Re: Κλήρος και Εκκλησίες, ιστορίες αγάπης, μίσους & απάτης.
Δημοσιεύτηκε: 23 Αύγ 2020, 19:14


Διαχωρισμός εκκλησίας - κράτους ΤΩΡΑ.

Μπουχτίσαμε θεοκρατία!
Φτάνει πια!
Διαχωρισμός εκκλησίας - κράτους ΤΩΡΑ!
...βάζουμε το κεφάλι κάτω και ορμάμε σαν ταύροι χωρίς άλλη σκέψη! Λάθος!
Αυτό θέλουν οι θεοκράτες! Αυτό προσπαθούσε να πείσει ο κ. Παρασκευαίδης τον Κωστάκη όταν ήταν πρωθυπουργός...
Έστω κι έγινε...έτσι σκέτο...ποιο θα είναι το αποτέλεσμα;
Τι θα σήμαινε ο διαχωρισμός για την θεοκρατία;
Θα σήμαινε την σφραγίδα του κράτους στην αμετάκλητη πλέον ιδιοκτησία της επί της αμύθητης εκκλησιαστικής περιουσίας.
...και κατ επέκταση θα συνεχίσει να ελέγχει τον πολιτικό βίο της χώρας ες' αεί, αφού έχει ήδη κουμπαριάσει με ΟΛΑ πλέον τα κόμματα της Βουλής!
Ρωτήστε και τους Ιταλούς που έκαναν διαχωρισμό προ αμνημονεύτων χρόνων και περισσότερο από πριν δεν μπορούν καν να βγάλουν τον εσταυρωμένο" από τις σχολικές αίθουσες κλπ. ενώ το Βατικανό έγινε ακόμα ποιο ισχυρό.
=========================================
ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ, ΕΧΕΙ ΗΔΗ ΣΥΜΒΕΙ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΣΤΗΝ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ
Γιαυτό έσπευσαν να βάλουν από κάτω ΟΛΑ τα κόμματα και την "αρχηγία" τους....να κατευθύνουν αυτοί ποιος θα κυβερνά και ποιος θα είναι τύποις πρωθυπουργός!
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΠΑΝΤΑ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ και στην εκκλησία απέμενε η άνεση($) να εξαγοράζει συνειδήσεις.
-------------------------
Στις 18 Ιανουαρίου 1833 η αντιβασιλεία του Όθωνα έφθασε στην Ελλάδα και με βασιλικά διατάγματα του 1833 και 1834 απεφάσισε τη διάλυση 400 περίπου Μοναστηριών. Η περιουσία τους περιήλθε στο δημόσιο και τα διατηρούμενα (μοναστήρια) φορολογήθηκαν. Ομοίως η περιουσία των ενοριακών ναών περιήλθε στους Δήμους.
Στις 13 Οκτωβρίου 1834 δημοσιεύθηκε το Διάταγμα «περί συστάσεως Εκκλησιαστικού Ταμείου».
Ενδιάμεσα, με το Βασιλικό Διάταγμα της 20.5/1.6.1836 «περί εκκλησιαστικών κτημάτων» έγινε αναγκαστική απαλλοτρίωση (χωρίς καταβολή αντιτίμου) και άλλων τεραστίων σε έκταση κτημάτων και των σε λειτουργία Μονών
Στην περιουσία που απέμεινε επιβλήθηκε βαρύτατη έμμεση φορολογία, που όταν αυτή δεν ήταν δυνατόν να καταβληθεί, οδηγούσε σε δημόσιους πλειστηριασμούς!
Στις 29 Απριλίου 1843 με άλλο Διάταγμα η ΟΛΗ ΚΙΝΗΤΗ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΗ εκκλησιαστική περιουσία περιέρχεται στο Δημόσιο του οποίου η επί των οικονομικών Γραμματεία αναλαμβάνει όλες τις οικονομικές υποχρεώσεις «αποκλειστικώς εις την βελτίωσιν του κλήρου… καθόσον, η της υπηρεσίας ταύτης ειδικότης εγγυάται πληρεστέραν εις αυτήν επιτυχίαν».
Δεν συμπληρώθηκαν 10 χρόνια ζωής του Εκκλησιαστικού Ταμείου και μία τεράστια Εκκλησιαστική περιουσία ενθυλακώθηκε από το Κράτος
με τους Νόμους 1072/1917 και 2050/1920 (γνωστό ως «αγροτικό νόμο»), αλλά και άλλους που ακολούθησαν (π.χ. 2189), επιβλήθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση μοναστηριακών κτημάτων, άλλοτε για την αποκατάσταση προσφύγων ή ακτημόνων και άλλοτε –αόριστα– για λόγους «προφανούς ανάγκης και δημοσίας ωφελείας».
===========================
(ΜΙΣΌ ΛΕΠΤΟ... το 1843 η ΟΛΗ ΚΙΝΗΤΗ ΚΑΙ ΑΚΙΝΗΤΗ εκκλησιαστική περιουσία περιέρχεται στο Δημόσιο.
και το 1917 επιβλήθηκε η αναγκαστική απαλλοτρίωση μοναστηριακών κτημάτων, ΠΩΣ ΤΑ ΠΗΡΑΝ ΠΙΣΩ; ΜΕ ΘΑΥΜΑ;)
Από το σημείο αυτό και μετά είναι προφανές ότι η Εκκλησία αναδιοργανώθηκε και πήρε πλέον την μορφή της στυγερής Λερναίας Ύδρας που έχει και σήμερα!
====================================
Με τον νόμο 4684/1931, το Κράτος επέβαλε ουσιαστικά την εκποίηση («ρευστοποίηση») ενός ακόμα μεγάλου τμήματος της εκκλησιαστικής περιουσίας, παρά τις αντιρρήσεις της Εκκλησίας.
Γενικά ως προς την περίοδο προ του 1945 πρέπει να αναφέρουμε ότι επί χρόνια την μισθοδοσία των παπάδων είχαν αναλάβει οι πιστοί της κάθε ενορίας, οι οποίοι έριχναν τον οβολόν τους για τον παπά.
1945-1952
Το 1945 εκδόθηκε ο Α.Ν. 536/1945 «Περί ρυθμίσεως των αποδοχών του Ορθοδόξου Εφημεριακού Κλήρου της Ελλάδος, του τρόπου πληρωμής αυτών και περί καλύψεως της σχετικής δαπάνης».
Από την 1 Οκτωβρίου 1945 οι ενοριακοί Ναοί απαλλάσσονται από την υποχρέωση της καταβολής της μισθοδοσίας των Ιερέων γιατί αναλαμβάνει πλέον η Πολιτεία την μισθοδοσία αυτών, κατόπιν συμφωνίας(!!!) που επήλθε μεταξύ αυτής και της Εκκλησίας.
(...και γιατί να συμφωνήσει η πολιτεία; κάποιοι άρχισαν να πλουτίζουν χοντρά!)
Πλην όμως τα κονδύλια για την μισθοδοσία των Ιερέων, τα αναλαμβάνει πάλι η Εκκλησία – μέσω του οβολού των πιστών τέκνων της βέβαια – διότι υποχρεούται ο κάθε ενοριακός Ναός να καταβάλει εισφορά 25% επί των ακαθαρίστων εισπράξεων στην οικεία Οικονομική Εφορία.
Και βέβαια να μην ξεχνάμε ότι όταν το Κράτος πήρε το 1949 για ΤΡΙΤΗ ΦΟΡΑ την Εκκλησιαστική Περιουσία ΣΥΜΦΩΝΗΣΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΥΝΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΤΩΝ ΙΕΡΕΩΝ.
Η Δ΄ Αναθεωρητική Βουλή (1946-50) και η ειδική Επιτροπή για τη σύνταξη Σχεδίου Συντάγματος, στο άρθρο 143 προέβλεπε την πλήρη απαλλοτρίωση όλης της εκκλησιαστικής περιουσίας, χωρίς αντάλλαγμα! Για την αποκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών και γεωργοκτηνοτρόφων.
ΝΕΩΤΕΡΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ
Από το 1975 και μετά εντείνονται οι πιέσεις για τον λεγόμενο «χωρισμό Εκκλησίας και Κράτους», ενώ το 1976 ο τότε υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων (Γεώργ. Ράλλης) κατάρτισε σχέδιο για την παραχώρηση στο Κράτος των 3/4 (75%) της περιουσίας και η Εκκλησία να κρατούσε το υπόλοιπο 1/4 (25%).
Η προσπάθειά του ναυάγησε (!!!)
Ο διάδοχός του στον υπουργικό θώκο (Ιωάν. Βαρβιτσιώτης) πρότεινε πιο σκληρό σχέδιο : Το Κράτος να πάρει τα 4/5 (80%) και στην Εκκλησία να μείνει το 1/5 (20%). Κι αυτό δεν υλοποιήθηκε.
ΕΝ ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΙ
Απαλλοτρίωσε το Κράτος επανειλημμένως και μέσα σε δύο σχεδόν αιώνες ολόκληρη ΣΧΕΔΟΝ την εκκλησιαστική περιουσία, χωρίς αποτέλεσμα εξ' αιτίας του ΣΧΕΔΟΝ!
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ ΣΤΟ ΝΕΡΟ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΟΛΙΚΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗ ΜΙΑ
αφού ΠΡΩΤΑ εξινιαστεί που έχουν τα κρυμμένα για δικούς τους λόγους ασφαλείας..






























































