Phorum.com.gr

Κρίνα Μπαλαρίνα


Μια μπαλαλάικα λαλά σε χώρους διψασμένους.
Μια νυχτικιά, ντυμένη πρόχειρα, πρόβατα σαλαγά.
Κατραπακιά σκληρή στην κούτρα του αφέντη.

Ήταν πρωί της ποταμιάς, πρωί ενός λιγνίτη.
Ήμουν παιδί, μωρό, ανέκφραστο με κρίκο στα μαλλιά.
Τον σιδηροπυρίτη έγλειψα μια μέρα στα κρυφά.

Απ' τα ξανθά μαλλιά του ουρανού, γέμισα μπαταρίες.
Στο στόμα του καθολικού, φασαρίες τολμά να αρχίσει ο διώκτης.
Μια Πέμπτη, μια βραδιά θολή, ξέγνοιαστη για παρτούζα.

Ήμουν σκυλί, δεμένο νυχτοπόδαρα.
Ήταν τρεις πόρτες και ένας θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα.
Απ' τα αχαμνά ξεκίνησε να ρέει η πατρίδα.

Κατράμι λούστηκα και έβαλα φωτιά.
Η ακρίδα σκόνταψε και το 100 εκλήθη.
Τον Πολυδεύκη θάψαμε την Τρίτη.
Ναι;

hellegennes έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:22 Κρίνα Μπαλαρίνα


Μια μπαλαλάικα λαλά σε χώρους διψασμένους.
Μια νυχτικιά, ντυμένη πρόχειρα, πρόβατα σαλαγά.
Κατραπακιά σκληρή στην κούτρα του αφέντη.

Ήταν πρωί της ποταμιάς, πρωί ενός λιγνίτη.
Ήμουν παιδί, μωρό, ανέκφραστο με κρίκο στα μαλλιά.
Τον σιδηροπυρίτη έγλειψα μια μέρα στα κρυφά.

Απ' τα ξανθά μαλλιά του ουρανού, γέμισα μπαταρίες.
Στο στόμα του καθολικού, φασαρίες τολμά να αρχίσει ο διώκτης.
Μια Πέμπτη, μια βραδιά θολή, ξέγνοιαστη για παρτούζα.

Ήμουν σκυλί, δεμένο νυχτοπόδαρα.
Ήταν τρεις πόρτες και ένας θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα.
Απ' τα αχαμνά ξεκίνησε να ρέει η πατρίδα.

Κατράμι λούστηκα και έβαλα φωτιά.
Η ακρίδα σκόνταψε και το 100 εκλήθη.
Τον Πολυδεύκη θάψαμε την Τρίτη.
Ναι;

Yποκλινομαι στον νεο Δροσίνη.

Γραψε και ενα ποιημα για το Γιαννοπουλο.

Η ακομα καλυτερα για μελη του Πχόρουμ που σε εμπνεουν

George_V έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:28

hellegennes έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:22 Κρίνα Μπαλαρίνα


Μια μπαλαλάικα λαλά σε χώρους διψασμένους.
Μια νυχτικιά, ντυμένη πρόχειρα, πρόβατα σαλαγά.
Κατραπακιά σκληρή στην κούτρα του αφέντη.

Ήταν πρωί της ποταμιάς, πρωί ενός λιγνίτη.
Ήμουν παιδί, μωρό, ανέκφραστο με κρίκο στα μαλλιά.
Τον σιδηροπυρίτη έγλειψα μια μέρα στα κρυφά.

Απ' τα ξανθά μαλλιά του ουρανού, γέμισα μπαταρίες.
Στο στόμα του καθολικού, φασαρίες τολμά να αρχίσει ο διώκτης.
Μια Πέμπτη, μια βραδιά θολή, ξέγνοιαστη για παρτούζα.

Ήμουν σκυλί, δεμένο νυχτοπόδαρα.
Ήταν τρεις πόρτες και ένας θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα.
Απ' τα αχαμνά ξεκίνησε να ρέει η πατρίδα.

Κατράμι λούστηκα και έβαλα φωτιά.
Η ακρίδα σκόνταψε και το 100 εκλήθη.
Τον Πολυδεύκη θάψαμε την Τρίτη.
Ναι;

Yποκλινομαι στον νεο Δροσίνη.

Γραψε και ενα ποιημα για το Γιαννοπουλο.

Η ακομα καλυτερα για μελη του Πχόρουμ που σε εμπνεουν

Τύπε, εκεί που λέει για παρτούζες, για σένα το έγραψε.

Feindflug έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:57

George_V έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:28

hellegennes έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:22 Κρίνα Μπαλαρίνα


Μια μπαλαλάικα λαλά σε χώρους διψασμένους.
Μια νυχτικιά, ντυμένη πρόχειρα, πρόβατα σαλαγά.
Κατραπακιά σκληρή στην κούτρα του αφέντη.

Ήταν πρωί της ποταμιάς, πρωί ενός λιγνίτη.
Ήμουν παιδί, μωρό, ανέκφραστο με κρίκο στα μαλλιά.
Τον σιδηροπυρίτη έγλειψα μια μέρα στα κρυφά.

Απ' τα ξανθά μαλλιά του ουρανού, γέμισα μπαταρίες.
Στο στόμα του καθολικού, φασαρίες τολμά να αρχίσει ο διώκτης.
Μια Πέμπτη, μια βραδιά θολή, ξέγνοιαστη για παρτούζα.

Ήμουν σκυλί, δεμένο νυχτοπόδαρα.
Ήταν τρεις πόρτες και ένας θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα.
Απ' τα αχαμνά ξεκίνησε να ρέει η πατρίδα.

Κατράμι λούστηκα και έβαλα φωτιά.
Η ακρίδα σκόνταψε και το 100 εκλήθη.
Τον Πολυδεύκη θάψαμε την Τρίτη.
Ναι;

Yποκλινομαι στον νεο Δροσίνη.

Γραψε και ενα ποιημα για το Γιαννοπουλο.

Η ακομα καλυτερα για μελη του Πχόρουμ που σε εμπνεουν

Τύπε, εκεί που λέει για παρτούζες, για σένα το έγραψε.

Παντρεμενος ανθρωπος... Δεν κανει...

hellegennes έγραψε: 10 Ιούλ 2018, 03:23 .
Αντιφάς της σκοτεινής Μαρίας ζωγραφέω,
τώρα που έκαψαν καρτάλια τον Τιερώ.




Τρίτη, 10 Ιουλίου του 2018

Αυτό θα το προτιμούσα έτσι

hellegennes έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:22 Κρίνα Μπαλαρίνα


Μια μπαλαλάικα λαλά σε χώρους διψασμένους.
Μια νυχτικιά, ντυμένη πρόχειρα, πρόβατα σαλαγά.
Κατραπακιά σκληρή στην κούτρα του αφέντη.

Ήταν πρωί της ποταμιάς, πρωί ενός λιγνίτη.
Ήμουν παιδί, μωρό, ανέκφραστο με κρίκο στα μαλλιά.
Τον σιδηροπυρίτη έγλειψα μια μέρα στα κρυφά.

Απ' τα ξανθά μαλλιά του ουρανού, γέμισα μπαταρίες.
Στο στόμα του καθολικού, φασαρίες τολμά να αρχίσει ο διώκτης.
Μια Πέμπτη, μια βραδιά θολή, ξέγνοιαστη για παρτούζα.

Ήμουν σκυλί, δεμένο νυχτοπόδαρα.
Ήταν τρεις πόρτες και ένας θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα.
Απ' τα αχαμνά ξεκίνησε να ρέει η πατρίδα.

Κατράμι λούστηκα και έβαλα φωτιά.
Η ακρίδα σκόνταψε και το 100 εκλήθη.
Τον Πολυδεύκη θάψαμε την Τρίτη.
Ναι;

Εκπληκτικό !

Η Εισαγωγή θυμίζει Μαρξ,"ένα φάντασμα..." - "μια μπαλαλάικα..."

"Πρωί ενός λιγνίτη"...δεν έχω λόγια,θυμίζει σκληρή πραγματικότητα,σαν εργάτης σε λιγνιτωρυχείο.
"Νυχτοπόδαρα..."...φανταστικός νεολογισμός,εύγε !

Ο "θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα" παραμένει η αγαπημένη μου φράση.

Το ερωτηματικό στο τέλος...θα υπάρξει άραγε συνέχεια ; Ή,όλα σταματάνε εδώ ;



Με μία λέξη,Μεγαλειώδες

hellegennes έγραψε: 13 Οκτ 2021, 21:22 Κρίνα Μπαλαρίνα


Μια μπαλαλάικα λαλά σε χώρους διψασμένους.
Μια νυχτικιά, ντυμένη πρόχειρα, πρόβατα σαλαγά.
Κατραπακιά σκληρή στην κούτρα του αφέντη.

Ήταν πρωί της ποταμιάς, πρωί ενός λιγνίτη.
Ήμουν παιδί, μωρό, ανέκφραστο με κρίκο στα μαλλιά.
Τον σιδηροπυρίτη έγλειψα μια μέρα στα κρυφά.

Απ' τα ξανθά μαλλιά του ουρανού, γέμισα μπαταρίες.
Στο στόμα του καθολικού, φασαρίες τολμά να αρχίσει ο διώκτης.
Μια Πέμπτη, μια βραδιά θολή, ξέγνοιαστη για παρτούζα.

Ήμουν σκυλί, δεμένο νυχτοπόδαρα.
Ήταν τρεις πόρτες και ένας θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα.
Απ' τα αχαμνά ξεκίνησε να ρέει η πατρίδα.

Κατράμι λούστηκα και έβαλα φωτιά.
Η ακρίδα σκόνταψε και το 100 εκλήθη.
Τον Πολυδεύκη θάψαμε την Τρίτη.
Ναι;

Το καλυτερο ποιημα που εχω διαβασει για το Τσερνομπιλ.

akirav έγραψε: 15 Οκτ 2021, 14:36
Το καλυτερο ποιημα που εχω διαβασει για το Τσερνομπιλ.

Ε, α στον κόρακα!!!! Δεν περίμενα ποτέ μα ποτέ να καταλάβει κανείς σε τι αναφέρεται το ποίημα!

Σ' ευχαριστώ!

BigChiefWahoo έγραψε: 15 Οκτ 2021, 13:34 Εκπληκτικό !

Η Εισαγωγή θυμίζει Μαρξ,"ένα φάντασμα..." - "μια μπαλαλάικα..."

"Πρωί ενός λιγνίτη"...δεν έχω λόγια,θυμίζει σκληρή πραγματικότητα,σαν εργάτης σε λιγνιτωρυχείο.
"Νυχτοπόδαρα..."...φανταστικός νεολογισμός,εύγε !

Ο "θάλαμος ντυμένος νυχτερίδα" παραμένει η αγαπημένη μου φράση.

Το ερωτηματικό στο τέλος...θα υπάρξει άραγε συνέχεια ; Ή,όλα σταματάνε εδώ ;



Με μία λέξη,Μεγαλειώδες

Ω, ευχαριστώ! Εμένα ο αγαπημένος μου είναι ο προτελευταίος. Είναι πακτωμένος στην σημειολογία.