Πόσα κοινά έχουν οι Έλληνες με τους Τούρκους;

[Δημοκράτης]

οι Τούρκοι όταν ήρθαν στη περιοχή ήταν απλά μια μικρή μειοψηφία μπροστά στο γηγενή πληθυσμό
η πραγματικότητα είναι ότι γενετικά απορροφήθηκαν από τους γηγενείς

Μπορεί, το λέτε συχνά, πολλοί.

Και υποτίθεται πως αρκετοί μπήκαν στο ισλάμ με χαρά, προτιμώντας τους τουρκαλάδες από τους αυτοαποκαλούμενους "Ρωμαίους.

Αλλά δεν εξηγείται η εξαφάνιση της Ελληνικής. Οι ελλαδικοί εξομώτες μιλούσαν ελληνικά. Εκεί τι τους έπιασε ;

Δεν εξαφανίστηκε η ελληνική όπως δεν εξαφανίστηκε η αραβική, η κουρδικη, η αλβανική και η περσική. Από εκεί και πέρα προφανώς αν ήθελες να ανέβεις στην κοινωνική σκάλα έπρεπε να μάθεις τουρκικα και μιλάμε για 6 αιωνες

[Planis]

εννοεις ποσα εχουν δανειστει/παρει απο εμας τους ρωμιους(και απο τους αραβες)

αμα αρχισουμε απο τα εδαφη και καταληξουμε στα φαγητα προφανως πολλα...

εξου και τα "κοινα"

Φημισμενη για τα γυραδικα,τους μπακλαβαδες και τα λουκουμια η Βυζαντινη Κωνσταντινουπολη.

Ο μπακλαβάς έρχεται από τους ασυριους κάτι χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν Τούρκοι και Έλληνες στην μικρά Ασία ο γύρος είναι κάπως δύσκολο να είναι τουρκικός γιατί οι Τούρκοι δεν τρώνε γουρούνι. Τώρα αν θες να μας πεις ότι ο Τούρκος ανακάλυψε την σούβλα οκ ζαιος είσαι δεν θα με εκπλησεις

Υπάρχει το ντονέρ που είναι συνήθως μίγμα μοσχαρίσιου και πρόβειου κρέατος. Παλιότερα, πριν τη χούντα νομίζω, και στην Ελλάδα ο γύρος ήταν αυτός γι' αυτό και οι παλιοί μετανάστες που πήγαν στην Αμερική πήγαν αυτό που σήμερα λέμε «ντονέρ» που είναι συνήθως μοσχαρίσιος κιμάς σε μορφή γύρου. Ντονέρ άλλωστε βρίσκεις πολύ και στη βόρεια Ελλάδα αλλά και στην Κρήτη.

[hellegennes]

Πάντως, αν θέλει κάποιος σοβαρή συζήτηση, μουσική και φαγητό είναι αληθινά κοινά σημεία, εντελώς άσχετα με την όποια απώτερη καταγωγή τους.

και στη γλώσσα έχουμε κάποια κοινά

Μπα, δεν θα το 'λεγα. Έχουμε όπως έχω πει κι αλλού κάποιο υπόλοιπο περί των 1000 λέξεων, εκ των οποίων είναι βαριά σε χρήση οι 500, και κάποια ελάχιστα σχήματα λόγου. Ακόμη κι από την αγγλική έχουμε περισσότερα δάνεια (αν βάλουμε μέσα τα μεταφραστικά δάνεια και τα δάνεια από ελληνικές ρίζες, όπως «αισθητισμός», αλλιώς είναι ελάχιστες).

Βέβαια η ΚΝΕ σήμερα έχει ελάχιστα δάνεια και είναι κυρίως τεχνικά, δηλαδή σε επαγγελματικές ορολογίες. Η συντριπτική πλειονότητα των δανείων στην γλώσσα μας είναι είτε μεταφραστικά δάνεια είτε δάνεια από ελληνικές ρίζες (τηλέφωνο, ελικόπτερο) ή και τα δυο μαζί (τηλεόραση). Οπότε ίσως αυτό να μην είναι και πολύ καλό κριτήριο και αναλογικά η τούρκικη μπορούμε να πούμε ότι έχει επίδραση στα ελληνικά αρκετά μεγαλύτερη από τις περισσότερες άλλες γλώσσες, γιατί τα δάνεια αυτά αφορούν κυρίως καθημερινές λέξεις και όχι τεχνική ορολογία ή χάι κόνσεπτ.

Όπως και να 'χει όμως, δεν μπορείς να πεις ότι αυτό συνιστά κοινά στην γλώσσα. Η σχέση τους είναι ελάχιστη, πολύ περισσότερο γιατί δεν είναι καν ΙΕ γλώσσα και είναι έξω και από την SAE. Δηλαδή έχουμε κοινά με την γερμανική γλώσσα, φέρ' ειπείν, που δεν έρχονται από την ΠΙΕ συγγένειά τους, απλά από το γεγονός ότι αποτελούν φάσμα της SAE (ευρωπαϊκό γλωσσικό συνεχές). Δεν έχουμε τέτοια κοινά με την τούρκικη γλώσσα.

[Δημοκράτης]

Φημισμενη για τα γυραδικα,τους μπακλαβαδες και τα λουκουμια η Βυζαντινη Κωνσταντινουπολη.

Ο μπακλαβάς έρχεται από τους ασυριους κάτι χιλιάδες χρόνια πριν εμφανιστούν Τούρκοι και Έλληνες στην μικρά Ασία ο γύρος είναι κάπως δύσκολο να είναι τουρκικός γιατί οι Τούρκοι δεν τρώνε γουρούνι. Τώρα αν θες να μας πεις ότι ο Τούρκος ανακάλυψε την σούβλα οκ ζαιος είσαι δεν θα με εκπλησεις

Υπάρχει το ντονέρ που είναι συνήθως μίγμα μοσχαρίσιου και πρόβειου κρέατος. Παλιότερα, πριν τη χούντα νομίζω, και στην Ελλάδα ο γύρος ήταν αυτός γι' αυτό και οι παλιοί μετανάστες που πήγαν στην Αμερική πήγαν αυτό που σήμερα λέμε «ντονέρ» που είναι συνήθως μοσχαρίσιος κιμάς σε μορφή γύρου. Ντονέρ άλλωστε βρίσκεις πολύ και στη βόρεια Ελλάδα αλλά και στην Κρήτη.

Το ξέρω ότι υπάρχει το ντονερ και ντονερ στα τουρκικα σημάνει γύρος
Απλά περιμένω να μας πει κάποιος ότι ο Τούρκος ανακάλυψε την σούβλα γιατί ο γύρος δεν είναι καμιά γκουρμεδια. Κομμένο κρεας στη σούβλα ειναι

[hellegennes]

Πάντως, αν θέλει κάποιος σοβαρή συζήτηση, μουσική και φαγητό είναι αληθινά κοινά σημεία, εντελώς άσχετα με την όποια απώτερη καταγωγή τους.

να σημειωθει εδω βεβαια πως αυτοι δεν τρωγανε ψαρι,παρα ελαχιστα,επισης δεν χρησιμοποιουσαν λαδι,που ειναι η βαση της ελληνικης κουζινας(ως επι το πλειστον βεβαια), αλλα βουτυρα κ.λπ
ακομα και εως τις μερες μας αυτο το βλεπεις ..περιορισμενα ποσοστα κατα κανονα ευπορων τουρκων χρησιμοποιουν ελαιολαδο π.χ

Δεν είπα ότι είναι εντελώς ίδια η κουζίνα μας. Έχουμε όμως πολλά κοινά. Κακώς εστιάζεις στην καταγωγή τους, όσο μπορείς κι αυτήν να την τεκμηριώσεις, γιατί η ερώτηση του νήματος είναι πόσα κοινά έχουν οι δυο λαοί, όχι πώς προέκυψαν ούτε τι ίσχυε ιστορικά. Σήμερα έχουμε κάποια κοινά, τα οποία οφείλονται σε αλληλεπίδραση. Το ποιος επηρέασε ποιον δεν έχει σημασία. Τουλάχιστον όχι γι' αυτήν την συζήτηση.

[Κόκκορας]

το περιμενα πως καποιος θα το επισημανει πραγματι το ερωτημα του νηματος ειναι διαφορετικο

εχουμε λοιπον αρκετα κοινα σε καποια ιδιως φαγητα οπως και σε καποια ειδη μουσικης

[Jimmy81]

Λεφτέρ, ο Έλληνας που έγινε θρύλος στο τουρκικό ποδόσφαιρο



«Ο Πελέ της Τουρκίας»
Λεφτέρ, Λευτέρης Αντωνιάδης ή Κιουτσουκαντωνιάδης, «Καθηγητής» ή στα τούρκικα «Ordinaryüs». Έτσι ήταν γνωστός ο μικρόσωμος Έλληνας ποδοσφαιριστής (κιουτσούκ σημαίνει μικρός) που μεσουράνησε στο τουρκικό ποδόσφαιρο τη δεκαετία του '50 και μέχρι σήμερα παραμένει ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών στην Τουρκία. Ακόμη και σήμερα στην Τουρκία δεν υπάρχει ποδοσφαιρόφιλος που δεν ξέρει τον Λεφτέρ σύμφωνα με την Deutsche Welle .

Είναι κάτι σαν τον Πελέ της Τουρκίας ή με σημερινούς όρους θα μπορούσε να πει κανείς ένας σούπερ σταρ σαν τον Ρονάλντο ή τον Μέσι. Ένα άγαλμα έξω από το στάδιο της Φενέρμπαχτσε, την ομάδα στην οποία αγωνίστηκε για πολλά χρόνια και αγάπησε όσο καμία άλλη, θυμίζει στους νεότερους τη θαυμαστή πορεία του στο τουρκικό ποδόσφαιρο. Την πορεία ενός Έλληνα της Πόλης, που ποτέ δεν προκάλεσε με τη στάση του εντός και εκτός γηπέδου αλλά και που ποτέ δεν έχασε την ταυτότητά του. Ποιος ήταν όμως ο Λεφτέρ;

Η συνειδητή σιωπή ενός θρύλου

Ο Λευτέρης Αντωνιάδης, γεννήθηκε στην Πρίγκηπο το 1925 από οικογένεια Ελλήνων της Πόλης. Από μικρό παιδί έπαιζε στις αλάνες του νησιού ξυπόλητος ποδόσφαιρο, όπως θυμούνται ακόμη σήμερα οι λιγοστοί γηραιοί κάτοικοι του νησιού. Δεν πήγε σχολείο αλλά η κλίση του από πολύ νωρίς ήταν μία: στο ποδόσφαιρο. Ξεκίνησε να παίζει επαγγελματικά στην Ταξίμ Σπορ και ο αδερφός του στην Μπεγιόγλου Σπορ, δύο ιστορικές ομάδες της Κωνσταντινούπολης με παίκτες Αρμένιους, Έλληνες, Εβραίους και Τούρκους. Σύντομα όμως ο Λεφτέρ ξεχώρισε και πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαχτσε, με την οποία και ταύτισε το όνομά του. Μέχρι σήμερα είναι ένας από τους κορυφαίους σκόρερ της Φενέρμπαχτσε όλων των εποχών, πήρε μαζί της πρωταθλήματα και κύπελλα, έγραψε τη δική του μοναδική ιστορία με τη φανέλα της. Αντίστοιχη ιστορία έγραψε και στην Εθνική Τουρκίας, με την οποία έπαιξε σε 46 αγώνας και 9 φορές ήταν αρχηγός της. Παρά τη θεαματική καριέρα του, μέχρι το τέλος της ζωής του κράτησε χαμηλούς τόνους, αποτραβηγμένος στο αγαπημένο του νησί, την Πρίγκηπο.

Σπάνια έδινε συνεντεύξεις γιατί πίστευε ότι η δουλειά του ήταν εντός των ποδοσφαιρικών τερέν. Ίσως βέβαια να μην ήθελε να προκαλέσει αρνητικές αντιδράσεις με δηλώσεις του τόσο στην Τουρκία όσο και στην Ελλάδα. Στα Σεπτεμβριανά, στο πογκρόμ της 6ης Σεπτεμβρίου του 1955 καταστράφηκε το σπίτι του, παρόλο που ο ίδιος ήταν τότε ο αδιαμφισβήτος σταρ της Φενέρμπαχτσε. Αυτό ήταν κάτι που τον βασάνιζε μέχρι τέλους, όπως λένε μαρτυρίες φίλων και συγγενών. Από την άλλη πλευρά, επειδή υπηρέτησε στον τουρκικό στρατό σε μια εποχή που ακόμη ήταν νωπές οι μνήμες της μικρασιατικής καταστροφής, φοβόταν ίσως να εκτίθεται στην Ελλάδα, επειδή πολλοί μπορεί να τον αποκαλούσαν προδότη.

Ο ίδιος πάντως στην ιδιωτική του ζωή, όπως λένε στενοί συγγενείς του, ήταν απόλυτα συμφιλιωμένος και με τις δύο του ταυτότητες. Λάτρευε την «Φενέρ» με πάθος, όπως τον λάτρευαν και οι Τούρκοι οπαδοί της ομάδας. Με τον ελληνισμό της Πόλης αλλά και την Ελλάδα δεν έχασε ποτέ επαφή. Πήγαινε στο ελληνικό καφενείο στην Πρίγκηπο, σπανιότερα στην ορθόδοξη εκκλησία αν και πίστευε βαθιά, ταξίδευσε όποτε μπορούσε στην Αθήνα να δει τις αδελφές του. Έπαιξε μάλιστα προς το τέλος της καριέρας λίγο και στην ΑΕΚ αλλά αναγκάστηκε σύντομα να σταματήσει λόγω τραυματισμών. Πέθανε στις 13 Ιανουαρίου του 2012. Στην κηδεία του συμμετείχαν εκπρόσωποι όλων των τουρκικών ομάδων αλλά και κομμάτων. Όπως θυμούνται μέχρι σήμερα αθλητικογράφοι, ήταν μια σπάνια συμβολική στιγμή συμπόρευσης στην ταραγμένη τουρκική κοινωνία.

Mια συμπαραγωγή του ελληνικού και τουρκικού προγράμματος της DW
Το διαδικτυακό ντοκιμαντέρ του ελληνικού και τουρκικού προγράμματος της DW θέλησε να αφηγηθεί σε ένα ευρύτερο κοινό την ιστορία του Λεφτέρ, να παρουσιάσει πτυχές του ποδοσφαιρικού θρύλου μέσα από τις μνήμες και τις εξιστορήσεις συγγενών, δημοσιογράφων, αθλητών, Ελλήνων της Πόλης. Όλοι αυτοί αφηγούνται προσωπικές ιστορίες εστιάζοντας στο ήθος του αθλητή και φωτίζοντας το ιστορικοπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο έδρασε.

Στο ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε στην Κωνσταντινούπολη και την Πρίγκηπο μιλούν, μεταξύ άλλων, η κόρη και τα εγγόνια του Λεφτέρ, σημερινοί σταρ του τουρκικού ποδοσφαίρου όπως ο αρχηγός της Φενέρμπαχστε Μεχμέτ Τοπάλ, ο τερματοφύλακας της ομάδας αλλά και της Εθνικής Τουρκίας Βολκάν Ντεμιρέλ, οι δημοσιογράφοι Μπαγκίς Ερτέν και Αριάνα Φερεντίνου, ο Μητροπολίτης Πριγκηποννήσων Δημήτριος αλλά και ο Έλληνας μπασκετμπολίστας που αγωνίζεται σήμερα με τη φανέλα της Φενέρμπαχτσε, Κώστας Σλούκας.

https://www.news.gr/athlhtika/article/1 ... sfero.html

[The Rebel]

εννοεις ποσα εχουν δανειστει/παρει απο εμας τους ρωμιους(και απο τους αραβες)

αμα αρχισουμε απο τα εδαφη και καταληξουμε στα φαγητα προφανως πολλα...

εξου και τα "κοινα"

Πάτε και κατουράτε στους κήπους.. Να τα τώρα... —

[Chainis]

Πόσα κοινά χαρακτηριστικά έχουν οι δυο λαοί;

Το 50% των Τούρκων έχουν ελληνικό dna.

[Chainis]

πρέπει να τα μετρήσουμε ένα ένα τώρα;

Όχι αλλά θα μπορούσες να αναφέρεις μερικά

Τα λουκούμια

Γενικώς τα φαγητά και τα γλυκά που έμαθαν οι Τούρκοι από τους Έλληνες και τα βάφτισαν τουρκικά.

[Antipnevma]

Πόσα κοινά χαρακτηριστικά έχουν οι δυο λαοί;

Το 50% των Τούρκων έχουν ελληνικό dna.

Δεν υπάρχει "ελληνικό" DNA.

[Chainis]

Ας αρχίσουμε με το βασικο: εχουνε την κοινή συνεκμετάλλευσηη του Αιγαίου

Με, ει τώρα τους επιτρέπουμε να κάνουν μπάνιο και να ψαρεύουν.

[Chainis]

Πάντως, αν θέλει κάποιος σοβαρή συζήτηση, μουσική και φαγητό είναι αληθινά κοινά σημεία, εντελώς άσχετα με την όποια απώτερη καταγωγή τους.

Απόλυτα λογικό αφού προέρχονται από την βυζαντινη δηλαδή ελληνική παράδοση της Μ. Ασίας.

[Chainis]

εννοεις ποσα εχουν δανειστει/παρει απο εμας τους ρωμιους(και απο τους αραβες)

αμα αρχισουμε απο τα εδαφη και καταληξουμε στα φαγητα προφανως πολλα...

εξου και τα "κοινα"

Φημισμενη για τα γυραδικα,τους μπακλαβαδες και τα λουκουμια η Βυζαντινη Κωνσταντινουπολη.

Σωστός!
Όπως όλοι ξέρουμε όλα αυτά είναι παραδοσιακά εδέσματα του Τουρκμενισταν.

[Antipnevma]

Όχι αλλά θα μπορούσες να αναφέρεις μερικά

Τα λουκούμια

Γενικώς τα φαγητά και τα γλυκά που έμαθαν οι Τούρκοι από τους Έλληνες και τα βάφτισαν τουρκικά.

Η οθωμανική κουζίνα είναι μια μίξη μυρίων επιρροών και σε καμία περίπτωση κυρίως ελληνικών

Turkish cuisine (Turkish: Türk mutfağı) is largely the heritage of Ottoman cuisine, which can be described as a fusion and refinement of Central Asian, Middle Eastern, Mediterranean, Eastern European, Armenian and Balkan cuisines.

Η ελληνική κουζίνα είναι που έχει τεράστιες επιρροές από την τουρκική και όχι το αντίθετο. Μόνη της η ελληνική κουζίνα δεν έχει προσφέρει τίποτα ιδιαίτερο στον γαστρονομικό πολιτισμό.