Ανδρόνικος Α' Κομνηνός

[Nostalgia]

Γαματο νημα, μας ειχες λειψει George_V

[George_V]

Eτσι λοιπον ο Ανδρόνικος βρέθηκε φυλακισμένος στα μπουντρουμια του Ιερου Παλατιου και αλλα σκεψη δεν ειχε από το πως να δραπετευσει.
Σκεφτηκε πολλά σχέδια αλλα η ασφάλεια ηταν στενη και κανενα δεν πετυχαινε. 3 χρόνια μετα τον εγκλεισμο του δλδ το 1158 μεχρι και οι δεσμοφυλακες τον ειχαν παρει στο ψιλο.

Τοτε όμως παρατηρησε κατι που δεν ειχε δει νωριτερα ή δεν του ειχε δώσει σημασια.
Μια από τις πλακες στο κελι του ηταν χαλαρη και κουνιονταν. Ετσι την εβγαλε και διαπιστωσε πως ηταν παλιος υπονομος σκαλισμένος σε φυσικο κοιλωμα. Κατεβηκε γρηγορα για να διαπιστωσει που οδηγει αλλα προς μεγάλη του απογοητευση τον ειχαν φράξει χρόνια πριν. Κατέληγε σε αδιέξοδο.

Δεν απογοητευτηκε όμως ξαναβγηκε στο κελι εσπρωξε ένα επιπλο για να κρυψει το ανοιγμα και κρυφτηκε στον υπονομο ξαναβαζοντας την πλακα .
Όταν ηρθε η ωρα του φαγητου οι φυλακες αιφνιδιαστηκαν. Ο κρατουμενος δεν ηταν εκει! Ειχε αποδράσει!
Χτυπησε συναγερμος σε ολο το δεσμωτηριο. Φυλακες ετρεχαν πανικοβλητοι, αξιωματικοι ετρωγαν τα νυχια τους γιατι την ειχαν ασχημα με την αποδραση κτλ.

Εψαξαν το κελι του και δεν βρηκαν τιποτα. Πορτες, οροφη, παραθυρα ηταν όλα αθιχτα. Πως εφυγε? Είναι αδυνατον! Αλλα ο Ανδρονικος δεν είναι εδώ.

Τελικα αποφάσισαν να ειδοποιησουν την Αυτοκράτειρα Ειρήνη για την αποδραση μιας και ο Μανουηλ απουσιαζε εκτος Κωνσταντινουπολης σε εκστρατεια στην Κιλικια.

Η Αυτοκράτειρα και η Αυλη ταράχτηκαν. Η Ειρήνη εδωσε διαταγη να σφραγιστουν αμέσως ολες οι πυλες της Κωνσταντινουπολης. Κανεις δεν θα βγει χωρις την αδεια της. Να γινει εξονυχιστικος ελεγχος σε όλα τα πλοια που βρισκονται στο λιμάνι και κανενα δεν θα σηκωσει άγκυρα χωρις εγγραφη αδεια. Να ελεγχθουν όλα τα μαγαζια και τα σπιτια σε ολη την Πόλη και εστάλησαν σε ολους τους αξιωματουχους εγγραφες διαταγές για τη συλληψη του Ανδρονικου οπου και αν βρεθει.

Τελος διέταξε να συλληφθει και η γυναικα του Ανδρόνικου με την κατηγορία της συνέργειας σε αποδραση και να την πετάξουν στο ιδιο κελι που ηταν και ο ανδρας της.

Ολο αυτό το διάστημα ο Ανδρονικος ηταν κουρνιασμένος στον υπονομο. Τη νυχτα βγηκε από την τρυπα του και βρέθηκε μπροστα στη γυναικα του η οποια νομισε ότι ειδε φάντασμα που βγηκε από τον Αδη και αρχισε να ουρλιαζει.

Γρηγορα ο Ανδρόνικος της βουλώνει το στόμα και της εξηγει ότι δεν είναι βρυκολακας αλλα ο αντρας της ο οποιος εχει σχέδιο να βγουν από δω μεσα.

Αλλα για αρχη αποφάσισαν να κανουν σεξ στα μουγγα για να μη τους ακουσουν και οι φυλακες μιας και ειχαν πανω από 3 χρονια να συναντηθουν.

Και ετσι περασε μια βδομάδα με τον Ανδρονικο τη μερα να κρυβεται και το βράδυ να βγαινει να ριχνει 4-5 κρυους στη γυναικα του και να ξανακατεβαινει στον υπονομο το χάραμα.

Σε καποια από αυτές τις συνευρέσεις τους εμεινε εγκυος η γυναικα του και τον Αυγουστο του 1159 γεννηθηκε ο δευτερος γιος του ο Ιωάννης.

Αφου λοιπον περασε μια βδομάδα παρατηρησε ότι η ασφαλεια ειχε χαλαρωσει και μονο ενας δεσμοφυλακας περνουσε καπου καπου.
Ετσι εβαλε τη γυναικα του να του κανει τα γλυκα ματια και αφου τσιμπησε ο φυλακας του πηρε τα κλειδια τα οποια χρησιμοποιησε για να ανοιξει
την πορτα και να φυγει το βράδυ όταν ολοι κοιμονταν (φυσικα αποχαιρέτησε και τη γυναικα του με τον τρόπο που μονο αυτος ηξερε με κανα δυο
κρυους πριν φυγει).

Μεταμφιεστηκε σε στρατιωτη, βγηκε ανενοχλητος από το παλατι (καθως ηξερε τα περάσματα για να βγει χωρις να πεσει πανω σε φρουρα η σε κλειδωμενες πορτες η σε σκοπους) και από εκει πηγε στο ποταμο Λυκο που κυλουσε μεσα στην πολη. Το ποτάμι αυτό ειχε μπαζωθει από ένα σημειο και μετα και κυλουσε υπογεια προς τη θάλασσα.

Ετσι ακολουθησε τον υπογειο ρου του Λυκου και εφτασε στη θαλασσα. Από κει βρηκε ένα καικι και τον πέρασε απέναντι στη Μ. Ασία. Ηταν Νοεμβριος του 1158 όταν απέδρασε.

Μεχρι τον Δεκεμβριο του 1158 ειχε φτάσει στον Σαγγάριο αλλα το κρυο και το χιονι ηταν σφοδρο εκεινη τη χρονια και αναγκάστηκε να ζητησει άσυλο σε ένα χωριατοσπιτο της περιοχής.

Ηταν όμως σουπερ γκαντέμης. Ο χωρικος που τον φιλοξένησε ετυχε να είναι παλιος στρατιωτης που ειχε υπηρετησει υπο τις διαταγές του στην καταστροφικη μάχη της Μοψουεστιας και τον αναγνώρισε. Τον ειχε αχτι από τοτε και με μια προφαση τον αφησε με την οικογένεια του και πηγε στο κοντινοτερο στρατόπεδο και τον κατέδωσε.

Αμεσως εφτασε αποσπασμα υπο τον αξιωματικο Νικία ο οποιος τον ρωτησε αν είναι ο Ανδρόνικος Κομνηνος.
Ο Ανδρονικος με κάθε φυσικοτητα ειπε ότι είναι καποιος άλλος και επαιζε το ρολο του πολύ καλα. Σε κάθε άλλη περιπτωση θα ειχε πεισει το αποσπασμα. Αλλα ο χωρικος τον αναγνωρισε επίσημα και τους εδειξε και χαρακτηριστικα σημάδια που ειχε ο Ανδρονικος καθως τον γνωριζε από παλια.

Ετσι συνεληφθη και τον ξαναστειλαν πισω στη φυλακη στην Κωνσταντινουπολη οπου τον πεταξαν στο ιδιο κελι αφου εβγαλαν την γυναικα του εξω πρωτα και για να είναι σιγουροι ότι δεν θα ξαναφυγει του εβαλαν διπλες αλυσιδες σε χέρια και ποδια.
Ετσι πέρασαν 6 χρόνια. Το 1164 όμως του κατέβηκε άλλο σχέδιο. Καθως ειχαν περάσει αρκετα χρόνια ειχε χαλαρώσει παλι η ασφαλεια στο κελι του και τον μετακινησαν σε άλλο κελι σε πυργο ψηλα.

Τοτε εθεσε το σχέδιο του σε εφαρμογη. Προφασιστηκε ότι ηταν άρρωστος και ζητησε να του φέρνουν κρασι από το σπιτι του για να δυναμώσει. Επίσης ζητησε και έναν υπηρέτη να τον βοηθα γιατι ηταν αδυναμος.
Του δοθηκε η άδεια και κάθε μερα ερχοταν ενας μικρος σκλαβος που δεν μιλουσε καλα ελληνικα και του εφερνε κρασι και εμενε για λιγο να τον βοηθα.

Οι δεσμοφυλακες συμπάθησαν τον πιτσιρικά που ηταν και λιγο αφελης και τον αφηναν να τριγυριζει στο δεσμωτηριο και να πηγαινει οπου θελει και μπαινοβγαίνει οποτε θελει.

Ετσι ο Ανδρονικος το εκμεταλλευτηκε αυτό και εβαλε το μικρο να κλεψει τα κλειδια της φυλακης. Και η κατάλληλη ωρα ηταν το μεσημέρι όταν οι δεσμοφυλακες θα ειχαν πεσει ξεροι από το πολύ πιωμα (το κρασι που του εφερνε ο μικρος δεν το πινε ο ιδιος. Το εδινε στους δεσμοφυλακες για να γινουν στουπι).

Ο μικρος εκλεψε τα κλειδια τα πηγε στον Ανδρονικο και αυτος που ειχε φροντισει να εχει δυο πλακες με κερι εβγαλε αποτυπωματα των κλειδιων.
Μετα ειπε στον μικρο να παει τα κλειδια εκει που τα βρηκε. Όταν γυρισε του εδωσε τις πλακες και του ειπε να της παει γρηγορα στη γυναικα του και τον μεγαλο γιο του Μανουηλ που ηταν τοτε 19 ετων.
Ο Μανουηλ πηρε τα αποτυπωματα και πηγε σε έναν κλειδαρα ο οποιος εβγαλε αντικλειδια.

Την επομενη μέρα ο πιτσιρικας παλι εφερε κρασι στον Ανδρονικο αλλα αυτή τη φορά μεσα στη στάμνα ειχε κρυψει σχοινια, υφασματα κ.α. .
Την νυχτα όταν οι φρουροι ειχαν γινει παλι στουπι από το ποτο ξαναμπηκε ο πιτσιρικας μεσα και ανοιξε με τα αντικλειδια το κελι του Ανδρονικου. Περασαν τη κοιμισμένη φρουρα και εφτασαν σε μια πορτα. Ο μικρος εφυγε για το σπιτι και ο Ανδρονικος ανοιξε την πορτα και βγηκε.

Η πορτα εβγαινε σε μια εσωτερικη αυλη που δεν χρησιμοποιουνταν πια και ειχε γεμισει ζιζάνια και χορτάρια. Στην άλλη ακρη υπηρχαν παλιοι εξώστες που εβλεπαν στην Προποντιδα αλλα ηταν αρκετα ψηλά. Εκει επρεπε να χρησιμοποιησει το σχοινι.
Θα περιμενε την κατάλληλη στιγμη αφου περάσει η περιπολος για να εχει χρόνο να δεσει το σκοινι και να κατέβει. Οποτε περιμενε κρυμμενος στα χορτα.

Μετα από λιγο όμως θυμηθηκε ότι δεν ειχε κλεισει την πορτα και σε λιγο θα περνουσε ο Κλάδων ο Αρχιδεσμοφυλακας. Μετα από 6 χρονια ειχε μαθει τη ρουτινα των δεσμοφυλακων καλα.

Ετρεξε στα γρηγορα και την εκλεισε και την κλειδωσε. Ευτυχως προλαβε καθως μετα από λιγο περασε ο Κλάδων ο οποιος τσεκαρε την πορτα αν είναι κλειστη και εφυγε για να βαλει τους νυχτερινους σκοπους.

Ο Ανδρόνικος περιμενε λιγο ακομα και όταν ειχε πεσει το μαυρο σκοτάδι για τα καλα εδεσε το σκοινι στον εξωστη και κατέβηκε στην ακροθαλασσια.
Εκει βρηκε την βαρκα που του ειχε στειλει ο γιος του και ένα φιλο του γιου του που λεγοταν Χρυσοχοοπουλος.

Πανω που ελεγε ότι ειχε γλιτώσει ξεχασε ένα πράγμα. Ότι εδώ και 2 αιώνες από τοτε που δολοφονηθηκε ο Νικηφόρος Φωκάς ειχαν φτιαχτει φυλακια στην ακροθαλασσια για να μην περνάνε πλεουμενα τη νυχτα κατω από το Παλατι και την πατησουν οι επομενοι Αυτοκράτορες σαν τον Νικηφόρο Φωκα.

Και εκει εγινε η στραβη. Ένα από τα περιπολα που πηγαινε από φυλακιο σε φυλακιο τον ειδε και του ζητησε στοιχεία.
Ο Ανδρόνικος χωρις να χασει την ψυχραιμια του του ειπε ότι είναι υπαλληλος του Παλατιου που εχει οικονομικες διαφορές με τον Παπία (τον αρχικλειδουχο του Παλατιου) και πως αφου δεν τον πληρώνει ηρθε να τα παρει μονος του.
Και στο τελος προσθεσε «Αν με αφησεις να φυγω, αυτό εδώ είναι δικο σου» και εβγαλε το χρυσο φυλαχτο του από το λαιμο.
Στη θεα του χρυσου ο στρατιωτης αλλαξε γνωμη και του ειπε να φυγει και πως δεν θα πει τιποτα σε κανεναν.

Εφυγε ο στρατιωτης και ξεκινησαν με τον Χρυσοχοοπουλο να σπρωχνουν τη βαρκα στο νερο.
Αλλα η γκαντεμια τους συνεχίστηκε γιατι σε λιγο πέρασε και δευτερος στρατιωτης που εκανε περιπολο.

Εκει ο Ανδρόνικος μηχανευτηκε άλλη ιστορια.
Του ειπε «Ειμαι σκλαβος αυτου του ανθρωπου (δειχνει τον Χρυσοχοοπουλο που στεκοταν πιο μακρια) ο οποιος με βασανιζει και μολις του ξεφυγα. Μην αφησεις να ξαναπεσω στα χέρια του. Θα με σκοτώσει»
Ο στρατιωτης βλεπει τις αλυσιδες, ακουει τον Ανδρονικο να μιλαει «μιξοβαρβαρα» (επιτηδες) ελληνικα και τον πιστεψε χωρις δευτερη κουβέντα.
Καπου εκει μπαινει και ο Χρυσοχοοπουλος στο κολπο και αρχισε να φωνάζει για τον δουλο του και πως αν ο στρατιωτης του τον δώσει αυτος θα τον ανταμειψει με χρυσα νομισματα.

Ο στρατιωτης σκεφτηκε λιγο και αποφάσισε να δωσει τον Ανδρονικο στον Χρυσοχοοπουλο (το σκλαβο στον αφεντη αντιστοιχα) με ανταλλαγμα ένα πουγγι χρυσα νομισματα.
Ο Χρυσοχοοπουλος συμφωνησε, ο στρατιωτης πηρε τα λεφτα του και εφυγε.

Μετα και οι δυο εβαλαν τη βαρκα γρηγορα στο νερο για να μην ερθει και τριτος στρατιωτης και την πατησουν.
Από εκει κωπηλάτησαν γρηγορα και εφτασαν στον Λιμένα του Ελευθεριου και κατευθυνθηκαν στην οικία του Βλάγγα οπου τον περιμεναν η γυναικα του, ο γιος του Μανουηλ και μικρος γιος του Ιωάννης τον οποιο εβλεπε για πρωτη φορα από τη γεννηση του.

Εκει του εκοψαν τις αλυσίδες και ξαναπαιρνοντας την βαρκα περασε συρριζα από τα Τειχη για να μη φαινεται από τους σκοπους περασε το Μελιβοτον και στην παραλία που ηταν εξω από τα Τειχη βρήκε τα αλογα που ειχε ετοιμάσει ο γιος του.

Από εκει εφτασε στην Αγχίαλο (σημερινη Βαρνα). Εκει ηταν κωλοφαρδος καθως συναντησε έναν παλιο του γνωριμο ηρωα του πολέμου εναντια στους Νορμανδους καθως ηταν ο πρωτος που πατησε τα τειχη της Κερκυρας όταν την ειχαν οι Νορμανδοι, τον Πουπακη.
Ο Ανδρονικος ειχε βοηθησει τον Πουπακη παλαιοτερα να ανελιχθει και αυτος δεν τον ξεχασε. Του εδωσε εφοδια και οδηγους και τον εστειλε στο βασιλειο του Ρώσου Πριγκιπα Γιαροσλάβου στη Νοτιοδυτικη Ρωσία.

Στα συνορα όμως η τυχη του τελειωσε. Καποιοι Βλαχοι βοσκοι τον αναγνωρισαν και τον επιασαν. Τον παρέδωσαν στο πλησιεστερο στρατόπεδο και από εκει διατάχθηκε η μεταγωγη του στην Κωνσταντινουπολη.
Αλλα ο Ανδρόνικος δεν απελπιστηκε. Σκεφτηκε άλλο σχέδιο αποδρασης.

Προσποιηθηκε ότι εχει στομαχικα προβληματα και ζητουσε από τους στρατιωτες κάθε 20 λεπτα να σταματάνε για χέσιμο.
Ετσι κατέβαινε από το αλογο πηγαινε λιγο πιο μακρια σε ένα θαμνο/δεντρο κτλ και εκανε το Νο 2. Η τουλαχιστον ετσι νομιζαν οι φρουροι.

Όταν νυχτωσε τους ειπε παλι για 100στη φορα ότι πρεπει να παει να χέσει και οι φρουροι σταμάτησαν παλι.
Πηγε πισω από ένα θαμνο αλλα αυτή τη φορά βρηκε ένα ξυλο, το εστησε ορθιο και εβαλε τον μανδυα του πανω και από πανω εβαλε το καπελο του.
Ετσι οποιος το βλεπε από μακρια νομιζε ότι εβλεπε έναν ανθρωπο να καθεται στις φτερνες του και να χέζει.
Αφου το εφτιαξε καλα και το στερεωσε, εγινε καπνος.
Σε καποια φαση οι φρουροι ανησυχησαν, τι κανει τοση ωρα εκει? Όταν ειδαν από μακρια το σκηνικο που ειχε φτιαξει νομιζαν ότι είναι ακομα εκει και ειπαν να του δωσουν λιγη ωρα ακομα.
Όταν όμως περασε και άλλη ωρα αποφάσισαν ότι το παράκανε και πηγαν να τον παρουν αλλα προς μεγάλη τους εκπληξη το μονο που βρηκαν ηταν
ενας μανδυας και ένα καπέλο.

Ο Ανδρονικος την ειχε κοπανησει και παλι. Και όταν το πηραν ειδηση ότι ειχε φυγει ο Ανδρονικος ηταν ηδη πολύ μακρια.
Τελικα κατάφερε να φτάσει στον Πριγκικπα Γιαροσλαβο που τον δεχτηκε με τιμές και του εδωσε αρκετες πολεις για να καλυπτει τα εξοδα του. Εμεινε καποιο διαστημα στο Παλατι του Γιαροσλαβου σαν συμβουλος του και περνουσε τον καιρο του με φαγητο, κυνηγι και γυναικες όπως παντα.

Το 1165 όμως ο Μανουηλ αποφάσισε να τον καλεσει πισω. Ηταν πολύ επικνδυνο να τον αφησει στη Ρωσία τη στιγμη που ερχοταν πολεμος με την Ουγγαρία. Ο Ανδρονικος διοικουσε το Ρωσικο Ιππικο και δεν θα τον αφηνε να το χρησιμοποιησει για να εισβάλλει στην Αυτοκρατορια οσο ο Μανουηλ θα πολεμουσε τους Ουγγρους.
Ουτως η αλλως η Ευδοξία ειχε παντρευτει χρονια πριν σε δευτερο γάμο τον Στρατηγο Μιχαήλ Γαβρά και ειχε ξεπεράσει τον Ανδρονικο πλεον. Όπως και ο Μανουηλ ειχε ξεπεράσει την Ευδοξια πια και δεν ειχαν να χωρισουν κατι σε αυτόν τον τομεα. Ετσι του προσφερε πληρη αμνηστια την οποια
δεχτηκε ο Ανδρονικος και γυρισε πισω.

Διοριστηκε Στρατηγος και ελαβε μερος στην πολιορκία του Ζευγμινου οπου διακριθηκε όχι μονο σαν στρατιωτικος αλλα και σαν μηχανικος σχεδιαζοντας και κατασκευαζοντας μια πετροβόλο πολιορκητικη μηχανη (σαν ένα πολύ πρωιμο κανονι χωρις μπαρουτι).

Στο μεταξυ ο Αυτοκράτορας Μανουηλ ειχε προβλημα. Ειχε 2 κορες και κανενα γιο, οποτε παρουσιαζόταν προβλημα διαδοχης.
Ετσι σκεφτηκε να αρραβωνιασει την κορη του Μαρία μα τον Ουγγρο Πριγκιπα Μπέλα τον οποιο τον βαφτισε Αλέξιο με σκοπο να τον ανακηρύξει διαδοχο του όπως και εγινε το 1165 μολις εληξε ο πολεμος. Και μαλιστα υποχρέωσε ολους τους ευγενεις της Αυτοκρατορίας να ορκιστουν πιστη στον Μπέλα-Αλεξιο και την Μαρια.

Ο Ανδρονικος όμως ως ελευθεροστομος που ηταν αρνηθηκε να ορκιστει παγωνοντας την αιθουσα. Ολοι γυρισαν και τον κοιταξαν. Και ο Ανδρονικος ειπε:
«Τι με κοιτάτε? Ο Αυτοκράτορας μας μολις ξαναπαντρευτηκε την Μαρία της Αντιοχειας ή όπως βαφτιστηκε Ξένη και πιθανον να αποκτησει αρσενικο απογονο στον οποιο θα ορκιστουμε πιστη όπως καναμε και με τους προηγουμενους Αυτοκράτορες. Αλλα κανοντας αυτό θα αναγκαστουμε να επιορκησουμε στην κορη του Μαρία. Και στο φινάλε πως θα κριθει η πραξη του Αυτοκράτορα ο οποιος θεώρησε ακατάλληλο κάθε πολιτη της Αυτοκρατορίας και δινει την κόρη του σε αυτόν εδώ τον αλλοεθνη για να εξευτελιστουν οι πολιτες που αυριο θα τον εχουν κυριο και βασιλεα τους»
Ο Μανουηλ τον κατηγόρησε ότι του κανει αντιπολιτευση και αγνοησε τα λογια του αλλα η ζημια ειχε γινει. Αρκετοι ηταν αυτοι που πειστηκαν ή συμφωνουσαν εξ αρχης με τα λογια του Ανδρονικου.

Συνεχίζεται….

[Καραμελίτσα]

Ωραίο νήμα, αλλά μη μείνουμε στους άντρες και μάλιστα σε τοξικούς όπως ο Άντι.

Ή την τρισμέγιστη την Ειρήνη την Αθηναία που την κράζουν όλα τα σεξιστικά κοράκια;

Κακώς, και μόνο που άθελά της οδήγησε στην ανακηρυξη του Μέγα Καρλομάγνου σαν Αυτοκράτορα των Ρωμαίων αρκεί για να τη βλέπουμε συμπαθητικά σαν Ευρωπαίοι. Ο ρόλος της στην ιστορία της μεγάλης μας Ηπείρου υπήρξε σημαντικός.

Βασικά, ο Καρλομάγνος δικαιώνει τη λαϊκή ρήση για τις Αγιές Σοφιές και τους Ούνους με τα βελανίδια. Ήθελε και αυτοκρατορία το βλαχαδερό.

[Awesomatic]

Ωραίο νήμα, αλλά μη μείνουμε στους άντρες και μάλιστα σε τοξικούς όπως ο Άντι.

Ή την τρισμέγιστη την Ειρήνη την Αθηναία που την κράζουν όλα τα σεξιστικά κοράκια;

Κακώς, και μόνο που άθελά της οδήγησε στην ανακηρυξη του Μέγα Καρλομάγνου σαν Αυτοκράτορα των Ρωμαίων αρκεί για να τη βλέπουμε συμπαθητικά σαν Ευρωπαίοι. Ο ρόλος της στην ιστορία της μεγάλης μας Ηπείρου υπήρξε σημαντικός.

Βασικά, ο Καρλομάγνος δικαιώνει τη λαϊκή ρήση για τις Αγιές Σοφιές και τους Ούνους με τα βελανίδια. Ήθελε και αυτοκρατορία το βλαχαδερό.

Πολύ πίκρα για τον πατέρα της μεγάλης Ηπείρου μας και την ένδοξη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δεν πειράζει, ξυδάκι.

[Καραμελίτσα]

Κακώς, και μόνο που άθελά της οδήγησε στην ανακηρυξη του Μέγα Καρλομάγνου σαν Αυτοκράτορα των Ρωμαίων αρκεί για να τη βλέπουμε συμπαθητικά σαν Ευρωπαίοι. Ο ρόλος της στην ιστορία της μεγάλης μας Ηπείρου υπήρξε σημαντικός.

Βασικά, ο Καρλομάγνος δικαιώνει τη λαϊκή ρήση για τις Αγιές Σοφιές και τους Ούνους με τα βελανίδια. Ήθελε και αυτοκρατορία το βλαχαδερό.

Πολύ πίκρα για τον πατέρα της μεγάλης Ηπείρου μας και την ένδοξη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δεν πειράζει, ξυδάκι.

[George_V]

Επειδη αρχισε να του γινεται στενος κορσες ετι μια φορά ακομα για να τον απομακρυνει από την Αυλή τον διόρισε το 1166 Δουκα της Κιλικίας ενώ για να καλυπτει τα εξοδα του του παραχώρησε τα εισοδήματα από το νησι της Κύπρου.

Η εντολη που ελαβε ηταν να περιορίσει την επιθετικότητα του Ηγεμονα Θόρου Β’ αλλα όπως και το 1152 κατάφερε να τα κανει ροιδο παλι.
Στην κρισιμη μάχη ενώ ο στρατός του Θόρου ηταν διαλυμένος και με τακτικες ανταρτοπολεμου και ο στρατος του Ανδρονικου ηταν πειθαρχημενος και τακτικα ανωτερος η εκβαση της μάχης εκλινε προς τους Αρμενιους.

Ετσι αποφάσισε να χτυπησει μονος του κατευθειαν στο κέντρο της παράταξης που βρισκόταν ο Θόρος. Κάλπασε με το άλογο του εναντιον του κραδαινοντας μια λογχη και χτυπησε τον Θόρο αιφνιδιαζοντας τον πανω από το στηθος και τον έριξε από το αλογο.
Αλλα εκανε μια τρυπα στο νερο καθως ο θώρακας του Αρμενιου Ηγεμονα απεκρουσε το χτυπημα και σηκώθηκε μετα από λιγο.
Ο Ανδρονικος από την άλλη την ειχε άσχημα γιατι ειχε περικυκλωθει από Αρμενιους και σωθηκε χαρης στην πολεμικη του πειρα ανοιγοντας δρομο αναμεσα τους με το σπαθι του.

H μάχη εληξε χωρις νικητη και οι δυο στρατοι αποσυρθηκαν. Ο Ανδρόνικος δεν ξανασχοληθηκε με τον Θορο καθως εκεινο τον καιρο ακουσε να μιλουν για την 18χρονη Πριγκιπισα Φιλίππα της Αντιοχειας η οποια ηταν ξακουστη καλλονη της εποχης.

Ηταν κορη του μακαρίτη Ραιμονδου ντε Πουατιε iure uxoris Πριγκιπα της Αντιοχειας και της Κονστάνς ντ’Αλταβιλλα Πριγκιπισσας της Αντιοχειας καθως και αδελφη του Βοημουνδου Γ’ Πριγκιπα της Αντιοχειας και της Αυτοκράτειρας Ξένης δευτερης γυναικας του Μανουηλ Α’. Και αυτό εξιταρε περισσότερο τον Ανδρονικο καθως μια σχέση του με την Φιλιππα θα εθιγε τον Μανουηλ και ιδαιτερα την Αυτοκράτειρα η οποια δεν τον χωνευε με την καμια.

Ετσι εγκατέλειψε το Δουκάτο της Κιλικίας και τον πολεμο με τους Αρμένιους και πηγε στην Αντιοχεια.
Εκει ντυμένος σαν νεαρός (ηταν ηδη 49 ετών) ιπποτης με πλουσιες φορεσιες και συνοδεια ξανθων παιδιων που κρατουσαν ασημενια τόξα αρχισε να περνάει καθημερινα κατω από το μπαλκόνι της 18χρονης Φιλίππας με σκοπο να τη σαγηνευσει με ποιηματα και καντάδες.
Ρωμαλεος και ομορφάντρας και εμπειρος καλλιντεχνης στο ντυσιμο παντα ευρισκε τροπο να αναδειξει τον εαυτό του σαν ψηλο ελατο. Ηταν τοσο ευχαριστημένος από τον εαυτο του και τοσο σιγουρος ότι θα εριχνε την Φιλιππα στο κρεβατι που λες και το προσωπο του αστραφτε και κάθε ρυτίδα
ειχε σβήσει.

Η 18χρονη Φιλίππα γοητευτηκε από αυτόν τον υπέροχο ιπποτη και υπέκυψε πεφτοντας στο κρεβατι μαζι του σαν κοινη γυναικα χωρις καν να σκεφτει την βασιλικη οικογένεια της και τον ακολουθησε πιστά.
Όταν εφτασαν τα νεα στην Κωνσταντινουπολη ο Μανουηλ επεσε ξερος. Οργίστηκε τοσο πολύ που στην αρχη ηθελε να εκτελέσει τον Ανδρόνικο για την αποπλάνηση της κουνιαδας του, αλλα και για την εγκατάλειψη της θεσης του στην Κιλικια που ειχε αποθρασυνει τους Αρμενιους που εκαναν παρτυ σε ολη την περιοχη.

Ετσι καθαίρεσε τον Ανδρόνικο από Δούκα της Κιλικίας και διόρισε στη θέση του τον Κωνσταντίνο Καλαμάνο-Δουκα-Βοτανειάτη-Βατατζη που ειχε υπηρετησει και παλαιοτερα ως Δουκας της Κιλικίας το 1163-1164.
Αλλα οι οδηγίες που του εδωσε ο Μανουηλ δεν ηταν να αντικαταστησει τον Ανδρονικο στη διοικηση της Κιλικιας μονο. Αλλα να τον αντικαταστησει και στην καρδια της Φιλίππας. Δλδ με λιγα λογια να του φάει τη γκόμενα. Ο Μανουηλ ηξερε πως ο Ανδρόνικος χέστηκε για το Δουκάτο. Αλλα αμα καταφερνε να του φαει τη γκομενα τοτε ηξερε ότι αυτό θα τον πειραζε.

Ο Καλαμανος εφυγε αμέσως για την Κιλικια αλλα δεν πηγε στην Ταρσο που ηταν η εδρα της διοικησεως του αλλα πηγε στην Αντιόχεια οπου
παρουσιαστηκε στην Φιλίππα την οποια και προσπάθησε να γοητευσει.

Η Φιλίππα όμως ουτε που γυρισε να τον κοιτάξει, ουτε να του μιλησει.
Όταν ο Καλαμανος επέμεινε να προσπαθει να τη σαγηνευσει αυτή τοτε τον χαρακτηρισε κοντό και συνεχισε λεγοντας:
«Πολύ αφελη με θεωρει ο Αυτοκράτορας-γαμπρος μου για να νομιζει πως θα εγκαταλειψω τον Ηρωα Ανδρόνικο με τη μεγάλη φημη και ξακουστη γενια και να ξεπέσω σε έναν κοντό που η γενια του εχει σβηστει και δεν εχει τιποτα να επιδειξει από το παρελθον του»

Τα λογια της Φιλίππας ραγισαν την καρδια του Καλαμάνου ο οποιος με βαρια καρδια εσυρε τα ποδια του και γυρισε στην Ταρσο για να συνεχισει τον πολεμο κατά των Αρμενιων. Τουλαχιστον εκει θα τα πηγαινε καλυτερα καθως με τη Φιλιππα εφαγε χυλοπιτα μες στη μαπα.

1 χρονο μετα ο Ανδρόνικος που συνεχιζε να εχει σχεση με τη Φιλίππα τη βαρέθηκε γιατι αναμεσα σε όλα τα αλλα του ζηταγε και γάμο οποτε την παράτησε στα κρυα του λουτρου ένα βράδυ πηρε τα λεφτά του και την κοπάνησε για το Βασίλειο της Ιερουσαλημ και μην τον ειδατε.

Η Φιλιππα επεσε σε μελαγχολια από τη φυγη του εραστη της και 10 χρόνια μετα παντρευτηκε τον Ονφρουα ντε Τορον τον Στρατάρχη του Βασιλειου της Ιερουσαλημ έναν αντρα πολύ μεγαλυτερο της σε ένα θλιμμενο γάμο στον οποιο εζησε μονο για 3 χρονια ως παντρεμενη. Πεθανε σε ηλικια 30 χρονων από μελαγχολια για την περιφρονηση που δεχτηκε και την εγκατάλειψη της από τον Ανδρόνικο Κομνηνο.

Στο μεταξυ ο Ανδρόνικος εγινε δεκτος με μεγάλες τιμές στο Βασίλειο της Ιερουσαλημ οπου κατέφθασε με συνοδεια ιπποτών και σκορπωντας αφειδώς τα χρηματα που ειχε αρπαξει από την Κυπρο και την Κιλικια. Ο Βασιλιας Αμαλάριχος ελειπε γιατι ηταν σε εκστρατεία στην Αιγυπτο αλλα όταν γυρισε τιμησε τον Ανδρόνικο ως πριγκιπα και του εδωσε την πολη της Βηρυττου ως φεουδο για τα εξοδα του.

Παρολες τις τιμές βεβαια ο Ανδρόνικος άλλο ειχε βαλει στο μάτι. Εκει ζουσε μια Βυζαντινη πριγκιπισσα η Θεοδώρα Κομνηνη, ανηψια του Μανουηλ Α’ κορη του αδελφου του Σεβαστοκράτορα Ισαακιου.

Την ειχαν παντρέψει 13 χρονων με τον Βασιλια Βαλδουινο Γ’ αλλα εμεινε γρηγορα χηρα και τωρα κατοικουσε στην πολη Ακρα που ηταν το προσωπικο της φεουδο. Όταν εφτασε ο Ανδρονικος η Θεοδώρα ηταν 22 ετών και μολις την ειδε ο Ανδρόνικος επεσε ξερός από ερωτα και αποφάσισε να την κατακτήσει.

Ο Ανδρόνικος επέστρεψε μαζι της στην Ακρα και εμεινε στο ανακτορο της οπου η Θεοδώρα ηταν πολύ περιποιητικη και υποχρεωτικη μαζι του.
Λιγο αργοτερα του ανταπέδωσε την επισκεψη η Θεοδώρα ερχομενη στη Βηρυττο και εκει ο Ανδρόνικος εβαλε τη γοητεια του σε πληρη δράση. Δε χρειαστηκε πανω από μερικες μερες για να υποκυψει και η Θεοδώρα στον Ανδρόνικο και να την κρεβατωσει και αυτην.

Τα νεα για τα νεα κατορθωματα του Ανδρονικου δεν αργησαν να φτάσουν στην Κωνσταντινουπολη οπου ο Μανουηλ ακουγοντας τα εμεινε για δευτερη φορά ξερός. Επρεπε να κανει κατι πιο δραστικο.

Ετσι έστειλε στο Βασιλειο της Ιερουσαλημ Χρυσοβουλο με την υπογραφη του σε μορφη διαταγης και με αυτό διέταζε τον Βασιλεα της Ιερουσαλημ να συλλάβει τον Ανδρόνικο και να τον τυφλώσει ως προδότη της Αυτοκρατορίας και της οικογενειας του.

Για καλη του τυχη όμως δουλεψε η γραφειοκρατια του Βασιλειου της Ιερουσαλημ. Η Θεοδώρα ως πρωην Βασίλισσα ειχε προσβαση στο Βασιλικο Ταχυδρομειο και όταν υπηρχε επισημο γράμμα από την Κωνσταντινουπολη ένα αντιγραφο παραδιδόταν και σε αυτην. Ετσι εμαθε πρωτη ότι ο Αυτοκράτορας ειχε διατάξει την τυφλωση του εραστη της.

Ετσι ειδοποιησε τον Ανδρόνικο για τον κινδυνο αλλα αντι να χωριστουν, εφυγαν μαζι και φαινοταν πλεον σαν να την εχει απαγάγει. Η τουλαχιστον αυτό πιστευαν στο Βασιλειο της Ιερουσαλημ.

Πριν φτάσει η επιστολη στον Βασιλέα της Ιερουσαλήμ ο Ανδρονικος προφασιστηκε πως πρεπει να επιστρέψει στην Κωνσταντινουπολη. Η Θεοδώρα προσποιηθηκε ότι θα παει μαζι του για να τον αποχαιρετησει μια που φεύγει και θα επιστρέψει στην Ακρα μετα.

Δεν επέστρεψε ποτε. Οι δυο εραστές εγκατελειψαν το Βασίλειο της Ιερουσαλημ και κατέφυγαν αρχικα στο Χαλέπι οπου με τη βοηθεια του Εμίρη Νουρεντιν εφτασαν στη Δαμασκό και από εκει φυγαδευτηκαν στη Βαγδάτη οπου εγιναν δεκτοι από τον Χαλιφη με ολη την ανατολιτικη μεγαλοπρέπεια.

Εδώ πρεπει να πουμε ότι παρόλο τον αστατο χαρακτηρα του Ανδρόνικου, παρόλο που όταν εβρισκε τα σκουρα εγκατελειπε τις ερωμένες του χωρις ενδοιασμο, την Θεοδώρα δεν την εγκατέλειψε. Αντιθετα την πηρε μαζι του. Αναμφιβολα ηταν το μεγάλο πάθος της ζωης του. Ισως και η μονη την οποια μπορει και να αγαπησε. Θα μπορουσε να παραλληλισει κανεις το δεσμο τους με το δεσμο που ειχαν ο Αντώνιος με την Κλεοπάτρα.

Στην Βαγδάτη εμειναν 1 χρόνο και μετα πηγαν σε διάφορες πολεις όπως Χαρράν (Καρραι), Μαρντιν (Μαρτυροπολις) και Ερζερουμ (Θεοδοσιοπολις). Εκει η Θεοδώρα γέννησε γιο στον Ανδρόνικο που ονομάστηκε Αλέξιος.

Το 1170 εφτασαν στην Ιβηρία (Γεωργια) οπου εγιναν δεκτοι με τιμές από τον Βασιλέα Γεώργιο Γ’ (που ηταν ο αδελφος πιθανοτατα της πρωτης γυναικας του Ανδρονικου).

Εκει εγινε συμβουλος και Στρατηγος του Βασιλεα της Ιβηρίας και πιθανότατα ζητησε και το χέρι της Ρουσουνταν κορης του Γεωργιου για λογαριασμο του γιου του Μανουηλ που βρισκόταν στην Κωνσταντινουπολη. Ισως και να διαπραγματευτηκε το γάμο του γιου του Αλεξιου με την άλλη κορη του Γεωργιου την Θάμαρ η οποια αργοτερα εγινε Βασιλισσα της Ιβηρίας αλλα αυτος ο γάμος δεν πραγματοποιηθηκε καθως ο Αλέξιος παντρευτηκε αργοτερα ένα άλλο μελος της βασιλικης οικογένειας της Ιβηριας την Μαρια και εγινε ο γεναρχης της Γεωργιανης οικογένειας των Ανδρονικασβίλι.
Το 1171 η Θεοδώρα γεννησε κόρη στον Ανδρόνικο που ονομάστηκε Ειρήνη.

Αργοτερα από το 1173 μεχρι το 1176 ο Ανδρονικος μαζι με τη Θεοδώρα και τα παιδια τους μετακόμισαν στο Καρίν της Αρμενιας και από εκει ζητησαν στεγη στον Μεχμετ ιμπν Σαλτουκ τον Εμιρη του Ερζερουμ.
Ο Εμιρης τους δεχτηκε και παραχώρησε στον Ανδρόνικο τις παλαιες βυζαντινες επαρχίες της Κολωνειας και της Χαλδίας καθως και ένα φρουριο στα Βυζαντινα συνορα.

Εκει ο Ανδρονικος ζουσε σαν ληστης κανοντας επιδρομές σε Βυζαντινο εδαφος και πουλωντας τους Ελληνες σκλαβους σε Τουρκους τσιφλικάδες. Η Εκκλησια τον αφόρισε για αυτό αλλα και για τις αθεμιτες σχεσεις του με την Θεοδώρα αλλα πολύ που τον ενοιαξε κιολας.
Στο μεταξυ στην Κωνσταντινουπολη ο Μανουηλ ηταν εξαλλος για όλα αυτά αλλα κυριως γιατι δεν μπορουσε να τον πιάσει οσες παγιδες και αν του εστηνε.

Τη λυση όμως την εδωσε ο Δουκας της Τραπεζουντας Νικηφόρος Παλαιολόγος με σχεδιο που κατέστρωσε. Αφου ηταν αδυνατον να πιάσουν τον Ανδρόνικο τοτε θα πιάσουν την οικογένεια του. Και ετσι και εγινε. Ο Παλαιολογος αιχμαλωτισε την οικογένεια του Ανδρόνικου και αυτό τον τσάκισε.
Υπεραγαπουσε τη Θεοδώρα και τα παιδια του. Δεν μπορουσε να ζησει χωρις αυτους. Ετσι εστειλε πρέσβεις στον Μανουηλ και του ειπε ότι παραδίδεται αλλα με τον ορο να του δοθει αμνηστία και να αφεθει ελευθερη η οικογένεια του.

Ο Μανουηλ χαρηκε που επιτέλους θα εχει υπο την επιτηρηση του έναν επικινδυνο αντιπαλο αλλα και γιατι κατά βαθος τον εκτιμουσε του υποσχέθηκε την αμνηστια και αφησε την οικογένεια του ελευθερη.
Ετσι μετα από απουσια 10+ χρονων ο Ανδρονικος επέστρεψε στην Κωνσταντινουπολη αλλα το εκανε με το δικο του θεατρικο τρόπο.
Εκρυψε μια αλυσιδα κατω από τα ρουχα του και όταν εφτασε στο Παλάτι των Βλαχερνων επεσε κατά προσωπο στη γη κλαιγοντας και ζητωντας να του δοθει χαρη για οσα κακα διεπραξε.

Παλι υπερισχυσε η καλη πλευρα του Μανουηλ και συγκινηθκε από την στάση του Ανδρονικου και κλαιγοντας τον παρακαλουσε να σηκωθει.
Ο Ανδρονικος όμως επεμενε να είναι πεσμενος κατω και τραβώντας την αλυσιδα που ειχε κρυψει τους ειπε να τον συρουν με αυτή σαν αιχμαλωτο όπως του αξιζει μεχρι τον θρόνο.
Τελικα ο Μανουηλ δεχτηκε να του κανει τη χαρη αυτή και διέταξε τον Ισαακιο Αγγελο (αυτόν που τον διαδέχτηκε στον θρόνο μετα που ο Ανδρονικος λυντσαριστηκε) να τον συρει από την αλυσιδα.

Ο Ανδρόνικος πηρε αμνηστία αλλα ο Μανουηλ δεν τον κράτησε στην Κωνσταντινουπολη καθως ηταν σιγουρο ότι παλι θα ειχαν τριβές όπως παλια. Ετσι τον διόρισε κυβερνητη του Ποντου με εδρα το Οιναίον.
Εκει στον μακρινο Ποντο ο Ανδρονικος εδειξε να εχει ηρεμησει από τις παλιες αμαρτιες του και οι φιλοδοξίες του να εχουν καταλαγιάσει. Δηλωνε πως ηθελε την ηρεμια του και να αναπαυθει πλεον μετα τις τοσες περιπετειες του και να απολαυσει τα χρηματα και τις δωρεες που του ειχε δωσει ο Αυτοκράτωρ-εξαδελφος του.

Συνεχίζεται…


Υ.Γ. Καραμελίτσα οταν τελειωσω τουτον εδω θα σου κανω και τη Ζωη για να μην εχεις παραπονο...

[Καραμελίτσα]

Όχι τη Ζωή, όχι τη Ζωή. Αυτή είναι χειρότερη κι από τη Τζένη του Σενέκα. Απαπαπαπα.

[George_V]

Όχι τη Ζωή, όχι τη Ζωή. Αυτή είναι χειρότερη κι από τη Τζένη του Σενέκα. Απαπαπαπα.

E ποια θες?

[George_V]

Μετα το διορισμο του ως κυβερνητη του Ποντου ο Ανδρόνικος ορκιστηκε και επισημα πιστη στον Μανουηλ και τον διάδοχο Αλέξιο και όπως ειπαμε πιο πανω φαινότανε να εχει ξεχάσει την παλια του ζωη. Ηταν αλλωστε και 60 χρονων πλεον.

Στο Οιναιο συνομιλουσε με δασκάλους και φιλοσόφους και ελεγε τις περιπετειες του σε οποιον τον ρωτουσε.
Συνέκρινε μαλιστα και τον εαυτό του με τον Δαβίδ της παλαιας διαθήκης οπου και αυτος ειχε τυραννηθει από φθόνο και ειχε εξαναγκαστει να γινει φυγάς και κυνηγημένος από τους εχθρους του. Βεβαια δεν ξεχναγε να προσθέσει πως ο Δαβιδ δεν βγηκε ποτε από τα ορια του Ισραηλ ενώ αυτός γυρισε όλα τα εθνη της Ανατολης και όχι μονο παρέμεινε χριστιανός αλλα σαν άλλος Απόστολος του Χριστου κηρυττε το ονομα του Χριστου και τυγχανε τιμων από οπου περνουσε.

Αλλα αυτό ηταν μονο το φαινεσαθι. Κατω από το ασπρισμένο του κεφάλι υπηρχε ακομα ένα ευστροφο μυαλο και ένα δυνατό σωμα. Και φυσικα δεν ειχε ξεχάσει τις παλιες του φιλοδοξίες. Απλα τις ειχε βαλει λιγο στην ακρη. Αρκουσε μια ευκαιρία μονο για να ξυπνησει παλι το θηρίο μεσα του.
Και την ειχε την ευκαιρια του.

Στις 24 Σεπτεμβρίου 1180 ο Αυτοκράτορας Μανουηλ Α’ απέθανε σε ηλικία 62 ετών. Νεος Αυτοκράτορας ανακηρύχτηκε ο γιος του Αλέξιος Β’ αλλα επειδη ηταν ηλικιας 11 ετών τοτε ορίστηκε η Αυτοκράτειρα Ξένη η μητέρα του ως Αντιβασίλισσα.

Η Αυτοκρατορία βρισκοταν σε ένα κρισιμο σημειο. Ειχε προηγηθει η τραγωδία του Μυριοκέφαλου 4 χρόνια πριν η οποια μονιμοποιησε την Τουρκικη παρουσια στην Μ. Ασία και το κράτος βρισκοταν σε αστάθεια. Η οποια αστάθεια επετεινόταν από την παρουσια στην ηγεσία ενός παιδιου που περνουσε τον καιρό του παιζοντας και κυνηγώντας και μιας γυναικας η οποια δεν ειχε ιδέα από από κρατικες υποθέσεις. Χωρια που η ομορφιά της εδινε λαβες για σχολια και συκοφαντικες διαδόσεις στην Αυλη και χωριζαν σε φατριες την κυβερνηση.

Από τη μερα που βρεθηκε ξαφνικα Αντιβασίλισσα του γιου της βρεθηκε μπλεγμενη σε εάν ανδρικο «Παιχνίδι Θρόνων» οι οποιοι συναγωνιζονταν για να κερδισουν την ευνοια της η για να φανου ευχαριστοι και να προτιμηθουν στα αξιωματα και την διακυβέρνηση της Αυτοκρατορίας και γιατι όχι και για τον θρόνο ακομα. Και συνάμα επικινδυνο παιχνιδι γιατι όταν παιζει κανεις το παιχνίδι των θρόνων ή κερδίζει ή πεθαίνει….
Η Αντιβασίλισσα μεσα στην απειρία της εκανε το λαθος να διαλέξει ένα ατομο για συμβουλο της (ουσιαστικα για Πρωθυπουργο) το οποιο δεν θα επρεπε.

Η επιλογη της ηταν ο Πρωτοσέβαστος και Πρωτοβεστιάριος Αλέξιος Κομνηνος ανηψιός του μακαρίτη Μανουηλ Α’ και γιος του μακαρίτη Σεβαστοκράτορα Ανδρονικου Κομνηνου.
Επροκειτο για ωραιο ανδρα αλλα ολιγον θηλυπρεπη ο οποιος περνουσε τη μέρα του ειτε κοιμώμενος ειτε διασκεδάζοντας με αλλους ανδρες (φυσικα). Και προφανώς δεν ηταν κατάλληλος ουτε για κυβερνήτης της Αυτοκρατορίας αλλα ουτε και για προτυπο στο γιο της.
Το αποτέλεσμα ηταν να δυσαρεστηθουν πολλα μελη της οικογένειας αλλα και ευγενεις που προφανεις ειχαν πολύ καλυτερα προσοντα από τον συγκεκριμένο ανθρωπο.

Ετσι αρχισαν να κυκλοφορουν κάθε λογης φημες στην Αυλη. Πως ειχε προθεση να σφετεριστει το θρόνο η να παντρευτει κρυφα την Αντιβασίλισσα (αν και προσθεταν αυτό θα ηταν παράδοξο λογω της θηλυπρέπειας του) η ακομα ενεπλεκαν και την ιδια την Ξένη ως συνωμοτισα κατά του ιδιου της του γιου.

Το άλλο ζητημα είναι πως η Αντιβασίλισσα θέλησε να συνεχίσει την φιλοδυτικη πολιτικη του μακαριτη του Μανουηλ αν και γνωριζε πως αυτό την εκανε αντιδημοφιλη. Και η αντιδημοφιλια την οδηγουσε στην ανασφάλεια.

Και αυτή ακριβως η ανασφάλεια την εσπρωξε να ορισει συμβουλο τον Αλέξιο Κομνηνο που ηταν από τους σκληροπυρηνικους υποστηρικτές της φιλοδυτικης πολιτικης του Μανουηλ.

Ωστόσο ακομα και ο Αλέξιος αντιμετωπισε το ιδιο προβλημα αντιδημοφιλιας και αναγκάστηκε να ζητησει στηριγμα στους μισθοφόρους δυτικους στρατιωτες που υπηρετουσαν στην Κωνσταντινουπολη καθως και τους δυτικους κατοικους της πολης.

Η νεα κυβέρνηση κατακλυστηκε από λατινικα, δυτικα και φιλοδυτικα στοιχεια ενώ αποκλειστηκαν από αυτην οι ευνοουμενοι του Μανουηλ και οσοι ειχαν ωφεληθει από αυτόν με συνεπεια να γινουν εχθροι του νεου συμβουλου Αλεξιου. Ολοι αυτοι ενωθηκαν με τους αντιδυτικους ευγενεις και αποτέλεσαν ένα ενιαιο αντιπολιτευτικο μετωπο στον Αλέξιο και την Αντιβασιλισσα.

Και τα πραγματα εγιναν χειρότερα όταν αρχισαν να κυκλοφορουν φημες στην Κωνσταντινουπολη πως οι Δυτικοι ετοιμαζουν πραξικοπημα για να υποτάξουν τους Ελληνες. Και αυτό προκαλεσε πανικο στα κατωτερα στρωματα της κοινωνιας.

Ετσι λοιπον η Αυτοκρατορια βρισκοταν σε αναβρασμο με τα ανωτερα στρωματα να είναι διαιρεμενα και φατριασμενα με το ένα να μαχαιρωνει το άλλο για την εξουσια και τα κατωτερα να είναι πανικοβλημένα λογω της επικειμενης υποταγης των Ελλήνων στην Δυση.

Ο Αλέξιος ΚΟμνηνος κυβερνουσε αυθαιρετα και τυραννικα ενώ υπηρξε σπάταλος με το δημοσιο χρημα το οποιο ξοδευε αφειδως για δικα του εξοδα.
To 1181 η Μαρια Κομνηνη κορη του Μανουηλ που αντιπαθουσε τη μητρια της μαζι με τον αντρα της Ιωάννη ντε Μονφερά διοργάνωσαν συνομωσία κατά του συμβουλου Αλεξιου Κομνηνου.

Στη συνομωσία συμμετειχαν, ο Αλέξιος Κομνηνος νοθος γιος του Μανουηλ Α’, ο Πρωτοστράτορας Αλέξιος Βατάτζης, ο Ανδρονικος Λαπαρδας συζυγος της Θεοδώρας Κομνηνης, οι δυο γιοι του Ανδρονικου Κομνηνου Μανουηλ και Ιωάννης, ο Επαρχος της Πολης Ιωάννης Καματηρός-Δουκας και αλλοι.

Η συνομωσία όμως προδόθηκε στον Αλέξιο Κομνηνο από έναν στρατιωτη και ξεκινησαν οι διώξεις. Οι δυο γιοι του Ανδρονικου συνεληφθησαν και φυλακιστηκαν. Ο Ιωάννης Δουκας-Καματηρος καθαιρέθηκε και φυλακιστηκε ενώ τη θέση του ως Επαρχου την πηρε ο Δικαιοδότης Θεόδωρος Παντέχνης. Ο Στρατηγός Λαπάρδας κατάφερε να διαφυγει.

Η Μαρια Κομνηνη τοτε διέταξε τα πιστα σε αυτή στρατευματα να καταλαβουν το Παλατι αλλα ο Αλέξιος Κομνηνος εστειλε τους Δυτικους μισθοφορους να τους αντιμετωπισουν. Θα γινοταν σφαγη αλλα τελικα αποσοβηθηκε μετα από παρέμβαση του Μεγαλου Δουκα (Αρχιναυαρχος) Ανδρονικου Κοντοστεφανου και του Μεγάλου Εταιριαρχη Ιωάννη Δουκα.

Η Μαρια βλεποντας ότι η επανασταση της αποτυγχανει κατεφυγε στην Αγια Σοφία και ζητησε ασυλο.
Μεσα σε ολο αυτό το χαος ο Αλέξιος Κομνηνος εκανε ένα σοβαρο λάθος. Τα εβαλε με τον Πατριαρχη Θεοδόσιο Βορραδιωτη ο οποιος ειχε δώσει ασυλο στη Μαρια Κομνηνη και αργότερα κατεθεσε ως μαρτυρας υπεράσπισης στη δικη των συνομωτων ενωπιον του Επάρχου Θεοδώρου Παντέχνη.

Ο Αλέξιος τον συνέλαβε τον εξόρισε στη Μονη Παντεποπτου και ζητησε από την Ενδημουσα Συνοδο να τον καθαιρέσει. Η Αντιβασίλισσα Ξένη τον απειλησε με βέτο αν προχωρήσει στην καθαιρεση του Πατριαρχη, η Συνοδος αρνηθηκε να προχωρησει στην καθαιρεση και ο Αλέξιος απειληθηκε ακομα και με δολοφονια αν πειράξει τον Πατριάρχη.

Ετσι ηττημένος ανακαλεσε την εξορία του και ο Πατριάρχης Θεοδοσιος επανηλθε μετα βαιων και κλαδων στο θρόνο του ενώ η κυβερνηση εξήλθε πιο αποδυναμωμενη από ποτε.

Τελικα ξεσπασε εξέγερση στην Πολη το 1182 από τους εμπορους και τους χειροτέχνες που στραφηκαν κατά πρωτον εναντιον των Βενετών και Ιταλων εμπόρων που ειχαν τα περισσότερα προνομια εμπορικα και μη και φέρονταν στον ελληνικο πληθυσμο σαν σκλαβους και κατά δευτερον εναντιον της φιλοδυτικης κυβέρνησης του Αλέξιου Κομνηνου. Οι εξεγερμένοι ζητόυσαν αλλαγη πολιτικης και πιο μεγάλη προσοχη στα συμφεροντα τους

Το ολο κλιμα εξυπηρετουσε θαυμάσια τα σχέδια και τις φιλοδοξίες του Ανδρόνικου Κομνηνου. Ολοι ζητουσαν έναν σωτηρα να τους σωσει από την διεφθαρμενη και λαομισητη κυβερνηση του Αλεξιου και της Ξένης και ολοι κοιτουσαν προς τον ενδοξο θειο του μικρου Αυτοκράτορα. Ακομα και η ιδια η Μαρια Κομνηνη του ειχε στειλει επιστολες κατά τη διαρκεια της επαναστασης για βοηθεια αλλα και αλλοι τον παρακινουσαν να βαδισει κατά της Κωνσταντινουπολης και πως οι πυλες θα ηταν ανοιχτες για αυτόν.

Ο Ανδρονικος για να προετοιμασει το δρομο του προς τον θρόνο απέστειλε επιστολες στον μικρο Αυτοκρατορα Αλέξιο Β’, τον Πατριαρχη Θεοδόσιο αλλα και σε παλαιους υποστηρικτες του Μανουηλ Α’ στις οποιες εγραφε πως ανησυχουσε για την τυχη του νεαρου ανηψιου του και πως δεν εβλεπε με καλο ματι τις βλεψεις του Συμβουλου Αλεξιου Κομνηνου ενώ σχολιαζε και αρνητικα τις φημες που ηθελαν την Αντιβασιλισσα να είναι ερωμένη του Αλεξιου και να συνωμοτει κατά του γιου της.

Λιγο καιρο μετά εφυγε από το Οιναιο με στρατιωτες και φτάνοντας στην Σινώπη συναντηθηκε με την ανηψια του Μαρια Κομνηνη η οποια ειχε αποδράσει από την Κωνσταντινουπολη και τον ενημέρωσε για το τι γινεται στην Πολη και την Αυλη. Μαλιστα του ειπε πως οι πολιτες τον βλεπουν ως επιγειο θεο και σωτηρα τους.

Ενισχυμενος με αυτές τις πληροφορίες συνεχισε να βαδιζει κατά της Κωνσταντινουπολης στρατολογοντας στο δρομο νεους στρατιωτες που αντιτιθεταν στην κυβερνηση της Αντιβασιλισσας.
Από τη Σινωπη περασε στην Παφλαγονια οπου ενωθηκε μαζι του σχεδον το συνολο των στρατιωτων της περιοχης.
Αντιθετα η Νικαια υπο τον Στρατηγο Ιωαννη Δουκα αρνηθηκε να υποταχθει στον Ανδρόνικο όπως και ο Μεγας Δομέστικος Ιωαννης Βατάτζης Στρατηγος των Θρακησιων.

Η Αντιβασίλισσα εστειλε στρατο υπο τον Ανδρονικο Αγγελο-Δουκα να αντιμετωπίσει τον Ανδρονικο Κομνηνο αλλα ηττηθηκε κατά κρατος και ο Ανδρονικος Αγγελος-Δουκας μαζι με τους 6 γιους του αυτομολησαν στον Ανδρονικο Κομνηνο, μαζι με τα χρηματα από το Αυτοκρατορικο Θησαυροφυλακιο που ειχαν μαζι τους.

Όταν ηρθε στο στρατοπεδο να παραδοθει ο Ανδρονικος του ειπε αστειζομενος και παραφράζοντας το Ευαγγελιο «Ιδου αποστέλλω τον Αγγελο μου προ του προσωπου σου»

Συνεχιζεται….

Gherschaagk Τωρα που πλησιαζουμε στο τέλος τι λες?

[Gherschaagk]

Δεν θέλω να τελειώσει με τίποτα. Ένα πραγματικό game of thrones.

[George_V]

Δεν θέλω να τελειώσει με τίποτα. Ένα πραγματικό game of thrones.

Εννοω οσον αφορά τον Ανδρονικο.

Ειχε ολα τα προσοντα να γινει ενας νεος Νικηφορος Φωκας αλλα στο τέλος το μονο που καταφέρε ηταν να του μοιασει στον τροπο που πεθανε. Αλλα ακομα και εκει εγινε πιο overkill απο τον Φωκα.

[Gherschaagk]

Το ίδιο λέμε.

Ήταν σίγουρα αδίστακτος.

[George_V]

Το ίδιο λέμε.

Ήταν σίγουρα αδίστακτος.

Μονο αυτο να γινοταν ταινια, το Game of Thrones θα πηγαινε σε μια γωνια να κλαψει γοερα γιατι δεν το φτάνει ουτε στο ελαχιστο...

Και επειδη επικεντρωθηκα στον Ανδρονικο εχω παραλειψει πολλα οπως π.χ. Μυριοκέφαλό, εκστρατεια στην Ιταλια, Παλατιανες συνομωσιες κτλ.

[Σενέκας]

Βασικά, ο Καρλομάγνος δικαιώνει τη λαϊκή ρήση για τις Αγιές Σοφιές και τους Ούνους με τα βελανίδια. Ήθελε και αυτοκρατορία το βλαχαδερό.

Πολύ πίκρα για τον πατέρα της μεγάλης Ηπείρου μας και την ένδοξη Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, δεν πειράζει, ξυδάκι.

Οι ευρωπαίοι ξέρουν όντως απο βελανίδια

On the evening of the last day of October, 1501, Cesare Borgia arranged a banquet in his chambers in the Vatican with "fifty honest prostitutes",[2] called courtesans, who danced after dinner with the attendants and others who were present, at first in their garments, then naked.[3] After dinner the candelabra with the burning candles were taken from the tables and placed on the floor, and chestnuts were strewn around, which the naked courtesans picked up, creeping on hands and knees between the chandeliers, while the Pope, Cesare, and his sister Lucretia looked on. Finally, prizes were announced for those who could perform the act most often with the courtesans, such as tunics of silk, shoes, barrets, and other things.

https://en.wikipedia.org/wiki/Banquet_of_Chestnuts

John Brown Gun club (επίδειξη toxic masculinity απο τον ποντίφικα)

[George_V]

On the evening of the last day of October, 1501, Cesare Borgia arranged a banquet in his chambers in the Vatican with "fifty honest prostitutes",[2] called courtesans, who danced after dinner with the attendants and others who were present, at first in their garments, then naked.[3] After dinner the candelabra with the burning candles were taken from the tables and placed on the floor, and chestnuts were strewn around, which the naked courtesans picked up, creeping on hands and knees between the chandeliers, while the Pope, Cesare, and his sister Lucretia looked on. Finally, prizes were announced for those who could perform the act most often with the courtesans, such as tunics of silk, shoes, barrets, and other things.

https://en.wikipedia.org/wiki/Banquet_of_Chestnuts

Προτιμώ το Black Dinner που ηταν η αρχικη πηγη εμπνευσης για τον Red Wedding του ASOIAF σε συνδιασμο με το Glencoe Massacre of 1692.

n 1440, the 16-year-old William Douglas, 6th Earl of Douglas, and his younger brother were invited to dine with the ten-year-old King James II of Scotland.

Later called the Black Dinner, the occasion was organised by the Lord Chancellor, Sir William Crichton, and James Douglas, 7th Earl of Douglas who inherited the young earl's wealth and titles.

While they ate, a black bull's head, a symbol of death, was brought in and placed before the Earl. Over the protests of the young King James II, the two brothers were then dragged out to Castle Hill, given a mock trial and beheaded.

The Clan Douglas then laid siege to Edinburgh Castle. Perceiving the danger, Crichton surrendered the castle to the king and was rewarded with the title Lord Crichton. It is still unclear exactly who else was ultimately responsible, though it is thought Livingston and Buchan were likely candidates. However, it was James Douglas and his son who profited.

https://en.wikipedia.org/wiki/Clan_Douglas#Black_Dinner