Nostalgia έγραψε: 23 Φεβ 2022, 13:31
Δηλαδη οποιος αναγνωριζει τις αδικιες της Αμερικης και αντιλαμβανεται τις ανησυχιες της Ρωσιας ειναι ακροδεξιος. Για γελια και για κλαματα.
Δεν προκειται περι φιλορωσικης στροφης, ειναι περισσοτερο στροφη εξω απο το δυτικο συστημα και σε αυτο ευθυνεται η Δυση οπου με το συστημα της που εχει ξεφυγει τις τελευταιες δεκαετιες εχει πεταξει στα σκουπιδια μεγαλο μερος πολιτων, εχει διογκωσει τις αδικιες και εν τελει η απομακρυνση απο το δυτικο συστημα ειναι επειδη ο κοσμος αντιλαμβανεται οτι το συστημα αυτο τελικα δεν δουλευει για εμας αλλα για παρα πολυ λιγους.
Φυσικα οσο αδυνατουν να αντιληφθουν την πραγματικοτητα τοσο περισσοτερο ο κοσμος θα απομακρυνεται.
Εδώ να τονίσουμε ότι ο Πούτιν δεν είναι ο καλοσυνάτος ηγέτης.
Επιπλέον ξέρει ότι η Ρωσία έχει δομικά θέματα. Για αυτό ακριβώς επιζητεί buffer zones.
Επίσης να τονίσουμε ότι όταν ανέλαβε την εξουσία ήταν συνεργάσιμος με τη Δύση.
Το 2001 με την τρομοκρατία του Μπιν Λάντεν, πρώτος έτεινε προσφορά για βοήθεια και ήταν μεγάλη.
Επέτρεψε την διέλευση δυνάμεων των ΗΠΑ που δεν μπορούσαν να μετακινηθούν από Πακιστάν μεριά.
Στη συνέχεια επέτρεψε στις ΗΠΑ να τοποθετήσουν βάσεις σε κράτη ελεγχόμενα από την Ρωσία(Κιργιστάν, Ουζμπεκιστάν)
Το 2003 δεν αντέδρασε στην εισβολή στο Ιράκ και συνέχιζε να επιτρέπει την διέλευση στρατού των ΗΠΑ από την Ρωσία για επιχειρήσεις στο Αφγανιστάν.
Ωστόσο το κατεστημένο των ΗΠΑ είχε άλλες προθέσεις.
Κάποια στιγμή, τοποθέτησαν ραντάρ στην Πολωνία με πρόσχημα άμυνα ενάντια σε ενδεχόμενη πυραυλική επίθεση του Ιράν.
Η Ρωσία αντιπρότεινε εγκατάσταση τους στο Αζερμπαιτσάν, κάτι απολύτως προφανές και ουσιαστικό.
Στη συνέχεια, ενθάρρυναν τις περίφημες αναταραχές σε Γεωργία και ΗΠΑ ενάντια στην Ρωσία.
Ακόμα όμως μέχρι τότε ο Πούτιν δεν εναντιωνόταν.
Όχι από καλοσύνη, απλώς δεν θεωρούσε ότι συνέφερε.
Όμως κάποια στιγμή υπήρξε μία κόκκινη γραμμή.
Η διαδικασία προς ένταξη στο ΝΑΤΟ χωρών που ανήκαν παλαιότερα στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας. Κάτι που θα έφερνε τις νατοϊκές δυνάμεις λίγα χιλιόμετρα από κομβικές πόλεις της Ρωσίας.
Εκείνη την περίοδο παρατηρείται και η μεταστροφή του Πούτιν και της ρώσικης πολιτικής, δηλαδή γύρω στο 2007-08.
Το πρώτο δείγμα ήταν η εισβολή στην Γεωργία το 2008, με υποτιθέμενο στόχο την προστασία της Νότιας Οσσετίας.
Ο ρώσικος στρατός βρέθηκε στα 30 χιλιόμετρα από την Τιφλίδα.
Βέβαια η Γεωργία είχε επί σειρά ετών ενθαρρύνσεις από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.
Όταν όμως εμφανίστηκε ο ρώσικος στρατός, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ έκαναν ότι δεν πολυκατάλαβαν τι συμβαίνει και έμειναν παρατηρητές των εξελίξεων.
Το 2014 προέκυψαν αναταραχές και στην Ουκρανία. Πάλι οι ουκρανοί είχαν λάβει ενθάρρυνση και διαβεβαιώσεις.
Ωστόσο όταν ο στρατός της Ρωσίας προσάρτησε την Κριμαία, οι Δυτικοί στέκονταν παρατηρητές των εξελίξεων και επιβλήθηκαν κάποιες κυρώσεις, οι οποίες δεν πτόησαν το εγχείρημα της Ρωσίας.
Το 2020 είχαμε ταραχές και στην Λευκορωσία.
Πλέον σε αντίθεση με το 2008 και το 2014, ΗΠΑ και ΕΕ έκαναν το οτιδήποτε για να μην θεωρηθεί ότι ενθαρρύνουν οποιαδήποτε εξέγερση.