Ο μέσος άνθρωπος είναι φύσει ηθικός ;

[Ληστοσυμμορίτης]

Πάντως σε σταθερό κοινωνικό πλαίσιο οι άνθρωποι είμαστε φύση ηθικοί, αν εννοούμε όλοι με την ίδια έννοια το "ηθικό".

αν υπάρχει ανταγωνισμός, η ηθική είναι ανταγωνιστική. Πρότυπο είναι ο πιο ανταγωνιστικός.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

πάντως το συγκεκριμένο τόπικ αποτελεί πολύ παλιό φιλοσοφικό ντιμπέιτ για τη φύση του ανθρώπου
οι δύο βασικές θεωρήσεις που διατυπώθηκαν στη νεότερη φιλοσοφία και αποτέλεσαν τους δύο πόλους είναι αυτή του χομπς που λέει ότι ο άνθρωπος είναι φύσει κακός (ανταγωνιστικός, κτητικός, κτλ) και αυτή του ρουσσώ που λέει το αντίθετο
ο ρουσσώ βέβαια λέει ότι ύστερα, με την ανάπτυξη του πολιτισμού (=ιδιοκτησία) ο άνθρωπος ανέπτυξε τις κακές του πτυχές (ζήλια, φθόνος, ανταγωνισμός, κτλ) αλλά η φύση του είναι καλή. η κοινωνία είναι που τον κάνει κακό

[sharp]

Ο καθένας έχει μια τιμή για να εξαγοραστεί (κοινώς, να πουληθεί) και να αρθούν οι αντιστάσεις του για να διαπράξει το "κακό".

Επιπλέον παίζει ρόλο η διάρκεια της έκθεσης στην ανηθικότητα και στη διαφθορά. Κάποιος που βρίσκεται σε θέση εξουσίας και βομβαρδίζεται από δεκάδες ευκαιρίες για διαφθορά, είναι ηθικός για τις εκατομμύρια χρονικές στιγμές που δεν θα υποκύψει, αλλά ανήθικος για τις μία-δύο φορές που θα υποκύψει και τελικά θα γίνει το κακό.

Ο άνθρωπος είναι κατά βάθος εγωιστικό ον. Ακόμη και η αλληλεγγύη ή η συνεργασία υπάρχουν για να ωφελήσουν μακροπρόθεσμα το άτομο.

Δηλαδή, από ένα ποσό και πάνω θα σκότωνες όποιον σού υποδείκνυαν, χωρίς να έχεις καμμία σχέση μαζί του και χωρίς να τον γνωρίζεις; Εννοείται ότι σου εξασφάλιζαν πως δεν θα σε συλλάβουν.

Οι περισσότεροι με ένα δεκαψήφιο ποσό, θα σκότωναν και τη μάνα τους.

Έγραψες ο καθένας, τώρα λες οι περισσότεροι;
Τι στοιχεία έχεις και το λες;

[O I]

Πάντως σε σταθερό κοινωνικό πλαίσιο οι άνθρωποι είμαστε φύση ηθικοί, αν εννοούμε όλοι με την ίδια έννοια το "ηθικό".

Στη φύση δεν παίζει ο παράγων "ηθική".

Είναι ανήθικη η φύση;

Η ζωώδη, αναμφίβολα!



μα...ακόμα και στις κοινωνίες του ομοίου είδους, τα βρίσκει καλύτερα από τις ανθρώπινες

[έργο_μακέτο]

πάντως το συγκεκριμένο τόπικ αποτελεί πολύ παλιό φιλοσοφικό ντιμπέιτ για τη φύση του ανθρώπου
οι δύο βασικές θεωρήσεις που διατυπώθηκαν στη νεότερη φιλοσοφία και αποτέλεσαν τους δύο πόλους είναι αυτή του χομπς που λέει ότι ο άνθρωπος είναι φύσει κακός (ανταγωνιστικός, κτητικός, κτλ) και αυτή του ρουσσώ που λέει το αντίθετο
ο ρουσσώ βέβαια λέει ότι ύστερα, με την ανάπτυξη του πολιτισμού (=ιδιοκτησία) ο άνθρωπος ανέπτυξε τις κακές του πτυχές (ζήλια, φθόνος, ανταγωνισμός, κτλ) αλλά η φύση του είναι καλή. η κοινωνία είναι που τον κάνει κακό

Ο Λοκ είχε κάπως πιο ενδιάμεση θέση.

[O I]

Πάντως σε σταθερό κοινωνικό πλαίσιο οι άνθρωποι είμαστε φύση ηθικοί, αν εννοούμε όλοι με την ίδια έννοια το "ηθικό".

αν υπάρχει ανταγωνισμός, η ηθική είναι ανταγωνιστική. Πρότυπο είναι ο πιο ανταγωνιστικός.

Όταν το βλέπει ανταγωνιστικά ο κάθε εσύ και όχι αμιγώς βιοποριστικά, τότε μιλάμε για ανταγωνιστική φιλοδοξία που χρησιμοποιεί κάθε αθέμητο μέσο.
Ε, θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι πολίτες κοιτάν τη δουλειά τους για βιοπορισμό και δεν είναι ανήθικα ανταγωνιστικοί, σε σταθερό, κοινωνικό πλαίσιο. Ίσως να αμιλλώνται σε επίπεδο δεξιοτήτων και χρησιμότητας με στοιχειώδη ηθική ανταγωνισμού.

[Γράφων]

Υπάρχει φύσει ηθικός άνθρωπος; Εδώ θα συναντήσουμε διχογνωμία, αλλά θα συμφωνήσω με τον Αριστοτέλη ότι η ηθική, όπως φανερώνει και η λέξη αυτή καθ' εαυτήν (ήθος - έθος), αποκτάται με την συνήθεια και δεν υπάρχει εκ φύσεως μέσα μας.
Τώρα, όσον αφορά τον ηθικό άνθρωπο, δεν είναι, κατά την γνώμη μου, αυτός που δεν έχει πράξει κάτι ανήθικο, επειδή δεν έχει τα μέσα, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, όπως λες και στο αρχικό σχόλιο. Ηθικό θα χαρακτήριζα αυτόν που δεν θέλει να πράξει κάτι ανήθικο, ακόμα και αν έχει τα μέσα να το κάνει.

[Saturn]

b Ηθικό θα χαρακτήριζα αυτόν που δεν θέλει να πράξει κάτι ανήθικο, ακόμα και αν έχει τα μέσα να το κάνει.

Σαφέστατα

[Γράφων]

[ΓΑΛΗ]

Υπάρχει φύσει ηθικός άνθρωπος; Εδώ θα συναντήσουμε διχογνωμία, αλλά θα συμφωνήσω με τον Αριστοτέλη ότι η ηθική, όπως φανερώνει και η λέξη αυτή καθ' εαυτήν (ήθος - έθος), αποκτάται με την συνήθεια και δεν υπάρχει εκ φύσεως μέσα μας.
Τώρα, όσον αφορά τον ηθικό άνθρωπο, δεν είναι, κατά την γνώμη μου, αυτός που δεν έχει πράξει κάτι ανήθικο, επειδή δεν έχει τα μέσα, δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες, όπως λες και στο αρχικό σχόλιο. Ηθικό θα χαρακτήριζα αυτόν που δεν θέλει να πράξει κάτι ανήθικο, ακόμα και αν έχει τα μέσα να το κάνει.

Η "ηθική" είναι προσωπικός και όχι κοινωνικός κανόνας. Απλώς γιατί η κοινωνική/θεσμική "ηθική" σε συλλογικό/πολιτικό πλαίσιο είναι κάτι απολύτως ευμετάβλητο. Το προσωπικό ήθος-έθος που αναφέρεις είναι γονιδιακό. Το πως αντιλαμβάνεται ή επηρεάζεται κάποιος από τα "ηθικά" γονίδια, είναι άλλη φάση.

[AlienWay]

Δηλαδή, από ένα ποσό και πάνω θα σκότωνες όποιον σού υποδείκνυαν, χωρίς να έχεις καμμία σχέση μαζί του και χωρίς να τον γνωρίζεις; Εννοείται ότι σου εξασφάλιζαν πως δεν θα σε συλλάβουν.

Οι περισσότεροι με ένα δεκαψήφιο ποσό, θα σκότωναν και τη μάνα τους.

Έγραψες ο καθένας, τώρα λες οι περισσότεροι;
Τι στοιχεία έχεις και το λες;

Τη προσωπική μου πεποίθηση.

[ΓΑΛΗ]

Οι περισσότεροι με ένα δεκαψήφιο ποσό, θα σκότωναν και τη μάνα τους.

Έγραψες ο καθένας, τώρα λες οι περισσότεροι;
Τι στοιχεία έχεις και το λες;

Τη προσωπική μου πεποίθηση.

Υπάρχουν πολλοί που σκοτώνουν τη μάνα ή εκμεταλλεύονται τα παιδιά τους, ακόμη και για τριψήφια ποσά.

[AlienWay]

Έγραψες ο καθένας, τώρα λες οι περισσότεροι;
Τι στοιχεία έχεις και το λες;

Τη προσωπική μου πεποίθηση.

Υπάρχουν πολλοί που σκοτώνουν τη μάνα ή εκμεταλλεύονται τα παιδιά τους, ακόμη και για τριψήφια ποσά.

Ειπα να το παίξω large και είπα για περισσότερο από πενταψήφιο.

[Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος]

Υπάρχει μια πεποίθηση που ενώνει αριστερούς και δεξιούς, ψυχολόγους και φιλοσόφους, συγγραφείς και ιστορικούς. Από τον Μακιαβέλι μέχρι τον Χομπς και από τον Φρόιντ μέχρι τον Ντόκινς, αυτή η πεποίθηση είναι βαθιά ριζωμένη στη δυτική σκέψη. Οι άνθρωποι, μαθαίνουμε, είναι από τη φύση τους εγωιστές και ιδιοτελείς.
Στην Ανθρωπότητα προτείνεται ένα νέο επιχείρημα: ότι είναι ρεαλιστικό και συνάμα επαναστατικό να θεωρούμε πως οι άνθρωποι είναι καλοί. Το ένστικτο της συνεργασίας αντί για τον ανταγωνισμό, της εμπιστοσύνης αντί για τη δυσπιστία, έχει μια εξελικτική βάση που φτάνει έως την απαρχή του είδους μας. Το να πιστεύουμε το χειρότερο για τους άλλους δεν επιδρά μόνο στο πώς βλέπουμε τους συνανθρώπους μας, αλλά και στην πολιτική και την οικονομία.
Ο Rutger Bregman, συγγραφέας πολλών διεθνών best seller, παίρνει μερικές από τις πιο γνωστές μελέτες και τα πιο διάσημα γεγονότα στον κόσμο και τα επαναπροσδιορίζει, προσφέροντας μια νέα ματιά στα τελευταία 200.000 χρόνια της ανθρώπινης ιστορίας. Ο Bregman δείχνει πώς το να πιστεύουμε στην ανθρώπινη καλοσύνη και τον αλτρουισμό μπορεί να αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμαστε - και να αποτελέσει το θεμέλιο για να αλλάξουμε πραγματικά την κοινωνία μας.
Είναι καιρός για μια νέα άποψη για την ανθρώπινη φύση. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[Dwarven Blacksmith]

Η ηθική είναι ουσιαστική ένας κώδικας για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Οι άνθρωποι πάντα σχηματίζουν κοινωνίες, και οι κοινωνίες αυτές πάντα αναπτύσσουν ένα κώδικα. Άρα από μένα είναι ΝΑΙ, ο άνθρωπος είναι φύσει ηθικός.