Chainis έγραψε: 01 Οκτ 2018, 20:18
Η ποσότητα ειδικά πρωτεϊνών δεν ήταν η ιδανική, αλλά δεν ίσχυε ο μύθος ότι τρώγαν κρέας μόνο Χριστούγεννα και Πάσχα, σαν κοσμικοί ασκητές. Φυσικά δεν μιλάμε για πολύ φτωχούς άκληρους χωρίς γη που πεινούσαν.
ήταν παλιά συνηθισμένο και εκτεταμμένο το κυνήγι αγριοχοιρου στην Βόρεια Ελλάδα; Με ένα μόνο έβγαζες τις ανάγκες για κρέας για μήνα τουλάχιστον. Οι παγίδες είναι πλέον απαγορευμένες, που σε επιτυχία και ενεργειακά ήταν αποδοτικότατες. Κατα τα τάλλα τρώγαν κρέας χριστούγεννα και Πάσχα.
Spiros252 έγραψε: 01 Οκτ 2018, 18:12
Έτρωγαν όταν έσφαζαν. Το υπόλοιπο έπρεπε να πουληθεί άμεσα ή να παστωθεί ελλείψει ψυγείου.
Πρώτες μνήμες μου από το τέλος της 10ετίας του 50, σε ορεινό χωριό όπου η ζωή ελάχιστα διέφερε από την προπολεμική ή και νωρίτερα :
Σχεδόν κάθε σπίτι (όταν λέμε σπίτι μπορεί να ήταν 2-3 οικογένειες μαζί αλλά όχι πάντα) έθρεφε γουρούνι.
Αυτό τους εξασφάλιζε κρέας και λίπος από τα Χριστούγεννα μέχρι και τον Μάρτη και έτρωγαν κρέας 1-2 φορές την εβδομάδα.
Κάθε σπίτι είχε ένα κοπάδι μικρό ή μεγάλο πρόβατα ή γίδια.
Από αυτά έτρωγαν συνήθως από Απρίλη μέχρι Σεπτέμβρη που ήταν παχιά αλλά μόνο ότι δεν έπαιρνε ο χασάπης, δηλαδή γέρικα, κανένα άρρωστο, πόδια έντερα και πατσές από αυτά που έπαιρνε ο χασάπης.
Σε γιορτές έσφαζαν επίσης για το σπίτι κι ας μην είχαν γέρικα συνήθως αρσενικά που τα κράταγαν γι' αυτό τον λόγο.
Κάθε σπίτι είχε κότες από 15-20 και πάνω. Συνήθως έβαζαν 3-4 κλώσες κάθε χρόνο που έβγαζαν 12-15 μικρά η κάθε μια και έτρωγαν κότα ή κόκορα 2-3 φορές τον μήνα.
Κυκλοφορούσαν τότε σε πολύ χαμηλές τιμές παστός μπακαλιάρος και ρέγγα, ήταν φαγητά κυρίως του καλοκαιριού γιατί με την δουλειά στην ζέστη (θέρισμα, αλώνισμα, τρύγος κλπ) ίδρωναν πολύ και έπρεπε να τρων περισσότερο αλάτι.
Στις περισσότερες οικογένειες συμπληρωματικά είχε και κυνήγι, λαγό, πέρδικες, μπεκάτσες κυρίως.
Κάποιοι έτρωγαν και τους σκατζόχοιρους, έχω φάει και ήταν νοστιμότατος!
Επίσης τα σαλιγκάρια και τα μανιτάρια ήταν μέσα στο διαιτολόγιο ανάλογα με την εποχή.
Κύρια καθημερινή διατροφή ήταν το ψωμί, τυριά (κυρίως φέτα), κρεμμύδια, σκόρδα, ζαρζαβατικά από κάποιους που είχαν νερό για πότισμα και πολλά χόρτα Άνοιξη και φθινόπωρο. Τα χόρτα και τα χειροποίητα ζυμαρικά ήταν η καθημερινότητα.
Κάθε σπίτι είχε κήπο όπου οι νοικοκυρές φύτευαν κρεμμύδια σκόρδα και σπανίως οτιδήποτε άλλο γιατί μέσα στο χωριό δεν υπήρχε νερό κι έπρεπε να το κουβαλάν από μακριά.
Φρούτα υπήρχαν ελάχιστα, μήλα, σύκα και αχλάδια μόνο και κύριο φρούτο ήταν το σταφύλι όπου όταν τρυγούσαν κρατούσαν κάποια ποσότητα και τα κρεμούσαν στα δοκάρια του σπιτιού όπου δεν χάλαγαν και για κάνα 2 μήνες τρώγαμε και σταφύλια.
Το ρύζι κι ο φιδές ήταν κάτι σαν γιατρικό για τους άρρωστους και τις λεχώνες.
Η ζάχαρη και ο καφές για να κερνούν κανένα επισκέπτη και να πουλάν μούρη.
Άμα μας έδιναν στα παιδιά ψωμί με ζάχαρη ήταν μέρα που καταγραφόταν στις αξέχαστες.
Το λάδι αγοραζόταν, τότε το χωριό δεν είχε καλλιέργεια ελιάς, άρα η κατανάλωση με πολύ μέτρο.
Αυτά.
Edit
Και ξηροί καρποί, μύγδαλα και καρύδια ήταν μέρος της διατροφής.
