Ταξική Δικαιοσύνη: Οι σκοτωμένοι εργάτες είχαν …ευθύνη!
Αυτοί είναι οι νόμοι και οι δικαστές τους. Αυτό είναι το καπιταλιστικό κράτος τους. Κυνικά ταξικό κατά των εργατών. Ακόμα και όταν σκοτώνονται σε εργοδοτικά εγκλήματα. Ακόμα και τότε η αστική δικαιοσύνη αποφαίνεται ότι ο εργαζόμενος που έχασε τη ζωή του στη «μάχη» για το μεροκάματο έχει …ευθύνη. Ατομική ευθύνη. «Μαγική» λέξη στα χέρια των εξουσιαστών απέναντι στον εργαζόμενο λαό. Μια τέτοια …«ευθύνη» φόρτωσαν και σε εργαζόμενους του δήμου Θεσσαλονίκης που σκοτώθηκαν σε εργατικά δυστυχήματα.
Οι σημερινές αποκαλύψεις της «Εφημερίδας των Συντακτών» (σε άρθρο της Ντίνας Δασκαλοπούλου) για δύο δικαστικές αποφάσεις, οι οποίες έγιναν αποδεκτές από τον Δήμο Θεσσαλονίκης σε συνεδρίαση της Δημοτικής Επιτροπής στις 5 Ιουνίου 2024, έρχονται με τον πιο κυνικό τρόπο να θέσουν το ερώτημα: Πόσο κοστίζει η ζωή ενός εργάτη καθαριότητας;
Ο θανών …όφειλε να συμμορφώνεται
Οι αποφάσεις αφορούσαν δύο τραγικά εργατικά δυστυχήματα το 2014 και το 2017. Τα δικαστήρια διαπίστωσαν ότι οι οικογένειες δικαιούνται περίπου 120.000 ευρώ διότι… οι σκοτωμένοι εργάτες είχαν μερική ευθύνη! Συγκεκριμένα, ότι ο πρώτος δεν είχε προβάλει αντιρρήσεις (!!!) για ενέργειες από τις οποίες κινδύνευε και ότι ο δεύτερος ευθυνόταν κατά 60% για το δυστύχημα λόγω παραλείψεων…
την πρώτη περίπτωση -τελεσιδίκησε μετά από δέκα ολόκληρα χρόνια- η χήρα και τα δύο παιδιά του εργάτη Χ.Τ. προσέφυγαν με αγωγές κατά του δήμου επειδή ο σύζυγος και πατέρας σκοτώθηκε στις 29 Ιουλίου 2014, ενώ εργαζόταν ως τεχνίτης στο Τμήμα Επισκευών και Συντήρησης Οχημάτων του δήμου. Είχαν ζητήσει αποζημίωση με αγωγή (200.000 ευρώ η σύζυγος, 150.000 ευρώ το καθένα από τα δύο παιδιά) και με την απόφαση 9252/2020 του Διοικητικού Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης υποχρεώθηκε ο δήμος «να καταβάλει σε καθέναν από τους τρεις ενάγοντες το ποσό των σαράντα χιλιάδων (40.000) ευρώ, με τον νόμιμο τόκο από τις 24.8.2016 (ημερομηνία επίδοσης της αγωγής) έως την πλήρη εξόφληση».
Το Τριμελές Διοικητικό Εφετείο Θεσσαλονίκης (Τμήμα Α’, 259/2024) επικύρωσε την απόφαση, σημειώνοντας πως «από τις διαπιστώσεις της έκθεσης αυτοψίας και από όσα κατέθεσαν οι μάρτυρες κατά την ΕΔΕ και κατά την ποινική διαδικασία (στην προδικασία και στο ακροατήριο) συνάγεται ότι τα όργανα του εναγομένου δεν τήρησαν τις ανωτέρω υποχρεώσεις τους, που απορρέουν από τη νομοθεσία για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων, ή τις τήρησαν πλημμελώς…».
Βέβαια το δικαστήριο παράλληλα έφτανε και σε μια εξωφρενική διαπίστωση, αφού κατά την απόφαση
ο θανών «όφειλε να συμμορφώνεται, με περιορισμένη δυνατότητα αυτενέργειας και ανάληψης πρωτοβουλίας, λόγω της υπαλληλικής σχέσης» και ότι
αυτός «συνετέλεσε, σε έναν βαθμό, με τις ενέργειές του στην πρόκληση του ατυχήματος, ιδίως διότι δεν είχε προβάλει αντίρρηση, είτε τη συγκεκριμένη ημέρα του ατυχήματος είτε σε οποιονδήποτε προγενέστερο χρόνο (εφόσον δεν ήταν η πρώτη φορά που τούτο συνέβαινε) στη χρήση της αυτοσχέδιας προέκτασης, αν και γνώριζε πιθανότατα τους κινδύνους»!
Η δεύτερη απόφαση αφορούσε το φριχτό δυστύχημα που συνέβη στις 2 Ιουλίου 2017 στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης. Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συνέβη δεν έχουν αλλάξει μέχρι σήμερα αφού δεν γνωρίζουμε ακόμη ποιος έχει την ευθύνη για τον χώρο στον οποίο συνέβη το τραγικό περιστατικό. Ο θάνατος του οδηγού φορτηγών οχημάτων καθαριότητας Α.Π. οδήγησε τη χήρα του, τα παιδιά του και λοιπούς συγγενείς (μητέρα και δύο αδέλφια) σε αγωγή κατά του Δήμου Θεσσαλονίκης με την οποία ζητούσαν συνολικά το ποσό των 2.400.000 ευρώ.
Ευθύνη του οδηγού σκοτώθηκε…
Μετά από 7 χρόνια ο δήμος αποφάσισε στις 5 Ιουνίου 2024 να μην προβεί σε άλλα δικαστικά μέσα και να καταβάλει 120.000 ευρώ συνολικά στη χήρα και στα παιδιά του θανόντος, 10.000 ευρώ στη μητέρα του και από 5.000 ευρώ στα αδέλφια του.
Το Τριμελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης έφτασε σε αυτή την απόφαση
«αφού έγινε εν μέρει δεκτή η ένσταση συνυπαιτιότητας που πρόβαλε ο Δήμος Θεσσαλονίκης, […] και αφού αναγνωρίστηκε ότι η επέλευση του θανατηφόρου δυστυχήματος οφείλεται σε ποσοστό συνυπαιτιότητας 60% του θανόντος, λόγω παράλειψης που εντασσόταν στον κύκλο των δικών του ευθυνών και αρμοδιοτήτων ως οδηγού». Κατά το κοινώς λεγόμενο, ήταν κατά 60% ευθύνη του οδηγού ότι σκοτώθηκε.
https://www.imerodromos.gr/taxiki-dikai ... n-eythyni/