https://www.facebook.com/kyriakos.berbe ... cale=el_GR
Με τη σημερινή απόφαση του Καραμανλή κλείνει ενα κεφάλαιο της νεότερης πολιτικής ιστορίας και ειναι ώρα να ειπωθούν κάποιες αλήθειες χωρίς φόβο αλλά και χωρίς πάθος.
Κατα τον ίδιο τρόπο που η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου δεν ήταν ανάμεσα στις δύο χειρότερες της Μεταπολίτευσης οπως ισως άστοχα ειπώθηκε πρόσφατα, έτσι και ο Κώστας Καραμανλής δεν ευθύνεται ο ίδιος, μόνο και αποκλειστικά, για την πτώχευση της χώρας και την υπαγωγή της στα μνημόνια.
Η αρχή ολων των δεινών μας ανάγεται στην περίοδο 1981-89 οταν το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε απο το 29% που το παρέδωσε ο Ράλλης το ‘81, στο 70% που το παρέδωσε ο Παπανδρέου το ‘89, με τους αθρόους διορισμούς, τις λεγόμενες κοινωνικοποιήσεις, την αποβιομηχάνιση, το πελατειακό κράτος και τη διαφθορά της περιόδου αυτής.
Η κριτική στον Κώστα Καραμανλή εστιάζεται σε άλλο κυρίως επίπεδο. Οτι παρα το βαρύ όνομα, παρα τις προσδοκίες για επανίδρυση του κράτους, παρα τη διακηρυγμένη θέση για πόλεμο με τους νταβατζήδες, παρα την ευρεία νικη του 2004 με το τεράστιο 45.3%, παρα την σιωπηρή αποδοχή του απο τμήμα της Αριστεράς, παρα τις ευνοικές συνθήκες του 2004 και το momentum με την επιτυχημένη διοργάνωση της Ολυμπιάδας, σπατάλησε γρήγορα το πολιτικό του κεφάλαιο κάνοντας ελάχιστες ή καθόλου μεταρρυθμίσεις, αποφασίζοντας μιά εντελώς αχρείαστη απογραφή στην οικονομία που μας έβαλε αργότερα σε επιτήρηση, προχωρώντας σε χιλιάδες διορισμούς δίχως αύριο και στελεχώνοντας την κυβέρνησή του με γραφικούς και μετριότητες.
Αντώναρος, Σπηλιωτόπουλος, Τσιτουρίδης, Πολύδωρας, Παυλόπουλος, Καμμένος, Πάνος Παναγιωτόπουλος, Γιακουμάτος, Λιάπης μερικά μόνο απο τα ονόματα που μου έρχονται στο μυαλό.
Για να μη μιλήσουμε φυσικά και για τον Παπαγγελόπουλο που τον διόρισε τότε διοικητή στην ΕΥΠ.
Στη διάρκεια της θητείας του, ο Καραμανλής έκανε επιπλέον δύο φορές πρόωρες εκλογές. Την πρώτη φορά το 2007 άνευ σοβαρού λόγου και αιτίας, τη δεύτερη το 2009, μάλλον αναγκαστικά όταν έβλεπε οτι η χώρα πάει στα βράχια.
Στα θετικά του Καραμανλή εκτός απο την προσωπική του εντιμότητα, η επένδυση της Cosco, η ιδιωτικοποίηση της Ολυμπιακής, η πώληση ενός μεριδίου του ΟΤΕ, η πρώτη ενοποίηση των Ταμείων, το βέτο στο Βουκουρέστι.
