Λοιπόν, πάνε εδώ και 5-6 μέρες που με τσατάρει μια ρωσοπόντια, αρκετά χρόνια φίλη και συνάδελφος της δικιάς μου, απο τη δουλειά της. Εχουμε γνωριστεί και απο κοντά, πολυ καλό κοριτσάκι και φυσικά ΜΟΥΝΑΡΑ με την αμιγώς Dajeική έννοια, στο λεβελ της δικιάς μου.
Πόντια λέει ότι είναι η ίδια, αλλά μιλάει τα ρώσικα σαν μητρική της (ισως και καλύτερα απο τα ελληνικά), και η δικιά μου μου εχει σφυρίξει οτι κάποιος από τους γονεις της ειναι ρωσικής καταγωγής.
Τί γίνεται με αυτή λοιπόν...
Χώρισε πριν 2 βδομάδες από σχέση περίπου ενός χρόνου, και από τότε που ξεκίνησε όλο αυτό με το ρωσοουκρανικό, άρχισε να μου στέλνει μηνύματα σε fb λέγοντάς μου ότι είναι πολύ χάλια ψυχολογικά, άτομα απο τη δουλειά της έχουν αρχίσει να κρατάνε
περίεργες αποστάσεις απέναντί της
λες και φταίει αυτή για την απόφαση που πήρε μια κυβέρνηση που τυχαίνει να κυβερνά τον τόπο καταγωγής της, κτλ κτλ. Της είπα διάφορα, προσπάθησα να την ηρεμήσω, το κατάφερα κάπως, εκείνη άρχισε να αισθάνεται καπως καλύτερα μετά την κουβέντα μας (απ'οτι μου ειπε) και από τότε μου στέλνει σχεδόν καθε μερα.
Δεν λέγαμε για τον πόλεμο, μιλούσαμε κυρίως για σαρβάιβορ, μαστερ σεφ και διάφορα τέτοια πανελατζίδικα που είμαι διδάκτορας σε κάτι τέτοια και μοιράζω απλόχερα γνώση, αλλά ξαφνικα γυρίζει η κουβέντα στα γκομενικά (της) και αρχίζει να μου λέει για το πόσο άξεστοι γύπες έχουν γίνει οι άντρες τωρα τελευταία όταν ακουνε για ελεύθερη κοπέλα, και ότι εχει αρχισει να ξεπερνάει τον πρώην της και μιλάει με διάφορους απο σοσιαλ, αλλά με όποιον μιλάει της στέλνει ντικπικ και αυτή τον μπλοκάρει αμέσως, γιατί
δεν τους γουστάρει κατι τέτοιους.
Της αρέσουν λέει άτομα σαν εμένα,
με τρόπους και σεβασμό απέναντι στις γυναίκες κτλ, και
αν δεν ήσουν γκόμενος της κολλητης μου που είμαστε σαν αδερφές και δεν σε έβλεπα και εσένα σαν αδερφό μου, θα ήθελα πολύ να κανω κατι σοβαρό μαζί σου και τέτοια.
Χθες σε κάποια φάση στο άκυρο, μου στέλνει φωτό με τα πόδια της, με κάτι αλυσιδάκια/βραχιολάκια στους αστραγάλους, βαμμένο/φουλ περιποιημένο νύχι και ένα τατουάζ στο κουντεπιέ και μου λέει "πήγα για πεντικιούρ σήμερα, καλά μου τα έκανε, τί λες? Σ'αρέσουν?".
Εγώ:
Και απαντάω κάτι σε δήθεν αδιάφορο στυλ "χαχα ναι, πολύ ωραία, σου πάνε!"
Καποιες ώρες αργότερα, τα φέρνει η κουβέντα στο ρωσοουκρανικό και ακολουθεί ο εξης διάλογος.
ρωσοποντάκι: Ρε 'συ έχω κουραστεί με όλες τις χαζομάρες που ακούω απο τα προπαγανδιστικά κανάλια.
βαντόναρος: Γιατί, τί ακουσες?
ρ/πάκι: Έχουν δαιμονοποιήσει εντελώς τον Βλαδίμηρο
[τον ποιόν? Ώνασουγαμήσω τι ρεντ φλαγκ ήταν αυτό?]. Αυτός μπήκε σε μια χώρα που τόσα χρόνια πριν σκότωνε Ρώσους και δεν θέλει να κανει κακό στον Ουκρανικό λαό αλλά μόνο στις ναζιστικές συμμορίες που σκότωναν ανθρώπους.
βάντυ: Οκ, σίγουρα υπήρχε ένα σοβαρό θέμα μεταξύ των μειονοτήτων αλλά ο Βλάντ γιατί δεν μπήκε μόνο στο ανατολικό μέρος της Ουκρανίας, να βοηθήσει τους ρωσοφωνους και να καθαρίσει μόνο τους ναζί και να φύγει? Το ότι έφτασε μέχρι το Κίεβο, δεν σημαίνει οτι μάλλον άλλες βλέψεις είχε, και οι ναζί απλώς στάθηκαν αφορμή?
Μη συγχύζεσαι έτσι, εγω ειμαι σίγουρος πως ο ρωσικός λαός και οι ρώσοι γενικώς, δεν συμφωνούν με αυτή την κίνηση. Δεν ειναι σαν αυτόν.
ρ/πάκι: Εγώ συμφωνώ με την κινηση του Βλαδίμηρου να μπει να καθαρίσει τους ρατσιστές ναζί, αλλά εύχομαι να μην πεθάνουν αθώοι. Μην ξεχνάς πως το περασμένο καλοκαίρι με τις φωτιές, η Ρωσία ειχε στείλει μεγάλη βοηθεια με ελικόπτερα και αεροπλάνα στην Ελλάδα και έσωσε τόσο κόσμο απο τις φλόγες, και η ελληνική κυβέρνηση του το ξεπληρώνει στέλνοντας όπλα στους Ουκρανούς. Ελεος λίγο δηλαδή.
Η κουβέντα συνεχίστηκε με 2-3 κουβέντες ακόμα, με εκείνη να κλιμακώνει κάπως(οχι προς εμένα, προς τη γενικότερη κατάσταση) ενώ εγώ να κρατώ πιο χαλαρούς τόνους. Για να θολώσω τα νερά, άρχισα να της γράφω σεντόνια για το πόσο πολύ εκτιμούσα τη Ρωσία επί ΕΣΣΔ, και φάνηκε να με λάτρεψε.
Το ερώτημα είναι, τί να κάνω εγώ με όλο αυτό το θέμα? Βοηθάτε πάνσοφοι πχορουμίτες.
Να της πω στα ίσα τη γνώμη μου για τα πράγματα όπως τα βλέπω, ή να το παίζω ουδέτερος προς ρωσόφιλος α) για να μη την στεναχωρώ περαιτέρω στη φάση που βρίσκεται, β) για να υπάρχει και μια αξιόλογη καβάτζα στην άκρη
(γιατι ποτέ δεν ξερεις πως τα φέρνει η ζωή)?
Να ξεκαθαρίσω ότι είμαι δεσμευμένο και ερωτευμένο παιδί (
) και η απιστία δεν μου περνάει σοβαρά από το μυαλό ούτε στο ελάχιστο (ακόμα).
Επίσης, μου 'χει περάσει από το μυαλό ότι ισως και να είναι βαλτή η ρωσιδούλα από την κολλητή της (τη δικιά μου δηλαδή), και πάνε να κάνουν στον Πούτιν πουτινιές τώρα. Να κινεί τα νήματα η δικιά μου για να με τεστάρει, να είναι στημένη η φάση μπας και πέσω σε καμιά παγίδα. Εγώ βέβαια δεν έχω πει/γράψει τίποτα το επιλήψιμο μέχρι τώρα, και κανείς δεν μπορεί να μου προσάψει τίποτα. Ξέρω να φυλάω καλά τον κώλο μου. Και για όσο μου στέλνει ακομα, θα συνεχίσω να διατηρώ την ίδια περίπου τακτική.
Αλλά αν ξαναπάει η κουβέντα στα ρωσοουκρανικά, πώς να αντιδράσω?
Να της μανιφεστάρω κανένα ξεχεστήριο κατά των εισβολέων και του κοντού μαφιόζου, ή να ξεπατικώσω τίποτα ποστς του dna ή του Αρίστου* απο εδω μέσα, παίζοντάς το καλός και συγκαταβατικός μπας και τα φέρει η ζωή κάποτε και χρειαστεί να φάω τριφασικό Καυκάσιο νιμου γύρω στα 9,4/10? Ακόμα και όταν δεν εισαι άμεσα διαθέσιμος, δεν ειναι να τις κλωτσάς διά παντός αυτές τις ευκαιρίες.
*Οκ, που λέει ο λόγος, μη γίνομαι και υπερβολικός. Αν υιοθετήσω απόψεις και ύφος Αρίστου σε αυτά που θα της λέω, την κόβω να φεύγει η ίδια για Ουκρανία και να πολεμάει εθελόντρια στο τάγμα Αζόφ.
(και μόνο).
There are decades where you fuck around and days where you find out
