Phorum.com.gr

Ορέστης 35 έγραψε: 07 Ιαν 2020, 22:57 Τι να βαλω στα γενια να μαλακωσουν; Τα επλυνα με σαμπουνι μπεταντιν πριν 2 εβδομαδες και εγιναν σκληρα σα συρματα.

Ζενίθεδρος έγραψε: 03 Φεβ 2020, 00:32

Ορέστης 35 έγραψε: 07 Ιαν 2020, 22:57 Τι να βαλω στα γενια να μαλακωσουν; Τα επλυνα με σαμπουνι μπεταντιν πριν 2 εβδομαδες και εγιναν σκληρα σα συρματα.

Beard oil.

the comet the course the tail έγραψε: 03 Φεβ 2020, 00:47 κι εμένα έτσι είναι Ορέστη. συν το ότι έχω σημάδια σαν τον εσταυρωμένο. τυχαίο;

Ορέστης 35 έγραψε: 03 Φεβ 2020, 00:53 Εχεις και μειωμενη αισθηση στα ακροδαχτυλα; Σου βγηκαν μεσα σε λιγους μηνες;

the comet the course the tail έγραψε: 03 Φεβ 2020, 00:47 κι εμένα έτσι είναι Ορέστη. συν το ότι έχω σημάδια σαν τον εσταυρωμένο. τυχαίο;

sibylic έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:21
κτύπημα...σκληρές αγροτικές εργασίες;

πώς έγιναν τά σημάδια;

the comet the course the tail έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:25

sibylic έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:21
κτύπημα...σκληρές αγροτικές εργασίες;

πώς έγιναν τά σημάδια;

στο ένα Χέρι το έπαθα από Σταυροκατσάβιδο. βίδωνα με πίεση μια βίδα, να μπεί σε ένα Ξύλο. Ούτε που κατάλαβα πως έφυγε Δέρμα από Το Χέρι Μου.
το άλλο κλαδεύοντας μια Ελιά, εκεί που Σταυρώνουν τα Κλαδιά. κλώτσησε το Αλυσοπρίονο.

έλεος. δεν καίγομαι με τσιγάρα, ούτε χαρακώνομαι. μην αρχίζεις κι εσύ τώρα...

sibylic έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:32

the comet the course the tail έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:25

sibylic έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:21
κτύπημα...σκληρές αγροτικές εργασίες;

πώς έγιναν τά σημάδια;

στο ένα Χέρι το έπαθα από Σταυροκατσάβιδο. βίδωνα με πίεση μια βίδα, να μπεί σε ένα Ξύλο. Ούτε που κατάλαβα πως έφυγε Δέρμα από Το Χέρι Μου.
το άλλο κλαδεύοντας μια Ελιά, εκεί που Σταυρώνουν τα Κλαδιά. κλώτσησε το Αλυσοπρίονο.

έλεος. δεν καίγομαι με τσιγάρα, ούτε χαρακώνομαι. μην αρχίζεις κι εσύ τώρα...

τό κατάλαβα βρε σύ αφού είπα γιά αγροτικές εργασίες, δεν είμαι μπασκίνας
έχω κι'εγώ ένα πριόνι ηλ/κο μέ μπαλαντέζα γιά κάποιες δουλιές.....

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μια ανάμνηση από τα γυρίσματα;
Η πιο έντονη ανάμνηση για μένα θα είναι πάντα, μια στιγμή μετά τα γυρίσματα, την ημέρα της ελληνικής πρεμιέρας, στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μεσημέρι, είχε ήλιο, είχαμε βγει για φωτογράφιση στην παραλία στο λιμάνι, οι τέσσερίς μας περπατούσαμε και κάναμε πόζες φορώντας τα γυαλιά των ρόλων μας. Τα δικά μου ήταν τα παιδικά γυαλιά του Αλέξανδρου, τα οποία τα είχα φορέσει ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια. Σε μια στιγμή, τίναξα με χάρη το κεφάλι μου και είδα έντρομη σε αργή κίνηση τα γυαλιά μου-του να φεύγουν απ’ το πρόσωπό μου, να κυλάνε στην προβλήτα και να βυθίζονται στον Θερμαϊκό. Μαζί τους και εγώ. Έμεινα να κοιτάζω το νερό, ήταν σαν να έχασα ένα εκατομμύριο ευρώ. Ένιωθα τον Αλέξανδρο πίσω μου, νομίζω δεν θα γύριζα ποτέ να τον κοιτάξω αν δεν άκουγα τη φωνή του. Αυτά τα γυαλιά θα έμπαιναν σε μουσείο. Τώρα κείτονται στον Θερμαϊκό. Ηρέμησα μόνο όταν ο Αλέξανδρος την επόμενη μέρα είπε ότι το “κλείσιμο” αυτό ίσως ήταν το πιο ταιριαστό. Καμιά φορά χρειάζεται κάτι τέτοιο για να μπορέσουμε να αποχαιρετήσουμε και να προχωρήσουμε.

the comet the course the tail έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:41

sibylic έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:32

the comet the course the tail έγραψε: 03 Φεβ 2020, 01:25

στο ένα Χέρι το έπαθα από Σταυροκατσάβιδο. βίδωνα με πίεση μια βίδα, να μπεί σε ένα Ξύλο. Ούτε που κατάλαβα πως έφυγε Δέρμα από Το Χέρι Μου.
το άλλο κλαδεύοντας μια Ελιά, εκεί που Σταυρώνουν τα Κλαδιά. κλώτσησε το Αλυσοπρίονο.

έλεος. δεν καίγομαι με τσιγάρα, ούτε χαρακώνομαι. μην αρχίζεις κι εσύ τώρα...

τό κατάλαβα βρε σύ αφού είπα γιά αγροτικές εργασίες, δεν είμαι μπασκίνας
έχω κι'εγώ ένα πριόνι ηλ/κο μέ μπαλαντέζα γιά κάποιες δουλιές.....

δεν έχω υπομονή με τις χειρωνακτικές δουλειές. με πιάνουν τα νεύρα μου. έχω μεγάλη ένταση. συνήθως βρίζω. καμιά φορά παθαίνω και ατυχήματα. κάτι πρέπει να κάνω με τις εμμονές μου όμως.

σήμερα πάλι έκοβα κάτι ξύλα και μου έπεσαν τα γυαλιά πάνω στην λάμα από το πριόνι. ευτυχώς δεν έσπασαν -δεν γύριζε η αλυσίδα- όπως κάποια άλλα παλιότερα. θα ήμουν ψυχαναγκασμένος να το συνδέσω με κάποια αλλαγή, κάποιο νέο κεφάλαιο στη ζωή μου και με αυτό που διάβασα χτες εδώ:

Μπορείτε να μοιραστείτε μαζί μας μια ανάμνηση από τα γυρίσματα;
Η πιο έντονη ανάμνηση για μένα θα είναι πάντα, μια στιγμή μετά τα γυρίσματα, την ημέρα της ελληνικής πρεμιέρας, στη Θεσσαλονίκη. Ήταν μεσημέρι, είχε ήλιο, είχαμε βγει για φωτογράφιση στην παραλία στο λιμάνι, οι τέσσερίς μας περπατούσαμε και κάναμε πόζες φορώντας τα γυαλιά των ρόλων μας. Τα δικά μου ήταν τα παιδικά γυαλιά του Αλέξανδρου, τα οποία τα είχα φορέσει ξανά και ξανά μέσα στα χρόνια. Σε μια στιγμή, τίναξα με χάρη το κεφάλι μου και είδα έντρομη σε αργή κίνηση τα γυαλιά μου-του να φεύγουν απ’ το πρόσωπό μου, να κυλάνε στην προβλήτα και να βυθίζονται στον Θερμαϊκό. Μαζί τους και εγώ. Έμεινα να κοιτάζω το νερό, ήταν σαν να έχασα ένα εκατομμύριο ευρώ. Ένιωθα τον Αλέξανδρο πίσω μου, νομίζω δεν θα γύριζα ποτέ να τον κοιτάξω αν δεν άκουγα τη φωνή του. Αυτά τα γυαλιά θα έμπαιναν σε μουσείο. Τώρα κείτονται στον Θερμαϊκό. Ηρέμησα μόνο όταν ο Αλέξανδρος την επόμενη μέρα είπε ότι το “κλείσιμο” αυτό ίσως ήταν το πιο ταιριαστό. Καμιά φορά χρειάζεται κάτι τέτοιο για να μπορέσουμε να αποχαιρετήσουμε και να προχωρήσουμε.

https://elle.gr/blogs/texni/i-protagoni ... yyiT5pPR0c

sibylic έγραψε: 03 Φεβ 2020, 02:07
ώχου κι'εσύ θέλεις τώρα νά μέ παρασύρεις σέ ψυχαναλυτικές θεωρίες,από ατυχήματα άλλο τίποτα
όπως έκοβα κάτι χοντρά κλαδιά από μιά κουτσουπιά μέ τό πριόνι(σ'ενα οικόπεδο σε βουνό) πετάχτηκε
ξαφνικά ένας ποντίκαρος απ'τό οίκιμα πού τρόμαξα....πήγα στό κοντινότερο μαγαζί καί πήρα τό ρακουμίν....
έβαλα σέ αρκετά σημεία, τήν άνοιξη πού θά πάω πάλι θά πάρω μαζί μου 2 γάτες, εννοείται θά έχω μαζέψει
τό ρακουμίν άν έχει μείνει