Phorum.com.gr

Εγώ πάντως, αυτούς που μιλάνε για αδιαφορία σε απόλυτο επίπεδο, στο μεγαλύτερο ποσοστό, ποτέ δεν τους πίστεψα.
Γιατί, έχω διακρίνει τόσο εκδικητικές συμπεριφορές για το ΤΙΠΟΤΑ, σε άλλες φάσεις, που καταλαβαίνω πολύ καλά πόσο πολύ εννοούν την αδιαφορία που προσποιούνται.

Τέλος πάντων, βέβαια και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, πχ άλλο είναι να σε βρίσει κάποιος μέσα στα μούτρα άλλο πράγμα να έρθει και να σε βιάσει, θέλω να πω, υπάρχουν περιπτώσεις που οι περισσότεροι άνθρωποι θα έδειχναν κάποιον οίκτο λίγο πολύ και περιπτώσεις που πολύ λίγοι, από ελάχιστοι εως κανένας, θα το έκαναν.

SUV έγραψε: 14 Αύγ 2022, 14:07 Πόσο οίκτο νοιώθετε να έχετε μέσα σας σαν άνθρωποι?

0

Πόσο οίκτο θα μπορούσατε να δείξετε για ανθρώπους που σας έχουν έχουν κάνει κακό με διάφορους τρόπους? Σας έχουν πληγώσει, έχουν σταθεί εμπόδιο στην ζωή σας, σας έχουν συκοφαντήσει, σας έχουν φθονήσει, σας έχουν κυνηγήσει χωρίς να τους φταίτε, σας έχουν παραβιάσει κτλ κτλ κτλ, ο,τιδήποτε.

< 0

Άρα το θέμα πρέπει να πάρει ειδίκευση μιας και υπάρχουν πολλές καταστάσεις

Μετά από αυτά που πέρασα και μετά από αυτά που έμαθα, δεν έχω κανέναν οίκτο, ούτε οργή, ούτε συμπόνοια, έχω μείνει και εξακολουθώ να μένω στήλη άλατος, με το θράσος ορισμένων ανθρώπων.

Δεν ξερω για οικτο, ομως πιστευω στην συγχωρεση. Και θεωρω την εκδικηση αχρειαστη και εγωιστικη.

Οχι απο αγαπη στην θρησκεια βεβαια, απλα παρατηρησα οτι α) δεν νιωθω καλα αν κανω κακο και β)ολοι στο τελος παιρνουν αυτο που τους αξιζει, δεν χρειαζεται να κανω κατι.

Οποτε εχω αποφασισει να μην ασχολουμαι και να πηγαινω παρακατω σε νεες περιπετειες

Βεβαια ανθρωπος ειμαι, αν μαθω οτι καποιος που μου εκανε κακο βρισκεται σε ασχημη κατασταση, δεν μπορω να αντισταθω, σκεφτομαι "παρτα πουστη"

Υπάρχουν πράγματα που δεν συγχωρούνται. Ο φόνος για παράδειγμα, δεν παραγράφεται ποτέ, ούτε από την ανθρώπινη δικαιοσύνη.
Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρεί ζωές ανθρώπων, ούτε να τις βιάζει, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Αν γίνεται σε βρασμό ψυχής και για κάποιο λόγο (όπως το να έχει κάνει κακό, σε κοντινό πρόσωπο), υπάρχουν ελαφρυντικά και στην ανθρώπινη δικαιοσύνη.

Κάτι σαν αυτό που λέει η Antares, υπάρχουν καταστάσεις που θεωρώ οτι για να δείξει κάποιος οίκτο, θα πρέπει να είναι πολύ "φτασμένος πνευματικά" (γιατί υπάρχει και αυτό) και πάλι αυτό δεν σημαίνει οτι θα θελήσει να αφήσει τον άλλο ατιμώρητο, για πολλούς λόγους.

Βέβαια, εσείς δεν είπατε ποιές περιπτώσεις θεωρείται άξιες να επιδείξετε οίκτο και ποιές όχι.
Γενικεύσατε νομίζω, με ένα απόλυτο ναι ή ένα απόλυτο όχι.

Antares έγραψε: 17 Αύγ 2022, 12:18 Μετά από αυτά που πέρασα και μετά από αυτά που έμαθα, δεν έχω κανέναν οίκτο, ούτε οργή, ούτε συμπόνοια, έχω μείνει και εξακολουθώ να μένω στήλη άλατος, με το θράσος ορισμένων ανθρώπων.

Τα λες όλα με το μπολνταρισμένο!

Blackdog έγραψε: 17 Αύγ 2022, 12:22 Δεν ξερω για οικτο, ομως πιστευω στην συγχωρεση. Και θεωρω την εκδικηση αχρειαστη και εγωιστικη.

Οχι απο αγαπη στην θρησκεια βεβαια, απλα παρατηρησα οτι α) δεν νιωθω καλα αν κανω κακο και β)ολοι στο τελος παιρνουν αυτο που τους αξιζει, δεν χρειαζεται να κανω κατι.

Οποτε εχω αποφασισει να μην ασχολουμαι και να πηγαινω παρακατω σε νεες περιπετειες

Μου άρεσε η απάντησή σου, την βρίσκω κάπως πιο ολοκληρωμένη από τις υπόλοιπες

Όταν λέμε οίκτο εννοούμε να δούμε με συμπάθεια ή λύπηση κάποιον που βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Αν αυτό το πρόσωπο, όπως λες, μας έχει κάνει κακό τότε θα πρέπει να εξετάσουμε τη βαρύτητα του κακού που μας έκανε και να τη ζυγίσουμε σχετικά με τη δύσκολη θέση που βρίσκεται.
Αν πχ με πλήγωσε κάποια πρώην μου με το να με κερατώνει ενώ ξέρω εγώ μιλούσαμε για γάμο, δε θα χαρώ αν μάθω ότι έχει καρκίνο. Το αντίθετο μάλιστα.
Ενώ αν κάποιος βίασε το παιδί μου και μάθω ότι κάποιος του έριξε οξύ στη μούρη, τότε μέσα μου θα χαρώ και θα πω ότι καλά έπαθε...

Ναι, ο οίκτος μπορεί να εκτείνεται από κάποιου είδους λύπησης μέχρι και άρνηση ακόμη και αυτής της αυτοδικίας.
Τα ενδιάμεσα στάδια είναι πολλά.
Δεν ξέρω αν έχουν να κάνουν πάντα όμως με την βαρύτητα της κατάστασης και αν υπάρχει κάποιο σημείο στο οποίο όλοι οι άνθρωποι θα λέγαμε συμφωνούν

Ο οίκτος είναι ένα πολύ ωραίο συναίσθημα για όσους είναι αγιάτρευτα κόπανοι και τσόγλανοι.

Για ποιούς είναι ωραίο? Για αυτούς που τον δέχονται ή για εκείνους που τον νοιώθουν?

Εαν εννοείς για τους δεύτερους, μπορεί να είναι καλύτερος από το μίσος κτλ αλλά προσωπικά μιλώντας, δεν έχει τίποτα ωραίο, ίσα ίσα, σου αφήνει μια βαθειά λύπη και κάτι σαν μια μαύρη τρύπα μέσα σου για την ΥΠΑΡΞΗ γενικότερα, κάτι σαν μια εκκρεμότητα που αιωρείται πάνω από τον πάτο μιας αβύσσου. Καλύτερα θα ήταν να νοιώθεις το τίποτα, σαν να μην υπάρχει ο άνθρωπος.

SUV έγραψε: 17 Αύγ 2022, 13:41 Για ποιούς είναι ωραίο? Για αυτούς που τον δέχονται ή για εκείνους που τον νοιώθουν?

Εαν εννοείς για τους δεύτερους, μπορεί να είναι καλύτερος από το μίσος κτλ αλλά προσωπικά μιλώντας, δεν έχει τίποτα ωραίο, ίσα ίσα, σου αφήνει μια βαθειά λύπη και κάτι σαν μια μαύρη τρύπα μέσα σου για την ΥΠΑΡΞΗ γενικότερα, κάτι σαν μια εκκρεμότητα που αιωρείται πάνω από τον πάτο μιας αβύσσου. Καλύτερα θα ήταν να νοιώθεις το τίποτα, σαν να μην υπάρχει ο άνθρωπος.

Προσωπικά δεν με χαλάει να νιώθω οίκτο για όσους τον αξίζουν. Όσοι τον λαμβάνουν, γνωρίζουν πολύ καλά το λόγο. Δεν θα μπω στη διαδικασία να αναλύσω περαιτέρω το γιατί, ή τα αίτια. Όλοι έχουμε αρκετά από δαύτα στο σεντούκι της ζήσης μας.
Στην προκειμένη δεν με αφορά η οποια φιλοσοφία και η λύπηση. Ή ακόμη ακόμη και η άβυσσος της ψυχής.
Έχω να μαζέψω τα δικά μου κομμάτια, να μου λείπουν οι τοξικοί κωλάνθρωποι.