Re: Είναι το mgtow και το red pill ιδεολόγημα ορθές απαντήσεις στην παράνοια του φεμινισμού; Τί πρέπει να κάνουν οι άντρ
Δημοσιεύτηκε: 29 Ιαν 2020, 14:20
Στη δύση καθίσταται σαφές -σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε- ότι υπάρχει ουσιαστική διαφορά μεταξύ ενός εργένη που χαίρεται την ελευθερία του (mgtow) και ενός εργένη που κλαίγεται γιατί δεν του κάθεται καμία (ίνσελ).
Στην Ελλάδα υπάρχει σύγχυση των δύο καταστάσεων, ακόμη και από αυτούς που αυτο-χαρακτηρίζονται red-pillers.
Ο λόγος είναι ότι αυτός που σύστησε αυτά τα life-style στην Ελληνική πραγματικότητα (ο εξής ένας), το έκανε με τον πιο λάθος τρόπο που υπάρχει. Το δέ κήρυγμά του βρήκε απήχηση σε ηλικίες 15-25 ετών. Δεν είναι για παραπάνω.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 3 είδη mgtow παγκοσμίως (αλλά κυρίως στην Ελλάδα).
Το πρώτο είναι η ορίτζιναλ σύλληψη που αντιμετωπίζει το mgtow ως εργενισμό και τίποτα περισσότερο. Δεν είναι ιδεολογία και επομένως δεν έχει στόχο να αναζητήσει "συμμάχους", δεν κοιτάει να συγκρουστεί, δεν κοιτάει να αποδείξει κάτι κλπ. Αν κάποιος έχει αποφασίσει να απέχει από τις σχέσεις ως αντίδραση προς τον νεο-φεμινισμό, είναι καθαρά δική του επιλογή, σύμφωνα με αυτή την θεώρηση. Επίσης εδώ υπάγεται και όποιος απλά δεν γουστάρει τις μόνιμες σχέσεις και τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται. Τέλος περιλαμβάνει και πρώην παντρεμένους ή άτομα που έχουν περάσει φάση έντονης πολυγαμίας. Το συγκεκριμένο lifestyle δεν προσηλυτίζει, απλά συστήνεται και από εκεί και πέρα ο καθένας επιλέγει αν θα το ασπαστεί ή όχι. Από αυτή την άποψη καλώς τα σόσιαλ μίντια κλείνουν αυτά τα κανάλια, διότι ο στόχος τους επετεύχθη: Να συστηθεί ως φαινόμενο στο κοινό. Ετσι κι αλλιώς, όσο υπάρχουν, λένε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια, ανακυκλώνοντάς τα εμμονικά. Αν κάποιος είναι εργένης από επιλογή, έχει πολύ σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί από το να διατυμπανίζει τον εργενισμό του και τους λόγους που τον οδήγησαν να τον ασπαστεί. Επίσης αυτός που του κάνει πόλεμο, δεν έχει κανένα δικαίωμα να τον παντρέψει με το ζόρι.
Το δεύτερο, είναι η εντελώς εσφαλμένη αντίληψη που έχουν αυτοί που αυτοαποκαλούνται mgtow στη χώρα μας, σε κάποιο βαθμό και στο εξωτερικό. Αυτοί είναι κρυφο-ίνσελ ή αιώνιοι παρθένοι ή MRA του πληκτρολογίου (δηλαδή του κ@λου), πάντως mgtow δεν είναι. Αυτοί εμφανίζουν το lifestyle ως ιδεολογία που αναζητεί συμμάχους και που προσπαθεί να αποδείξει κάτι (καμία σχέση με το όπως είχε τεθεί εξαρχής). Το μισογυνιστικό παραλήρημα που βλέπουμε από εκπροσώπους του, είναι απόρροια αυτής ακριβώς της παρεξήγησης. Εχουν κάνει δηλαδή τον εργενισμό τους ιδεολογία και αυτοσκοπό.
Το τρίτο είναι το mgtow ως φαινόμενο. Υπήρχε από παλιά, όπως π.χ. το να επιλέγουν κάποιοι άντρες να πάνε σε κλαμπ για τη μουσική και όχι σε ladies night τα οποία εκμεταλλεύονται την ελπίδα τους να γ@μήσουν. Ή το να συγκεντρώνονται οι παντρεμένοι άντρες χωρίς τις γυναίκες τους και να συζητάνε για τα αθλητικά. Ή κάποιοι πιτσιρικάδες που προτιμούν τα video-games από το σεξ. Ή κάποιοι που δεν το πολυ-κυνηγάνε και δεν το πολυ-επιδιώκουν. Στην περίπτωση αυτή τα νούμερα αυξάνονται διαρκώς (ο έθνι έβαλε κάποια διαγράμματα) και όλοι αυτοί, δεν το κάνουν από "ιδεολογικούς" λόγους. Είναι δηλαδή ένα φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως τα φυσικά φαινόμενα. Ανεξάρτητα από τους ανθρώπους που το συγκροτούν.
Από εκεί και πέρα έχουμε:
Ινσελ: Αντικοινωνικοί εργένηδες που δεν έχουν επιλέξει οι ίδιοι τον εργενισμό τους, αλλά τους έχει απορρίψει το γυναικείο φύλο. Δικαιολογημένα πολλές φορές. Διότι ακόμη και άντρας να είναι κάποιος και να συζητήσει με κάποιον από αυτούς, θα βγάλει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για τόσο αντικοινωνικό άτομο, που καταλήγει creepy.
MRA: Ακτιβιστές των αντρικών δικαιωμάτων που αγωνίζονται για τα αντρικά δικαιώματα. Αυτό είναι όντως ιδεολογία, αναζητά όντως συμμάχους και στα δύο φύλα, ωστόσο σε αντίθεση με τον Ελληναρά "ακτιβιστή του πληκτρολογίου" κάνει όντως οργανωμένες δράσεις, όπως πορείες κλπ.
PUA: Επαγγελματίες καμάκια που "διδάσκουν" καμάκι στους αντικοινωνικούς και εκμεταλλεύονται οικονομικά τη ζήτηση που έχει το όμορφο αιδίο. Ισχυρίζονται ότι πάνε με πολλές, αλλά επιλέγουν να μη στεριώσουν με καμία.
Αυτή είναι η αντρόσφαιρα.
Στην Ελλάδα υπάρχει σύγχυση των δύο καταστάσεων, ακόμη και από αυτούς που αυτο-χαρακτηρίζονται red-pillers.
Ο λόγος είναι ότι αυτός που σύστησε αυτά τα life-style στην Ελληνική πραγματικότητα (ο εξής ένας), το έκανε με τον πιο λάθος τρόπο που υπάρχει. Το δέ κήρυγμά του βρήκε απήχηση σε ηλικίες 15-25 ετών. Δεν είναι για παραπάνω.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν 3 είδη mgtow παγκοσμίως (αλλά κυρίως στην Ελλάδα).
Το πρώτο είναι η ορίτζιναλ σύλληψη που αντιμετωπίζει το mgtow ως εργενισμό και τίποτα περισσότερο. Δεν είναι ιδεολογία και επομένως δεν έχει στόχο να αναζητήσει "συμμάχους", δεν κοιτάει να συγκρουστεί, δεν κοιτάει να αποδείξει κάτι κλπ. Αν κάποιος έχει αποφασίσει να απέχει από τις σχέσεις ως αντίδραση προς τον νεο-φεμινισμό, είναι καθαρά δική του επιλογή, σύμφωνα με αυτή την θεώρηση. Επίσης εδώ υπάγεται και όποιος απλά δεν γουστάρει τις μόνιμες σχέσεις και τις υποχρεώσεις που συνεπάγονται. Τέλος περιλαμβάνει και πρώην παντρεμένους ή άτομα που έχουν περάσει φάση έντονης πολυγαμίας. Το συγκεκριμένο lifestyle δεν προσηλυτίζει, απλά συστήνεται και από εκεί και πέρα ο καθένας επιλέγει αν θα το ασπαστεί ή όχι. Από αυτή την άποψη καλώς τα σόσιαλ μίντια κλείνουν αυτά τα κανάλια, διότι ο στόχος τους επετεύχθη: Να συστηθεί ως φαινόμενο στο κοινό. Ετσι κι αλλιώς, όσο υπάρχουν, λένε διαρκώς τα ίδια και τα ίδια, ανακυκλώνοντάς τα εμμονικά. Αν κάποιος είναι εργένης από επιλογή, έχει πολύ σοβαρότερα θέματα να ασχοληθεί από το να διατυμπανίζει τον εργενισμό του και τους λόγους που τον οδήγησαν να τον ασπαστεί. Επίσης αυτός που του κάνει πόλεμο, δεν έχει κανένα δικαίωμα να τον παντρέψει με το ζόρι.
Το δεύτερο, είναι η εντελώς εσφαλμένη αντίληψη που έχουν αυτοί που αυτοαποκαλούνται mgtow στη χώρα μας, σε κάποιο βαθμό και στο εξωτερικό. Αυτοί είναι κρυφο-ίνσελ ή αιώνιοι παρθένοι ή MRA του πληκτρολογίου (δηλαδή του κ@λου), πάντως mgtow δεν είναι. Αυτοί εμφανίζουν το lifestyle ως ιδεολογία που αναζητεί συμμάχους και που προσπαθεί να αποδείξει κάτι (καμία σχέση με το όπως είχε τεθεί εξαρχής). Το μισογυνιστικό παραλήρημα που βλέπουμε από εκπροσώπους του, είναι απόρροια αυτής ακριβώς της παρεξήγησης. Εχουν κάνει δηλαδή τον εργενισμό τους ιδεολογία και αυτοσκοπό.
Το τρίτο είναι το mgtow ως φαινόμενο. Υπήρχε από παλιά, όπως π.χ. το να επιλέγουν κάποιοι άντρες να πάνε σε κλαμπ για τη μουσική και όχι σε ladies night τα οποία εκμεταλλεύονται την ελπίδα τους να γ@μήσουν. Ή το να συγκεντρώνονται οι παντρεμένοι άντρες χωρίς τις γυναίκες τους και να συζητάνε για τα αθλητικά. Ή κάποιοι πιτσιρικάδες που προτιμούν τα video-games από το σεξ. Ή κάποιοι που δεν το πολυ-κυνηγάνε και δεν το πολυ-επιδιώκουν. Στην περίπτωση αυτή τα νούμερα αυξάνονται διαρκώς (ο έθνι έβαλε κάποια διαγράμματα) και όλοι αυτοί, δεν το κάνουν από "ιδεολογικούς" λόγους. Είναι δηλαδή ένα φαινόμενο που πρέπει να αντιμετωπίζεται όπως τα φυσικά φαινόμενα. Ανεξάρτητα από τους ανθρώπους που το συγκροτούν.
Από εκεί και πέρα έχουμε:
Ινσελ: Αντικοινωνικοί εργένηδες που δεν έχουν επιλέξει οι ίδιοι τον εργενισμό τους, αλλά τους έχει απορρίψει το γυναικείο φύλο. Δικαιολογημένα πολλές φορές. Διότι ακόμη και άντρας να είναι κάποιος και να συζητήσει με κάποιον από αυτούς, θα βγάλει το συμπέρασμα ότι πρόκειται για τόσο αντικοινωνικό άτομο, που καταλήγει creepy.
MRA: Ακτιβιστές των αντρικών δικαιωμάτων που αγωνίζονται για τα αντρικά δικαιώματα. Αυτό είναι όντως ιδεολογία, αναζητά όντως συμμάχους και στα δύο φύλα, ωστόσο σε αντίθεση με τον Ελληναρά "ακτιβιστή του πληκτρολογίου" κάνει όντως οργανωμένες δράσεις, όπως πορείες κλπ.
PUA: Επαγγελματίες καμάκια που "διδάσκουν" καμάκι στους αντικοινωνικούς και εκμεταλλεύονται οικονομικά τη ζήτηση που έχει το όμορφο αιδίο. Ισχυρίζονται ότι πάνε με πολλές, αλλά επιλέγουν να μη στεριώσουν με καμία.
Αυτή είναι η αντρόσφαιρα.
