Είναι κανείς εδώ;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Έχω κορωνοϊό.

Περαστικά. Τον πέρασα κι εγώ.

Ευχαριστώ. Πότε ρε; δεν είπες τπτ.

Έχει καμια βδομάδα που μου πέρασε. Αλλά ας μην χαλάμε τούτο το νήμα με τα δικά μας.

[sys3x]

Επίσης έχω κόψει τα κ@λοδάκτυλα εδώ και καιρό, βασικά ποτέ δεν έκανα σε μπασιστές και τα τελευταία χρόνια παίζω (και) μπάσο, ergo...

Καλά έκανες. Αφού μετά βρωμάει το δάκτυλό σου.

Αυτό δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημά, υπάρχουν πολλές λύσεις άλλως τε διά την δυσοσμία, το θέμα είναι να υπάρχει πάντα ο πρέπον σεβασμός προς τους μπασιστές και γενικότερα σε όσους σκαρφίζονται - παραδίδονται ψυχοσωματικά στο θείο ως αγωγοί - εμπνευσμένες μπασογραμμές, ακόμη κι αν παίζουν τα ταπεινά άηβορις.

[sys3x]

Περαστικά. Τον πέρασα κι εγώ.

Ευχαριστώ. Πότε ρε; δεν είπες τπτ.

Έχει καμια βδομάδα που μου πέρασε. Αλλά ας μην χαλάμε τούτο το νήμα με τα δικά μας.

Έχεις δίκαιο.
Ας γράψομε μερικά ποιήματά, ας συνεχίσομε το ψάξιμο του πνευματικού μας ασύλου.

Όλα καλά δηλαδή, αβρόχοις ποσίν να υποθέσω ε.

[Beria]

Επίσης έχω κόψει τα κ@λοδάκτυλα εδώ και καιρό, βασικά ποτέ δεν έκανα σε μπασιστές και τα τελευταία χρόνια παίζω (και) μπάσο, ergo...

Καλά έκανες. Αφού μετά βρωμάει το δάκτυλό σου.

Αυτό δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημά, υπάρχουν πολλές λύσεις άλλως τε διά την δυσοσμία, το θέμα είναι να υπάρχει πάντα ο πρέπον σεβασμός προς τους μπασιστές και γενικότερα σε όσους σκαρφίζονται - παραδίδονται ψυχοσωματικά στο θείο ως αγωγοί - εμπνευσμένες μπασογραμμές, ακόμη κι αν παίζουν τα ταπεινά άηβορις.

Το ανέκδοτο με τους τζαζ μπασίστες και το αλαλο παιδί το ξέρεις φαντάζομαι

[sys3x]

Καλά έκανες. Αφού μετά βρωμάει το δάκτυλό σου.

Αυτό δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημά, υπάρχουν πολλές λύσεις άλλως τε διά την δυσοσμία, το θέμα είναι να υπάρχει πάντα ο πρέπον σεβασμός προς τους μπασιστές και γενικότερα σε όσους σκαρφίζονται - παραδίδονται ψυχοσωματικά στο θείο ως αγωγοί - εμπνευσμένες μπασογραμμές, ακόμη κι αν παίζουν τα ταπεινά άηβορις.

Το ανέκδοτο με τους τζαζ μπασίστες και το αλαλο παιδί το ξέρεις φαντάζομαι

Πίστεψέ με, δεν το γνωρίζω, αλλά έτσι όπως το έθεσες θα ήθελα πολύ να το μάθω.

[Beria]

Αυτό δεν αποτελούσε ποτέ πρόβλημά, υπάρχουν πολλές λύσεις άλλως τε διά την δυσοσμία, το θέμα είναι να υπάρχει πάντα ο πρέπον σεβασμός προς τους μπασιστές και γενικότερα σε όσους σκαρφίζονται - παραδίδονται ψυχοσωματικά στο θείο ως αγωγοί - εμπνευσμένες μπασογραμμές, ακόμη κι αν παίζουν τα ταπεινά άηβορις.

Το ανέκδοτο με τους τζαζ μπασίστες και το αλαλο παιδί το ξέρεις φαντάζομαι

Πίστεψέ με, δεν το γνωρίζω, αλλά έτσι όπως το έθεσες θα ήθελα πολύ να το μάθω.

Ήταν μια οικογένεια που είχε ένα παιδί που δεν μιλούσε.
Είχαν πάει σε γιατρούς, παθολόγους, ωριλα, λογοθεραπευτές. Τίποτα. Ούτε λέξη
Στην απελπισία τους άρχισαν να πηγαίνουν σε εναλλακτικούς. Τι βελονισμούς, τι Ρέικι, Αγιουρβέδες, ομοιοπαθητικούς. Τίποτε, το παιδί δεν έβγαζε μιλιά.
Εκεί που είχαν αρχίσει να χάνουν κάθε ελπίδα, μια μέρα ένας γνωστός τους λέει:
- Έχω ακούσει για έναν φοβερό γιατρό, τον απόλυτο ειδικό για το πρόβλημα σας, στη Νέα Υόρκη. Τον Μπασίστα-ΩΡΙΛΑ'
-Τον μπασίστα ωριλά; μα είναι δυνατόν;
Μη έχοντας να χάσουν τίποτα παίρνουν το αεροπλάνο και φτάνουν στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν το κτίριο και ανεβαίνουν στο ιατρείο. Χαμός, ουρά!
Φτάνει η σειρά τους, μπαίνουν στο γραφείο, λένε στο γιατρό το πρόβλημα 'γιατρέ το και το, δεν μιλάει το παιδί'
Τους κοιτά ο γιατρός λυπημένος, πάει πίσω από το γραφείο και βγαίνει με ένα κοντραμπάσο, στέκεται μπροστά στο παιδί και παίζει ένα σόλο
Δεν είχαν περάσει δυο λεπτά που σόλαρε και το παιδάκι γυρνάει στους δικούς του και λέει:
- Μαμά, μπαμπά μετά από εδώ να πάμε στη 5η Λεωφόρο που έχει ωραίο παγωτό. Και μετά να πάμε να περπατήσουμε στο Σέντραλ Παρκ

Οι γονείς μένουν συγκλονισμένοι, δάκρυα κυλάνε από τα μάτια τους για το θαύμα, αγκαλιάζουν μια το παιδί, μια τον γιατρό, που τους κοιτούσε απαθής. Και λίγο πριν φύγουν, του φιλούν το χέρι και τον ρωτάνε:
- Γιατρέ μας έσωσες, θαύμα έγινε. Αλήθεια πώς μπορείς και το κάνεις αυτό;
Και γυρνάει ξυνισμένος ο γιατρός και τους λέει:
-Οταν σολάρει το μπάσο ΟΛΟΙ ΜΙΛΑΝΕ

[sys3x]

Καλό.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Το ανέκδοτο με τους τζαζ μπασίστες και το αλαλο παιδί το ξέρεις φαντάζομαι

Πίστεψέ με, δεν το γνωρίζω, αλλά έτσι όπως το έθεσες θα ήθελα πολύ να το μάθω.

Ήταν μια οικογένεια που είχε ένα παιδί που δεν μιλούσε.
Είχαν πάει σε γιατρούς, παθολόγους, ωριλα, λογοθεραπευτές. Τίποτα. Ούτε λέξη
Στην απελπισία τους άρχισαν να πηγαίνουν σε εναλλακτικούς. Τι βελονισμούς, τι Ρέικι, Αγιουρβέδες, ομοιοπαθητικούς. Τίποτε, το παιδί δεν έβγαζε μιλιά.
Εκεί που είχαν αρχίσει να χάνουν κάθε ελπίδα, μια μέρα ένας γνωστός τους λέει:
- Έχω ακούσει για έναν φοβερό γιατρό, τον απόλυτο ειδικό για το πρόβλημα σας, στη Νέα Υόρκη. Τον Μπασίστα-ΩΡΙΛΑ'
-Τον μπασίστα ωριλά; μα είναι δυνατόν;
Μη έχοντας να χάσουν τίποτα παίρνουν το αεροπλάνο και φτάνουν στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν το κτίριο και ανεβαίνουν στο ιατρείο. Χαμός, ουρά!
Φτάνει η σειρά τους, μπαίνουν στο γραφείο, λένε στο γιατρό το πρόβλημα 'γιατρέ το και το, δεν μιλάει το παιδί'
Τους κοιτά ο γιατρός λυπημένος, πάει πίσω από το γραφείο και βγαίνει με ένα κοντραμπάσο, στέκεται μπροστά στο παιδί και παίζει ένα σόλο
Δεν είχαν περάσει δυο λεπτά που σόλαρε και το παιδάκι γυρνάει στους δικούς του και λέει:
- Μαμά, μπαμπά μετά από εδώ να πάμε στη 5η Λεωφόρο που έχει ωραίο παγωτό. Και μετά να πάμε να περπατήσουμε στο Σέντραλ Παρκ

Οι γονείς μένουν συγκλονισμένοι, δάκρυα κυλάνε από τα μάτια τους για το θαύμα, αγκαλιάζουν μια το παιδί, μια τον γιατρό, που τους κοιτούσε απαθής. Και λίγο πριν φύγουν, του φιλούν το χέρι και τον ρωτάνε:
- Γιατρέ μας έσωσες, θαύμα έγινε. Αλήθεια πώς μπορείς και το κάνεις αυτό;
Και γυρνάει ξυνισμένος ο γιατρός και τους λέει:
-Οταν σολάρει το μπάσο ΟΛΟΙ ΜΙΛΑΝΕ

μόνο που το κοντραμπάσο είν αυτό.

[Beria]

Πίστεψέ με, δεν το γνωρίζω, αλλά έτσι όπως το έθεσες θα ήθελα πολύ να το μάθω.

Ήταν μια οικογένεια που είχε ένα παιδί που δεν μιλούσε.
Είχαν πάει σε γιατρούς, παθολόγους, ωριλα, λογοθεραπευτές. Τίποτα. Ούτε λέξη
Στην απελπισία τους άρχισαν να πηγαίνουν σε εναλλακτικούς. Τι βελονισμούς, τι Ρέικι, Αγιουρβέδες, ομοιοπαθητικούς. Τίποτε, το παιδί δεν έβγαζε μιλιά.
Εκεί που είχαν αρχίσει να χάνουν κάθε ελπίδα, μια μέρα ένας γνωστός τους λέει:
- Έχω ακούσει για έναν φοβερό γιατρό, τον απόλυτο ειδικό για το πρόβλημα σας, στη Νέα Υόρκη. Τον Μπασίστα-ΩΡΙΛΑ'
-Τον μπασίστα ωριλά; μα είναι δυνατόν;
Μη έχοντας να χάσουν τίποτα παίρνουν το αεροπλάνο και φτάνουν στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν το κτίριο και ανεβαίνουν στο ιατρείο. Χαμός, ουρά!
Φτάνει η σειρά τους, μπαίνουν στο γραφείο, λένε στο γιατρό το πρόβλημα 'γιατρέ το και το, δεν μιλάει το παιδί'
Τους κοιτά ο γιατρός λυπημένος, πάει πίσω από το γραφείο και βγαίνει με ένα κοντραμπάσο, στέκεται μπροστά στο παιδί και παίζει ένα σόλο
Δεν είχαν περάσει δυο λεπτά που σόλαρε και το παιδάκι γυρνάει στους δικούς του και λέει:
- Μαμά, μπαμπά μετά από εδώ να πάμε στη 5η Λεωφόρο που έχει ωραίο παγωτό. Και μετά να πάμε να περπατήσουμε στο Σέντραλ Παρκ

Οι γονείς μένουν συγκλονισμένοι, δάκρυα κυλάνε από τα μάτια τους για το θαύμα, αγκαλιάζουν μια το παιδί, μια τον γιατρό, που τους κοιτούσε απαθής. Και λίγο πριν φύγουν, του φιλούν το χέρι και τον ρωτάνε:
- Γιατρέ μας έσωσες, θαύμα έγινε. Αλήθεια πώς μπορείς και το κάνεις αυτό;
Και γυρνάει ξυνισμένος ο γιατρός και τους λέει:
-Οταν σολάρει το μπάσο ΟΛΟΙ ΜΙΛΑΝΕ

μόνο που το κοντραμπάσο είν αυτό.



[img]https://i.postimg.cc/fyPfYtMb/F588 ... .jpg[/img]

Θενκ γιου Κάπτεν Ομπβιους

[BigChiefWahoo]

Έχω κορωνοϊό.

Σοβαρά το λες ; Περαστικά σου !

[BigChiefWahoo]

Ποιήτρια,γιατί φλασάρεις Eye of Horus στο αβατάρ σου ;
Πιόνι της Occult Elite κι εσύ ;

[Ποιήτρια]

Ποιήτρια,γιατί φλασάρεις Eye of Horus στο αβατάρ σου ;
Πιόνι της Occult Elite κι εσύ ;

Μπά καλέ... ποιά ἐλίτ...
Σέ χωματόδρομους περπατάω.

[sys3x]

Έχω κορωνοϊό.

Σοβαρά το λες ; Περαστικά σου !

Θενκς μέητ.
Χτε ήμανε ψιλό πε αλλά άρχισα ήδη να επανέρχομαι.

[sys3x]

[Ποιήτρια]

[img]https://i.postimg.cc/3NV9fGjk/IMG- ... .jpg[/img]

ΣΩΣΤΟΤΑΤΟ!!!