Είναι μία από τις ελάχιστες φορές που θα εκφραστώ δημόσια για τέτοιου είδους θέματα
και ειδικότερα για μία προσέγγιση, η οποία δεν είναι τόσο άγνωστη σε όσους και όσες
ασχολούνται με τέτοια ζητήματα.
Μπορεί να υπάρξουν γενικότερα ενδιαφέρουσες προσεγγίσεις που ξεφεύγουν από τα τετριμμένα
και τον αποκρυφισμό, όσον αφορά τη μαγεία, όπως για παράδειγμα στο
Μαγεία, επιστήμη και θρησκεία.
Ο μύθος στην πρωτόγονη ψυχολογία του Bronislaw Malinowski (Πλέθρον, 2019). Γενικότερα, όμως, το ζήτημα
είναι ότι όταν εξετάζονται θέματα όπως μαγεία και δαίμονες, ακόμη και σε πιο «εναλλακτικές» περιπτώσεις,
σε αυτά μπορεί να συνυπάρχουν εντελώς διαφορετικές αναγνώσεις, προσεγγίσεις και έννοιες. Και σε ορισμένες
περιπτώσεις, αυτές δεν αλληλοαναιρούνται αλλά αλληλοσυμπληρώνονται ή δίνουν περισσότερη έμφαση
σε συγκεκριμένες πτυχές ενός θέματος.
Όσον αφορά το θέμα που συζητείται στο παρόν νήμα, μία ενδιαφέρουσα αναφορά πραγματοποιείται από τον
Aleister Crowley στο βιβλίο
The Goetia: The Lesser Key of Solomon the King: Lemegeton, Book I -
Clavicula Salomonis Regis, 2nd Ed. (Weiser, 1997). Πιο συγκεκριμένα στη σελ. 17:
The spirits of the Goetia are portions of the human brain.
Their seals therefore represent […] methods of stimulating or regulating those particular spots […].
Βεβαίως, δεν είναι η μοναδική ερμηνεία ή προσέγγιση.
Αυτά.
Καλό Σαββατοκύριακο!
ΥΓ1. Το ίδιο ισχύει και για τις σκεπτομορφές. Μπορεί να συνδέονται με άλλες αντιλήψεις ή να αναφέρονται
και σε άλλα είδη μορφών –άλλοτε να εφάπτονται με την έννοια της σκεπτομορφής, άλλοτε να αποτελούν
σύνολο ή μέρος αυτής, συν κάτι άλλο, και άλλοτε να είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.
ΥΓ2. Απλά να επαναλάβω ότι δεν χρησιμοποιούνται τόσο πολύ πλέον οι όροι «λευκή» και «μαύρη» μαγεία.
Θεωρείται πιο πολύχρωμη. Αλλά όποτε αναφέρονται, αυτοί συνήθως έχουν σχέση με τους τρόπους και
περισσότερο με τον σκοπό που ασκείται κάποια μορφή μαγείας.