Ένα μη ψύχραιμο κείμενο για το bodyshaming και την χοντροφοβία
https://ampa.lifo.gr/koinotita/ena-mi-p ... ntrofovia/
Μπορεί εμείς να θεωρούμε τα κιλά μας το μεγαλό μας μείον 
(που συνήθως δεν είναι εκεί το πρόβλημα όμως αυτό είναι θέμα για άλλη ανάρτηση). ΑΛΛΑ
αυτό δεν δίνει το δικαίωμα σε κανέναν να μας προσβάλλει ή
να έχει λόγο για αυτά. ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ! 
Αισθάνομαι ακόμα πολύ χάλια με το σώμα μου. Αλλά
στα σχόλια για τα κιλά μου βγάζω νύχια και
αυτοπεποίθηση σαν να είμαι Beyonce.
Αυτό μαθαίνεται με τα χρόνια. Και είναι ένα καλό πρώτο βήμα. Γιατί έχουμε μάθει ότι αφού είμαστε “χοντρές” όταν οι άλλοι μας λένε “χοντρές” ή
δίνουν συμβουλές για το πόσο να τρώμε, να σκύβουμε το κεφάλι.
Γιατί δεν έχουμε δικαίωμα να απαντήσουμε.
Γιατί μας αξίζει να τα ακούμε καθότι μας έχουνε μάθει ότι τα κιλά μας λειτουργούν αντιστρόφως ανάλογα της αξίας μας.
Δεν μας αξίζει να φοράμε ωραια ρούχα/να έχουμε τον σούπερ τέλειο γκόμενο/ να είμαστε χαρούμενες ακόμα και το απλό να βγούμε στην παραλία.
Και κυρίως δεν μας αξίζει να έχουμε φωνή και να απαντάμε.
Μας κόβουν τη φωνή επειδή έχουμε κιλά. Το συνειδητοποιείτε; Σκύβουμε το κεφάλι και κλαίμε αντί να απαντήσουμε. Στη σχέση μας, στην φιλή μας, στην πωλήτρια, στον περαστικό.
Λες και κάναμε κακό σε κάποιον. Βασικά κάνουμε κακό σε κάποιον. Σε εμάς τις ίδιες που δεν απαντάμε, που τα δεχόμαστε ως κάτι φυσιολογικό,
που θεωρούμε μας αξίζει να πονάμε γιατί έχουμε κιλά.
Πήρε πολλά χρόνια να το μάθω. Να απαντάω σε αυτά τα σχόλια. Και το έμαθα κυρίως
όταν αδυνάτισα και μου έλεγαν πάλι σχόλια για τα κιλά μου “σταμάτα τώρα τη δίαιτα, είσαι μία χαρά”. Τότε ήταν που
άρχισα να απαντάω. Ότι το σώμα μου είναι δικό μου. Δικό μου. Και πρέπει να υπερασπίζομαι το δικαίωμα μου στο σώμα μου ενάντια στην κοινωνία.
Και τώρα που άλλαξα χώρα και
ξαναπήρα τα χαμένα κιλά 
συνεχίζω και απαντάω. Πιο πολύ από πριν.
Και δεν επιτρέπω και σε εμένα να τα σχολιάζω σε άλλους.
Ακούω μόνο την διατροφολόγο μου και μόνο εκεί μιλάω. Γιατί ακόμα και άτομα με καλές προθέσεις δεν μπορούν να καταλάβουν τι γίνεται στο κεφάλι σου. Και αν τους μιλήσεις για το ότι στεναχωριέσαι, θα σου πούνε χάσε κιλά ή μήπως δεν προσπαθείς αρκετά. Οπότε
το κόβουμε και στα άτομα με καλές προθέσεις.
Πλέον σε όλους στα σχόλια για το φαγητό και τα κιλά ξεσπαθώνω. Ακόμα και όταν γίνονται σε συνάδελφο. Η οποία τα δέχεται γιατί πιστεύει όπως μου είπε ότι
επειδή είμαστε πολλά κιλά δεν μπορούμε να έχουμε ίσες ευκαιρίες στους καλούς άντρες. 
Και της τη λένε οι άντρες του γράφειου “τόσο ωραίο πρόσωπο
αν ήσουν αδύνατη θα ήσουν γκομενάρα”.

Αυτή σκύβει το κεφάλι και εγώ απαντάω. Για εμένα απαντάω. Και για όποια ακούσει.
ΔΕΝ ΤΡΩΩ ΤΟ ΦΑΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟ ΜΟΥ!
Τα σχόλια όταν άρχισα να μην τα δέχομαι, ελλατώθηκαν.

Ή μπορεί να μην τους δίνω και εγώ σημασία πια. Δεν ξέρω. Οχυρωθείτε και καλή δύναμη. Βρείτε τη δύναμη να σας υπερασπιστείτε γιατί κανένας άλλος δεν θα το κάνει για εσάς.
Με αφορμή αυτό γιατί ταυτίζομαι και λυπάμαι που υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που υποφέρουν.