Chainis έγραψε: 24 Αύγ 2020, 15:59
Γεγονοτα:
Η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης αμέσως μετά την κατάκτηση της χώρας ήθελε να πολεμήσει τους κατακτητές και προσπάθησε να το κάνει με όποιον τρόπο θεωρούσε δυνατό.
Απόδειξη οι δεκάδες αντιστασιακος οργανώσεις που ξεπήδησαν από την αρχή της κατοχής οι περισσότερες και που πάλι οι περισσότερες φτιάχτηκαν από αξιωματικούς του στρατού.
Αυτό παράλληλα με τις χιλιάδες Αξιωματικών και πολιτών που έφευγαν στην Αίγυπτο για να πολεμήσουν τον άξονα με τον Αγγλικό στρατό.
Επομένως δεν υπάρχει κανένα πατριωτικό πρόσημο που το έχουν οι κομουνιστές της εποχής και δεν το έχουν όλοι οι άλλοι.
Το ΚΚΕ είχε ένα σημαντικό πλεονέκτημα τότε σε σχέση με όλους τους άλλους, είχε μερικές χιλιάδες μέλη και στελέχη που ήξεραν καλά να επιβιώνουν και να δρουν, δηλαδή να οργανώνονται σε συνθήκες παρανομίας.
Αυτό μαζί με τα πατριωτικά συνθήματα που έλεγε κατά κόρον από τον Σεπτέμβρη του 41 μέχρι τις αρχές του 43 το βοήθησαν, ήταν ο καταλύτης να μαζικοποιησει τις γνωστές οργανώσεις του δυσανάλογα από ότι οι άλλες οργανώσεις.
Αρχές του 43 είχαμε την μεγάλη συντριβή των Γερμανών στο Στάλιγκραντ.
Παράλληλα την ίδια εποχή υποχρεωθηκαν να εγκαταλειψουν την Βόρεια Αφρική όπου κι εκεί ηττήθηκαν από τους Άγγλους.
Ακολούθησε η δεύτερη συντριβή στο Κουρσκ σε λιγους μηνες.
Τότε ήταν πλέον σίγουρο ότι η Γερμανία θα νικηθεί, άρα οι Γερμανοί θα φύγουν από την Ελλάδα, άρα μετά μπορεί ένα ισχυρό (και στρατιωτικά) ΚΚΕ να διεκδικήσει την απόλυτη εξουσία της χώρας όπως έκαναν οι μπολσεβικοι το πρότυπο τους το 1917.
Πρωτος στόχος ήταν οι άλλες αντιστασιακες οργανώσεις που έκαναν ένοπλο αγώνα.
Ηταν οι πιο επικίνδυνοι αντίπαλοι σαν μη κομουνιστές, πολλοί από αυτούς αντικομουνιστες και οπλισμένοι.
Απο το καλοκαίρι του 43 άρχισε η συστηματική εξόντωση τους.
Τα κατάφεραν παντού εκτός από τον ΕΔΕΣ στην Ήπειρο, τον Αντών Τσαους στην Αν. Μακεδονία και την ΕΟΚ στην Κρήτη.
Η ΠΑΟ τους δυσκόλεψε πολύ αλλά αφού έφυγαν οι Γερμανοί με την βοήθεια των Βουλγάρων πρώην κατακτητών και νυν συντρόφων κατάφεραν να τους σφάξουν κι αυτούς.
Αποτέλεσμα του κυνηγητου όσων ήταν σε άλλες αντιστασιακες οργανώσεις ήταν πολλοί για να σώσουν το κεφάλι τους ή και να εκδικηθούν σκοτωμένος δικούς τους να καταλήγουν στα τάγματα ασφαλείας που είχαν καθαρά αντικομουνιστικο χαρακτήρα.
Όταν το ΚΚΕ κυριάρχησε πλέον στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας από το τέλος του 43 άρχισε η συστηματικη τρομοκρατια του πληθυσμού.
Ξεχάστηκαν τα πατριωτικά συνθήματα και το θάνατος στους αντιδραστικους έγινε το κύριο σύνθημα του.
Σφαχτηκαν έτσι αναίτια και χωρίς όχι δίκη αλλά ούτε απλή εξήγηση πολλές χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας και φύλου.
Το ΚΚΕ έπρεπε να λιγοστεψε του πιθανούς μελλοντικούς αντιπάλους του.
Σε αυτή την φάση από το τέλος του 43 αρχίζει και η μαζική στρατολόγηση μελών που βέβαια γινόταν και πριν αλλά το 44 πήρε μαζικό χαρακτήρα με αποτέλεσμα όταν έφυγαν οι Γερμανοί το ΚΚΕ να έχει πάνω από 330.000 μέλη.
Η τρομοκρατία σε συνδιασμο με την προοπτική εξουσίας έκαναν καλή δουλειά.
Το οτι το ΚΚΕ τουλάχιστον από τις αρχές του 43 είχε κύριο μέλημα του την κατάκτηση της εξουσίας, πέρα από τον εμφύλιο που εξαπέλυσε φαίνεται και από το ότι ενώ είχε δεκάδες χιλιάδες ενόπλους στον ΕΛΑΣ οι μάχες με τους κατακτητές ήταν ελάχιστες, ειδικά στην αποχώρηση τους για 2 μήνες περίπου έφυγαν ατουφεκιστοι.
Φαίνεται επίσης από το ότι τα μέλη του που έφυγαν στην Μ. Ανατολή και Αίγυπτο δεν είχαν σαν μέλημα τους να πολεμήσουν τους κατακτητές αλλά να βάλουν υπό τον έλεγχο τους ή να διαλύσουν τις εκεί Ελληνικές μονάδες για να μην τις έχουν μετά αντιπάλους και σε ένα μεγάλο βαθμό το πέτυχαν, από 20.000 άντρες περίπου έμειναν αξιόμαχο η ταξιαρχίας του Ρίμινι και ο ιερός λοχος.
Το οτι η μαχητική αξία του περίφημου ΕΛΑΣ ήταν για τον πεοντα αφού 3 χρόνια έδωσε ελάχιστες μάχες και μόνο σε ενεδρες σκότωνε Γερμανούς φάνηκε στα Δεκεμβριανα που για 10 μέρες, πριν φτάσουν ισχυρές δυνάμεις Άγγλων δεν μπόρεσε να νικήσει 450 χωροφυλακές στου Μακρυγιάννη, 2.500 Ριμινητες που όχι μόνο δεν νικήθηκαν αλλά απλώθηκαν από το Γουδί που ήταν μέχρι την Καιραριανη τους Αμπελόκηπους και το κέντρο της Αθήνας και 1200 ταγματασφαλιτες που ήταν κρατούμενοι και τους οπλισαν την τελευταία στιγμή συν μερικές 100νταδες χιτες.
Φαντάσου να είχαν απέναντι τους και όλες τις αντιστασιακος ορχανωσεις που διέλυσαν το 43.
Το οτι τα 100νταδες χιλιάδες μέλη του ΚΚΕ και οι οργανωμένοι στο ΕΑΜ δεν είχαν καμία διάθεση να στηρίξουν το ΚΚΕ μετά φάνηκε το 45-46 όταν οι κυνηγημένοι ΚΚΕδες δεν έβρισκαν καταφύγιο πουθενά και το 48-49 όταν ο ΔΣ είχε απομείνει με το 60-70% της δύναμης του Σλαβομακεδόνες.
Ενω οι δεξιοι που προσχωρησαν μαζικα στους Ναζι, θελανε την ελευθερια της χωρας