Fuck off Bruce Dickinson

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως πείθομαι από την άποψη του Εξαρχίδη. Όχι κατ'ανάγκη για τους Maiden, αλλά για τη μουσική
γενικά. Προσωπικά, ενδιαφέρομαι πρώτα από όλα για τον στίχο.

Ψάχνοντας εκείνους των Maiden είδα καναδυό καλά τραγούδια σαν το Trooper που είναι μελοποιημένο ποίημα κάποιου Άγγλου του 19ου αιώνα ή το Fear of the Dark που μου βγάζει κάτι βαθύτερο συναισθηματικά. Το Alexander the Great είναι τελείως επιφανειακό, το Aces High τα ίδια, το Caught Somewhere in Time θα μπορούσε να ανήκει στις μεγάλες επιτυχίες του Φοίβου και της Δέσποινας Βανδή.

Μουσικά, δε μπορώ να τους κρίνω τους Maiden, ούτε γνώστης της μουσικής δηλώνω ούτε έχω ακούσει όλα τα τραγούδια των Maiden. Αυτά που έχω ακούσει, τα πιο γνωστά για την ακρίβεια, έχουν ένα στυλ που σε κάποιες περιπτώσεις μου φάνηκε ενδιαφέρον αλλά γενικά μου φαίνεται κάπως επαναλαμβανόμενο, ίσως και με δόσεις υπερβολής. Οκ, ο κιθαρίστας και ο τραγουδιστής είναι ταλαντούχοι αλλά ψιλοβαρέθηκα ακούγοντας το κλασικό κιθαριστικό σόλο στην αρχή και τον Ντίκινσον να ορμάει σαν ταύρος εν υαλοπωλείο μετά για να πιάσει τις ψηλές.

Ίσως το ταλέντο των καλλιτεχνών, η ενέργειά τους και κάποια καλά κομμάτια να έχουν χτίσει το μύθο του συγκροτήματος. Έτσι και αλλιώς, μέταλ ήθελαν να κάνουν οι άνθρωποι εξαρχής, δε νομίζω να αυτοχαρακτηρίστηκαν ποτέ σαν ποιοτικοί. Καταλαβαίνω απόλυτα γιατί στο παρελθόν μπορεί
να γέμιζαν στάδια και πιστεύω πως αν τους άκουγα live τη δεκαετία του '80 και ήμουν πιτσιρικάς θα χτυπιόμουν αρκετά με την πάρτη τους, απλώς αυτό
που δεν αντέχω και εγώ είναι ο εν έτει 2022 40αρης μεταλάς/ροκάς που για κάποιο λόγο έχει πείσει τον εαυτό του πως σε γενικές γραμμές ακούει κάτι ποιοτικότερο από αυτό που ακούει ο μέσος ακροατής ενός καλού ραπ ή ποπ καλλιτέχνη/σχήματος.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

τραγούδια σαν το Trooper που είναι μελοποιημένο ποίημα κάποιου Άγγλου του 19ου αιώνα

το Rime of the Ancient Mariner είναι αυτό που γράφεις, όχι το Trooper

[adon99]

Εντωμεταξυ αυτος ο καραγκιοζης γιατι συνεχιζει εδω και 20 χρονια να βγαινει με την ιδια στολη και να κανει το ιδιο πραγμα οταν παιζουνε το trooper?

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

που δεν αντέχω και εγώ είναι ο εν έτει 2022 40αρης μεταλάς/ροκάς που για κάποιο λόγο έχει πείσει τον εαυτό του πως σε γενικές γραμμές ακούει κάτι ποιοτικότερο από αυτό που ακούει ο μέσος ακροατής ενός καλού ραπ ή ποπ καλλιτέχνη/σχήματος.

κ μόνο που ακούει μέταλ, εκ των πραγμάτων ακούει κάτι ποιοτικότερο από αυτό που ακούει ο μέσος ακροατής του ραπ και της ποπ

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Εντωμεταξυ αυτος ο καραγκιοζης γιατι συνεχιζει εδω και 20 χρονια να βγαινει με την ιδια στολη και να κανει το ιδιο πραγμα οταν παιζουνε το trooper?

για να σε πονάει

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

τραγούδια σαν το Trooper που είναι μελοποιημένο ποίημα κάποιου Άγγλου του 19ου αιώνα

το Rime of the Ancient Mariner είναι αυτό που γράφεις, όχι το Trooper

Μπορεί να κάνω λάθος, θα το ξαναδώ.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

τραγούδια σαν το Trooper που είναι μελοποιημένο ποίημα κάποιου Άγγλου του 19ου αιώνα

το Rime of the Ancient Mariner είναι αυτό που γράφεις, όχι το Trooper

Μπορεί να κάνω λάθος, θα το ξαναδώ.

βασικά έχεις δίκιο, διαβάζω πως το τρούπερ "είναι εμπνευσμένο" από έναν άγγλο ποιητή του 19ου, ομολογώ πως δεν το γνώριζα

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Όποιος θέλει στίχο, να διαβάσει Σεφέρη. Στο ροκ/ Μέταλ πρώτα από όλα είναι η μουσική. Προσωπικά δεν έδινα ποτέ καμιά σημασία. Το ροκ ν ρολ δηλαδή τι στίχους είχε; τίποτα βαθύ; η δύναμη παίζει ρόλο, μελωδίες, σόλο, ριφ, γέφυρες, κλπ. Και οι maiden σπέρνουν. Δεν πα να λένε πλέον τις φιλοσοφίες τους αιώνος. Τα τελευταία άλμπουμ είναι βαρετά κι αυτό δεν αλλάζει. Χίλιες φορές prowler με την ιστορία πως δείχνει την πουτσα του στις περαστικές.

[GoBack]

Χίλιες φορές prowler με την ιστορία πως δείχνει την πουτσα του στις περαστικές.

Κομματαρα.Το παιξαν αυτο;

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

που δεν αντέχω και εγώ είναι ο εν έτει 2022 40αρης μεταλάς/ροκάς που για κάποιο λόγο έχει πείσει τον εαυτό του πως σε γενικές γραμμές ακούει κάτι ποιοτικότερο από αυτό που ακούει ο μέσος ακροατής ενός καλού ραπ ή ποπ καλλιτέχνη/σχήματος.

κ μόνο που ακούει μέταλ, εκ των πραγμάτων ακούει κάτι ποιοτικότερο από αυτό που ακούει ο μέσος ακροατής του ραπ και της ποπ

Mainstream μουσικά είδη είναι όλα αυτά που απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Παράγονται από ανθρώπους που δεν έχουν ιδιαίτερη μουσική(και όχι μόνο) παιδεία ή έχουν αλλά δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο-δικαιωμά τους- να γράψουν τραγούδια που θα ακουστούν από τον απλό κοσμάκη εκεί έξω και εν πολλοίς από την πιτσιρικαρία. Κάποιοι καλλιτέχνες όλων αυτών των ειδών είναι πράγματι ταλαντούχοι αλλά ο χαρακτηρισμός τους ως ποιοτικούς είναι κομματάκι βαρύς για αυτούς.

Από εκεί και πέρα, έχει σημασία τι παραστασεις έχει ο κάθε ακροατής για να επιλέξει το είδος που προτιμά. Εγώ ήμουν έφηβος τη δεκαετία του 2000 και προτιμώ το ραπ σε σχέση με το μέταλ. Μπορώ να γράψω πως με γοητεύουν στο ραπ ο ρυθμός, η ποιητικότητα, η χορευτικότητα και το κοινωνικό περιεχόμενο κάποιων τραγουδιών αλλά νομίζω πως αν με ρωτήσει κάποιος "Γιατί ραπ?" θα έπρεπε να του απαντήσω τίμια εν αρχή πως ήταν το ξένο είδος που είχε αρχίσει να γίνεται μόδα όταν ήμουν έφηβος και αφού το κοινωνικό μου προφίλ δε με οδηγούσε στα μπουζουκοτράγουδα κατέληξα να ακούω το ραπ περισσότερο από άλλα είδη. Αυτό δε σημαίνει όμως πως ο Τούπακ ήταν για τη Λυρική και ο Τερζής είναι υπό.

Έχω την εντύπωση πως κάποιος που έχει ασχοληθεί με τη μουσική πραγματικά, που την έχει σπουδάσει μπορεί να ακούσει πολλά περισσότερα πράγματα από εμένα αλλά έστω και έτσι μπορώ και εγώ να αντιληφθώ διασιθητικά αυτό που έγραψαν ο Εξαρχίδης και ο ST, πως άνθρωποι σαν εμένα μπορούν να γοητεύονται από κάποια χαρακτηριστικά των τραγουδιών(εφέ, φωνές με γρέζι) που κάνουν γκέλ και να μην κοιτούν παραπέρα.
Όπως επίσης, αυτό που είπε ο Εξαρχίδης, πως τελικά έχει σημασία η συμβολική αξία που έχουν στο μυαλό μου κάποιοι καλλιτέχνες για να διαμορφώσω γνώμη για αυτούς. Αν ο τάδε καλλιτέχνης μου θυμίζει εφηβεία, έρωτες και αλητείες μπορεί να γαβγίζει αλλά να θεωρείται από μένα ως κάτι το μεγαλειώδες γιατί τον έχω συνδέσει νοητικά με κάτι που αφορά το παρελθόν μου(και το παρόν μου,προσθέτω).

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Αν και εδώ που τα λέμε, και ο Σεφέρης μαλακιες έγραφε μέχρι τα 30. Πες της το με ένα γιουκαλιλι και πίπες. Έπρεπε να πάει 34 να βγάλει αριστούργημα.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Όποιος θέλει στίχο, να διαβάσει Σεφέρη. Στο ροκ/ Μέταλ πρώτα από όλα είναι η μουσική. Προσωπικά δεν έδινα ποτέ καμιά σημασία. Το ροκ ν ρολ δηλαδή τι στίχους είχε; τίποτα βαθύ; η δύναμη παίζει ρόλο, μελωδίες, σόλο, ριφ, γέφυρες, κλπ. Και οι maiden σπέρνουν. Δεν πα να λένε πλέον τις φιλοσοφίες τους αιώνος. Τα τελευταία άλμπουμ είναι βαρετά κι αυτό δεν αλλάζει. Χίλιες φορές prowler με την ιστορία πως δείχνει την πουτσα του στις περαστικές.

Δεν είναι απαραίτητο να γράφει κάποιος για την πολιτική και την κοινωνία προκειμένου να θεωρηθεί πως έχει καλό στίχο. Μπορεί
να γράφει και ερωτικά, μπορεί να γράφει και απλά αλλά το ζήτημα είναι να γράφει κάτι που είναι ωραίο. Δε χρειάζεται να εξηγήσω
ιδιαίτερα π.χ γιατί ο στίχος "Μωρό μου σόρι, μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" σε συνδυασμό με τη μελωδία που τον ντύνει συνθέτουν κάποια
καλλιτεχνική μετριότητα, νομίζω πως σε αυτό το φόρουμ γράφουν αρκετά μορφωμένα άτομα και μπορούν να συγκρίνουν τον προαναφερθέντα
με το " Αν θυμηθείς το ονειρό μου, σε περιμένω να 'ρθεις" και τη μελωδια που τον συνοδεύει.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Όποιος θέλει στίχο, να διαβάσει Σεφέρη. Στο ροκ/ Μέταλ πρώτα από όλα είναι η μουσική. Προσωπικά δεν έδινα ποτέ καμιά σημασία. Το ροκ ν ρολ δηλαδή τι στίχους είχε; τίποτα βαθύ; η δύναμη παίζει ρόλο, μελωδίες, σόλο, ριφ, γέφυρες, κλπ. Και οι maiden σπέρνουν. Δεν πα να λένε πλέον τις φιλοσοφίες τους αιώνος. Τα τελευταία άλμπουμ είναι βαρετά κι αυτό δεν αλλάζει. Χίλιες φορές prowler με την ιστορία πως δείχνει την πουτσα του στις περαστικές.

Δεν είναι απαραίτητο να γράφει κάποιος για την πολιτική και την κοινωνία προκειμένου να θεωρηθεί πως έχει καλό στίχο. Μπορεί
να γράφει και ερωτικά, μπορεί να γράφει και απλά αλλά το ζήτημα είναι να γράφει κάτι που είναι ωραίο. Δε χρειάζεται να εξηγήσω
ιδιαίτερα π.χ γιατί ο στίχος "Μωρό μου σόρι, μα έχω βρει καλύτερο αγόρι" σε συνδυασμό με τη μελωδία που τον ντύνει συνθέτουν κάποια
καλλιτεχνική μετριότητα, νομίζω πως σε αυτό το φόρουμ γράφουν αρκετά μορφωμένα άτομα και μπορούν να συγκρίνουν τον προαναφερθέντα
με το " Αν θυμηθείς το ονειρό μου, σε περιμένω να 'ρθεις" και τη μελωδια που τον συνοδεύει.

Καλά, και το άλλο με το καλοκαίρι και το αστέρι μάπα είναι. Οκ, δε μιλάμε για εντελώς γελοίος στίχους αλλά απλοικους. Και οι Beatles έλεγαν αι γόνα χολντ γιουρ χαντ. Ψάξε την πιο τελειωμένη post grunge μπάντα, θα γράψει πιο ψαγμένα. Χεστηκαμε. Για μουσική μιλάμε. Οι maiden έχουν τόσο γαμιστερες μελωδίες, που και instrumental μπάντα να ήταν, θα έσκιζαν. Και ο Dave Mustaine υποτίθεται έγραφε πιο ψαγμένα, ούτε εκεί νοιάστηκα ποτέ. Θα ακούσεις τώρα το tornado of souls και θα κάθεσαι να ψάχνεις τον στίχο; αν δεν είναι εμφανής βλακεια η καφρίλα, φύγαμε.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Θυμάμαι έβλεπα ένα ντοκυμανταίρ για το heavy metal πριν καιρό. Άρχισε ρωτώντας διάφορους ξερωγω ατάλαντους χεβυμεταλάδες τι είναι το μέταλ. Κουνούσαν το κεφάλι, χαμογελούσαν, δεν είχαν λέει απάντηση. Δηλαδή είναι κβαντική φυσική. Δεν είναι είδος μουσικής. Είναι κάτι άλλο. Δεν μπορεί κάποιος να το θέσει με λόγια. Μιλάμε όλη η επιτήδευση του κόσμου κι όλο το νάζι της Βουγιουκλάκη όταν την ρωτάνε την ηλικία της. Αυτοί λοιπόν οι δήθεν σκληροί τύποι είναι τα ινδάλματά μας ακόμα. Κι αν είναι ακόμα αυτοί, τι λέει αυτό για εμάς και την δική μας ωρίμανση φίλοι μου.
Ο άλλος λέει στ' αρχίδια μου ο στίχος. Φυσικά το λέει αυτό. Μήπως κάθισε ποτέ να διαβάσει τους στίχους του χέβυ μέταλ. Τι να διαβάσει σου λέει. Δεν είναι ποίηση. Μα αν δεν είναι ποίηση δεν είναι τίποτα.

[Λεγεών]

Δυνατός τρόλερ ο Πόρφυ, άεργος.