Phorum.com.gr

Ο David Lynch ήταν ο πρώτος μου κινηματογραφικος έρωτας. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τον λευκό φράχτη και τον καταγαλανο ουρανό στο φινάλε στο Μπλε Βελούδο . Όταν έχασε το Όσκαρ από το (μετριότατο κατά τη γνώμη μου) Πλατουν, έχασα για πάντα την πίστη μου στο καλλιτεχνικό "σύστημα".
Αντίο. Ευχαριστούμε που σκαλισες το μυαλουδακι μας με τόσο μεγαλειώδη τρόπο.

Θυμάμαι ομηρικές μάχες εκεί στα '90ς ανάμεσα στους ολιγάριθμους ΝτέιβιντΛηνικούς (στους οποίους ανήκα)

και τους υπέρτερους αριθμητικά ΝτέιβιντΛιντσικούς (τους οποίους σεβόμουν )

Και παρ όλο που δεν θυμάμαι ποτέ να βγήκαμε κερδισμένοι επιτρέψτε μου να σας μεταλαμπαδεύσω τα επιχειρήματα μας

Αντικειμενικά μιλώντας ...όταν ο Ντέιβιντ Λην σκηνοθετούσε παραγγελίες



καταλάβαινες σκηνοθέτη στη καρέκλα

ενώ με τον Ντέιβιντ Λιντς



τροχονόμο

Όταν ο Ντέιβιντ Λην ήταν στον κολοφώνα της δημιουργικότητας του




έφτιαχνε αριστουργήματα μου θα λατρεύονται στους αιώνες των αιώνων

ενώ με τον Ντέιβιντ Λιντς



απλά σπουδαίες ταινίες

Και όταν ο Ντέιβιντ Λην σαφέστατα δεν το ειχε πια




ποτέ δεν σκέφτηκες να πεις :''καλά κάποιον δικό του να τον προστατέψει δεν έχει;''

όπως στη περίπτωση του Ντέιβιντ Λιντς





Έως και σήμερα με αυτή την απορία είμαι.....γιατι στην Ελλαδα οι ΝτέιβιντΛηνικοί είμαστε τόσοι λίγοι

και οι ΝτέιβιντΛιντσικοί τόσοι πολλοί και φανατισμένοι;


Ίσως να φταίει και ο



που εκεί στα τέλη '90ς που χε βγει το Χορεύοντας με τους λύκους και ειχε ερωτηθεί γι αυτο....ειχε πει:

''Πιστεύετε πως θα πάω να δω Κέβιν Κόστνερ εμένα με πιάνει νύστα με τον Ντέιβιντ Λην ;''

RIP

georgebi έγραψε: 17 Ιαν 2025, 12:07 Θυμάμαι ομηρικές μάχες εκεί στα '90ς ανάμεσα στους ολιγάριθμους ΝτέιβιντΛηνικούς (στους οποίους ανήκα)

και τους υπέρτερους αριθμητικά ΝτέιβιντΛιντσικούς (τους οποίους σεβόμουν )

Και παρ όλο που δεν θυμάμαι ποτέ να βγήκαμε κερδισμένοι επιτρέψτε μου να σας μεταλαμπαδεύσω τα επιχειρήματα μας

Αντικειμενικά μιλώντας ...όταν ο Ντέιβιντ Λην σκηνοθετούσε παραγγελίες

Έτσι κι αλλιώς είναι σύγκριση ανόμοιων πραγμάτων.

Ο άνθρωπος ελέφαντας είναι κατά τη γνώμη μου μέσα στις καλύτερες ταινίες του κινηματογράφου όλων των εποχών.

Για τα υπόλοιπα είτε δεν έχω καθόλου γνώμη επειδή δεν τα έχω δει, είτε έχω κακή γνώμη. Στη μαλακία το Mullholland Drive μάλιστα, μόλις την είδα (μαύρη η ώρα) σκεφτόμουν πως αν τον είχα εκείνη τη στιγμή μπροστά μου θα τον έδερνα.

Η αλήθεια είναι πως δεν ειχα εντρυφήσει ιδιαίτερα(όπως πχ σε Κοπολα ή Ρίτσι) εκτος απο τα πολύ γνωστά.
Δε μου άρεσε ιδιαίτερα αλλά είχε δικό του στυλ
Νομίζω έζησε όπως ήθελε

Πολύ δυνατός σκηνοθέτης.

Στα 18 που το έπαιζα ποιοτικός προγκρεσιβας και έβλεπα συνέχεια ταινίες στην ετ3, το eraserhead με είχε συγκλονίσει, φοβερή ατμόσφαιρα, σε βύθιζε μέσα του. Επειδή ήμουν και φλώρος ευαισθητουλης, με το elephant man, είχα ρίξει το κλάμα της ζωής μου. Μετά κάτι αλλά σουρεαλιστικά , τα βαρέθηκα, πιστεύω αυτό το είδος λειτουργεί πιο πολύ σε κινούμενα σχέδια. Από τα υπόλοιπα μόνο το straight story ήταν στα γούστα μου.

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 17 Ιαν 2025, 12:35 Στα 18 που το έπαιζα ποιοτικός προγκρεσιβας και έβλεπα συνέχεια ταινίες στην ετ3, το eraserhead με είχε συγκλονίσει, φοβερή ατμόσφαιρα, σε βύθιζε μέσα του. Επειδή ήμουν και φλώρος ευαισθητουλης, με το elephant man, είχα ρίξει το κλάμα της ζωής μου. Μετά κάτι αλλά σουρεαλιστικά , τα βαρέθηκα, πιστεύω αυτό το είδος λειτουργεί πιο πολύ σε κινούμενα σχέδια. Από τα υπόλοιπα μόνο το straight story ήταν στα γούστα μου.

Ένα περίεργο πράμα... οι ΝτέιβιντΛιντσικοί το straight story τοτε, το αντιμετώπισαν με συγκατάβαση..... σαν αναγκαίο κακό

ενώ εγώ και οι υπόλοιποι ΝτέιβιντΛηνικοί το χαμε λατρέψει

Δεν ξέρω...δεν μπορώ να δώσω εξήγηση.....ουτε σε αυτό....ουτε και στο γεγονός πως όσους ΝτέιβιντΛιντσικους ήξερα, όλο και κάτι ''πίνανε''

ενώ εμείς οι ΝτέιβιντΛηνικοί καλή ζωή και στίβος....ουτε καν μπάλα

Ποιος γυρνάει πλέον τέτοιες σκηνές όνειρο;

We 've met before, haven't we?

ενα απ τα πιο κορυφαία σορτ φιλμς του David Lynch

Chrystabell & David Lynch - All The Things

georgebi έγραψε: 17 Ιαν 2025, 12:43

Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 17 Ιαν 2025, 12:35 Στα 18 που το έπαιζα ποιοτικός προγκρεσιβας και έβλεπα συνέχεια ταινίες στην ετ3, το eraserhead με είχε συγκλονίσει, φοβερή ατμόσφαιρα, σε βύθιζε μέσα του. Επειδή ήμουν και φλώρος ευαισθητουλης, με το elephant man, είχα ρίξει το κλάμα της ζωής μου. Μετά κάτι αλλά σουρεαλιστικά , τα βαρέθηκα, πιστεύω αυτό το είδος λειτουργεί πιο πολύ σε κινούμενα σχέδια. Από τα υπόλοιπα μόνο το straight story ήταν στα γούστα μου.

Ένα περίεργο πράμα... οι ΝτέιβιντΛιντσικοί το straight story τοτε, το αντιμετώπισαν με συγκατάβαση..... σαν αναγκαίο κακό

ενώ εγώ και οι υπόλοιποι ΝτέιβιντΛηνικοί το χαμε λατρέψει

Δεν ξέρω...δεν μπορώ να δώσω εξήγηση.....ουτε σε αυτό....ουτε και στο γεγονός πως όσους ΝτέιβιντΛιντσικους ήξερα, όλο και κάτι ''πίνανε''

ενώ εμείς οι ΝτέιβιντΛηνικοί καλή ζωή και στίβος....ουτε καν μπάλα

Καλα μωρέ, όσοι γουστάρουν τα ότι ναναι του λυντς είναι συνήθως δήθεν σινεφίλ.

RIP ...αστειρευτος

georgebi δε ξερω ποια ειναι η διαταραχη σου ωστε να συγκρινεις τον Lean με τον Lynch

περιορισου στο φλουνταρισμα πολιτικων νηματων και στις ειρωνιες προς την Καρυστιανου