Phorum.com.gr

Ευτυχώς εμείς αν και 4 δεν έχουμε τέτοια ζητήματα!
Μια φορά ο ένας καταπιε μια μύγα και την εβγαλε αμέσως

Μύγα; Και το θεωρείς τόσο σοβαρό;
Ως παιδί, έχω πετύχει πεινασμένο γατάκι σε διακοπές στο ΠΑΣΟΚονήσι να χάφτει τζιτζίκια.
Τα πιάναμε με τα αδέλφια μου (δυστυχώς δεν είχαμε να του δώσουμε κάτι φαγώσιμο) και αυτό έκανε τρελά σάλτα, τα γράπωνε και τα καταβρόχθιζε. Ακόμα θυμάμαι τον χαρακτηριστικό ήχο καθώς τα μασουλούσε. Μιλάμε για πείνα, όχι αστεία.
Ήταν και εντελώς ατρόμητο μπροστά σε ανθρώπους, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς την ηλικία του (6 μηνών το έκοβα)

Δεν νομίζω πως θα του προκαλέσει πρόβλημα η κατάποση μιας μύγας.

Andromachi έγραψε: 16 Ιούλ 2020, 13:35 Ευτυχώς εμείς αν και 4 δεν έχουμε τέτοια ζητήματα!
Μια φορά ο ένας καταπιε μια μύγα και την εβγαλε αμέσως

Τρελαίνετε για τις μύγες και τα κουνούπια. Κάνει έναν ιδιαίτερο θόρυβο όταν τα βλέπει.
Άμα είναι μεγάλο κουνούπι στον τοίχο τον πάω εκεί τον κρατάω ψηλά μπροστά του και το τρώει.

Δεν παθαίνουν τίποτα από κουνούπια και μύγες- παρεκτός, ίσως, αν το έντομο έχει πριν μολυνθεί από εντομοκτόνο.
Τις βρωμούσες να προσέχετε μόνο, γιατί σε πολλά γατιά προκαλούν στομαχικά προβλήματα.

Η δική μου, ήταν άριστη κυνηγός μυγών. Χάζευα με θαυμασμό, με πόση ευλυγισία και αστραπιαία ταχύτητα, τις γράπωνε και μετά τις έκανε μια χαψιά, κατευχαριστημένη. Και, ναι, όταν τις εντόπιζε, έβγαζε ένα χαριτωμένο, πολύ χαρακτηριστικό νιαουρητό.

Τον περασμένο, "μαύρο για μένα, Μάρτιο, την έχασα.
Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Μου λείπει πολύ...

ειναι σταναχωρο ναι. αυτο αμα εχει ζωο καποιος μπορει να το καταλαβει.

Γιατί δεν πρόκειται απλά για ένα κατοικίδιο.
Γίνεται μέλος της οικογένειας.

aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:09 Γιατί δεν πρόκειται απλά για ένα κατοικίδιο.
Γίνεται μέλος της οικογένειας.

ξερω τι λες, δενεσαι μαζι τους. νομιζω θα βοηθησει να παρεις ενα αλλο ζωακι καποια στιγμη αργοτερα. ζουνε λιγοτερο απο μας οποτε το περιμενεις λιγο πολυ οταν παιρνεις ενα

Yochanan έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:11
aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:09 Γιατί δεν πρόκειται απλά για ένα κατοικίδιο.
Γίνεται μέλος της οικογένειας.
ξερω τι λες, δενεσαι μαζι τους. νομιζω θα βοηθησει να παρεις ενα αλλο ζωακι καποια στιγμη αργοτερα. ζουνε λιγοτερο απο μας οποτε το περιμενεις λιγο πολυ οταν παιρνεις ενα

Ακριβώς. Είναι το τίμημα για την αγάπη και τη χαρά που σου δίνουν.
Ναι, το έχω σκοπό, κάποια στιγμή αργότερα, κάποια άλλη ζωούλα να τη διαδεχτεί.
Πάντως όχι να την αντικαταστήσει, αφού κάθε πλάσμα είναι μοναδικό.

aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:17
Yochanan έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:11
aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:09 Γιατί δεν πρόκειται απλά για ένα κατοικίδιο.
Γίνεται μέλος της οικογένειας.
ξερω τι λες, δενεσαι μαζι τους. νομιζω θα βοηθησει να παρεις ενα αλλο ζωακι καποια στιγμη αργοτερα. ζουνε λιγοτερο απο μας οποτε το περιμενεις λιγο πολυ οταν παιρνεις ενα
Ακριβώς. Είναι το τίμημα για την αγάπη και τη χαρά που σου δίνουν.
Ναι, το έχω σκοπό, κάποια στιγμή αργότερα, κάποια άλλη ζωούλα να τη διαδεχτεί.
Πάντως όχι να την αντικαταστήσει, αφού κάθε πλάσμα είναι μοναδικό.

viewtopic.php?f=23&t=21199

aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:02 Δεν παθαίνουν τίποτα από κουνούπια και μύγες- παρεκτός, ίσως, αν το έντομο έχει πριν μολυνθεί από εντομοκτόνο.
Τις βρωμούσες να προσέχετε μόνο, γιατί σε πολλά γατιά προκαλούν στομαχικά προβλήματα.

Η δική μου, ήταν άριστη κυνηγός μυγών. Χάζευα με θαυμασμό, με πόση ευλυγισία και αστραπιαία ταχύτητα, τις γράπωνε και μετά τις έκανε μια χαψιά, κατευχαριστημένη. Και, ναι, όταν τις εντόπιζε, έβγαζε ένα χαριτωμένο, πολύ χαρακτηριστικό νιαουρητό.

Τον περασμένο "μαύρο", για μένα Μάρτιο, την έχασα.
Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Μου λείπει πολύ...

Συλλυπητήρια. Και εγώ πριν πάρω τον Πιτσίκο έχασα τον γάτο μου από fiv και λοιμώδη περιτονίτιδα
Τα είχα παίξει από την στεναχώρια. Τον γάτο τώρα δεν τον αφήνω να έχει επαφή με άλλα γατιά
και τον έχω μόνο μέσα στο σπίτι. Ευτυχώς σε αντίθεση με τον προηγούμενο είναι τεμπέλης και δεν
έχει πρόβλημα.

Ο συγχωρεμένος. Είχε κλείσει μόνο ένα χρόνο

aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:02 Τον περασμένο, "μαύρο για μένα, Μάρτιο, την έχασα.
Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Μου λείπει πολύ...

της εξασφάλισες τον γατοπαράδεισο με τη ζωή που της πρόσφερες, είμαι βέβαιη

Yochanan έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:11
ζουνε λιγοτερο απο μας οποτε το περιμενεις λιγο πολυ οταν παιρνεις ενα

σοφό, μα εξαιρετικά δύσκολο ρε γαμώτο

Null έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:26
aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 12:02 Δεν παθαίνουν τίποτα από κουνούπια και μύγες- παρεκτός, ίσως, αν το έντομο έχει πριν μολυνθεί από εντομοκτόνο.
Τις βρωμούσες να προσέχετε μόνο, γιατί σε πολλά γατιά προκαλούν στομαχικά προβλήματα.

Η δική μου, ήταν άριστη κυνηγός μυγών. Χάζευα με θαυμασμό, με πόση ευλυγισία και αστραπιαία ταχύτητα, τις γράπωνε και μετά τις έκανε μια χαψιά, κατευχαριστημένη. Και, ναι, όταν τις εντόπιζε, έβγαζε ένα χαριτωμένο, πολύ χαρακτηριστικό νιαουρητό.

Τον περασμένο "μαύρο", για μένα Μάρτιο, την έχασα.
Δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. Μου λείπει πολύ...
Συλλυπητήρια. Και εγώ πριν πάρω τον Πιτσίκο έχασα τον γάτο μου από fiv και λοιμώδη περιτονίτιδα
Τα είχα παίξει από την στεναχώρια. Τον γάτο τώρα δεν τον αφήνω να έχει επαφή με άλλα γατιά
και τον έχω μόνο μέσα στο σπίτι. Ευτυχώς σε αντίθεση με τον προηγούμενο είναι τεμπέλης και δεν
έχει πρόβλημα.

Ο συγχωρεμένος. Είχε κλείσει μόνο ένα χρόνο

Γάταρος, ωραίος απ'ότι βλέπω στη φωτο.
Να'σαι καλά να τον θυμάσαι και ας σε παρηγορεί πως έζησε μια καλή γατίσια ζωή.

Και πολύ σωστά κάνεις που δεν αφήνεις τον Πιτσίκο να έρχεται σε επαφή με τα έξω γατιά, φροντίζοντας, κατά το δυνατόν να ελαττώνεις τις αιτίες του κινδύνου. Να τον χαίρεσαι, υγιή μέχρι να βαθειά του γεράματα εύχομαι.

Spoiler

Παραταύτα, ορισμένα πράγματα με κάνουν μοιρολατρώ. Η δική μου, ζούσε αποκλειστικά στο διαμέρισμα μαζί μου, την πρόσεχα όσο καλύτερα μπορούσα, όμως ήταν γραφτό να μη ζήσει να περάσει τα 7 της χρόνια. Την είχα από μωράκι, μου την είχε χαρίσει μια κοπέλα που τη βρήκε σε κάδο σκουπιδιών μαζί με τα δυο αδερφάκια της. Όταν ήρθε η ώρα να τη στειρώσω, από τις εξετάσεις που προηγήθηκαν, βρέθηκε φορέας λοιμώδους περιτονίτιδας, όμως δεν "πήγε" από αυτή την ασθένεια. Ενδεχομένως να έπαιξε κάποιο ρόλο για χαμηλό ανοσοποιητικό, το οτι τη χτύπησε ο καρκίνος αν και καθόλου αρρωστιάρα δεν ήταν, ποτέ δεν παρουσίασε πυρετό όσα χρόνια την είχα, αντιθέτως ήταν μια πολύ ζωηρή και συνάμα τρυφερή γατούλα.

aLiCat έγραψε: 18 Ιούλ 2020, 13:07
Spoiler
Παραταύτα, ορισμένα πράγματα με κάνουν μοιρολατρώ. Η δική μου, ζούσε αποκλειστικά στο διαμέρισμα μαζί μου, την πρόσεχα όσο καλύτερα μπορούσα, όμως ήταν γραφτό να μη ζήσει να περάσει τα 7 της χρόνια. Την είχα από μωράκι, μου την είχε χαρίσει μια κοπέλα που τη βρήκε σε κάδο σκουπιδιών μαζί με τα δυο αδερφάκια της. Όταν ήρθε η ώρα να τη στειρώσω, από τις εξετάσεις που προηγήθηκαν, βρέθηκε φορέας λοιμώδους περιτονίτιδας, όμως δεν "πήγε" από αυτή την ασθένεια. Ενδεχομένως να έπαιξε κάποιο ρόλο για χαμηλό ανοσοποιητικό, το οτι τη χτύπησε ο καρκίνος αν και καθόλου αρρωστιάρα δεν ήταν, ποτέ δεν παρουσίασε πυρετό όσα χρόνια την είχα, αντιθέτως ήταν μια πολύ ζωηρή και συνάμα τρυφερή γατούλα.

Ευχαριστώ, τον προσέχω, εσώκλειστος

Είσαι σίγουρη ότι δεν πέθανε από περιτονίτιδα; Και εμάς ο γάτος δεν είχε τίποτα, μέχρι που ένα βράδυ πρήστηκαν τα πόδια του
και γέμισαν υγρό... Μετά θυμήθηκα ότι η μάνα του η οποία ήταν μια γάτα της γιαγιάς μου, ξαφνικά φούσκωσε το κεφάλι
της και σε δυο-τρεις μέρες πέθανε. Μήπως τα γατιά είχαν κληρονομήσει την ασθένεια; Μιας και λες ότι την είχες μέσα.

Phorum.com.gr

Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!

Re: Γάτες.... μιάου!