Phorum.com.gr

Μία από τις "μυθικές" μορφές του Phorum.gr είναι ο Ταϋγέτης. Μανιακός αντικομμουνιστής, φασίστας, κολλημένος στα χρόνια του "συμμοριτοπολέμου". Από την πρώτη μέρα της παρουσίας του στο φόρουμ αναρτούσε "ντοκουμέντα" που δήθεν αποδείκνυαν πόσο-κακοί-είναι-οι-κομμουνιστές μπλα μπλα μπλα.

Η μανία του είναι τέτοια ώστε έφτασε να αθωώνει τους ναζί για τα Καλάβρυτα και να ρίχνει τις ευθύνες στους αριστερούς αντάρτες που δήθεν προκάλεσαν εσκεμμένα τα αντίποινα των Ναζί. Η υποδοχή του είναι από θετική ως αποθεωτική. Πολλοί τον έχουν πάρει στο καλαμπούρι, αλλά παραδέχονται πως "ο Ταυγέτης έχει γνώσεις ιστορίας", λες και οι ίδιοι είναι πρωτοκλασάτοι ιστορίκαροι. Ας είναι.

Ο φασίστας αυτός που δήθεν παίζει τον τρελό έχει μόνιμη επωδό "φάτε τα κουμμούνια" κάτι που κάνουν χάζι οι υπόλοιποι. Τον δήθεν αφελή φανατισμό του τον έχει κάνει όπλο για να του χαρίζονται ακόμα και άνθρωποι που δε συμφωνούν με τις φασιστικές του απόψεις. Αυτή η χαζοχαρουμενιά τον έχει σώσει από τα ban με αποτέλεσμα την πουτανίστικη στάση των "δημοκρατών" του phorum.gr: "μην-αγγίζετε-τον-Ταϋγέτη".

Βέβαια ο Ταϋγέτης κάθε άλλο παρά αφελής είναι. Αν και έχω φύγει από το Phorum.gr, το επισκέφτηκα για να δω πώς αντέδρασαν για το φόνο του 15χρονου μαθητή από μπάτσο στα Εξάρχεια. Ο Ταϋγέτης είχε χτυπήσει με νήμα στο οποίο πανηγύριζε για την "σωστή" στάση του μπάτσου, ίσως επειδή έλπιζε πως και αυτή τη φορά με τις μαλακιούλες του θα πέρναγε την άποψή του. Εκεί μάλλον πάγωσαν κάποιοι, επειδή έχει και ο εγκληματικός φασισμός κάποια όρια (χαχαχα) και ξαπόστειλαν το νήμα στα διαγραμμένα. Βέβαια τα κείμενα του Ταϋγέτη που διαγράψαν είναι στην ίδια μενταλιτέ με αυτά που μένουν πάντα εκεί και υποστηρίζουν τα ίδια, αυτά όπου οι κλακαδόροι του τον ακολουθούν και οι δήθεν δημοκράτες χορεύουν σαν αρκούδες σε πανηγύρι, επειδή υπάρχει ελευθερία λόγου.

Κανείς δε νιώθει φρίκη. Κανείς δεν έχει κάνει κάτι για να αποκλειστούν οι φασίζουσες συμπεριφορές. Ποιος τους έχει ναρκώσει; Αυτό θα μπορούσαμε εύκολα να το μάθουμε αν εμφανιζόταν κάποιος μανιακός αντι-Ταϋγέτης, κάποιος που θα το παίζει επίσης αφελής, αλλά θα υποστηρίζει οτιδήποτε είναι αντίθετο στους εθνικούς μας μύθους. Νομίζω πως σε αυτήν την περίπτωση το χαμογελάκι τους θα κοβόταν.

Με τον Ταϋγέτη δεν ενοχλούνται γιατί βρίσκουν ένα κομμάτι του εαυτού τους και αυτό τους καθησυχάζει. Αναγνωρίζουν κάτι οικείο και γι' αυτό δεν το θεωρούν φρικαλέο. Στο ανοίκειο, στο ξένο, μπορούν να εντοπίσουν χίλια εγκλήματα, λάθη, φρικαλεότητες. Στην γουρουνίσια σκατόφατσα του Ελληναρά όμως αναγνωρίζουν κάποιον δικό τους και η κριτική τους δεινότητα ξεκαβλώνει. Tο ίδιο συμβαίνει στη σκατοκοινωνία που ζούμε.

Κάνουν πασαρέλα στην τηλεόραση οι χειρότεροι φασίστες, γραβατωμένοι και κουστουμαρισμένοι (μερικοί το παίζουν γραφικοί) και κανείς δεν τους πετά με τις κλωτσιές έξω. Καθόμαστε και ακούμε την όποια φασιστική μαλακία κι έπειτα μας ενοχλεί ο μουσουλμάνος μετανάστης: αυτόν τον θεωρούμε εκ προοιμίου βρόμικο, οπισθοδρομικό, καθυστερημένο, εγκληματία, βιαστή, φονταμενταλιστή, εχθρό της Ορθοδοξίας μας, των Αξιών μας, του Πολιτισμού μας, υποψήφιο τρομοκράτη καμικάζι.