Re: Ηλικιωμένη έκλεψε κρέας και τυρί από σούπερ μάρκετ, αρνούνται να αποσύρουν τη μήνυση
Δημοσιεύτηκε: 18 Φεβ 2022, 12:46
Masterpiece.foscilis έγραψε: 18 Φεβ 2022, 11:54Το ότι αναπαράγονται τα επιχειρήματα δε σημαίνει ότι ταιριάζουν.μίστερ μαξ έγραψε: 18 Φεβ 2022, 10:57foscilis έγραψε: 18 Φεβ 2022, 10:44
Το ίδιο λέμε. Στη μεταμοντέρνα ανάλυση δεν υπάρχει η έννοια της ισότητας απέναντι στο νόμο και γενικά η έννοια του νόμου. Υπάρχει μόνο η ιεραρχία ισχύος [*] και όταν φιλονικούν κάποιος πιο κάτω με κάποιον πιο πάνω, δίκιο έχει ΠΑΝΤΑ ο πιο κάτω. Για κάποιο λόγο αυτός ο τρόπος σκέψης έχει γινει κυρίαρχος σε ακαδημαϊκούς κύκλους και στο αριστερό κομμάτι των social media.
Εκτός αν ο πιο πάνω είναι η πάρτη μας.
Αυτό το τελευταίο δεν το λένε ευθέως αλλά προκύπτει από τις αντιδράσεις τους όταν είναι οι ίδιοι θύματα κάποιου ιεραρχικά κατώτερου. Ελάχιστοι σκληροπυρηνικοί και μάλλον αυτιστικοί στα όρια της μη λειτουργικότητας λένε "εντάξει είχε το κινητό μου περισσότερη ανάγκη από εμένα" ή "καταλαβαίνω ότι μεγάλωσε σε μια κουλτούρα σύμφωνα με την οποία η αυθάδης μου συμπεριφορά τον προκαλεί σαν άντρα, προσβάλλοντάς τον διπλά μαζί με τον ρατσισμό που ήδη υφισταται από εμένα ως γηγενή γυναίκα, άρα καλά έκανε και μου έσπασε την κάτω γνάθο με τη σιδερογροθιά". Η συντριπτική πλειοψηφία, αντίθετα με τη στάση της όταν το θύμα είναι κάποιος άλλος "ανώτερος", όταν είναι οι ίδιοι κατευθείαν κάνουν λες και υπέστησαν την πιο φρικτή αδικία στον κόσμο που θα κανουν αιώνες να ξεπεράσουν τα τρισέγγονά τους.
[*] στην οποία ανήκεις με βάση την κατηγοριοποίησή σου στο σύστημα και όχι με βάση τις πράξεις σου στο ΧΥ σκηνικό, για παράδειγμα αν μπεις οπλισμένος με άλλους τρεις γύφτους στο σπίτι των καλοστεκούμενων μικροαστών και τους ρίξεις από δυο σφαλιάρες για να τους αναγκάσεις να σου δώσουν τα κρυμμένα κοσμήματα δε χάνεις την ιδιότητα του ευπαθούς/μειονοτικού/φύσει αδύναμου μόνο και μόνο επειδή στο συγκεκριμένο σκηνικό είχες συντριπτικά ανώτερη ισχύ
Δεν ξερω τι ορισμό δινεις στον μεταμοντερνισμό, αλλά υποψιάζομαι οτι τον δαιμονοποιείς γιατι αδυνατεις να τον κταλάβεις, οτι ειναι η λογική συνέχεια του μοντερνισμού. Ωστόσο ειναι λιγο ασχετο, γιατι οι Άθλιοι του Ουγκώ, που τα επιχειρήματα εδώ αναπαράγονται σχεδόν αυτούσια
Να υπενθυμισουμε ότι ο Γιάννης Αγιάννης έκανε δύο ακριβώς εγκλήματα κατά περιουσίας:
1) Έκλεψε μία φρατζόλα ψωμί επειδή πέθαινε της πείνας. Για αυτόν τον λόγο πέρασε μια δεκαετία στο κάτεργο. Έχουμε συνδυασμό έσχατης ανάγκης λόγω ενός ακραία άδικου συστήματος (οι Άθλιοι ξεκινούν την εποχή που ο λαός πείναγε και η Αντουανέττα έλεγε "φάτε παντεσπάνι") και τρομαχτικά δυσανάλογης ποινής, από ένα νομικό σύστημα που με τίποτα δε θα θεωρούσαμε δίκαιο με κριτήρια ακόμα και Κίνας του σήμερα.
2) Ως δραπέτης, βρίσκει φιλοξενία σε έναν παπά και του κλέβει τα ασημικά. Τον πιάνουν οι μπάτσοι και τον φέρνουν πίσω στον παπά, ο οποίος προς τεράστια έκπληξη ολωνών τους πληροφορεί ότι άδικα πιάσατε τον άνθρωπο, τα ασημικά του τα έχω χαρίσει. Το γεγονός αυτό, η συγχώρεση ΑΠΟ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΘΥΜΑ (όχι από κάποιο μαλάκα τρίτο που γράφει στο τουίτερ) συντρίβει τον Γιάννη Αγιάννη και κυριολεκτικά όλο το υπόλοιπο βιβλίο είναι το προσωπικό του μαρτύριο και ο προσωπικός του αγώνας να εξιλεωθεί για τον καλό άνθρωπο που έκλεψε (τον παπά) και αργότερα απέναντι την συνάθλιά του Φαντίνα στο δράμα της οποίας δεν έδωσε την δέουσα προσοχή (όχι ότι της το χρώσταγε, στον εαυτό του το χρώσταγε) με αποτέλεσμα αυτή να πεθάνει.
Όταν τον πιάνει ο Ιαβέρης (κατά τη γνώμη μου ο άλλος εξαιρετικά συγκλονιστικός χαρακτήρας του βιβλίου, που ο βοθροέλληνας τον βλέπει σαν τον κακό μπάτσο ενώ είναι ένα εξίσου ηθικά αγνό άτομο, θύμα κακοποίησης κλπ που στον θετικό νόμο βρήκε απάγγειο και νόημα και φως απέναντι στη σκοτεινή ζούγκλα των παιδικών του χρόνων γι' αυτό και τον υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση και ακεραιότητα), ο Γιάννης Αγιάννης παραδίδεται με ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΗ και ζητά μόνο να τον αφήσει ο Ιαβέρης να ολοκληρώσει τη σωτηρία του Μάριου (το οποίο όντως το κάνει ο Ιαβέρης και μετά αυτοκτονεί γιατί υποχωρώντας στο ανθρώπινο συναίσθημα ακύρωσε όλα του τα ιδανικά). Όταν Θερναδιέρος σπιουνεύει στον Μάριο ότι ο Γιάννης Αγιάννης είναι κατάδικος και ο Μάριος οργισμένος τον διαολοστέλνει, ο Γιάννης Αγιάννης συμφωνεί ότι έτσι του αξίζει γιατί ακόμα δεν έχει συγχωρέσει τον εαυτό του, ο ίδιος όντως νιώθει εγκληματίας, δεν αισθάνεται ότι ο Θερναρδιέρος τον συκοφάντησε αλλά ότι αποκάλυψε τη σκληρή αλήθεια. Όταν μαθαίνει αργότερα ο Μάριος γιατί ακριβώς έγινε όλη η φασαρία πενήντα χρόνια πριν που αν δεν ήσουν ευγενής το δικαστήριο σε έστελνε στο κάτεργο για ψύλλου πήδημα και τσακίζονται με την Τιτίκα να του απολογηθούν, αυτός έκπληκτος λέει "δηλαδή με συγχωρέσατε;" και τότε, όταν του κάνουν τη χάρη να συμφωνήσουν ότι τον συγχωρούν για να μην τον συγχύσουν, ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ο Γιάννης Αγιάννης βρίσκει επιτέλους λύτρωση και συγχωρεί ο ίδιος τον εαυτό του.
Επειδή είχε ΤΟΛΜΗΣΕΙ να σκεφτεί ότι το έγκλημα είναι δικαιολογημένο.
Χρειάζεται πραγματικά να απαριθμήσω τις διαφορές με μια κλεπτομανή που έχει χιλιαπλάσιο εισόδημα και περιουσία από τον Γιάννη Αγιάννη, έκλεψε αγαθά που δεν είχε άμεση ανάγκη, η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ ποινή που θα αντιμετώπιζε σε ένα δικαστήριο όπου πάει ως κατά τεκμήριο αθώα να κριθεί από ίσους της είναι κάτι μέρες φυλάκισης με αναστολή και που υποψιάζομαι πως κάθε άλλο παρά θα περάσει την υπόλοιπη ζωή της ταγμένη στην υπηρεσία των πιο αδύναμων συντετριμμένη από τα κρίματά της;
Φτάνει πια. Κάθε καριόλης που κλέβει τον διπλανό του ένας μικρός Γιάννης Αγιάννης και κάθε παπάρας που γράφει στ' αρχίδια του τον ΚΟΚ μια σύγχρονη Αντιγόνη.
Όχι.
Άλλο.
Γλοιώδες.
Κλαψομούνι.
