Saturn έγραψε: 15 Μαρ 2025, 13:39
Μεγαλώνοντας, αντιλαμβάνομαι όλο και περισσότερο ( εννοώ πιο ξεκάθαρα απο πριν) μια ψυχολογική ανάγκη για πόλεμο που έχουν κάποιοι άνθρωποι.
Και την αντιλαμβάνομαι ως μια βαθιά ανάγκη να δημιουργούν και να διατηρούν συγκρούσεις ή ένταση στην ζωή τους, σε διάφορα επίπεδα: προσωπικά, οικογενειακά, κοινωνικά.
Αυτή η ανάγκη εκδηλώνεται με ποικίλους τρόπους, από την επιμονή σε συγκρούσεις και ένταση μέχρι την ανάγκη να ελέγχουν και να επιβάλλουν τον εαυτό τους, τα θέλω τους ή τις απόψεις τους ή να φροντίζουν να δημιουργούν έριδες ακόμα και εκεί που δεν υπάρχει αιτία ή επαρκής αιτία.
Φαντάζομαι οτι τα αίτια πρέπει να βρίσκονται σε κάποια ιδιόρρυθμη ψυχοσύνθεση με πλείστες αφετηρίες : μαθημένη συμπεριφορά όπου και υπάρχει η ανάγκη ενός αντίστοιχου επαναλαμβανόμενου μοτίβου, αίσθηση προσωπικής ανεπάρκειας, ναρκισσιστικά στοιχεία, τραυματικές εμπειρίες κτλ κτλ κτλ. Νομίζω αυτά έχουν αναλυθεί επαρκώς από τους επιστήμονες.
Αυτό όμως που έχω αντιληφθεί πιο ιδιαίτερα, από την πείρα της ζωής πλεον, είναι πως η ανάγκη να βρίσκεσαι μονίμως σε πόλεμο και σε συγκρουσιακή κατάσταση σε κάνει ή σε βοηθά να νοιώθεις
οτι έχεις τον έλεγχο μίας κατάστασης, αισθανόμενος πως κατέχεις εξουσία δια της βίας (είτε σωματικής είτε ψυχολογικής κτλ). Καλύπτει δηλαδή μια βαθύτερη ανάγκη για έλεγχο.
Και το περίεργο είναι πως μερικές φορές μάλλον μετράει ίσως όχι το αποτέλεσμα τόσο όσο η
διαδικασία της σύγκρουσης αυτή καθεαυτή.
Δεν ξέρω τί ουσίες μπορεί να εκκρίνει ο εγκέφαλος σε μια τέτοια φάση, οι οποίες ενδεχομένως υποβοηθούν και συντηρούν αυτή την ψυχολογική κατάσταση "μαρς", με το να δημιουργούν ευφορία κατά την διάρκεια της μάχης, οπότε η φάση γίνεται ανατροφοδοτούμενη.
Δεν ξέρω εαν συμφωνείτε με την παραπάνω τελευταία παράγραφο ή αν θέλετε να σχολιάσετε γενικότερα για το θέμα.
Επίσης ένα ερώτημα, εσείς πώς διαχειρίζεστε τέτοιους ανθρώπους στην ζωή σας, ειδικότερα στον στενό σας κύκλο ή γενικότερα?