Phorum.com.gr

ΓΑΛΗ έγραψε: 03 Ιαν 2019, 16:57

Naida έγραψε: 03 Ιαν 2019, 07:17

ΓΑΛΗ έγραψε: 03 Ιαν 2019, 01:11

Θα επιμείνω στο ότι η γονεϊκή ιδιότητα δεν είναι θυσία. Είναι επιλογή. Η μόνη διαφορά της από τις άλλες ερωτικές ή φιλικές σχέσεις είναι ότι δεν υπάρχει δυνατότητα επιστροφής ή διακοπής αυτής της σχέσης για την περίοδο που το παιδί είναι ανήλικο. Και σου προσφέρει περισσότερα από αυτά που δίνεις.

Κατά τα άλλα, συνήθως ο όρος "θυσία" χρησιμοποιείται όταν η χ ή ψ σχέση έχει αποτύχει και το όλο σκηνικό εκλαμβάνεται ως ένας χαμένος χρόνος αν δεν έχει ευθυγραμμιστεί με το δικό μας κόνσεπτ. Ακριβώς γι' αυτό έγραψα ότι ουσιαστικώς εκφράζει έναν εγωισμό ή μια υπερεκτίμηση των δικών μας δυνατοτήτων και τίποτα παραπάνω.

Ναι και τρέχετε όλοι μαζί με απόχες να πιάσετε πεταλούδες στα λιβάδια. Τι λέμε τώρα; Το να είσαι γονιός είναι σκληρό και απαιτητικό και κουραστικό και καταθλιπτικό,σε αλλάζει αγαρμπα και ταυτόχρονα η μέγιστη χαρά της ζωής.
Και απαιτείται να θυσιάσεις από το πιο μικρό που ειναι πχ το τελευταίο μελομακάρονο που πήρες να φας και μπήκε στο δωμάτιο το παιδί και του το δίνεις, τον χρόνο σου, τα χρηματά σου κτλ κτλ μεχρι την ίδια σου την ζωή αν απαιτηθεί. Για την ακρίβεια είναι αυτοθυσία. Γιατι αυτοπροσφέρεσαι με μεγάλη χαρά.
Επιλέγεις να βάλεις τον εαυτό σου σε 2η μοιρα,που είχες πριν σε προτεραιότητα, για τις ανάγκες ενός μικρού ανθρωπάκου. Το 95% των σκέψεων σου αφορά το παιδί. Το τώρα και το μέλλον του. Ότι κανείς περιστρέφεται γύρω από τη προσφορά στο παιδί. Και φυσικά όχι επειδή είναι συνέχεια σου και περιμένεις να στα ξεπληρώσει κτλ κτκ. Αλλά γιατί οφείλεις να σκέφτεσαι έτσι από τη στιγμή που επέλεξες να γίνεις γονιός και ν' αναλάβεις την ευθύνη του.

Naida, όλες οι ανθρώπινες σχέσεις έχουν απαιτήσεις σε χρόνο, ενέργεια και μείωση του αμιγώς προσωπικού σου χρόνου.
Και στον έρωτα αυτοπροσφέρεσαι αλλά βλέπεις αυτήν την αυτοπροσφορά ως θυσία μόνον όταν τελειώνει.
Και στην εργασία αναλώνεσαι αλλά το βλέπεις ως άσκοπη θυσία όταν δεν αποδίδει.

Ε ναι, το παιδί είναι ευθύνη. Φυσικά και είναι και πρέπει να είναι. Και όποιος δεν θέλει να χάσει χρόνο από τα πολύ ενδιαφέροντα και σημαντικά πράγματα που κάνει καθημερινώς, καλό θα είναι να το ξανασκεφτεί πριν κάνει παιδί. Διαφορετικά ας συνεχίσει τη συναρπαστική ζωή που του προσφέρει η ανεξαρτησία του, χωρίς να θυσιάζεται για κανέναν. Τα παιδιά χρειάζονται γονείς και όχι μάρτυρες.

Ο έρωτας και η εργασία είναι κάτι εντελώς ανεϋ αξίας μπροστά στο θέμα παιδί. Δε τίθεται καν θέμα παρομοίωσης. Θες να το λέμε αυτοπροσφορά; Ας το λέμε έτσι. Δε θα τα χαλάσουμε εκεί.

Cecily Anne έγραψε: 03 Ιαν 2019, 10:03 Athina__P Εγώ δεν έχω γράψει πουθενά ότι είναι ρόδινη η ζωή του μέσου οικογενειάρχη, αλλά ο μέσος οικογενειάρχης δεν έκανε παιδιά με το μαχαίρι στο λαιμό. Αν δεν ήθελε, να μην τα έκανε. Αν τα έκανε για λάθος λόγους, πρόβλημά του.
Στο θέμα μας, στην αρχή στο δωμάτιό μου και μετά μου τον πήραν και τον έβαλαν στο σαλόνι, γιατί έπαιζα 5 ώρες παιχνίδια, αντί να διαβάζω κλπ. Ε θύμωσα λίγο, έκανα τα δικά μου, είδα ότι δεν περνάνε, προσαρμόστηκα, γιατί ήμουν παιδί και γιατί έτσι είναι τα παιδιά.

Επίσης συμφωνώ απόλυτα ότι δεν περιμένεις από ένα ημερολόγιο, εγώ τα ξέρναγα όλα με το νι και με το σίγμα και το κάνω και σήμερα, αλλά δεν ξέρεις το κάθε παιδί ξεχωριστά, κάποια είναι κλειστά εκ φύσεως, κάποια είναι κλειστά εξαιτίας καταστάσεων, κάποια άλλα εξαιτίας κακού γονιού και πάει λέγοντας.

Έλεγχος θα πρέπει να υπάρχει, ειδικά σε ό,τι αφορά το διαδίκτυο και είμαι απόλυτη. Εγώ ημερολόγιο εξ αρχής δε θα διάβαζα, αλλά ΑΝ στο μυαλό μου καρφωνόταν η ιδέα ότι κάτι δεν πάει καλά με το παιδί μου, ΘΑ ΤΟ ΕΨΑΧΝΑ και εκεί πάνω σίγουρα θα έκανα ό,τι μπορούσα για να αποσπάσω πληροφορίες είτε το λένε ημερολόγιο είτε κινητό. ΝΑΙ, ας μου θυμώσει, θα του περάσει. Σε όλους μας πέρασε ο όποιος καβγάς, διαφωνία κλπ. Εγώ δε θα έχανα το σεβασμό και τη μαμά μου στα δέκα, επειδή μου διάβασε το ημερολόγιο, θα της έκανα τρολια, γράφοντας παπαριές μέσα να τη φρικάρω, για να γελάσω, διότι ήμουν ζιζάνιο. Με την ίδια λογική δε θα διάβαζα ημερολόγιο, ΑΝ και ΕΦΟΣΟΝ δεν παρατηρούσα αλλαγές αδικαιολόγητες στο παιδί μου.

Αλλά αυτά είναι άσχετα με τα πονηματα που διαβάζω κατά καιρούς για δυσκολίες και άλλα. Σας ανάγκασε κανείς να γίνετε μάνες; Αν ναι, λυπάμαι πολύ. Αν όχι, τότε κάνατε για λάθους λόγους παιδί. Και λυπάμαι ΠΟΛΥ κυρίως για το παιδιά σε κάθε περίπτωση, γιατί το καταλαβαίνουν απόλυτα. Και γελάω με ιστορίες για δυσκολίες καθημερινότητας, όταν έχετε την υγεία και μία οικονομικά σχετικά άνετη ζωή. Άλλες οικογένειες πεινάνε, εγώ έχασα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά και διαλύθηκαν 3 οικογένειες από δίπλα και αυτά που γράφετε ώρες ώρες μου γυρίζουν τα άντερα άσχημα . Θεωρείς ότι ο άλλος δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του και κάθεται να ασχολείται με το αν το απόγευμα στο σαλόνι οι εικόνες είναι ενδιαφέρουσες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, οι οποίες εσένα σου είναι αδιάφορες. Κακομαθημένες κοκόνες του καναπέ.

Κάτσε ρε Σέσιλη τώρα, με κατηγορείς ότι στον αλγόριθμο αν έπρεπε να κάνω παιδιά έπρεπε να προβλεφθεί πού θα είχαν φτάσει τα games στους εφήβους 10 χρόνια μετά; Ούτε οι ειδικοί στα games δεν τα είχαν προβλέψει, τις αλλαγές στις συνήθειες των εφήβων εννοώ και τα ίδια τα δημοφιλή games αυτή τη στιγμή γίνονται αντικείμενο προβληματισμού γιατί έχουν φέρει νέα ήθη.

Απλώς αυτά τα games έρχονται μετά τα παιδικά τραγουδάκια, το Μακουήν την Πέπα το γουρουνάκι, ε, μετά από κάποια χρόνια έχει χαθεί κάπου η πλάκα ότι εντάξει, θα βλέπεις Πέπα και θα λες τι ωραία.... Αυτό εννούσα. 10 χρόνια είναι αρκετά για αυτό.

Κοίτα, όταν έκανα παιδιά είχα χαλαρά μια εικόνα ότι σε αυτή την ηλικία θα άνοιγαν κανένα εξωσχολικό βιβλίο, όπως όλες σχεδόν οι μανάδες το ίδιο νόμιζαν 10 χρόνια πριν! Όπως και οι περισσότερες που ασχολήθηκαν με το θέμα παιδικό βιβλίο, είδαν αποτέλεσμα μέχρι τα 3-4 χρόνια, μετάααααα.... Τι να διαβάσει το σημερινό παιδί; Τι να του πει ο Ιούλιος Βερν ή κάτι ανυπόφορα fiction που έβγαλε κάποιος από το μυαλό του, δήθεν σύγχρονα;

Επίσης, στη φάση που είμαστε τώρα, που δεν έχεις πολλά πράγματα να κάνεις με το παιδί, οι προηγούμενες γενιές το αντιμετώπιζαν με εξοχικό, φίλες της μαμάς στο σπίτι και .... όσοι το είχαν στο αίμα τους, Ρωσίδες! Από τους γονείς μου είδα τα 2 στα 3, όχι τις Ρωσίδες και έλεγα ότι επειδή εμείς παντρευτήκαμε σε φάση ωριμότητας θα κάναμε πιο αξιόλογα πράγματα.

Οι περισσότεροι που ξέρω προσγειώθηκαν και δεν έκαναν αυτά που φαντάζονταν 10 χρόνια πριν! Και σου λέω ποια ήταν η εύκολη λύση, για κάποιους που το είδαν ως λύση, οι γκόμενοι. Αν θες το καταγράφεις, ως δεδομένο. Κανείς δεν το σχεδίαζε αυτό 10 χρόνια πριν!

Αλλά οι ανάγκες δεν είναι μόνο αυτά τα ένστικτα, είναι άλλα, βαριέμαι τώρα να γράψω, ο καθένας βρίσκει στην πορεία πράγματα.

Η χρήση που κάνει το κάθε παιδί στον υπολογιστή είναι άλλη μεγάλη ιστορία, άλλο κεφάλαιο δεν έχει νόημα να το πιάσει κανείς, δεν ξέρεις πάλι πώς θα εξελιχθεί, μπορεί πράγματι να υπάρχουν και πολύ καλύτερα σενάρια, υπάρχουν αρκετοί παράγοντες για αυτό. Αλλά και πάλι, δεν είναι για το 10χρονο ο υπολογιστής αυτό που θα φανταζόταν κανείς ότι είναι έξω από το χορό.

Και ναι, περίμενα να μεγαλώσουν τα παιδιά για να μην είμαι άρρωστη κάθε 20 μέρες, κάτι που μου έφερε μια γενική κατάρρευση. Δεν ειπα ότι συμβαίνει σε όλους αυτό και είναι κάτι που ούτε και αυτό μπορούσα να ξέρω πριν 10 χρόνια!

hellegennes έγραψε: 03 Ιαν 2019, 16:35 foscilis, ορίστε ένα παράδειγμα βιωματικού parenting. Να πώς αντιμετώπισε ο γονιός το πρόβλημα που ο ίδιος θεωρεί ότι είχε η κόρη του, δηλαδή ότι τα είχε με Αφγανό:

Στυγερό έγκλημα στην Κέρκυρα: Σκότωσε την κόρη του με σιδερόβεργα!

Μην ξεχάσεις να ρωτήσεις γνωστούς και φίλους με ένσημα του ΙΚΑ πώς αντιμετωπίζουν το πρόβλημα του άτακτου παιδιού. Το δέρνουν; Το μαστιγώνουν; Του λένε ότι θα καεί στην κόλαση; Κάτι θα ξέρουν παραπάνω από τους ειδικούς, που εκτός από σπουδές της πούτσας που έκαναν, δεν θα έχουν και οικογένειες οι ίδιοι, μάλλον.

Είπε τέτοια μαλακία; Κρίμα

Θα έκανα μία ανάλυση για το θέμα αλλά το βρίσκω μάταιο να γεμίσω μυαλά εγωπαθών ανάπηρων που θεωρούν ότι έχουν δικαιώματα στη ζωή οποιουδήποτε επειδή απλά και μόνο έτσι γουστάρουν. Αηδία το τι γράφουν και πιο αηδία το τι κάνουν έτσι όπως το φαντάζομαι.

Athina__P έγραψε: 03 Ιαν 2019, 17:25 ...

Μιας και από ό,τι καταλαβαίνω από όσα σου λέω εστιάζεις στα γκέιμ και τα βιβλία, στα οποία εγώ δεν αναφέρθηκα, αλλά τεσπα, ας συζητήσουμε αυτό. Δηλαδή αν διαβάζαν 5 βιβλία θα ήταν με λιγότερες δυσκολίες η ζωή σου;

Παρασύρθηκα και ξεδίπλωσα τις σκέψεις μου, απλά! Ότι στην προσπάθεια να είσαι τέλειος γονιός, να μη λείψουν οι δραστηριότητες κλπ, κάπου καταλήγει στην πορεία να συστήνεις στο παιδί τον κύριο Λουκά, τον κύριο Ηλία και την κυρία Έλενα ως ανθρώπους που θα μπουν στη ζωή του. Απλές σκέψεις που δεν είναι κάτι για το οποίο μιλάει κανείς, είναι ταμπού! Δεν αμφισβητούν λοιπόν το ταμπού ότι θα γίνουν χώμα και μετά έρχεται ως λύση να αλλάξουν τη ζωή τους μέσω άλλων ανθρώπων, μην αμφισβητώντας τη ζωή τους με άλλο τρόπο. Αυτό είπα και μόνο. Δεν ξέρω αν εκφράζομαι σωστά, είναι σκέψεις που δεν τις ακούς είναι αλήθεια! Αλλά είδα αρκετές γυναίκες ειδικά να πηγαίνουν στο χορό έτσι κάνουν όλοι, δραστηριότητες, ωδεία κλπ... Φυσικά δεν υπάρχουν κανόνες ακριβώς, απλά γνωρίζοντας ανθρώπους πώς ήταν πριν, έγιναν άλλοι άνθρωποι στην πορεία των ετών γιατί γέμισαν το χρόνο τους με παιδιά και δεν ξέρω κιόλας με ποιο αποτέλεσμα αντικειμενικά για τα ίδια τα παιδιά!

Athina__P έγραψε: 03 Ιαν 2019, 18:14 Παρασύρθηκα και ξεδίπλωσα τις σκέψεις μου, απλά! Ότι στην προσπάθεια να είσαι τέλειος γονιός, να μη λείψουν οι δραστηριότητες κλπ, κάπου καταλήγει στην πορεία να συστήνεις στο παιδί τον κύριο Λουκά, τον κύριο Ηλία και την κυρία Έλενα ως ανθρώπους που θα μπουν στη ζωή του. Απλές σκέψεις που δεν είναι κάτι για το οποίο μιλάει κανείς, είναι ταμπού! Δεν αμφισβητούν λοιπόν το ταμπού ότι θα γίνουν χώμα και μετά έρχεται ως λύση να αλλάξουν τη ζωή τους μέσω άλλων ανθρώπων, μην αμφισβητώντας τη ζωή τους με άλλο τρόπο. Αυτό είπα και μόνο. Δεν ξέρω αν εκφράζομαι σωστά, είναι σκέψεις που δεν τις ακούς είναι αλήθεια! Αλλά είδα αρκετές γυναίκες ειδικά να πηγαίνουν στο χορό έτσι κάνουν όλοι, δραστηριότητες, ωδεία κλπ... Φυσικά δεν υπάρχουν κανόνες ακριβώς, απλά γνωρίζοντας ανθρώπους πώς ήταν πριν, έγιναν άλλοι άνθρωποι στην πορεία των ετών γιατί γέμισαν το χρόνο τους με παιδιά και δεν ξέρω κιόλας με ποιο αποτέλεσμα αντικειμενικά για τα ίδια τα παιδιά!

ΟΚ, εγώ σου λέω να σταυροκοπιέσαι που έχετε υγεία και ευημερία.

Μόνο εμένα αυτό το "δε θα μεγαλώσουν πια;" μου ακούστηκε περίεργο και σπάνιο;

Αυτό που βλέπω σε γονείς στην ηλικία μου είναι να θέλουν να περνάνε περισσότερο χρόνο με τα παιδιά. Oταν έχουν αυτό τον ελάχιστο ελεύερο χρόνο να θέλουν(όχι επειδή πρέπει) να κάνουν πράγματα με τα παιδιά και να τους πιάνει μια κάποια μελαγχολία όταν αυτά μεγαλώνουν και τραβάνε το δικό τους δρόμο σιγα σιγά.
Σου λέω οτι άλλη μια περίπτωση έχω ακούσει να θέλει να μεγαλώσουν τα παιδιά μπας και ησυχάσει όπως έλεγε αλλά η συγκεκριμένη ήταν όντως περιπτωσάρα, που τα παιδιά και ο μλκς(ναι αυτή τον έλεγε έτσι τον άντρα της και είχε και δίκιο εν μέρει) ήταν το μόνο μέσο για κοινωνική και οικονομική καταξίωση. Στην ουσία δεν ήθελε τίποτα απο τα δύο.

Εξήγησα νομίζω πώς το εννοούσα. Ίσως δεν πρέπει να σκέφτομαι φωναχτά σε ανθρώπους που φτιάχουν τη ζωή τους γιατί... να, πήρες το λάθος μήνυμα. Είναι ταμπού να λες οποιαδήποτε μεγάλη τι να πω, αναστάτωση; σε κουράζει, αλλά εγώ τουλάχιστον το έχω δει στην πράξη σε αρκετούς ανθρώπους.

Να πω και την αλήθεια, το θέμα χρήμα ανοίγει αρκετές επιπλέον επιλογές, ας μην μπούμε τώρα εκεί. Αλλά πλέον παίζει ρόλο σημαντικό.

Σκέψου μόνο ότι φέρνεις έναν άνθρωπο στον κόσμο και στην πραγματικότητα της δικής σου, της χώρας κτλ πήρες την απόφαση κάπως οριακά για τα δεδομένα του 2005 και σου έκατσε το 200.. και κάτι και την ίδια απόφαση κάθεσαι και την αξιολογείς τώρα. Εγώ θα έλεγα ότι 100% θα ήμουν πιο χαρούμενη και πιο εγώ, με το σύντροφό μου χωρίς παιδιά, αλλά δεν μετανιώνω την απόφαση να έρθουν παιδιά στον κόσμο ακριβώς. Περισσότερο γιατί ήρθαν με το σωστό άνθρωπο. Και εκείνου θα του είχε στοιχίσει πολύ αν δεν κάναμε παιδιά, οπότε ούτε αυτός θα ήταν ο ίδιος άνθρωπος.

Αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα δεν μπορώ να ξέρω ότι θα είμαι υγιής να τα στηρίξω. Πολύ βασικό και αυτό. Τέλος πάντων... Και ναι, παίρνεις μια απόφαση που θα έχει επίπτωση για τα επόμενα 60 χρόνια, ξέρεις τι θα γίνει μέχρι τότε; Όχι!

Κράτα βέβαια ότι μία η Αθηνούλα, που δεν μετάνιωσε εντελώς και μια η άλλη η τρελή, οπότε μια χαρά! Μειοψηφία είμαστε!

Η ουσία να κάνεις παιδιά, κάτι σαν έρωτας, συσκοτίζεται από όλες τις άλλες παπαριές που μας ξεμακραίνουν από τον ορίτζιναλ έρωτα και ακόμα περισσότερες θα έλεγα! Σου λένε στο θέμα παιδί κάνε αυτό και κείνο, πήγαινε στον τάδε γιατρό γιατί έτσι κάνουν όλοι και αρκετά πράγματα έρχονται και μειώνουν το ένστικτο και το κάνουν στην πραγματικότητα πιο μικρό. Αλλά έχω περάσει και ΠΟΛΥ καλά με τα παιδιά και τα παιδιά το ίδιο, ήταν όμως για άλλες ηλικίες αυτά.

Αν δε σε έλεγαν Αθηνά θα ήμουν σίγουρος ότι γνωριζομαστε Προσωπικά.

"πήγαινε στον τάδε γιατρό γιατί έτσι κάνουν όλοι"

Να ξερετε οτι φιρμες γινονται γιατι ειναι καλοι στις δημοσιες σχεσεις οχι γιατι ειναι καλοι γιατροι.

Cecily Anne έγραψε: 03 Ιαν 2019, 10:03 Αλλά αυτά είναι άσχετα με τα πονηματα που διαβάζω κατά καιρούς για δυσκολίες και άλλα. Σας ανάγκασε κανείς να γίνετε μάνες; Αν ναι, λυπάμαι πολύ. Αν όχι, τότε κάνατε για λάθους λόγους παιδί. Και λυπάμαι ΠΟΛΥ κυρίως για το παιδιά σε κάθε περίπτωση, γιατί το καταλαβαίνουν απόλυτα. Και γελάω με ιστορίες για δυσκολίες καθημερινότητας, όταν έχετε την υγεία και μία οικονομικά σχετικά άνετη ζωή. Άλλες οικογένειες πεινάνε, εγώ έχασα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά και διαλύθηκαν 3 οικογένειες από δίπλα και αυτά που γράφετε ώρες ώρες μου γυρίζουν τα άντερα άσχημα . Θεωρείς ότι ο άλλος δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του και κάθεται να ασχολείται με το αν το απόγευμα στο σαλόνι οι εικόνες είναι ενδιαφέρουσες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, οι οποίες εσένα σου είναι αδιάφορες. Κακομαθημένες κοκόνες του καναπέ.

Πολύ κακή προσέγγιση. Δεν είναι δυνατόν να υποβαθμίζεις τα αισθήματα και τα προβλήματα του άλλου.
Δεν είναι διαγωνισμός για το ποιος είναι πιο δυστυχισμένος.

https://rationalwiki.org/wiki/Not_as_bad_as

Dwarven Blacksmith έγραψε: 06 Ιαν 2019, 16:36

Cecily Anne έγραψε: 03 Ιαν 2019, 10:03 Αλλά αυτά είναι άσχετα με τα πονηματα που διαβάζω κατά καιρούς για δυσκολίες και άλλα. Σας ανάγκασε κανείς να γίνετε μάνες; Αν ναι, λυπάμαι πολύ. Αν όχι, τότε κάνατε για λάθους λόγους παιδί. Και λυπάμαι ΠΟΛΥ κυρίως για το παιδιά σε κάθε περίπτωση, γιατί το καταλαβαίνουν απόλυτα. Και γελάω με ιστορίες για δυσκολίες καθημερινότητας, όταν έχετε την υγεία και μία οικονομικά σχετικά άνετη ζωή. Άλλες οικογένειες πεινάνε, εγώ έχασα παλικάρι σαν τα κρύα τα νερά και διαλύθηκαν 3 οικογένειες από δίπλα και αυτά που γράφετε ώρες ώρες μου γυρίζουν τα άντερα άσχημα . Θεωρείς ότι ο άλλος δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του και κάθεται να ασχολείται με το αν το απόγευμα στο σαλόνι οι εικόνες είναι ενδιαφέρουσες; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΙΓΕΤΑΙ ΠΟΥ ΧΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ, οι οποίες εσένα σου είναι αδιάφορες. Κακομαθημένες κοκόνες του καναπέ.

Πολύ κακή προσέγγιση. Δεν είναι δυνατόν να υποβαθμίζεις τα αισθήματα και τα προβλήματα του άλλου.
Δεν είναι διαγωνισμός για το ποιος είναι πιο δυστυχισμένος.

https://rationalwiki.org/wiki/Not_as_bad_as

Μα θα πρέπει να υπάρχει σύγκριση για να κάνεις as, as. Eδώ δεν υπάρχει. Οι μεν έχουν προβλήματα οι δε δεν έχουν.

Αυτό θα το κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του. The grass is always greener on the other side.

Dwarven Blacksmith έγραψε: 06 Ιαν 2019, 16:49 Αυτό θα το κρίνει ο καθένας για τον εαυτό του. The grass is always greener on the other side.

Καλα προφανώς, εσύ μπορεί να θεωρείς το σπυρί στο κώλο δυσκολία. Δε θα κάτσω να σε πείσω δεν με αφορά.

Αυτό λέμε, ο καθένας έχει τις δυσκολίες του και χρειάζεται στήριξη.
Δεν κάνουμε επίθεση σε κάποιον που μας ανοίγεται επειδή πεινάνε στην Αφρική.