαιρετικά εργαλεία που υπονομεύουν την παγκόσμια ενότητα των εργαζομένων. Εθνικιστικές εμπορικές πολιτικές, όπως οι δασμοί, επισκιάζουν τα κοινά ταξικά συμφέροντα, διαιρώντας τους εργάτες σε εθνικές γραμμές και μετατοπίζοντας την προσοχή από τη συστημική καπιταλιστική εκμετάλλευση. Αυτή η διαίρεση εμποδίζει τη συλλογική επαναστατική δράση, διαιωνίζοντας ένα σύστημα όπου οι εργάτες κατηγορούν συναδέλφους από άλλες χώρες, αντί να ενωθούν εναντίον της αστικής τάξης.
Στο πλαίσιο της μαρξιστικής θεωρίας για τον ιμπεριαλισμό, οι δασμοί θεωρούνται εργαλεία των καπιταλιστικών κρατών για την κυριαρχία επί ασθενέστερων οικονομιών, ενισχύοντας την παγκόσμια ανισότητα. Αν και μερικές φορές χρησιμοποιούνται από αναπτυσσόμενες χώρες ως αντίσταση στην εκμετάλλευση, παραμένουν ενσωματωμένοι σε καπιταλιστικά πλαίσια, ανίκανοι να λύσουν τις εγγενείς αντιφάσεις του συστήματος. Για τους μαρξιστές, η λύση είναι η πλήρης κατάλυση του καπιταλισμού μέσω ταξικού αγώνα, όχι μεταρρυθμίσεις όπως οι δασμοί, προκειμένου να δημιουργηθεί μια κομμουνιστική, ατάξια και ακραιφής παγκόσμια κοινωνία.
Βεβαίως. Στον μαρξιστικό πλαίσιο, η χρήση δασμών από αναπτυσσόμενες χώρες μπορεί να ερμηνευθεί ως μια **προσωρινή ή αμυντική τακτική** έναντι της οικονομικής καταπίεσης που επιβάλλει ο παγκόσμιος καπιταλισμός και ο ιμπεριαλισμός. Οι αναπτυσσόμενες χώρες συχνά βρίσκονται σε δομικά désavantage (δυσμενή θέση) σε διεθνείς αγορές, καθώς οι πλούσιες βιομηχανοποιημένες χώρες (ή οι «πυρήνες» του καπιταλιστικού συστήματος) ελέγχουν τεχνολογίες, κεφάλαιο και εμπορικούς κανόνες, εκμεταλλευόμενες τις φθηνές πρώτες ύλες και εργατικό δυναμικό των φτωχότερων χωρών.
Με αυτή την οπτική, οι δασμοί μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να **προστατεύσουν νεοσύστατες βιομηχανίες** ή να περιορίσουν την εισαγωγή αγαθών που υποβαθμίζουν την τοπική παραγωγή, δίνοντας χρόνο για οικονομική ανάπτυξη και μείωση της εξάρτησης από ξένες δυνάμεις. Για παράδειγμα, ένα κράτος μπορεί να επιβάλει δασμούς σε εισαγόμενα αγροτικά προϊόντα για να στηρίξει τους δικούς του παραγωγούς, αντισταθμίζοντας την **«ανισότιμη ανταλλαγή»** που επιβάλλουν πολυεθνικές εταιρείες ή πλούσιες χώρες.
Ωστόσο, οι μαρξιστές τονίζουν ότι αυτή η τακτική **δεν αγγίζει τη ρίζα του προβλήματος**: η παγκόσμια καπιταλιστική διαίρεση εργασίας και οι ιμπεριαλιστικές σχέσεις παραμένουν ανέπαφες. Οι δασμοί, ως μέρος ενός **εθνικιστικού-μεταρρυθμιστικού** προγράμματος, δεν καταλύουν την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης ούτε αμφισβητούν την ιδιωτική ιδιοκτησία ή την κερδοσκοπία. Επιπλέον, μπορούν να οδηγήσουν σε αντιπαράθεση μεταξύ εργατών διαφορετικών χωρών (π.χ. όταν δασμοί «προστατεύουν» θέσεις εργασίας σε μια χώρα, αλλά καταστρέφουν απασχόληση σε άλλη), υπονομεύοντας τη διεθνή αλληλεγγύη.
Για τους μαρξιστές, η πραγματική αντίσταση στην εκμετάλλευση απαιτεί **συντονισμένη διεθνή ταξική πάλη** και την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος — όχι προσαρμογές στο πλαίσιο του.
Αλλά σίγουρα δεν είναι η τελευταία φορά που το βλέπεις, όντως.
There are decades where you fuck around and days where you find out
