Phorum.com.gr

Yochanan έγραψε: 07 Ιουν 2018, 00:31 πρωτο φλέμα, συνήθης πρακτική: σκύλευση νεκρών.

Juno έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:12

ST48410 έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:09

Yochanan έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:07

Το timing είναι απαράδεκτο.

Συμφωνώ απολύτως. Επίσης χωρίς να ξέρω τίποτα για την εκλιπούσα, υποκειμενικά το άρθρο βγάζει μια κακία.

... περιγράφοντας γεγονότα, χωρίς καθόλου σχόλια. Πες μου σε ποιο σημείο λέει κάτι υποκειμενικό.
Κακίες είναι μόνον αν είναι ψέματα ή παραφουσκωμένα.
Για το timing να το καταλάβω, αλλά εφημερίδα είναι, έκανε ένα αφιέρωμα σε άτομο που πέθανε.
Συνήθως έτσι γίνεται αν και εστιάζουν στα καλά. Εδώ ποιος να πει κάτι καλό; Ο θείος της που τον απέλυσε γιατί της έσπαγε .... κάτι;

Dwarven Blacksmith έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:22 Η συγκινητική στιγμή που έχεις πεθάνει ο ίδιος, έχει πεθάνει η κόρη σου, αλλά τουλάχιστον η Juno νοιάζεται για την περιουσία σου!

Αγις έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:28 Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Αγις έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:28 Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Nero έγραψε: 07 Ιουν 2018, 00:56

sys3x έγραψε: 07 Ιουν 2018, 00:50

Nero έγραψε: 07 Ιουν 2018, 00:46

Να ρωτήσουμε τη Σούλα,θα ξέρει

Εμμονή; βρήκες μια εμμονή στο πορτοφόλι; το βρήκα;

δυστυχώς δεν μπορώ να το κρύψω,είναι εβραίος γνωστό ότι εχω εμμονές,σαν άνθρωπος κι εγώ. Συγνώμη

Fuerte έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:32

Αγις έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:28 Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

Αγις έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:40

Fuerte έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:32

Αγις έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:28 Διαβάζοντας οτι ανέβηκε ,η εντυπωσή μου - είναι ότι ουσιαστικά τα χώνουν στον πατέρα της και όχι στην ίδια για την ζωή της και τις αποτυχίες της .

Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

και η Ναταλί τα ίδια λέει και το πρώτο φλεμα στο δικό του μαλακισμένο στύλ - κακομαθημένη και ο κόλαφος είναι για τον πατέρα.

Που σημαίνει ότι η νεκρή δεν δεδικαίωται, αλλά εμένα τουλάχιστον επιτρέψτε να μη χαίρομαι μ΄αυτό τον θάνατο. Να λυπάμαι για αυτή τη γυναίκα που δαιμονικά έξυπνη και τραγικά, ή - ακόμα χειρότερα - σχεδόν πεισματικά κι οργανωμένα αυτοκαταστροφική, κατόρθωσε μέχρι τα 59 της να είναι η βαθιά θλιμμένη (γιατί τί άλλο φανερώνει ο εθισμός στο ποτό) βασίλισσα των σκουπιδιών. Των σκουπιδιών και των ερειπίων μίας δημοσιογραφικής Αριστερής Αυτοκρατορίας όπως υπήρξε η Ελευθεροτυπία την οποία ασφαλώς ένα κομμάτι ενοχλημένων και ισχυρών πολιτικών αντιπάλων προσπάθησε να τη συντρίψει ειδικά όταν ακούστηκαν οι πρώτοι τριγμοί στα - όχι και τόσο γερά όπως αποδείχτηκε - θεμέλιά της. Αλλά μήπως και η ίδια η βασίλισσα που κλήθηκε ξαφνικά να βασιλεύσει, μεσήλιξ πια κι ανεπάγγελτη ως τότε, δεν ήταν γυμνή, απροετοίμαστη, πεισματάρα, μονομανής, αυταρχική κι απολύτως ανέτοιμη για να κυβερνήσει; Απολύτως ακατάλληλη για να σώσει την Αυτοκρατορία της; Απολύτως κατάλληλη για να την ακρωτηριάσει πρώτα (ξεσκίζο

Fuerte έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:46

Αγις έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:40

Fuerte έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:32
Ο Βότσης ναι, ίσως και λόγω ηλικίας αφού θα μπορούσε να είναι κόρη του. Αν εξαιρέσεις την εισαγωγή του άρθρου του μετά "μαλακώνει" και κάνει ουσιαστικά μία σύντομη αναδρομή της ιστορίας της Ε, κλείνοντας με ένα "κρίμα" για τον πρόωρο θάνατο της.

και η Ναταλί τα ίδια λέει και το πρώτο φλεμα στο δικό του μαλακισμένο στύλ - κακομαθημένη και ο κόλαφος είναι για τον πατέρα.

Μπα. Η Ναταλί καμία σχέση με τα άλλα δύο. Βγάζει εμπάθεια και βασικά την μακαρίτισα κατηγορεί και όχι τόσο τον πατέρα της, με αναφορά στον αλκοολισμό της και ψυχογράφημα εκ του προχείρου.

Που σημαίνει ότι η νεκρή δεν δεδικαίωται, αλλά εμένα τουλάχιστον επιτρέψτε να μη χαίρομαι μ΄αυτό τον θάνατο. Να λυπάμαι για αυτή τη γυναίκα που δαιμονικά έξυπνη και τραγικά, ή - ακόμα χειρότερα - σχεδόν πεισματικά κι οργανωμένα αυτοκαταστροφική, κατόρθωσε μέχρι τα 59 της να είναι η βαθιά θλιμμένη (γιατί τί άλλο φανερώνει ο εθισμός στο ποτό) βασίλισσα των σκουπιδιών. Των σκουπιδιών και των ερειπίων μίας δημοσιογραφικής Αριστερής Αυτοκρατορίας όπως υπήρξε η Ελευθεροτυπία την οποία ασφαλώς ένα κομμάτι ενοχλημένων και ισχυρών πολιτικών αντιπάλων προσπάθησε να τη συντρίψει ειδικά όταν ακούστηκαν οι πρώτοι τριγμοί στα - όχι και τόσο γερά όπως αποδείχτηκε - θεμέλιά της. Αλλά μήπως και η ίδια η βασίλισσα που κλήθηκε ξαφνικά να βασιλεύσει, μεσήλιξ πια κι ανεπάγγελτη ως τότε, δεν ήταν γυμνή, απροετοίμαστη, πεισματάρα, μονομανής, αυταρχική κι απολύτως ανέτοιμη για να κυβερνήσει; Απολύτως ακατάλληλη για να σώσει την Αυτοκρατορία της; Απολύτως κατάλληλη για να την ακρωτηριάσει πρώτα (ξεσκίζο

Moυ είπαν ότι στα social media περιυβρίζουν τη νεκρή Μάνια Τεγοπούλου. Δεν έχω ψάξει να δω με τα δικά μου μάτια. Είναι ένα γκώσιμο οριστικό αυτό που με έχει πιάσει με την ψηφιακή παθολογία . Δεν έχω περιέργεια καμμία. Ξέρω τι τρέχει. Ξέρω τι νεύρο ερεθίζεται. Δεν χρειάζεται να κάνω ζουμ στις λεπτομέρειες του φόνου. Δεν εκπλήττομαι επίσης. Κτήνη υπήρχαν πάντα στη κοινωνία μας. Κτήνη που γέννησαν νέα κτήνη, πιο τεχνολογικά καταρτισμένα. Sophisticated bitches. Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε. Από τον Όμηρο και τις Τρωάδες μέχρι σήμερα, η περιύβριση νεκρού είναι ένδειξη κορυφαίας βαρβαρότητας, οι άταφοι πολεμιστές διπλά ταπεινωμένοι. Τώρα, θρασίμια στέκονται κορδωμένα πάνω από τους ανοιχτούς τάφους και αποπατούν σε δημόσια θέα, αποενοχοποιημένα, με την άρρωστη ζητωκραυγή του όχλου να τους δίνει το ρυθμό. Ένα ηθικό «πουτάνα όλα» που πρωτοεκφράστηκε με το «Σκατά στο τάφο του Μπακογιάννη» και οδήγησε στο μακελειό του facebook και το μηδενιστικό ίσιωμα του Σύριζα. Δεν συμπαθούσα την Μάνια Τεγοπούλου. Επί της δικής της εποχής παραιτήθηκα από την Ελευθεροτυπία και η ίδια αργότερα μου έκανε μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές απρέπειες: μου πήρε νύχτα ένα ολόκληρο τμήμα εργαζομένων, για να φτιάξει το ευθέως ανταγωνιστικό free press της (που σύντομα ναυάγησε). Κοντά σε αυτά ξέρω πόσο ανεπαρκώς διαχειρίστηκε την εφημερίδα της, η οποία αν και δεν ήταν τόσο αγγελική όσο την περιγράφουν οι ταλαιπωρημένοι νοσταλγοί της, συγκριτικά με πλείστες άλλες ήταν μια χαρά. Oπότε έχω λόγους να μη την συμπαθώ. Και στην νεκρολογία της, αν δημοσίευα κάποια, θα κατέγραφα δίπλα στα βιογραφικά στοιχεία της τούς λάθος χειρισμούς και την επιπολαιότητα με την οποία αποτελείωσε ένα μεγαθήριο και κυρίως τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί. Έτσι οφείλουν να είναι οι νεκρολογίες των δημοσίων προσώπων. Ακριβείς. Όμως μπροστά στο νεκρό της σώμα, θα έμενα αμίλητος. Χωρίς κακία - ό,τι κι αν έγινε. Ό,τι κι αν μού έκανε. Γιατί αυτό ακριβώς με διαφοροποιεί από τα σκυλιά, που αγνοούν ότι θα πεθάνουν αύριο: ξέρω ότι αυτή πέθανε ενώ εγώ ζω. Πράγμα που συνιστά την μεγαλύτερη διαφορά του κόσμου! Ξέρω ότι η σύντομη ζωή, ακριβώς επειδή είναι αδιανόητα σύντομη, οφείλει δια του στοχασμού να υπερβεί τον εαυτό της. Και να παράξει από την απελπισία της, ανθρωπισμό και ομορφιά. Κανένας θάνατος δεν είναι καλός. Ακόμη και μπροστά στη σορό ενός εγκληματία, δεν μπορείς παρά να κάνεις πικρές σκέψεις για το τί είσαι εσύ. Ψιλά γράμματα, το ξέρω. Ιδίως για το ψηφιακό προλεταριάτο με την τρύπια τσέπη και τα μεγάλα όνειρα, που το 'παιξαν στα ζάρια και το τρέλαναν τα χίπικα γεράκια της Σίλικον Βάλεϊ: αφού το απογύμνωσαν από τον ιδιωτικό του κόσμο, το έπεισαν ότι η άπραγη κακία των social media είναι ελευθερία έκφρασης, κι ο ξέκωλος ναρκισσισμός του ίνσταγκραμ ότι είναι ντόλτσε βίτα. Έτσι, μασώντας τσίχλα, ξεπεράστηκε και το ταμπού του θανάτου. Πηγή: www.lifo.gr

Yochanan έγραψε: 07 Ιουν 2018, 17:56 http://www.lifo.gr/articles/opinions/19 ... y-thanatoy

Moυ είπαν ότι στα social media περιυβρίζουν τη νεκρή Μάνια Τεγοπούλου. Δεν έχω ψάξει να δω με τα δικά μου μάτια. Είναι ένα γκώσιμο οριστικό αυτό που με έχει πιάσει με την ψηφιακή παθολογία . Δεν έχω περιέργεια καμμία. Ξέρω τι τρέχει. Ξέρω τι νεύρο ερεθίζεται. Δεν χρειάζεται να κάνω ζουμ στις λεπτομέρειες του φόνου. Δεν εκπλήττομαι επίσης. Κτήνη υπήρχαν πάντα στη κοινωνία μας. Κτήνη που γέννησαν νέα κτήνη, πιο τεχνολογικά καταρτισμένα. Sophisticated bitches. Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε. Από τον Όμηρο και τις Τρωάδες μέχρι σήμερα, η περιύβριση νεκρού είναι ένδειξη κορυφαίας βαρβαρότητας, οι άταφοι πολεμιστές διπλά ταπεινωμένοι. Τώρα, θρασίμια στέκονται κορδωμένα πάνω από τους ανοιχτούς τάφους και αποπατούν σε δημόσια θέα, αποενοχοποιημένα, με την άρρωστη ζητωκραυγή του όχλου να τους δίνει το ρυθμό. Ένα ηθικό «πουτάνα όλα» που πρωτοεκφράστηκε με το «Σκατά στο τάφο του Μπακογιάννη» και οδήγησε στο μακελειό του facebook και το μηδενιστικό ίσιωμα του Σύριζα.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 07 Ιουν 2018, 01:22 Η συγκινητική στιγμή που έχεις πεθάνει ο ίδιος, έχει πεθάνει η κόρη σου, αλλά τουλάχιστον η Juno νοιάζεται για την περιουσία σου!

Yochanan έγραψε: 07 Ιουν 2018, 17:56 http://www.lifo.gr/articles/opinions/19 ... y-thanatoy

Moυ είπαν ότι στα social media περιυβρίζουν τη νεκρή Μάνια Τεγοπούλου. Δεν έχω ψάξει να δω με τα δικά μου μάτια. Είναι ένα γκώσιμο οριστικό αυτό που με έχει πιάσει με την ψηφιακή παθολογία . Δεν έχω περιέργεια καμμία. Ξέρω τι τρέχει. Ξέρω τι νεύρο ερεθίζεται. Δεν χρειάζεται να κάνω ζουμ στις λεπτομέρειες του φόνου. Δεν εκπλήττομαι επίσης. Κτήνη υπήρχαν πάντα στη κοινωνία μας. Κτήνη που γέννησαν νέα κτήνη, πιο τεχνολογικά καταρτισμένα. Sophisticated bitches. Νόμιζα όμως ότι ο θάνατος είναι ένα σύνορο, όπου ακόμα και τα κτήνη σταματάνε. Από τον Όμηρο και τις Τρωάδες μέχρι σήμερα, η περιύβριση νεκρού είναι ένδειξη κορυφαίας βαρβαρότητας, οι άταφοι πολεμιστές διπλά ταπεινωμένοι. Τώρα, θρασίμια στέκονται κορδωμένα πάνω από τους ανοιχτούς τάφους και αποπατούν σε δημόσια θέα, αποενοχοποιημένα, με την άρρωστη ζητωκραυγή του όχλου να τους δίνει το ρυθμό. Ένα ηθικό «πουτάνα όλα» που πρωτοεκφράστηκε με το «Σκατά στο τάφο του Μπακογιάννη» και οδήγησε στο μακελειό του facebook και το μηδενιστικό ίσιωμα του Σύριζα. Δεν συμπαθούσα την Μάνια Τεγοπούλου. Επί της δικής της εποχής παραιτήθηκα από την Ελευθεροτυπία και η ίδια αργότερα μου έκανε μια από τις μεγαλύτερες εκδοτικές απρέπειες: μου πήρε νύχτα ένα ολόκληρο τμήμα εργαζομένων, για να φτιάξει το ευθέως ανταγωνιστικό free press της (που σύντομα ναυάγησε). Κοντά σε αυτά ξέρω πόσο ανεπαρκώς διαχειρίστηκε την εφημερίδα της, η οποία αν και δεν ήταν τόσο αγγελική όσο την περιγράφουν οι ταλαιπωρημένοι νοσταλγοί της, συγκριτικά με πλείστες άλλες ήταν μια χαρά. Oπότε έχω λόγους να μη την συμπαθώ. Και στην νεκρολογία της, αν δημοσίευα κάποια, θα κατέγραφα δίπλα στα βιογραφικά στοιχεία της τούς λάθος χειρισμούς και την επιπολαιότητα με την οποία αποτελείωσε ένα μεγαθήριο και κυρίως τους ανθρώπους που δούλευαν εκεί. Έτσι οφείλουν να είναι οι νεκρολογίες των δημοσίων προσώπων. Ακριβείς. Όμως μπροστά στο νεκρό της σώμα, θα έμενα αμίλητος. Χωρίς κακία - ό,τι κι αν έγινε. Ό,τι κι αν μού έκανε. Γιατί αυτό ακριβώς με διαφοροποιεί από τα σκυλιά, που αγνοούν ότι θα πεθάνουν αύριο: ξέρω ότι αυτή πέθανε ενώ εγώ ζω. Πράγμα που συνιστά την μεγαλύτερη διαφορά του κόσμου! Ξέρω ότι η σύντομη ζωή, ακριβώς επειδή είναι αδιανόητα σύντομη, οφείλει δια του στοχασμού να υπερβεί τον εαυτό της. Και να παράξει από την απελπισία της, ανθρωπισμό και ομορφιά. Κανένας θάνατος δεν είναι καλός. Ακόμη και μπροστά στη σορό ενός εγκληματία, δεν μπορείς παρά να κάνεις πικρές σκέψεις για το τί είσαι εσύ. Ψιλά γράμματα, το ξέρω. Ιδίως για το ψηφιακό προλεταριάτο με την τρύπια τσέπη και τα μεγάλα όνειρα, που το 'παιξαν στα ζάρια και το τρέλαναν τα χίπικα γεράκια της Σίλικον Βάλεϊ: αφού το απογύμνωσαν από τον ιδιωτικό του κόσμο, το έπεισαν ότι η άπραγη κακία των social media είναι ελευθερία έκφρασης, κι ο ξέκωλος ναρκισσισμός του ίνσταγκραμ ότι είναι ντόλτσε βίτα. Έτσι, μασώντας τσίχλα, ξεπεράστηκε και το ταμπού του θανάτου. Πηγή: www.lifo.gr