Ο Προκοπάκης γλεντάει τον γαλαζαίϊκο λαϊκισμό που μάλιστα φέρνει και μεγάλο λογαριασμό.
"Το αξιοπερίεργο είναι πως, αντί η σημερινή κυβέρνηση με το βουνό των οικονομικών προβλημάτων μπροστά της, ν
α χτυπάει σαν χταπόδι τους Τσακαλώτο και Τσίπρα, θεωρεί πως ήταν κινήσεις «βέλτιστης διαχείρισης διαθεσίμων» – επί λέξει αναφορά στις εισηγητικές εκθέσεις των προϋπολογισμών. Δυστυχώς οι συμβάσεις IRS ισχύουν ανεξαρτήτως του υπο-κειμένου περιουσιακού στοιχείου – των δόσεων των δανείων GLF. Οι τόκοι είναι καταβλητέοι (ή έχουν ήδη καταβληθεί προκαταβολικά), ακόμη και εάν υπάρξει πρόωρη αγορά χρέους.
Η επιλογή εξαγοράς δανείων GLF όχι μόνο δεν προσπορίζει όφελος στο Δημόσιο, αλλά θα πληρώνονται πανάκριβα ασφάλιστρα δόσεων που θα έχουν εξοφληθεί. Οι αντιστοιχούντες τόκοι (μετά τα IRS) για τις δόσεις διετίας των 5,3 δισ. είναι περίπου 80 εκατ. ευρώ. Βέλτιστη διαχείριση διαθεσίμων θα πει, λοιπόν, να αναλίσκεις διαθέσιμα για να αγοράζεις χρέος και να εξακολουθείς να πληρώνεις τους τόκους!
Οι οποίοι δεν απαιτούνται από τους δανειστές (αντίθετα, πληρώνουν τα αρνητικά επιτόκια), αλλά οφείλονται χάρις στις συνακόλουθες της «καθαρής εξόδου» αστοχίες."
Είναι εμφανές πως το όφελος από τις πρόωρες αγορές χρέους που επιλέγει η κυβέρνηση είναι οριακό –
στην περίπτωση των GLF έχουμε καθαρή ζημία. Με ανακρίβειες περί «ακριβών δανείων» και φουσκωμένα οφέλη, επιχειρείται η ανάδειξη των επιλογών ως οικονομικά βέλτιστων. Η σχετική φιλολογία επιχειρεί να κατοχυρώσει την άποψη πως το αξιόχρεο της χώρας αναβαθμίζεται έτσι στα μάτια των επενδυτών. Είναι αληθές για την Ισπανία, η οποία μέχρι το 2018 είχε εξαγοράσει το 43% του χρέους της προς τον ESM, η εξόφληση του οποίου αρχίζει το 2024. Είναι ενδεχομένως αληθές και για την Πορτογαλία, η οποία το 2019 άρχισε να αγοράζει χρέος προς τον EFSF, η εξόφληση του οποίου προβλεπόταν για το 2025 – δεν συνέχισε λόγω της υγειονομικής κρίσης. Η Ελλάδα όμως αγοράζει χρέος πολύ κοντά στη λήξη του.
Δεν πρόκειται για εξαγορές που κάνουν τη διαφορά – όπως, π.χ., της Ισπανίας και της Πορτογαλίας που εξοικονομούν τόκους επτά έως δέκα ετών. Οι κινήσεις αξιολογούνται από τις αγορές – οι ενδείξεις είναι πως δεν έχουν ουσιαστική επίδραση στις επιλογές των επενδυτών, ούτε και τα θηριώδη διαθέσιμα άλλωστε. Η πρόσφατη τότε εξαγορά δανείων ΔΝΤ και τα υψηλά διαθέσιμα δεν συγκράτησαν τα spread τον Μάρτιο 2020, τα οποία εκτινάχθηκαν πάνω από τις 420 μονάδες. Οι ανακοινώσεις εξαγοράς χρέους του φθινοπώρου και τα σε ύψος-ρεκόρ διαθέσιμα δεν συγκράτησαν τα spread μετά τις αμφίσημες δηλώσεις Λαγκάρντ τον Οκτώβριο – 70 μονάδες βάσης η αύξηση από την πρόσκαιρη αβεβαιότητα, τώρα πια διπλάσια στις 140. Πνίγεται η οικονομία με τα υψηλά διαθέσιμα, μέρος των οποίων κατευθύνεται σε αγορές χρέους και όταν χρειάζεται η στήριξη, αυτή απλώς δεν υπάρχει.
Αγοράζουμε χρέος του κακού πρώτου μνημονίου από τους κακούς δανειστές – βαφτίζουμε ακριβά και αυτά τα δάνεια και στην πορεία βγάζουμε λάδι τους Τσίπρα – Τσακαλώτο για τη μνημειώδη αστοχία του 2018. Μας κοστίζει κάτι παραπάνω, αλλά δεν χάθηκε ο κόσμος!
* Ο κ. Γιώργος Προκοπάκης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων.
https://www.kathimerini.gr/economy/5617 ... CtSSju-1nA
"Πως μπορεί να είμαστε 20 χρόνια πίσω από την Αμερική, χωρίς αυτή να είναι 20 χρόνια μπροστά από εμάς;"