Re: Τραγωδία στην Ελευσίνα: 57χρονος έβαλε φωτιά στο σπίτι του για να μην το ανακτήσει η τράπεζα και αυτοκτόνησε
Δημοσιεύτηκε: 31 Δεκ 2023, 11:00
Εδώ να πω ότι μου είχε τύχει παλιά, πριν την κρίση, να μπερδέψουν το τηλέφωνό μου με αυτό κάποιου που χρωστούσε!
Απίστευτη παρενόχληση!
Έπαιρνε ένας τύπος τηλέφωνο, τον ζητούσε, του έλεγα πώς δεν υπάρχει αυτό το όνομα εδώ, έλεγε "ναι, άστα αυτά και φώναξέ τον", μου έλεγε για μια μονοκατοικία στο Παγκράτι που θα βγει σε πλειστηριασμό, έλεγα για πλάκα "και τι με νοιάζει, δεν θέλω να την αγοράσω", συνέχιζε με προσβολές, ενίοτε και προσωπικές, η συζήτηση κλιμακωνόταν απίστευτα άσχημα, ουρλιάζαμε και από τις δύο πλευρές και κατέληγα μες τα νεύρα.
Κάποια στιγμή είπα, "ναι εγώ είμαι αυτός και έκανα αλλαγή φύλου, πουλήστε τη μονοκατοικία στο Παγκράτι, δεν τη θέλω".
Τότε σταμάτησαν. Μάλλον σκέφτηκαν να τσεκάρουν ξανά το τηλέφωνο, κάτι που τους έλεγα από την πρώτη στιγμή.
Να πω λοιπόν πως ο τύπος χτυπούσε ευαίσθητες χορδές με χειρουργική ακρίβεια και δεν νομίζω να υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αυτό σε κάποιον άγνωστο και όλοι αυτοί να εργάζονται σε εισπρακτικές.
Τους κάνουν μαθήματα πώς θα φέρουν τον άλλον σε απόγνωση για να κάνουν τη δουλειά τους.
Από τη στιγμή που δεν είχα εγώ το πρόβλημα, θα μπορούσα να τον γλεντήσω ψυχολογικά, αλλά νά που δεν μπορούσα.
Μετά την πρώτη φορά και ενώ ήμουν στρεσσαρισμένη από τη συζήτηση, είπα πως εάν τυχόν ξαναπάρει, θα τον κάνω να κλάψει. Παραλίγο να συμβεί το αντίστροφο.
Με έφερε στο σημείο να πάω στην τράπεζα να τσεκάρω το δικό μου στεγαστικό, μην έγινε κανένα μπέρδεμα και μπαίνουν αλλού οι δόσεις.
Και εάν έκανα μήνυση για παρενόχληση, στις συζητήσεις, από κάποιο σημείο και μετά, ακούγονταν οι δικές μου βρισιές προς τον ίδιο, την εταιρεία και τους οικείους τους, ενώ οι δικές του προσωπικές προσβολές ήταν στα όρια της νομιμότητας μιας εταιρείας που θέλει πίσω τα λεφτά της.
Εάν κατάφερνε κάθε φορά να μου σπάσει τα νεύρα, ενώ δεν χρωστούσα, καταλαβαίνετε γιατί αυτοί που οφείλουν, πέφτουν από τα μπαλκόνια. Εγώ που το πέρασα, απορώ πόσο δυνατοί είναι αυτοί που δεν πέφτουν.
Είμαι σίγουρη πως οι εισπρακτικές εκπαιδεύουν το προσωπικό τους να φέρνει τον άλλο σε πλήρη απόγνωση, άρα έχουν ευθύνη για τις αυτοκτονίες.
Αυτά που μου έλεγε και η μαεστρία που έφερνε τη συζήτηση όπου ήθελε, διδάσκονται και μάλιστα από άτομο που γνωρίζει το αντικείμενο.
Τέλος, το να μην σηκώνω το τηλέφωνο δεν ήταν επιλογή. Το δοκίμασα και έπαιρνε σε τέτοιες ώρες και με τέτοια συχνότητα κάθε φορά που επίσης με άγχωνε. Και αυτό ήταν υπολογισμένο, κατά τη γνώμη μου.
Και φανταστείτε τώρα, αυτός που έχασε τη μονοκατοικία στο Παγκράτι και μόλις με άφησαν ήσυχη του έσπασαν τα νεύρα, το μόνο σίγουρο, να είχε πάρει δάνειο για άρρωστο παιδί ή να μπήκε εγγυητής στο αδελφό του που χρεοκόπησε.
Απίστευτη παρενόχληση!
Έπαιρνε ένας τύπος τηλέφωνο, τον ζητούσε, του έλεγα πώς δεν υπάρχει αυτό το όνομα εδώ, έλεγε "ναι, άστα αυτά και φώναξέ τον", μου έλεγε για μια μονοκατοικία στο Παγκράτι που θα βγει σε πλειστηριασμό, έλεγα για πλάκα "και τι με νοιάζει, δεν θέλω να την αγοράσω", συνέχιζε με προσβολές, ενίοτε και προσωπικές, η συζήτηση κλιμακωνόταν απίστευτα άσχημα, ουρλιάζαμε και από τις δύο πλευρές και κατέληγα μες τα νεύρα.
Κάποια στιγμή είπα, "ναι εγώ είμαι αυτός και έκανα αλλαγή φύλου, πουλήστε τη μονοκατοικία στο Παγκράτι, δεν τη θέλω".
Τότε σταμάτησαν. Μάλλον σκέφτηκαν να τσεκάρουν ξανά το τηλέφωνο, κάτι που τους έλεγα από την πρώτη στιγμή.
Να πω λοιπόν πως ο τύπος χτυπούσε ευαίσθητες χορδές με χειρουργική ακρίβεια και δεν νομίζω να υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που μπορούν να το κάνουν αυτό σε κάποιον άγνωστο και όλοι αυτοί να εργάζονται σε εισπρακτικές.
Τους κάνουν μαθήματα πώς θα φέρουν τον άλλον σε απόγνωση για να κάνουν τη δουλειά τους.
Από τη στιγμή που δεν είχα εγώ το πρόβλημα, θα μπορούσα να τον γλεντήσω ψυχολογικά, αλλά νά που δεν μπορούσα.
Μετά την πρώτη φορά και ενώ ήμουν στρεσσαρισμένη από τη συζήτηση, είπα πως εάν τυχόν ξαναπάρει, θα τον κάνω να κλάψει. Παραλίγο να συμβεί το αντίστροφο.
Με έφερε στο σημείο να πάω στην τράπεζα να τσεκάρω το δικό μου στεγαστικό, μην έγινε κανένα μπέρδεμα και μπαίνουν αλλού οι δόσεις.
Και εάν έκανα μήνυση για παρενόχληση, στις συζητήσεις, από κάποιο σημείο και μετά, ακούγονταν οι δικές μου βρισιές προς τον ίδιο, την εταιρεία και τους οικείους τους, ενώ οι δικές του προσωπικές προσβολές ήταν στα όρια της νομιμότητας μιας εταιρείας που θέλει πίσω τα λεφτά της.
Εάν κατάφερνε κάθε φορά να μου σπάσει τα νεύρα, ενώ δεν χρωστούσα, καταλαβαίνετε γιατί αυτοί που οφείλουν, πέφτουν από τα μπαλκόνια. Εγώ που το πέρασα, απορώ πόσο δυνατοί είναι αυτοί που δεν πέφτουν.
Είμαι σίγουρη πως οι εισπρακτικές εκπαιδεύουν το προσωπικό τους να φέρνει τον άλλο σε πλήρη απόγνωση, άρα έχουν ευθύνη για τις αυτοκτονίες.
Αυτά που μου έλεγε και η μαεστρία που έφερνε τη συζήτηση όπου ήθελε, διδάσκονται και μάλιστα από άτομο που γνωρίζει το αντικείμενο.
Τέλος, το να μην σηκώνω το τηλέφωνο δεν ήταν επιλογή. Το δοκίμασα και έπαιρνε σε τέτοιες ώρες και με τέτοια συχνότητα κάθε φορά που επίσης με άγχωνε. Και αυτό ήταν υπολογισμένο, κατά τη γνώμη μου.
Και φανταστείτε τώρα, αυτός που έχασε τη μονοκατοικία στο Παγκράτι και μόλις με άφησαν ήσυχη του έσπασαν τα νεύρα, το μόνο σίγουρο, να είχε πάρει δάνειο για άρρωστο παιδί ή να μπήκε εγγυητής στο αδελφό του που χρεοκόπησε.
