pylothess έγραψε: 30 Απρ 2019, 18:07
koukouvagia έγραψε: 30 Απρ 2019, 17:46
το Κομμουνιστικό Μανιφέστο δεν υπάρχει η ανάλυση της οικονομικής θεωρίας του Μαρξ. Να το πούμε απλά είναι ένα κείμενο που προπαγανδίζει με συνθήματα.
Αν θες να ασχοληθείς με τον Μαρξ και να πάρεις κάποιες απαντήσεις στα σημαντικά ερώτημα που σε απασχολούν, τότε για αρχή θα σου έλεγα να διαβάσεις
Το Κεφάλαιο και τα
Grundrisse. Μόλις τα διαβάσεις αυτά, επειδή βλέπω πως οι ανησυχίες σου επικεντρώνονται και στους καταναλωτές, στην καταναλωτική συνείδηση και τον ορθολογισμό, θα σου πρότεινα να δεις τη Σχολή της Φρανκφούρτης και συγκεκριμένα τον
Μονοδιάστατο Άνθρωπο του Μαρκούζε.
(Κυκλοφορούν όλα και σε PDF στο διαδίκτυο, επειδή θα θες μια μικρή περιουσία να τα αγοράσεις αν δεν τα έχεις)
Σίγουρα, θα πάρεις κάποιες απαντήσεις και ενδεχομένως να προβληματιστείς ακόμη περισσότερο.
Δυστυχώς στην σχολή μου ,ασχοληθήκαμε μόνο με λογιστικά . Ισοζύγια , καθολικά,φορολογία κ.τ.λ.
Το κεφάλαιο του Μαρξ; Από ότι έχω ακούσει αυτό πόσο είναι 7 τόμοι; Και είναι πολύ δυσνόητο.
Για την περιοδικότητα του φαινομένου της οικονομικής κρίσης ; Στον Ριζοσπάστη έχω διαβάσει ότι η Οικονομική κρίση έχει περιοδικότητα περίπου 10χρόνια. Ισχύει κάτι τέτοιο; Και πίστεψέ με, το ΚΚΕ και όλα τα υπόλοιπα κομμουνιστικά κόμματα είναι οι λιγότερο κατάλληλοι χώροι για επιστημονική μελέτη του Μαρξισμού. Άλλο η επιστημονική αντιμετώπιση μιας θεωρίας και άλλο ο οραματισμός για μια καλύτερη κοινωνία.
Είναι όντως δύσκολοι στη μελέτη, ωστόσο έχοντας ένα οικονομικό υπόβαθρο, όπως μου λες οτι έχεις, δε θα είναι τόσο δύσκολοι.
Εντούτοις, μη νομίζεις ότι ξεμπερδεύεις και με διαγώνιο διάβασμα τύπου μανταμ φιγκαρό.
Δεν υποστηρίζω το ΚΚΕ και ούτε το παρακολουθώ, είναι αρκετά συντηρητικό για τα δικά μου δεδομένα.
Συμφωνώ πως μελέτη του μαρξισμού δεν μπορεί να περιμένει κανείς από κόμματα όπως ΚΚΕ ή ακόμη χειρότερα Σύριζα.
Μακρυά, αν θες να ασχοληθείς.
Μια λύση για την άμβλυνση των κοινωνικών αντιθέσεων και την αντιμετώπιση κάποιων από των παθογενειών του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής είναι η κρατική παρέμβαση. Για παράδειγμα τα προγράμματα κοινωφελούς εργασίας ,που σε προσλαμβάνει το κράτος να δουλέψεις για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα είναι και αυτό ένα προσωρινό μέτρο αντιμετώπισης της ανεργίας ή τα προγράμματα Voucher όπου το κράτος πληρώνει τους μισθούς του εργαζομένου ,ο εργαζόμενος όμως πρέπει να βρει μόνος του την επιχείρηση.Και είναι κατά την γνώμη μου μια σημαντική βοήθεια σε βραχυχρόνιο επίπεδο. Η κρατική παρέμβαση αν δεν κάνω λάθος ,δεν εγκαινιάστηκε με τον Keynes; Τότε στην περίοδο του μεγάλου κραχ του '29. Οι ΗΠΑ ξεπέρασαν την κρίση με κρατική παρέμβαση . Προσλάμβανε το ίδιο το κράτος εργαζόμενους ,παρ'όλου που δεν υπήρχε ανάγκη ,ίσα ίσα για να δημιουργηθεί τεχνητή ζήτηση και να γίνει επανεκκίνηση της οικονομίας.Το κραχ του 29 από τα Χρηματιστήρια δεν προκλήθηκε αρχικά; Και μετά μεταφέρθηκε στους υπόλοιπους τομείς της οικονομίας και μετά σε ολόκληρο τον κόσμο πλην της Ε.Σ.Σ.Δ. Τώρα δεν ξέρω. Μπορούμε να πούμε μήπως πως η Κρατική παρέμβαση είναι εμπνευσμένη από την θεωρία του Μαρξ; Πως θα μπορούσαμε να αντλήσουμε ιδέες από τα έργα του Μαρξ για το σήμερα;
Ακόμη και το ζήτημα της κρατικής παρέμβασης δεν είναι τόσο απλό. Τι εννοώ; Υπάρχουν πράγματι παραδείγματα, στα οποία η κρατική παρέμβαση ωφέλησε το κοινωνικό σύνολο. Μία τέτοια περίπτωση ήταν για παράδειγμα και η ανάπτυξη του κράτους πρόνοιας στην Ελλάδα τη δεκαετία του 80. Καθυστερημένα βέβαια, σε σύγκριση με άλλες χώρες, αλλά έγινε.
Το ερώτημα που περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο προκύπτει αν θέσουμε την κατάφαση της πρώτης σου περιόδου στη σωστή βάση: δηλαδή υπό τη μορφή ερωτήματος.
Με άλλα λόγια και πιο συνοπτικά,
η κρατική παρέμβαση μειώνει πάντα τις κοινωνικές αντιθέσεις;
Η απάντηση είναι όχι. Όχι πάντα.
Ο ορισμός, για παράδειγμα, του κατώτατου μισθού είναι μορφή κρατικής παρέμβασης. Τα τελευταία 10 χρόνια, δεν νομίζω πως οι κρατικές παρεμβάσεις, μείωσαν τις κοινωνικές αντιθέσεις.
Η κατανομή των (υπερ)φόρων και το μέγεθος τους, επίσης συνιστά μορφή κρατικής παρέμβασης.
Οι τελωνειακοί δασμοί επίσης συνιστούν μορφή παρέμβασης.
Θέλω να πω, πως δεν είναι όλα άσπρο-μαύρο. Υπάρχουν και πολλές γκρίζες ζώνες. Εν προκειμένω η κρατική παρέμβαση, μπορεί να λειτουργήσει προστατευτικά πχ για κοινωνικές ομάδες, αλλά σε αρκετές περιπτώσεις δεν αμβλύνει τις κοινωνικές αντιθέσεις. Αυτά που λες, για τα βάουτσερ κ.λπ., είναι η πολιτική "
του να βάλω τα αχούρια μου κάτω από το χαλί να μη φαίνονται στις στατιστικές" και με ...κοινοτικό χρήμα δηλαδή από ΕΕ.
Σε μακροχρόνιο επίπεδο ,θα πρέπει οι κυβερνήσεις να στραφούν στην χάραξη επενδυτικής πολιτικής , παρέχοντας το κατάλληλο επενδυτικό κλίμα με χαμηλή φορολογία και χαμηλούς μισθούς για την προσέλκυση επενδύσεων.
Συμφωνώ.
Βλέπεις, επομένως, πως η κρατική παρέμβαση μπορεί να λειτουργήσει ως τροχοπέδη;